ตอนที่ 39 ปะทะ I
[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 61
[คลาส] ดยุค , หัวหน้ากลุ่ม
[ทักษะ] <<สั่งการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->> <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<จิตวิญญาณของราชัน>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>> <<การจัดการเวทมนตร์>> <<นักรบคลั่ง>> <<Third Impact>>
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย
[สัตว์เลี้ยง] โคโบลชั้นสูง (เลเวล 1) กัสต้า (เลเวล 1) ซินเธีย (เลเวล 1)
[สถานะผิดปกติ] <<เสน่ห์ของนักบุญ >>
◇◆◇
[ก็อบลิน] กิก้า
ก็อบลินที่อาศัยอยู่ผู้นำคนก่อนพ่ายแพ้ให้กับออร์ค แต่ปัจจุบันเขาเป็นก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เขาเป็นผู้ใช้หอก
[ก็อบลิน] กิกูว
อดีตผู้นำหมู่บ้าน เขาถูกกดดันเพื่อสละตำแหน่งให้กับผม เขาใช้ดาบยาวและค่อนข้างฉลาดถ้าเทียบกับก็อบลินแรร์ทั่วไป
[ก็อบลิน] กิกิ
เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ฝึกสัตว์ เขาเลื่อนคลาสในหลังจากการล่ากวางเอเรล เป็นความสามารถที่ค่อนข้างหายากและเขาชอบที่จะใช้ขวาน
[ก็อบลิน] กิโก
ก็อบลินที่มีบาดแผลมากมายทั่วร่าง อาหารส่วนใหญ่มักถูกขโมยโดยเกรย์วูฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดตามผม เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่พวกก็อบลินแรร์
[ก็อบลิน] กิซาร์
ดรูอิด (ก็อบลินแรร์) ผู้ใช้เวทย์ลม ที่เพิ่งเข้ากลุ่มมา
[ก็อบลิน] กิจิ
ก็อบลินแรร์ที่เลื่อนคลาส (ตอนที่ 37) จากการออกล่ากับกลุ่มของกิก้า
◇◆◇
กิจิรายงานข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับเส้นทางของออร์คให้ผมทราบ …เขายืนยันแล้วว่าพวกมันจะโจมตีจากทิศเหนือ
“กิซาร์ ข้าจะทิ้งงานที่เหลือให้กับเจ้า” ผมพูด
“ช่างน่าเศร้า …เราต้องทำงานทั้งวันยันคืนสุดท้าย” ถึงกิซาร์จะบ่น แต่เขายังสั่งงานก็อบลินตัวอื่น
ออร์คจะมาถึงในตอนเย็น เราไม่มีเวลามาพักผ่อน
“กิก้า กิกูว พวกเจ้านำกลุ่มห้าคนไปสกัดศัตรู หลังจากจู่โจมแล้วให้ซ่อนตัวในป่าทิศตะวันตก” ผมพูด
“รับทราบ” แต่ละคนตอบ
“กิจิ กิโก พวกเจ้าเช่นกัน ไปจัดกลุ่มห้าคนแล้วตามข้ามา”
“ตามที่ท่านสั่ง” พวกเขาแต่ละคนตอบ
“สำหรับการป้องกันหมู่บ้าน …กิซาร์ ข้าจะมอบให้เจ้าดูแล”
“ให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง” เขาตอบ
“กิกิกำลังไปสอดแนมแนวหน้า …ที่เหลือมีใครมีคำถามอีกไหม?” ผมถาม
พวกก็อบลินไม่ได้พูดอะไร ผมจึงพยักหน้าเพื่อตอบรับความเงียบของพวกเขา
“วันนี้เราจะสู้กับออร์ค การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ปกป้องหมู่บ้านของเราเท่านั้น แต่มันเป็นโอกาสที่เราจะได้จัดการกับออร์คทุกตัว เราทำสงครามกับพวกมันมานานแล้ว ขอให้การต่อสู้นี้เป็นครั้งสุดท้าย การต่อสู้ที่ยาวนานของพวกเรา! ทำให้มันจบลงด้วยชัยชนะของก็อบลิน!”
