ตอนที่ 4 เล่าเรื่อง

ตอนที่ 4 เล่าเรื่อง

หญิงสาวคนนี้สวยมาก เธออยู่ในชุดลูกไม้สีขาวคู่กับกระโปรงที่รัดรูปเนื้อผ้าเรียงเป็นชั้นๆ ดูสง่างามมาก

"พวกนายมาพอดีเลย ฉันจะแนะนำให้รู้จักกับแฟนของฉัน เธอชื่อว่าเหอหมินเรียนอยู่คณะเดียวกับฉัน"

เฉินเฟิงเดินออกมาจากห้องน้ำและแนะนำเหอหมินให้ทุกคนได้รู้จัก

เฉินเฟิงมีใบหน้าที่หล่อเหลามาก เขาสูง 180 เซนติเมตร ไว้ผมหน้าม้าดูมีเสน่ห์น่าค้นหาสำหรับพวกผู้หญิง

“หมินหมิน นี่คือกลุ่มเพื่อนที่สนิทที่สุดของผม พวกเขาพักอยู่ด้วยกันที่นี่ คนนี้ชื่อว่าลู่หยวน นี่จางฮุยและนี่ซงชุน”

"เอิ่ม สวัสดีจ้ะ"

เหอหมินดูไม่ค่อยกระตือรือร้นนัก เธอทักทายลู่หยวนและคนอื่นๆ ด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

“นี่น้องลู่ พี่ได้ข่าวว่านายเลิกกับหลี่เมิ่งเหยาแล้วเหรอ” เฉินเฟิงถอนหายใจและยิ้มอีกครั้ง เขาตบไหล่ของลู่หยวนเบาๆ และพูดว่า “แต่อย่ามัวเศร้าไปเลยน้องลู่ ตอนที่พี่ไปรับหมินหมินมาที่นี่ พี่ได้ชวนพวกเพื่อนๆ ของเธอมาด้วย อยากจะบอกว่าสาวๆ พวกนั้นสวยทุกคน เดี๋ยวอีกสักพักพวกนายก็ได้เจอแล้ว ฮ่าฮ่า!”

"ว้าว! จริงอ่ะ?"

จางฮุยและซงชุนเก็บอาการตื่นเต้นของพวกเขาไว้ไม่ไหวที่จะได้พบกับสาวๆ

เหอหมินมาจากคณะศิลปศาสตร์ ว่ากันว่าสาวๆ ที่เรียนคณะนี้สวยมาก

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นจางฮุยและซงชุนก็บ่นพึมพำ พวกเราไม่หล่อแถมจนอีกต่างหากขนาดสาวๆ ทั่วไปยังเมิน ไม่มีทางที่พวกเธอจะมาสนใจพวกเขาอย่างแน่นอน

"พี่จองห้องที่คลับต้งหลีเอาไว้แล้ว ไปเตรียมตัวกันได้แล้ว หมินหมินเพื่อนๆ ของเธอพร้อมออกเดินทางแล้วหรือยัง?" เฉินเฟิงกล่าว

เหอหมินพยักหน้า "พวกเธอพร้อมมากเลยล่ะ จิ่วเอ๋อร์ Wechat มาหาฉันว่าพวกเธอไปถึงกันแล้ว"

เหอหมินมองไปที่ลู่หยวนและคนอื่นๆ

"พวกนายก็รีบๆ ไปเปลี่ยนชุดสิ เอาให้หล่อที่สุดเลยนะ ฉันกับเฉินเฟิงจะไปรอข้างนอก"

"เร็วเข้าสิ น้องชาย!"

เฉินเฟิงขยิบตาให้ทั้งสามคนและพาเหอหมินออกไป

ทั้งสองเดินออกมารออยู่ที่หน้าประตูหอพัก

เหอหมินขมวดคิ้ว "เฉินเฟิง สามคนนั้นดูธรรมดาเกินไป เพื่อนของฉันไม่นิยมผู้ชายที่ดูธรรมดาหรอกนะ แต่จะว่าไปลู่หยวนคนนั้นก็พอใช้ได้นะถ้าแต่งตัวดีๆ แต่อีกสองคนตัดทิ้งไปได้เลย พวกเธอไม่ชอบพวกเขาแน่ หน้าตาไม่ดึงดูดแถมไร้รสนิยมอีก "

