Ep.865 - ส่งลงสู่ความตายทีละคน

5/5

Ep.865 - ส่งลงสู่ความตายทีละคน

มีดนี้ เฉือนลงบนคอของฉินเฟิงทันที ไร้ซึ่งอุปสรรคใด ตัดผ่านได้ในพริบตา

ชนิดที่ว่า นับตั้งแต่ลงมือจนจบกระบวนการ หวู่เหินก็ยังไม่เผยแม้ร่องรอยใดๆ จากในมุมมองของพระเจ้า จะเห็นแค่ว่าหวู่เหินไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน ส่วนฉินเฟิงยังคงนั่งขัดสมาธิในท่าเดิม ต้องก้มมองเท่านั้นถึงจะสังเกตเห็นร่องรอยของคมอาวุธที่บางเฉียบไม่ต่างจากปีกแมลงปอ

--สมชื่อของมัน อาวุธเทวะเลเวล A นามปีกแมลงปอ!

แต่วินาทีต่อมา หัวใจของหวู่เหินเต้นครึกโครม

“ผิดท่าแล้ว!”

เขาคร่าชีวิตผู้คนไปมากมาย ดังนั้นตระหนักดีว่าความรู้สึกยามสังหารมนุษย์นั้นเป็นเช่นไร แม้ปีกแมลงปอจะบางเบา แต่หากพูดถึงในตอนใช้สังหาร มันไม่ใช่แบบนี้ นี่ให้ความรู้สึกเหมือนการสะบั้นอากาศที่ว่างเปล่า

หวู่เหินหันหน้ากลับไป เห็นแค่เพียงฉินเฟิงที่กำลังนั่งขัดสมาธิ บัดนี้แปรสภาพเป็นอักษรรูนดิน พังทลายลง

“หุ่นดินตัวตายตัวแทน!”

นี่มันเทคนิคอบิลิตี้ดิน!

มันถูกปลดปล่อยไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? อีกฝ่ายเตรียมไว้ล่วงหน้างั้นหรือ?

หวู่เหินตื่นตระหนก แต่พริบตาต่อมา ความมืดมิดพลันกลบกลืนวิสัยทัศน์ของเขา

ใช้เวลาไม่ถึง 1 วินาที เทคนิคโอบกอดทมิฬถูกเปิดใช้งาน และนั่นเพียงพอแล้วที่จะสังหารหวู่เหิน

ประกายของคมมีดตัดเฉือน ร่างของหวู่เหินสะท้านไปทั้งตัว เอี้ยวหลบทันควัน

วิชาตัวเบาเลเวล A ช่วยให้เขาสามารถหลบเลี่ยงการโจมตีที่ไม่คาดฝันนี้ได้!

เพียงแต่ว่า เมื่อกำลังภายในก้าวขึ้นสู่ช่วงเลเวล A รัศมีกำลังภายในของฉินเฟิง ขยายไปถึงในระดับที่น่ากลัว มันไวมากซะจนหวู่เหินแม้สามารถใช้สัญชาตญาณหลบหลีกได้ แต่ไม่อาจหาต้นตอพบ

การโจมตีอันน่าสะพรึงฟาดฟันต่อเนื่อง

จนเวลาล่วงเลยไปถึง 10 นาที ก็ยังไม่อาจตัดสินได้ว่าใครแพ้ใครชนะ

ร่องรอยของความไม่ยินยอมปรากฏขึ้นในแววตาของหวู่เหิน ฉินเฟิงจัดการได้ยากกว่าที่เขาคิด ขืนรั้งอยู่ต่อไป เกรงว่าคงเป็นเขาที่ต้องตาย

หวู่เหินหันหลังและคิดหลบหนีออกไปทางหน้าต่างทันที

แต่ในเวลานั้นเอง เสียงเจื้อยแจ้วของหญิงสาวพลันดังขึ้น

“คิดจะมาก็มา จะไปก็ไปแบบนี้ได้หรอ? จะไร้มารยาทเกินไปแล้ว!”