“เฮ้!!!” พวกเขาส่งเสียงเชียร์
ผมจะนำก็อบลิน 30 ตัว โดยแยกก็อบลิน 15 ตัวให้นำไปโดยกิกิ
สำหรับกิซาร์ เขามีก็อบลินที่ต่อสู้ได้ 23 ตัวรวมกับก็อบลินที่เหลืออยู่เป็น 70 ตัวเพื่อปกป้องหมู่บ้าน
สำหรับมนุษย์ พวกเขามีหัวหน้าคือลิลลี่
ถ้าออร์คเข้ามาในหมู่บ้าน พวกมนุษย์ก็จะต้องสู้ด้วยตัวเอง
"ไปได้! " นี่เป็นคำสั่งสุดท้ายก่อนที่เราจะออกเดินทาง
◆◆◇
“อ๊าาาาา!”
เรามองเห็นออร์คที่สวมเกราะและโล่หนักกำลังนำฝูงออร์ค ข้างหลังคือออร์คตัวหนึ่งซึ่งถือหอกยาว
เมื่อพวกมันมาถึงทะเลสาบ บรรอากาศโดยรอบก็เต็มไปด้วยกลุ่มฝุ่นที่ฟุ้งขึ้น ผมเห็นการต่อสู้ของลิซาร์ดแมนที่พยายามจะหยุดพวกมัน แต่ออร์คก็เหยียบย่ำซากศพและเครื่องในของพวกมันแล้วเดินทางต่อไปในทิศใต้ ...หรือก็คือทางเหนือของหมู่บ้านของเรา
บ้าเอ๊ย
“แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม” ผมสั่ง
“เราจะโจมตีทันทีที่พวกมันเข้าไปในป่า รอฟังสัญญาณจากข้า”
เราจึงรออยู่ใต้ลมเพื่อไม่ให้พวกมันสังเกตเห็น
มีสิ่งมีชีวิตอื่นมากมายมาที่ทะเลสาบ รวมกับที่เราดูแลเส้นทางให้ออกล่ากวางเอเรลได้ง่ายขึ้น ทำให้บริเวณรอบค่อนข้างโล่งขึ้น แต่นอกจากเส้นทางสายนี้แล้ว บริเวณโดยรอบยังเป็นป่า
เราใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้เพื่อซ่อนตัวอยู่ทั้งสองด้านของเส้นทาง กลุ่มหนึ่งไปทางซ้าย อีกกลุ่มไปทางขวา
เมื่อพวกมันเดินทางในป่ารก พวกออร์คมักจะโค่นป่าตามทาง
แต่กับที่โล่งแบบนี้ ทำให้พวกมันต้องเดินตามอย่างเป็นธรรมชาติ
“ฟังสัญญาณข้า! เมื่อถึงเวลาแล้วให้โจมตีพวกมันจากข้างหลัง!”
เมื่อครึ่งหนึ่งของฝูงออร์คเดินมา เราจะเริ่มจู่โจม
“เปลี่ยนตัวข้าให้กลายเป็นดาบ (เอนชานต์)”
เราจะจู่โจมเต็มกำลังตั้งแต่เริ่ม!
“กูรูววอาาาา!”
ผมเรียกใช้ <<คำรามอย่างรุนแรง>> ในเวลาเดียวกัน
ดาบของผมจมลงไปในร่างของออร์คโดยที่มันไม่ได้ตั้งตัว
“ต่อสู้กับพวกมันด้วยกลุ่มสามคนเหมือนที่เราฝึกมา!”
ผมสั่งก็อบลินตัวอื่น ๆ หลังจากฆ่าออร์คตัวแรก
ทีมของกิโกและกิจิต่อสู้กับคลื่นออร์คที่ถาโถมเข้ามา
ส่วนแผนคือให้ก็อบลินตัวแรกโจมตีไปที่เท้า ขณะที่ตัวที่สองหยุดการเคลื่อนไหวของออร์คและก็อบลินตัวสุดท้ายจะจัดการออร์คที่ล้มลง …อย่างไรก็ตามนี่เป็นแผนที่เสี่ยงเช่นกัน
“อ๊าาาา!”