“พวกเขาเป็นคนดีมากเลยนะ ลู่หยวนเขายอมทำงานหนักตั้งหลายเดือนเพื่อแลกกับเงินเพียงไม่กี่พันหยวน เพื่อไปซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้หลี่เมิ่งเหยา แต่สุดท้ายเธอก็ทิ้งเขาไป” เฉินเฟิงกล่าว

“ก็แหงล่ะ จืดชืดขนาดนี้จะถูกทิ้งก็คงไม่แปลก”

เหอหมินเม้มปากและพูดต่อ "จิ่วเอ๋อร์ใช้เครื่องสำอางที่ราคาแพงกว่า 3,000 หยวนต่อชิ้นด้วยซ้ำและเธอค่อนข้างปากร้ายด้วย พวกเธอต้องไม่ชอบพวกเขาแน่ๆ "

“ทำยังไงดีล่ะ?” เฉินเฟิงคิดตาม

เฉินเฟิงเริ่มคิดหนักหากน้องๆ ของเขาถูกดูหมิ่น นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเห็น "แต่ฉันพูดไปแล้วนี่ ยังไงก็ต้องไปก่อนล่ะ ป่านนี้พวกเขาคงคิดไปไกลแล้วแน่ๆ"

"นั่นสิ" เหอหมินตอบอย่างทำอะไรไม่ได้

ไม่นานลู่หยวนและอีกสองคนก็เดินออกมา

ทั้งจางฮุยและซงชุนเปลี่ยนชุดทำให้ดูหล่อขึ้นมาระดับหนึ่ง แถมซงชุนยังใส่รองเท้าหลี่หนิงที่เขาสุดจะหวงแหนออกมาอีกด้วย

มีเพียงลู่หยวนเท่านั้นที่ยังคงเหมือนเดิม

“ลู่หยวนทำไมนายไม่เปลี่ยนชุดล่ะ?” เหอหมินถาม

"ชุดนี้ก็ดีอยู่แล้วนี่"

เหอหมินไม่ได้ตอบอะไร ทำเพียงแค่ถอนหายใจ ในใจหวังว่าจิ่วเอ๋อร์จะพอใจกับผู้ชายคนนี้

ในเวลานี้ที่ร้านต้งหลี

กลุ่มเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะ

ทุกคนสวยและดูสะดุดตามากๆ

โดยเฉพาะคนที่นั่งอยู่ตรงกลาง ใบหน้าดึงดูด เพียงแค่เธอยิ้มที่มุมปากก็ทำให้ใครหลายคนต้องหันมอง

"เกิดอะไรขึ้นเหรอจิ่วเอ๋อร์? ฉันเห็นเธอดูอารมณ์เสียตั้งแต่เช้าแล้วนะ"

หญิงสาวที่อยู่ด้านซ้าย ถามคนที่อยู่ตรงกลาง

“ตอนแรกฉันก็อารมณ์ไม่ดีแหละ แต่พอนึกถึงมันขึ้นมาฉันก็อยากจะหัวเราะ” ฉินจิ่วเอ๋อร์กล่าว

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ? บอกฉันมาสิ"

"ใช่ๆ เล่ามาเลยนะ"

สาวๆ ชอบเรื่องซุบซิบกันมาก เมื่อได้ยินเช่นนั้นต่อมความอยากรู้อยากเห็นของพวกเธอก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาทันที

"เมื่อเช้าตอนที่ฉันไปกินข้าวที่ศูนย์อาหารของมหาวิทยาลัย มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่โต๊ะข้างๆ ถึงแม้ว่าเขาจะสวมเสื้อผ้าขาดๆ แต่เขาก็จริงจังกับการอ่านหนังสือเรียนมาก ในตอนแรกฉันรู้สึกชื่นชมเขามากเลยนะ แต่หลังจากที่ฉันไปเข้าห้องน้ำกลับมา พวกเธอลองเดาดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น”

“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?” สาวๆ ตาเบิกกว้าง

"เขามานั่งแทนที่ฉัน หยิบของกินที่ฉันวางเอาไว้เข้าปาก ตอนนั้นฉันรู้สึกกลัวมาก!" เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ฉินจิ่วเอ๋อร์ก็เอามือกุมหน้าอก เหมือนว่าตอนนี้เธอก็ยังคงรู้สึกกลัวอยู่

"ห๊ะ! มีคนแบบนี้อยู่จริงๆ เหรอ?"