หวู่เหินที่กำลังพุ่งออกหน้าต่าง พริบตานั้นหน้าต่างทั้งใบกลายเป็นสีดำสนิท ถึงตอนนี้ภายนอกจะเป็นช่วงเวลากลางดึก แต่นี่มิใช่สีสันของยามค่ำคืน

แต่มันคือสีของมิติปิดล้อม!

“ดูเหมือนว่าเพื่อนคุณจะมาแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนั้น ผมคงไม่คิดเสียเวลาอีกต่อไป!” ระหว่างกล่าว ฉินเฟิงระเบิดกำลังภายในอย่างรุนแรง

“ทักษะลับกลืนดารา!”

อำนาจดึงดูดอันน่าสะพรึงปรากฏขึ้น ฉุดรั้งหวู่เหิน ทำให้ร่างกายที่คล่องแคล่วว่องไว สามารถหลบหลีกอย่างสมบูรณ์แบบได้ตลอดมา เผยถึงจุดอ่อน!

สำหรับนักฆ่า พวกเขามักไม่เปิดใช้งานโล่ปราณกำลังภายใน

เมื่อเผยจุดอ่อน มีดกษัตริย์ครามของฉินเฟิงก็กวาดตามไปติดๆ!

ฟุฟฟฟฟ!

ร่างของหวู่เหินกลายเป็นไร้หัว สิ้นเรี่ยวแรงล้มครืนลงกับพื้น

มือสังหารอันดับต้นๆ จบชีวิตลงเสียแล้ว

ทักษะลับกลืนดารายังคงทำงานอยู่ กำลังภายในจากในร่างของหวู่เหินยังไม่แตกสลายไปรวมเข้ากับสวรรค์และปฐพี ทั้งหมดถูกดูดซับเข้ามา

ชั่วพริบตา ในตุนเถียนของฉินเฟิง ปรากฏมหาสมุทรเพิ่มขึ้นมาถึง 8 แห่ง

“คนๆนี้ ที่แท้เป็นถึงผู้ใช้วรยุทธโบราณเลเวล A8 !”

หากเป็นก่อนหน้านี้ ช่วงที่กำลังภายในของฉินเฟิงยังไม่ยกระดับ นักฆ่าเลเวล A8 ที่เพิ่งเสียชีวิตลง บางทีอาจยังเป็นภัยคุกคามต่อเขา แต่ตอนนี้  กำลังภายในของฉินเฟิงยกระดับแล้ว กล่าวได้ว่าใครก็ตามที่ความจุในการกักเก็บกำลังภายในน้อยกว่าเขา ล้วนถูกควบคุมได้โดยทักษะลับกลืนดารา นี่เองคือสาเหตุที่หลายๆคนหยุดนิ่งยามถูกแรงดึงดูดของมัน ผู้ใช้วรยุทธเลเวล A ไม่นับเป็นสิ่งใดแล้วสำหรับฉินเฟิง

แต่ในขณะนั้นเอง เบื้องหน้าฉินเฟิงพลันสะท้อนประกายแสงกระพริบไหว ร่างเงาของบุคคล ปรากฏขึ้นในสายตาเขา

นักฆ่าคนที่สองมาถึงแล้ว!

กระนั้น คนๆนี้ไม่ได้มาด้วยตัวเอง แต่ถูกพามาโดยไป๋หลี

ดวงตาของนักฆ่าฟุ้งไปด้วยความตกใจ ปกติแล้วเขาต้องเก็บซ่อนกลิ่นอายเอาไว้ แต่ตอนนี้ไม่มีสมาธิจะทำมันอีกต่อไป เขาไม่นึกฝันเลย ว่าระหว่างกำลังสำรวจห้องของฉินเฟิงจากภายนอก จู่ๆจะถูกสับเปลี่ยนตำแหน่งอย่างกะทันหัน เป้าหมายปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

ไม่เพียงแค่นั้น แต่บนพื้น ยังปรากฏศพไร้หัวของหวู่เหิน ดูเหมือนเพิ่งตายลงเมื่อครู่นี้เอง

แต่ก่อนที่นักฆ่าคนที่สองจะทันได้เคลื่อนไหว ฉินเฟิงก็ลงมีดเขาเสียแล้ว

ฟัฟฟฟฟ!

กำจัดปัญหาอย่างรวดเร็วและหมดจด!

ถึงตอนนี้ ฉินเฟิงพอจะคาดเดาได้แล้ว ว่าพวกนักฆ่ากำลังใช้กลยุทธ์อะไรกันแน่

“สับเปลี่ยนกันสู้สินะ? ไม่เลว งั้นฉันจะรอให้พวกมันมาเคาะประตูถึงบ้าน!”

ฉินเฟิงยกยิ้มเย็น เหยียดฝ่ามืออีกครั้ง ประทับลงบนร่างของนักฆ่าคนที่สอง

ในตันเถียน ได้รับกำลังภายในเพิ่มขึ้นมาอีก 3 แห่ง!

ฉินเฟิงไม่รีบร้อน ระหว่างยังเหลือเวลาต้อนรับศัตรูคนต่อไป เขาถือโอกาสกลั่นกำลังภานในไร้คุณภาพที่ไม่เข้าพวก

ฉินเฟิงเฝ้ารออย่างอดทน ให้พวกนักฆ่าตรงเข้ามาเสิร์ฟถึงหน้าประตูบ้านเขา

ห่างออกไปจากป้อมปราการเฟิงหลีราวๆ 10 กิโลเมตร นักฆ่าถูกส่งออกมาทีละคน ทีละคน

10 นาทีผ่านไป!

20 นาที!

30 ..!

70 นาทีผ่านไปราวกับพริบตาเดียว ปัจจุบันเหลืออีก 3 คนเท่านั้น!

“ทางด้านนู้นไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย”

“ใช่ แถมยังไม่มีกลิ่นอายการต่อสู้เกิดขึ้น เป็นไปได้ไหมว่าหวู่เหินจะทำสำเร็จแล้ว คนอื่นๆเลยจากไป?”

“อาจจะนะ!”

“ต่อให้หวู่เหินล้มเหลว แต่ยังก็ยังอดรู้สึกสงสารเป้าหมายไม่ได้อยู่ดี ต้องรับมือกับนักฆ่าชั้นนำคนละสิบนาที แทบเป็นไปไม่ได้ที่จะรอดชีวิต แถมตอนนี้ก็มีตั้ง 7 คนเข้าไปแล้ว ฮ่าฮ่า …”

ชายคนนี้คล้ายกำลังสนุกไปกับจินตนาการ นึกภาพถึงความน่าสมเพชของฉินเฟิง

สถานการณ์ที่นักฆ่ากว่า 7 คนผลัดกันลอบสังหาร เป็นเรื่องยากนักที่จะได้เห็น

“ฮี่ ฮี่” กวนจินฮ่าวหัวเราะประชดประชัน แต่อีกสองคนดันคิดว่ากวนจินฮ่าวกำลังหัวเราะเยาะฉินเฟิง คงไม่นึกฝันว่าอีกฝ่ายกำลังหัวเราะในความไร้เดียงสาของพวกตนต่างหาก

ที่มันไม่เกิดเสียง ไม่ฉุกใจคิดรึไงว่ามันแปลก?

ยิ่งไปกว่านั้น ความรู้สึกประมาณนี้ กวนจินฮ่าวคุ้นเคยเป็นอย่างดี เขาเคยถูกกักขังอยู่ในมิติปิดล้อมภายในบ้าน แม้ปรารถนาจะหลบหนีแต่ก็ไม่สามารถหลุดรอดออกไปได้ ภายนอกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดการต่อสู้แบบไหนขึ้น แต่เกรงว่า คนพวกนั้น คงถูกฉินเฟิงกับไป๋หลีกำจัดไปแล้ว

เวลานาทีแล้ว นาทีเล่าเริ่มผ่านไป

จนในที่สุดครบ 10 นาทีอีกครั้ง

“รอบนี้ฉันจะไปกับนายด้วย น่ากลัวว่าภารกิจนี้คงจบลงตั้งนานแล้ว ฉันจะไม่ยอมเสียเวลารออีก 10 นาทีอีก!”

“ไม่มีปัญหา แล้วสหายกวนเล่ากุ่ยล่ะ สนใจจะไปพร้อมกันเลยไหม?” ชายคนนั้นหันมาพูดกับกวนจินฮ่าว ซึ่งนี่คือชื่อนักฆ่าของกวนจินฮ่าวในครั้งนี้

“พอดีว่าฉันเป็นคนซื่อสัตย์ ยึดในคำมั่น ขอรออยู่ที่นี่ก็แล้วกัน!”

อีกสองคนแสดงท่าทีดูหมิ่นออกมา แต่คร้านจะเสวนาต่อล้อต่อเถียง ทั้งคู่เริ่มลอบเข้าสู่อาณาเขตกลุ่มเฟิงหลีอย่างเงียบๆ

เฝ้ารอจนกระทั่งทั้งสองหายลับตาไป กวนจินฮ่าวผุดลุกจากที่ซ่อน จากนั้นหันหลังกลับ และจากไปอย่างไม่ลังเล

“ไอ้พวกโง่ ลาล่ะ!”

กวนจินฮ่าวหลบหนีไป

ไม่กี่นาทีต่อมา ภายในป้อมปราการ ร่างไร้วิญญาณของสองนักฆ่าคนสุดท้ายร่วงตกลงกับพื้น ฉินเฟิงนั่งขวาทับซ้าย ภายในตันเถียนเขา มหาสมุทรกำลังภายใน เพิ่มพูนขึ้นถึง 80 แห่งแล้ว

“เจ้าคนสุดท้ายหนีไปแล้ว”

ร่างของไป๋หลีโผล่ออกมาจากความว่างเปล่า พูดกับฉินเฟิง

“นับว่ายังเป็นคนฉลาด!”

“ชายคนนั้น คือคนที่มอบทักษะหมื่นภูติให้กับคุณ!”

ฉินเฟิงกลัวแหวกหญ้าให้งูตื่น ดังนั้นไม่ได้ใช้พลังสมาธิสแกนออกไปไกลขนาดนั้น แต่ไป๋หลีซ่อนตัวอยู่ในมิติ ดังนั้นสามารถมองเห็นกวนจินฮ่าว แม้อีกฝ่ายมีรูปโฉมเปลี่ยนไป ร่างกายก็เปลี่ยนแปลง แต่ไป๋หลียังสามารถจดจำอีกฝ่ายได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อฉินเฟิงได้ยินว่าคนสุดท้ายคือกวนจินฮ่าว เขาผงะไปครู่หนึ่ง แต่แล้วหัวเราะออกมา “แบบนี้คงชมว่าฉลาดไม่ได้ซะแล้ว ควรชมว่าเจ้าเล่ห์มากกว่า!”

ถึงจะเอ่ยเช่นนั้น แต่ฉินเฟิงไม่มีแผนจะไล่ตามกวนจินฮ่าวไป วันนี้เก็บเกี่ยวได้มากพอแล้ว ทิ้งไว้สักชีวิต ให้กลับไปรายงานคนที่ต้องการฆ่าเขาดีกว่า อีกฝ่ายจะได้ส่งคนมามากขึ้น

ขอแบบนี้อีกซัก 2 - 3 รอบ น่ากลัวว่าฉินเฟิงจะสามารถกลั่นมหาสมุทรกำลังภายในได้จนเต็มตันเถียน!