ตอนที่ 37 เตรียมการ
[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 61
[คลาส] ดยุค , หัวหน้ากลุ่ม
[ทักษะ] <<สั่งการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->> <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<จิตวิญญาณของราชัน>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>> <<การจัดการเวทมนตร์>> <<นักรบคลั่ง>> <<Third Impact>>
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย
[สัตว์เลี้ยง] โคโบลชั้นสูง (เลเวล 1) กัสต้า (เลเวล 1) ซินเธีย (เลเวล 1)
[สถานะผิดปกติ] <<เสน่ห์ของนักบุญ >>
◇◆◇
[ก็อบลิน] กิก้า
ก็อบลินที่อาศัยอยู่ผู้นำคนก่อนพ่ายแพ้ให้กับออร์ค แต่ปัจจุบันเขาเป็นก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เขาเป็นผู้ใช้หอก
[ก็อบลิน] กิกูว
อดีตผู้นำหมู่บ้าน เขาถูกกดดันเพื่อสละตำแหน่งให้กับผม เขาใช้ดาบยาวและค่อนข้างฉลาดถ้าเทียบกับก็อบลินแรร์ทั่วไป
[ก็อบลิน] กิกิ
เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ฝึกสัตว์ เขาเลื่อนคลาสในหลังจากการล่ากวางเอเรล เป็นความสามารถที่ค่อนข้างหายากและเขาชอบที่จะใช้ขวาน
[ก็อบลิน] กิโก
ก็อบลินที่มีบาดแผลมากมายทั่วร่าง อาหารส่วนใหญ่มักถูกขโมยโดยเกรย์วูฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดตามผม เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่พวกก็อบลินแรร์
[ก็อบลิน] กิซาร์
ดรูอิด (ก็อบลินแรร์) ผู้ใช้เวทย์ลม ที่เพิ่งเข้ากลุ่มมา
◇◆◇
พวกออร์คสามารถจู่โจมได้ตลอดเวลาทำให้สถานการณ์ตอนนี้ไม่ดีนัก หลายคนในหมู่บ้านหวาดกลัวและสภาพจิตใจก็อบลินเองก็แตกตื่น แต่ ...ผมไม่สามารถยอมแพ้ได้
ผมถามลิลลี่และเรเชียเพื่อตรวจสอบรายงานล่าสุดของกิก้า จากการสอบสวนผมพบว่ากิซาร์พูดความจริง
เหตุการณ์นั้นไม่ใช่สิ่งที่น่ารังเกียจ ผลของมันสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนในหมู่มนุษย์ ความกลัวที่เคยหยุดนิ่งได้เพิ่มขึ้นอีกครั้งในใจของพวกเขา ดวงตาที่พวกเขามองมาจึงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีเรื่องที่ดี พวกเขารู้แล้วว่าหมู่บ้านนี้แข็งแกร่งและปลอดภัย ไม่เพียงแต่ใบหน้าของกิซาร์จะใกล้เคียงกับมนุษย์ แต่เขายังรับมือกับสถานการณ์ก่อนหน้านี้ได้อย่างยอดเยี่ยม
จากนี้ไปผมน่าจะฝากการดูแลหมู่บ้านให้กับพวกดรูอิดทุกครั้งที่ผมไปทำธุระ แต่ผมยังคงต้องการก็อบลินแรร์จำนวนมากเพื่อเป้าหมายในอนาคต
ก็อบลินจะฉลาดขึ้นเมื่อพวกมันวิวัฒนาการ ต่อให้แค่ครั้งเดียวก็ตาม ยิ่งผมมีก็อบลินแรร์มากเท่าไร โอกาสที่จะเกิดการอาละวาดและบ้าคลั่งก็น้อยลงเท่านั้น ยิ่งกว่านั้นผมยังสามารถเสริมกำลังให้กับกองทัพได้
สำหรับปัญหาเฉพาะหน้า กิซาร์ได้พิสูจน์แล้วว่าผมสามารถไว้ใจเขาได้ ดังนั้นผมจะฝากการปกป้องหมู่บ้านไว้ในมือของเขา หากเป็นไปได้เราต้องการหลีกเลี่ยงปัญหาในหมู่บ้านเนื่องจากมีเรื่องเร่งด่วนที่ต้องแก้ไข ผมต้องรับหาวิธีรับมือกับพวกออร์ค
ก่อนหน้านี้ผมออกไปสอดแนมจึงหยุดมันไว้ แต่หลังจากกลับมาเราจึงเริ่มการฝึกอีกครั้ง พวกก็อบลินมักจะแสดงออกถึงความโง่เขลาเมื่อไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ปกครอง ดังนั้นทุก ๆ ห้าวันผมจะปราบพวกมันด้วยความแข็งแกร่ง
มีปัญหามากมายเกิดขึ้นเมื่อผมออกไปลาดตระเวน ดังนั้นครั้งนี้ผมจะให้กิกูว กิกิและกิโกออกไปสอดแนมแทน พวกเขาจะมุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงเหนือของหมู่บ้าน
จากนั้นผมก็สั่งให้กิก้าพาก็อบลินที่ใกล้จะเลื่อนคลาสไปล่ากวางเอเรล
จากนั้นผมให้ก็อบลินที่เหลือขุดหลุมรอบๆ หมู่บ้านเพื่อสร้างหลุมพรางและทางน้ำ เมื่อออกคำสั่งเสร็จผมก็ออกไปเพื่อเริ่มต้นสิ่งที่ก็อบลินที่เรียกว่า "วันแห่งความตาย"
ตอนท้ายของวันผมพาซินเธียและกัสต้าออกล่า
ผมคิดจะใช้พวกเขาในการเฝ้าดูรอบ ๆ หมู่บ้าน ต้องขอบคุณเรเชียและลิลลี่ที่ทำให้พวกมันไม่กลัวมนุษย์ อันที่จริงพวกเขายิ่งชอบด้วยซ้ำ
พาลูกเกรย์วูล์ฟทั้งสองตัวเข้าไปในป่า ผมพอรู้บ้างถึงวิธีการล่าของเกรย์วูล์ฟ แต่การที่ลูกเกรย์วูล์ฟจะล่าเหยื่อมันยังเป็นเรื่องยาก
มันเป็นหนทางที่ยาวไกล เพราะแม้แต่กระต่ายก็วิ่งเร็วกว่าพวกเขา ดังนั้นผมจึงจับกระต่ายเกราะหักขาแล้วโยนไปหาทั้งสองแทน
ทำแบบนี้แล้วพวกมันควรจะเข้าใจว่าต้องฆ่ากระต่ายอย่างไร ผมคิดว่านี่เป็นหนึ่งในวิธีการเรียนรู้ของมัน
หลังจากที่ยืนยันว่าลูกเกรย์วูล์ฟกินอิ่ม เราจึงกลับไปที่หมู่บ้าน
ทางน้ำและหลุมพรางทำเสร็จไปเพียงหนึ่งในสาม ตอนที่เรากลับมา
◇◇◆
ตอนเย็นทีมล่าของกิก้าก็กลับมาเช่นกัน ผมเห็นก็อบลินแรร์ตัวใหม่ที่ไม่คุ้นเคย
“ราชา” กิก้ากล่าว “เรามีก็อบลินแรร์ตัวใหม่”
หลังการแนะนำ ก็อบลินแรร์ตัวนั้นคุกเข่าลงต่อหน้า ผมจึงมองเขาด้วยทักษะ <<ดวงตาของงูสีชาด>>
[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 1
[คลาส] แรร์
[ทักษะ] << การขว้างแบบโพรเจกไทล์>> << คำรามอย่างรุนแรง >> << ความชำนาญการใช้หอก C - >> <>
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] ไม่มี
[แอตทริบิวต์] ไม่มี
ผมดูคำอธิบายสำหรับทักษะใหม่
<>
ผู้ใช้จะกลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อม ทำให้ยากขึ้นที่ศัตรูจะมองเห็น
เมื่อคิดถึงตอนที่ผมใช้กลยุทธ์กองโจรเมื่อไม่นานมานี้ โดยการปกปิดตัวเองและซุ่มโจมตีอย่างเงียบ ๆ นี่อาจเป็นเหตุผลที่เขาได้รับทักษะนี้มา
ผมคิดกับตัวเองแล้วหันกลับมามองก็อบลินแรร์
“ข้าจะตั้งชื่อให้เจ้า” ผมพูด
“ขอรับ” ก็อบลินพยักหน้า
“นับจากวันนี้ไป ชื่อของเจ้าคือ กิจิ”
ผมให้เนื้อส่วนที่ดีที่สุดจากการล่ากับก็อบลินแรร์ตัวใหม่ ดวงตาของเขาเปล่งประกายเมื่อได้รับเนื้อ จากนั้นเขาก็จากไป
ในขณะเดียวกันกัสต้าและซินเธียก็นอนหลับอย่างสงบบนขาของผม มันสร้างขึ้นจากหนังของเกรย์วูล์ฟ ผมดูแลก่อนจะคิดว่าต้องฝึกพวกก็อบลินยังไงต่อ
กิโก กิกูวและกิซาร์ล้วนแต่เคยเป็นผู้นำในหมู่บ้านมาก่อน พวกเขาจึงมีประสบการณ์ในการนำก็อบลิน
แต่กิก้า กิกิและกิจินั้นต่างออกไป พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ภายใต้ก็อบลินตัวอื่น ทำให้พวกเขาขาดประสบการณ์ในการเป็นผู้นำ
แม้ว่ากิก้าและกิกิจะไม่ได้เลวร้ายนัก เพราะพวกเขาเริ่มล่ามากับฝูงมาระยะหนึ่งแล้ว แต่กิจินั้นตรงกันข้าม ...
อืม …ผมคิดว่าจะให้พวกเขาฝึกจำลองสงคราม เพราะหากก็อบลินไม่สามารถประสานงานเมื่อออร์คโจมตีแล้ว…
ส่วนก็อบลินที่เหลือต้องออกล่าเพื่อเลื่อนคลาสให้เร็วที่สุด
ตอนนี้เรามีเวลาน้อยเกินไป ในช่วงเวลาสั้น ๆ ผมต้องสร้างกองทัพที่แข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้ เราต้องรีบก่อนที่กองกำลังของออร์คจะเจอกับเรา
ด้วยลิลลี่และนักรบอีกสองคนที่อยู่ในหมู่บ้าน เราอาจจะฝึกความเคยชินในการต่อสู้กับมนุษย์ด้วย
ท่ามกลางปัญหาเหล่านี้ มีหลายอย่างที่ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากรอ ผมหวังว่าพวกก็อบลินจะพบเส้นทางไปตะวันตกโดยเร็ว
◆◇◇
เมื่อพูดถึงการรอ ความอดทนเป็นสิ่งที่จำเป็น
เมื่อฟังคำพูดของเรเชีย เธอจะหัวเราะแล้วพูดว่า “ดีมาก! ในที่สุดคุณก็เข้าใจว่ามันเป็นยังไง เวลาฉันถูกทิ้งไว้ให้รออยู่เสมอ!”
แม้ผมจะคิดว่านี่เป็นปัญหาด้านบุคลิกมากกว่า เธอคิดว่าก็อบลินทุกคนมีนิสัยแบบผม?
เมื่อวานผมคิดจะเริ่มทำการจำลองสงครามหลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน ในที่สุดผมก็คิดว่าจะทำอย่างไร ดังนั้นผมจึงสั่งให้กิจิและกิซาร์เข้าร่วมในการฝึกใหม่ของเรา
พวกเขาแต่ละคนจะต้องใช้กลุ่มก็อบลินสามตัวทั้งหมดห้ากลุ่มภายใต้การนำของแต่ละคน
จะมีการใช้ดาบและหอกที่ทำด้วยไม้โดยที่ผมสั่งห้ามใช้เวทมนตร์
เมื่อพวกก็อบลินจบ “วันแห่งความตาย” ผมให้พวกเขาเข้าแถวและเรียกก็อบลิน 30 ตัวมาเตรียมพร้อม เมื่อก็อบลินอาวุโสและก็อบลินตัวอื่น ๆ เห็นมัน พวกเขาค่อนข้างตกใจ แต่หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็เงียบลงและดูอย่างตั้งใจ ส่วนพวกลิลลี่ เรเชียและมนุษย์อื่น ๆ ก็ดูด้วยความสนใจเช่นกัน
เพื่อแยกความแตกต่างของทั้งสองกลุ่ม ผมให้พวกก็อบลินทางฝั่งกิซาร์วาดสัญลักษณ์สีแดงลงบนแขน ในขณะที่อีกกลุ่มหนึ่งไม่มีสี
หลังจากยืนยันว่าก็อบลินเตรียมพร้อม ผมก็ส่งให้สัญญาณเริ่ม
“เริ่มได้”
ที่นั่นกลุ่มไร้สีนำโดยกิจิรวมตัวกันก่อนจะวิ่ง
ก็อบลินโดดเด่นเรื่องการโจมตีมากกว่าป้องกัน ตัวอย่างเช่น กิจิที่กำลังโจมตีอย่างบ้าคลั่ง
"ไป! " ตะโกน กิจิ “ถ้าชนะ ราชาจะให้รางวัลแก่เรา!”
ด้วยความหวังที่จะได้รับรางวัล กิจินำฝูงก็อบลินของเขาพุ่งเข้าใส่ศัตรู
"หอก! "
แต่ในการตอบสนองของกิซาร์ เขาสั่งให้ก็อบลินชูหอกไปข้างหน้า
ความสามารถในการสั่งการด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ ดูเหมือนว่าเขาจะฝึกก็อบลินมาเป็นอย่างดี
“ยกหอก!”
ตามคำสั่งพวกก็อบลินฝั่งสีแดงยกหอกขึ้นอย่างสม่ำเสมอ
"โจมตี! "
เขาคำนวณระยะทาง? ราวกับว่าเขาตอบคำถามในความคิดผม หอกของพวกมันแทงไปยังฝูงก็อบลินที่วิ่งเข้ามา
เสียงร้องเจ็บปวดเพิ่มขึ้นและก็อบลินหลายตัวล้มลง แต่ก็ยังมีก็อบลินบางตัวที่พุ่งเข้าใส่
“อีกครั้ง! ดาบ!”
ตามคำสั่งของกิซาร์ ก็อบลินฝั่งสีแทงหอกอีกครั้งและพวกก็อบลินที่ถือดาบไม้ก็เดินไปรอบ ๆ ฝั่งก็อบลินไร้สีโจมตีไปด้านข้าง
“ไปข้างหน้า!”
กิจิรับมือกับหอกของก็อบลินสีแดงอย่างไม่สะทกสะท้าน เขาเหวี่ยงดาบโดยที่ไม่มีใครหยุดได้ แต่ฝั่งก็อบลินสีแดงพุ่งมาจากด้านข้างทำให้แนวหน้าก็ถูกผลัก
“ล้อมพวกเขาไว้!”
ก็อบลินฝั่งสีแดงไม่ยอมปล่อยให้ก็อบลินไร้สีตั้งตัว ตั้งแต่ตอนที่แนวหน้าเสียขบวน พวกเขาจึงถูกล้อมไว้อย่างง่ายดาย
"พอแล้ว! "
ตามคำสั่งของผม ก็อบลินคุกเข่าและก้มศีรษะลง
อย่างที่คาด ช่องว่างระหว่างกิซาร์ที่มีประสบการณ์ในฐานะหัวหน้าและกิจิที่เพิ่งเลื่อนคลาสมีขนาดใหญ่เกินไป
ผมต้องการก็อบลินที่มีความเป็นผู้นำเพื่อต่อสู้กับขุมกำลังที่เหนือกว่า ดังนั้นผมต้องฝึกพวกก็อบลินเหล่านี้ให้หนัก
ไม่สำคัญว่าจะเป็นการล่าหรือการต่อสู้ เมื่อมาถึงจุดนึงพวกมันต้องก้าวหน้าไปด้วยตัวเอง