“ฉันคิดว่าเขาคนนั้นคงไม่มีเงินที่จะกินข้าวแหละ เขาคงคิดว่าจิ่วเอ๋อร์ออกไปแล้วเลยเข้ามากินอาหารที่เหลือต่อ”

"หึ๋ย~ น่ากลัวมากที่มีคนแบบนี้อยู่ในมหาลัยด้วย"

“ถึงจะไม่มีเงินก็เถอะ ถ้าเป็นฉันคงไม่กล้าทำแบบนั้นแน่นอน”

"เปลี่ยนเรื่องคุยกันเถอะ" ฉินจิ่วเอ๋อร์ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป "ฉันส่งข้อความไปบอกหมินหมินแล้วว่าพวกเรามารอที่นี่ อยากจะบอกว่ามีผู้ชายอีกสามคนที่อยู่หอพักเดียวกับเฉินเฟิง ตามมาด้วยแหละ ฮิฮิฮิ" ฉินจิ่วเอ๋อร์หัวเราะอย่างกระดี๊กระด๊า

"ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาเรียนอยู่แผนกบริหาร" ฉินจิ่วเอ๋อร์กล่าว

"ว้าว! ผู้ชายเรียนแผนกนี้ พวกเขาต้องหล่อมากแน่ๆ เลยล่ะ" เด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างขวาพูดอย่างตื่นเต้น

"คนที่เรียนบริหารจะต้องได้เป็น CEO ในอนาคต ฉันจะจับเขาให้ได้" ฉินจิ่วเอ๋อร์พูดอย่างมุ่งมั่น

"ฉันได้ยินมาว่านักเรียนที่เลือกเรียนเอกบริหารล้วนมาจากตระกูลที่ร่ำรวยกันทั้งนั้น นี่พวกเธอดูให้หน่อยสิว่าฉันแต่งหน้าจัดเกินไปหรือเปล่า"

ขณะที่พูดคุยกันนั้นพวกสาวๆ ก็หยิบกระจกบานเล็กที่อยู่ในกระเป๋าของตนขึ้นมาเช็กทันที

ในตอนนี้เฉินเฟิงและคนอื่นๆ ได้มาถึงแล้ว

"เข้าไปด้านในกันเถอะ" เฉินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม

จางฮุยและซงชุนทั้งสองคนต่างก็ตื่นเต้น สีหน้าของพวกเขาดูประหม่าอย่างมาก

"จิ่วเอ๋อร์ นานา หมานหมานฉันมาแล้ว!" เหอหมินตะโกนเรียกเพื่อนของเธอและเดินเข้ามา

"อ้าวหมินหมิน เฉินเฟิง ทางนี้ๆ"

"นานา หมานหมาน สองคนนี้ชื่อว่าจางฮุยและซงชุน เป็นเพื่อนของเฉินเฟิง"

ทั้งสองฝ่ายยื่นมือทำความรู้จักกัน

แต่เมื่อฉินจิ่วเอ๋อร์และหญิงสาวทั้งสองเห็นเพื่อนทั้งสองคนของเฉินเฟิงความกระตือรือร้นและความตื่นเต้นบนใบหน้าของพวกเธอก็หายไปในทันที

"กำลังคุยถึงเรื่องอะไรกันอยู่เหรอ? ฉันเห็นพวกเธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาแต่ไกลเชียว" เหอหมินถาม

มีเพียงแค่เหอหมินและเฉินเฟิงเท่านั้นที่รู้จักกับสาวๆ พวกนี้ เธอจึงพยายามหาเรื่องชวนคุย

เมื่อเห็นว่าฉินจิ่วเอ๋อร์ไม่สบอารมณ์ เธอทำได้เพียงแค่สร้างบรรยากาศให้ดีขึ้นเท่านั้น

"ไหนๆ เมื่อกี้คุยเรื่องอะไรกัน เล่าให้ฉันฟังบ้างสิ" เหอหมินพูดต่อ

"เมื่อเช้าจิ่วเอ๋อร์เจอผู้ชายแปลกๆ ที่มหาวิทยาลัยน่ะ จิ่วเอ๋อร์เธอเล่าให้หมินหมินฟังสิ" กู่นาพูด