การตอบโต้ของออร์คเป็นไปตามแผนที่วางไว้ มันคำรามออกมาด้วยความโกรธและพยายามแก้ไขท่าทางขณะยืน
ในตอนนั้นเองฝูงออร์คที่เหลือก็วิ่งเข้ามาเพื่อรวมกับกลุ่มออร์คที่ถูกโจมตี พวกมันหันกลับมาสู้โดยไม่คำนึงถึงบาดแผลบนร่างกาย
กิโกตอบสนองด้วยการล่อออร์คไปอีกทางเพื่อช่วยก็อบลินตัวอื่น ๆ แต่กิจิเพิ่งที่กลายเป็นก็อบลินแรร์ไม่สามารถทำแบบนั้นได้ พวกก็อบลินต้องหลบการโจมตีของออร์คด้วยตัวเอง เพราะด้วยความต่างของพละกำลัง พวกเขาจึงไม่สามารถปะทะได้โดยตรง
––– ถ้ามีใครที่ช่วยพวกเขาได้คงเป็นผม!
ขณะที่ผมตัดหัวออร์คที่มุ่งหน้าไปหากิจิ ผมจึงสั่งเขา
"ตามข้ามา! "
“ตามราชาไป!” กิจิสั่งพวกลูกน้องของเขาขณะยกดาบขึ้น
พวกก็อบลินตอบสนองด้วยการจัดกลุ่มสามคนขึ้นมาอีกครั้ง
ผมพุ่งไปข้างหน้าและฟันออร์คด้วยไอเอิร์นเซคั่น เมื่อมันล้มลง ผมก็สั่งให้ก็อบลินที่เหลือให้จัดการ
“อ๊าาาาา!”
แต่การฆ่าออร์คไม่สามารถทำได้ในการโจมตีครั้งเดียว
ดังนั้นผมจึงต้องหยุดกระบองที่โจมตีมา แต่เมื่อผมป้องกันการโจมตีของออร์คตัวหนึ่ง ออร์คอีกตัวจะพุ่งผ่านผมไปยังก็อบลินตัวอื่น
นี่คือเหตุผลว่าทำไมการต่อสู้กับคนจำนวนมากจึงเจ็บปวด!
ออร์คใช้ดาบต่อสู้กับก็อบลินตัวหนึ่งในกลุ่มสามคน ก็อบลินตัวนั้นสามารถหยุดดาบของออร์คได้ ก็อบลินอีกจึงตัวโจมตีไปที่ขาของมัน แต่ในขณะที่ก็อบลินตัวสุดท้ายกำลังจะปิดฉาก ออร์คที่บ้าคลั่งก็โจมตีมาอีกครั้ง
ในทางกลับกัน ก็อบลินตัดสินใจอย่างรวดเร็วเพื่อหยุดการโจมตีแล้วถอยหลัง เขาเอาตัวรอดได้และกลับไปสู้กับออร์คอีกครั้ง
แม้แต่กิจิและกิโกก็ต่อสู้อย่างยากลำบาก ขนาดร่างกายที่ใหญ่โตของออร์คเปรียบเสมือนกำแพงที่สามารถหยุดการโจมตีของก็อบลิน
แย่แล้ว
ผมอยากให้พวกเขากระจายไปด้านข้าง แต่กองทัพของผมกำลังมีช่วงเวลาที่เลวร้ายในการต่อสู้กับออร์คที่อยู่ด้านหลัง หากออร์คที่อยู่ตรงกลางกลับมารวมตัวกัน สถานการณ์จะเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ
ผมอยากจะจากไปก่อนที่เราจะสูญเสียมากกว่านี้ แต่เรายังไม่ได้โจมตีพวกมันมากพอ ผมควรทำยังไงดี!?
ไม่มีทางเลือก!
“เราจะถอยกลับ! กิโก กิจิไปปกป้องแนวหลัง”
ผมตัดสินใจที่จะล่าถอยพร้อมกับหน่วยซุ่มโจมตีก่อนที่เราจะสูญเสีย
"ไป!! "
ผมหยุดออร์คชั่วขณะด้วย <<คำรามอย่างรุนแรง>> พวกกิกูวและกิก้าดูเหมือนจะได้ยินคำสั่งดังกล่าว พวกเขาจึงเริ่มเว้นระยะห่างจากออร์ค
ตอนนี้เราต้องทำให้พวกออร์คอ่อนแอลงให้ได้มากที่สุด ก่อนที่พวกมันจะไปถึงหมู่บ้าน
เพื่อการนั้นเราจะลากพวกมันเข้าไปในป่า
โชคดีที่ออร์คไม่ไล่ตามมาเมื่อเราถอยกลับในครั้งนี้
แต่ในขณะเดียวกันนี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดี
เพราะนี่หมายถึงพวกมันตั้งใจโจมตีหมู่บ้านอย่างเต็มกำลัง
“มีผู้บาดเจ็บกี่คน!?” ผมถาม
เราจำเป็นต้องจัดกลุ่มใหม่ เราต้องโจมตีศัตรูอีกครั้งให้เร็วที่สุด …ไม่งั้น!
◆◆◇
“ค่อนข้างดูดีทีเดียว” กิซาร์พึมพำขณะที่เขายิ้ม สายตาของเขายังไม่เปลี่ยนแปลงแม้จะเจอฉากตรงหน้า
“เล็งไปที่ศัตรู เตรียมโจมตี!” เขาสั่ง
ออร์คกำลังหลั่งไหลไปยังหมู่บ้านจากถนนทางเหนือ จำนวนประมาณ 50-60 ตัว
กิซาร์สั่งพวกดรูอิดให้เตรียมใช้เวทมนตร์ ในเวลาเดียวกันเขาสั่งให้ก๊อบลินโตเต็มวัยหยิบก้อนหินที่เตรียมไว้
คำพูดของราชาไม่ผิด
กิซาร์เชื่อมั่นอย่างยิ่ง เขาเชื่อว่าจะสามารถหัวเราะได้แม้ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด
ไม่มีความกลัวหรือวิตกแม้แต่น้อยภายในใจของเขา
มันมีเพียงความรู้สึกตื่นเต้นที่เขาสงสัยว่าราชาจะกำจัดพวกออร์คอย่างไร?
แต่เพื่อที่จะได้เห็นฉากนั้น เขาจำเป็นต้องทำตามหน้าที่
“พวกเจ้าทุกคนต้องตามการโจมตีของข้า เข้าใจไหม?”
เขาต้องการจู่โจมมีอย่างมีประสิทธิภาพ
พวกเขาอาจจะสามารถใช้เวทมนตร์ของดรูอิด แต่มันไม่แข็งแกร่งพอที่จะกำจัดออร์คในการโจมตีครั้งเดียว …มันต้องใช้โจมตีอย่างน้อยสองถึงสามครั้ง
ด้วยเหตุนี้ที่ทำให้พวกเขาไม่อาจเสียเวลาได้
“โก๊ววววว!”
ในขณะที่พวกออร์คแสดงออกถึงความแข็งแกร่ง ก็อบลินหลายตัวเห็นได้ชัดว่ากำลังสั่นกลัว
“ฟังข้า! เหล่าก็อบลิน!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังออกมาจากพื้นที่หนึ่ง ซึ่งสามารถได้ยินชัดแม้ในช่วงสงคราม เสียงนั้นดังไปทั่วหมู่บ้าน
…นั่นเป็นเสียงของกิซาร์
“จงเชื่อมั่นในราชา!” เขาพูด
พวกก็อบลินน่าจะเข้าใจสิ่งที่เขาพูด อย่างน้อยที่สุดพวกเขาต้องสังเกตเห็นมัน …ความยิ่งใหญ่ของราชา
เป็นเพราะผู้ชายคนนั้นปรากฏตัว ทำให้พวกเขาหยุดหิว
เป็นเพราะเขาปรากฏตัว พวกเด็ก ๆ จึงรอดตาย
เป็นเพราะเขาปรากฏตัว ทำให้ฝูงก็อบลินเติบโต
คำพูดของกิซาร์ดังไปทั่วทั้งหมู่บ้านในพริบตา
“เราเชื่อในราชา! เราจะเชื่อมั่นในราชา!”
มีเสียงดังออกมาจากทั่วหมู่บ้าน
ใช่แล้ว …ถ้ามีผู้ชายคนนั้น เราจะไม่แพ้แน่นอน
ในขณะนั้นความมุ่งมั่นแผดเผาในสายตาของก็อบลินทุกตัว
“โก๊ววว!”
กิซาร์หรี่ตามองฝูงออร์คที่โจมตี
“เตรียมอาวุธของเจ้าให้พร้อม!”
…สงครามกำลังจะเริ่มขึ้น
◆◇◆◇◆◇◆◇
เลเวลเพิ่มขึ้น
61 → 62