จิ่วเอ๋อร์เล่าเหตุการณ์ที่มีคนมาขโมยอาหารของเธออีกครั้ง

ทุกคนหัวเราะหลังจากได้ฟังเรื่องนี้

"จางฮุยไปนั่งข้างๆ หมานหมานตรงนั้นสิ ส่วนซงชุนนั่งกับนานาละกัน" เหอหมินกล่าว

เธอจงใจให้เป็นเช่นนั้น

เธอเว้นที่ว่างข้างๆ ฉินจิ่วเอ๋อร์ไว้ เพราะในบรรดาเพื่อนสาวของเธอนั้น ฉินจิ่วเอ๋อร์สวยและฮ็อตที่สุด

ในบรรดาเพื่อนของเฉินเฟิงลู่หยวนดูดีที่สุดแม้ว่าเขาจะสวมชุดธรรมดาแต่ก็หล่อที่สุด

ดังนั้นเหอหมินจึงตั้งใจจัดให้ลู่หยวนนั่งข้างๆ กับฉินจิ่วเอ๋อร์ นั่นคือตัวเลือกที่ดีที่สุด

เพราะถ้าเป็นจางฮุยหรือซงชุนล่ะก็ เธอต้องไม่พอใจเอามากๆ

แน่นอนว่าเหอหมินรู้ดี แม้ว่าลู่หยวนจะถูกจัดให้นั่งกับฉินจิ่วเอ๋อร์ แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ฉินจิ่วเอ๋อร์ไม่มีทางสนใจลู่หยวนแน่นอนเพราะต่อให้เขาหน้าตาดีแต่ก็ไม่มีอะไรที่โดดเด่นหรือน่าสนใจเลยแม้แต่น้อย

“ทำไมเพื่อนของเฉินเฟิงมากันแค่สองคนล่ะ?” ฉินจิ่วเอ๋อร์ถาม

"อ๋อ ลู่หยวนไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวก็ตามมา" เฉินเฟิงพูด "ระหว่างนี้ก็สั่งอาหารกันก่อนเลยก็ได้"

ระหว่างนั้นเฉินหมานและกู่นาก็ชวนจางฮุยและซงชุนพูดคุย

จริงๆ แล้วพวกเธอไม่ได้อยากคุยกับพวกเขาเลยด้วยซ้ำแต่ต้องรักษาหน้าของเฉินเฟิงและเหอหมินเอาไว้ พวกเธอจึงต้องแสร้งทำ

แม้ว่าปกติแล้วจางฮุยและซงชุนจะเป็นคนพูดเก่งและขี้เล่นเวลาอยู่กับเพื่อนๆ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าสาวสวยแล้ว พวกเขาก็ทำตัวไม่ถูกราวกับว่าตนเองนั้นเป็นก้อนหิน

ฉินจิ่วเอ๋อร์ตอนนี้เธอนั่งเงียบ ไม่ได้สนใจจางฮุยและซงชุน

ตอนนี้เธอจดจ่อรอการมาของผู้ชายอีกคน

การที่ได้เห็นจางฮุยและซงชุนนั้นมันทำให้รู้สึกค่อนข้างผิดหวัง

ในตอนนี้เธอหวังว่าลู่หยวนจะเป็นคนที่หล่อรวยและหวังว่าลู่หยวนคนนั้นเลือกที่จะมาเรียนคณะบริหารก็เพื่อที่จะสืบทอดธุรกิจของครอบครัว

“จิ่วเอ๋อร์คิดอะไรอยู่เหรอ? ทำไมถึงชอบมองไปที่ทางออกของห้องน้ำล่ะ” กู่นาพูดด้วยรอยยิ้ม

"ยังต้องถามอีกเหรอ เธอกำลังมองหาลู่หยวนคนนั้นอยู่น่ะสิ" เฉินหมานพูดด้วยรอยยิ้ม

พูดตามตรงพวกเธอทั้งสองคนก็อยากเจอเขาเหมือนกัน

แม้ว่าลู่หยวนจะไม่ได้นั่งข้างๆ พวกเธอ แต่จางฮุยและซงชุนก็ทำให้พวกเธอรู้สึกผิดหวัง พวกเธอจึงหวังว่าลู่หยวนจะหล่อและรวยต่างจากสองคนนี้

"เฮ้ลู่หยวน! ทางนี้ๆ"

เฉินเฟิงโบกมือเรียกลู่หยวนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ

ทันทีที่ฉินจิ่วเอ๋อร์หันไปมองคนที่เฉินเฟิงเรียก ดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง!