ตอนที่ 14 สวนกลับ

[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 99

[คลาส] ชั้นสูง, หัวหน้ากลุ่ม

[ทักษะ] <<สั่งการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ C+>> <<ละโมบ>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<การเชื่อมต่อจิตวิญญาณ>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>>

[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย

[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย

◇◆◇

กิก้ารู้สึกกระวนกระวายเมื่อเห็นราชาที่ต่อสู้ด้วยความยากลำบาก

แต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็ต้องทำตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย

กิก้าหันไปหาผู้หญิงคนนั้น …ใบหน้าของเธอดูแปลกใจเล็กน้อยขณะมองการต่อสู้

เขาได้รับคำสั่งให้ปกป้องผู้หญิงคนนี้

แต่ถ้าเขาไม่ออกไป ราชาจะถูกฆ่า

... ราชามักจะออกไปเพียงลำพัง

เมื่อใดที่มีอันตรายเกิดขึ้น คนที่ออกไปคนแรกก็คือเขา ราชาไม่ยอมให้ลูกน้องทำอะไรโดยประมาท

และสำหรับกิก้าเอง การกระทำเช่นนั้นคือเรื่องผิดปกติ

——พลังคืออำนาจ

นั่นเป็นเรื่องจริงแม้แต่ในหมู่ก็อบลิน

และตัวกิก้าเองก็ไม่เคยคิดว่ามันแปลก เพราะเขาไปถึงจุดสูงสุดเขาก็คงทำมันเช่นกัน

มักจะเกิดความไม่พอใจในหมู่ก็อบลิน สิ่งที่แย่ที่สุดก็คือเรื่องตัวเมียที่ราชามักผูกขาดไว้กับตัวเอง

แต่แล้ววันหนึ่งก็มีก็อบลินที่ออกจากกลุ่มไป กิก้าตามก็อบลินตัวนั้นไปเพราะเขาบอกว่าจะจัดสรรตัวเมียและให้อาหารที่ดีกว่า

มีก็อบลินเด็กมากมายไล่ตามก็อบลินตัวนั้นไป

พวกก็อบลินที่มีสถานการณ์คล้ายคลึงกับกิก้า

จนในที่สุดพวกเขาก็พบสถานที่ที่สามารถปักหลักและใช้ชีวิตได้

.

.

.

…แต่แล้วออร์คก็มา

ราชาคนเก่าบอกว่าเขาจะไล่ออร์คไป เขารวบรวมกองกำลังและบอกให้ก็อบลินล้อมออร์คไว้

——แต่มันล้มเหลว

ตอนที่กิก้าเห็นถึงความพังพินาศ เขาก็ถูกโจมตีจนหมดสติ

เมื่อตื่นขึ้นมา เขาก็เห็นก็อบลินสีแดงที่ไม่รู้จัก

ทีละนิดทีละน้อย ฝูงของเขารู้ว่าก็อบลินตัวนี้เป็นผู้นำคนใหม่

——ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิม

ป่าแห่งนี้เป็นสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายเกินไปสำหรับก็อบลิน

เช่นเดียวกันนี้กิก้าจึงตามราชาคนใหม่ไปด้วยใจที่ออกห่าง

แต่ราชาคนนี้สอนก็อบลินสำหรับการจับเหยื่อแบบใหม่ การใช้กับดักและเหยื่อล่อ

กิก้าจึงเบิกตากว้างเพื่อมองราชา …เขาตกตะลึง

“พยายามเข้า”

จากคำพูดของราชา กิก้าที่ได้ลองใช้กับดัก …ราวกับว่ามันเป็นเรื่องโกหกที่เขาสามารถล่าเหยื่อได้ง่าย ๆ

——ราชาเป็นผู้นำที่ดี

มันใช้เวลาไม่นาน กิก้าก็เปลี่ยนความคิดและยอมรับราชาคนใหม่

กิก้าคิดว่ามันแปลก

ผู้นำคนใหม่จัดสรรอาหารให้ทุกคน เขาไม่ได้ผูกขาดตัวเมียและยังตั้งชื่อให้

ยิ่งไปกว่านั้นราชาได้ช่วยชีวิตเขาไว้

——นี่คือ…ก็อบลินเหรอ?

แม้กิก้าจะเลื่อนคลาสแล้วก็ยังคงมีคำถามอยู่ในหัว เมื่อเทียบกับเวลาที่เขาเป็นก็อบลินโตเต็มวัย ความคิดของเขาก็เติบโตขึ้นและมีคำถามมากมายตามมา

และคำตอบที่เขาได้รับคือ

——ราชาเป็นก็อบลินที่จะมาช่วยเหลือเหล่าก็อบลิน

ดังนั้นกิก้าที่ไม่เชื่อในก็อบลิน ก็ได้ก้มหัวของเขาลง

ด้วยความชื่นชม เขาสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อราชา

“ราชา…”

ราชาจะไม่ทำให้เราตกอยู่ในอันตราย

แต่จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าต้องเปลี่ยนราชาอีก?

ไม่ ราชาต้องมีชีวิตรอด …ไม่ว่ายังไงก็ตาม

“ผู้หญิง… ข้าจะไป เจ้าซ่อน!”

“แม้ว่าเจ้าจะได้รับคำสั่ง”

“เพื่อราชา ข้าจะไปช่วยเขา!”

ในขณะที่กิก้าพูด ไฟแห่งความปรารถนาก็แผดเผาในดวงตา มันแผ่ซ่านราวกับความตื่นเต้นที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน

มีเหตุผลมากพอที่จะสละชีวิต ตอนนี้เขารู้สึกถึงแขน ขาที่เต็มไปด้วยพละกำลัง

“กูรูอาาาา!”

กิก้าจึงกระโดดออกจากพุ่มไม้และออกไปเพื่อโจมตีออร์ค!

◆◆◇

——ไม่ ผมหลบไม่พ้น!

“กูรูอาาาา!”

ขณะกำลังคิด ก็มีเงาหนึ่งกระโดดออกมาจากพุ่มไม้พร้อมกับเสียงกรีดร้อง

นั่นมันกิก้านี่! แต่เขาที่ควรจะซ่อนอยู่กลับปรากฏตัวขึ้น พร้อมกับพุ่งไปหาออร์คที่กำลังควงหอก

ผมไม่ได้บอกให้เขาปกป้องเรเชียงั้นเหรอ!?

“ราชา ข้าจะช่วยท่าน!”

หอกเหล็กที่เต็มไปด้วยสนิมทะลุเนื้อของออร์คเข้าไป ทั้งออร์คและเขาก็ล้มลงกับพื้น

——บ้าเอ๊ย!

มือจับไปที่ดาบใหญ่ ผมขยับร่างกายเพื่อพยายามจะช่วยเขา

ด้วยความโกรธเกรี้ยว ผู้นำออร์คกวาดหอกไปตามแนวนอน ผมตอบสนองด้วยการทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อสกัดกั้นการโจมตีนั้น

“กรูอาาาาา!”

“กรร!”

สงครามแห่งเสียงคำรามจากกิก้าและออร์คปะทุมาจากด้านหลัง แต่ตอนนี้ผมต้องตั้งสมาธิไปที่การหลบหอก

ถ้าถูกโจมตี มันเป็นอะไรที่ร้ายแรงมาก

——ผู้นำออร์คแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย!

ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับความเป็นจริงนั้น

“รีบช่วยกิก้า! ขว้างหินซะ!”

ผมสั่งพวกก็อบลินที่ซ่อนตัว

ผมมีโอกาสชนะมากกว่ากิก้าที่สู้กับออร์คอีกตัว ดังนั้นผมจึงไม่ต้องการให้คนมาสนับสนุน

[ทักษะ] ความชำนาญการใช้ดาบ C+ กำลังทำงานเพื่อป้องกันหอกที่โจมตีมาอย่างหนักหน่วง

แม้ระยะของดาบจะสั้นกว่า แต่ผมต้องทำให้ออร์คอยู่ในระยะโจมตี งั้นผมจะเดินเข้าไป!

ผมเดินเข้าไปใกล้ออร์ค ท่ามกลางการต่อสู้ที่จะทำให้ประสาทตึงเครียด อีกเพียงสามก้าวจะเข้าสู่ระยะของดาบ

แต่เมื่อคิดเช่นนั้น เท้าของผมกลับถูกโจมตีจนมีเลือดไหลออกมา

“อึก”

ไม่มีเวลาพักหายใจ ผมล้มลงไปกับพื้นและคลานหลบไปเหมือนงู

ด้วยหอกที่มาจากด้านล่าง ผมได้ใช้ดาบใหญ่วาดเป็นโล่ป้องกัน

แต่เนื่องจากความเจ็บปวดจากเท้าที่หัก แรงปะทะส่งผมกระเด็นไปยังพุ่มไม้ด้านข้าง

“อ๊ากกก!”

ออร์คที่ผมได้สู้ด้วย ตอนนี้มันไม่ได้เล็งเป้าหมายมาที่ผม แต่เป็นกิก้า!

——เวรเอ๊ย เขาควรทำตามคำสั่งของผม แต่พอมาคิดดูแล้ว เขาเป็นเพียงแค่ก็อบลิน!

——ไม่ต้องพยายามช่วย!

ผมไม่ต้องการ

เพราะหากมีอะไรผิดพลาด ผมไม่มั่นใจว่าจะยอมรับการตายของพวกเขาได้อย่างใจเย็น

ดาบของออร์คฟันไปที่แขนของกิก้า และหอกที่ตามมากวาดทั้งหอกและกิก้ากระเด็นขึ้นไปพร้อมกัน

แขนของกิก้าบิดเบี้ยวอย่างน่ากลัว เขานอนอยู่บนพื้นที่เต็มไปด้วยเลือด ภาพเหล่านี้ตราตรึงเข้าไปในใจและจุดประกายบางอย่าง

“กูรูอาาาา!!”

ผมอยู่ในระยะของลูกน้องออร์ค มันใช้ดาบหวดลงมา

ไหล่ของผมหัก จากบาดแผลที่รุนแรงจนเลือดสีฟ้ากระจายออกมาจากบาดแผล

แต่นี่คือสิ่งที่ผมต้องการ

“กูรูอาาาาาา!”

ออร์คพยายามกดดันให้มากขึ้น แต่ผมจับดาบของมันด้วยมือเปล่า

[ทักษะ] <<การเต้นรำแห่งความตาย>>ใช้งาน

——ความแข็งแกร่งทางกายภาพและความเร็วเพิ่มขึ้น 20%

ไม่ …มันยังไม่พอ!

ผมกดดาบลงมาที่บาดแผล

[ทักษะ] <<การเต้นรำแห่งความตาย>> ใช้งานขั้นที่สอง

——ความแข็งแกร่งทางกายภาพและความเร็วเพิ่มขึ้น 30% ——ไม่ ไม่พอ!!

ผมหยิบดาบใหญ่แทงไปที่ตัวเอง

“อึก”

ออร์คกำลังสับสน แต่ผมเหวี่ยงดาบฟันไปที่หัวจนมันกระเด็นขาดออกไป

“กูรูวอาาา!”

หลังจากที่ผมฆ่ามันได้ มีเสียงของผู้นำออร์คที่ร้องด้วยความโกรธและหอกที่ถูกแทงตามมา

หอกตวัดมายังแขนซ้ายของผม

[ทักษะ] <<การเต้นรำแห่งความตาย>>ใช้งานขั้นสาม

——ความแข็งแกร่งทางกายภาพและความเร็วเพิ่มขึ้น 40%!

“โอ้ว!”

ร่างกายที่พังยับเยินและสติที่แทบจะไม่เหลืออยู่ ผมปลดปล่อยความโกรธทั้งหมดขณะที่ก้าวออกไปข้างหน้า

เพียงก้าวเดียว ผมได้ฟาดดาบเพื่อกระแทกหอกให้ลอยออกไป ผู้นำออร์คไม่ได้สูญเสียความตั้งใจต่อสู้ มันเพียงแค่สับสนและเสียการทรงตัวเล็กน้อย

“กูวว!?

ผมชูดาบใหญ่ขึ้นและฟาดไปยังหัวของมัน แต่ศัตรูเบื้องหน้าคือผู้นำออร์ค ไม่มีทางที่มันจะยืนรอความตาย

ด้วยการโจมตีสุดแรง ผู้นำออร์คได้ประสานมือรับดาบ

——…แต่การโจมตีครั้งนี้

กล้ามเนื้อแขนขวาของผมขยายใหญ่ขึ้นอย่างผิดปกติ

——ความโกรธของผมไม่ได้มีเพียงเท่านี้!!!

ดาบยังไม่หยุดลง มันไปต่อและบดขยี้ศีรษะของออร์ค

มีเลือดกระจายไปทั่วก่อนที่มันจะล้มลงกับพื้น

“เรเชีย!!”

ผมที่ตะโกนเรียกเรเชียที่ด้านหลังพุ่มไม้และพากิก้าไปหาเธอ

“รักษาเขาซะ”

ใบหน้าของเธอมีการแสดงออกถึงความประหลาดใจเล็กน้อย

“แม้ว่าคุณจะได้รับบาดเจ็บหนักกว่าเหรอคะ?”

“รีบ ๆ ทำมันซะ!”

ผมอดทนความเจ็บปวดที่เผาไหม้ร่างกายเพื่อเร่งให้เรเชียรักษากิก้า

“…เข้าใจแล้วค่ะ”

เรเชียที่ยังคงงุนงงก็เดินไปหากิก้าเพื่อรักษา เมื่อผมเห็นดังนั้นจึงล้มลงและคุกเข่า

ร่างกายของผมมีบางอย่างกำลังเปลี่ยนไป บางอย่างที่ร้อนวูบวาบคืบคลานไปตามผิว

——ร้อน

ไอความร้อนแผ่ซ่านออกมาจากทุกส่วนของร่างกาย

“——อึก!?”

ผมได้ยินเสียงบางอย่าง แต่ผมไม่สนใจ

ขณะที่ดวงตาค่อย ๆ ปิดลง…

“รูปร่างที่ปรากฏขึ้นคือรูปลักษณ์จากจิตวิญญาณของเจ้า”

ผมสงสัย …ทำไมผมยังจำคำพูดของเทพธิดาที่น่ารำคาญนั่นได้

◇◇◆◆◇◇◆◆

เนื่องจากเลเวลของคุณถึง 100 [คลาส] ของคุณจะพัฒนาขึ้น

[คลาส] ชั้นสูง,หัวหน้ากลุ่ม → [คลาส] ดยุค , หัวหน้ากลุ่ม

เลเวลของคุณจะกลับไปยังเลเวล 1 เนื่องจากคุณได้พัฒนาไปเป็นดยุคก็อบลิน ความสามารถของคุณเพิ่มขึ้น

เนื่องจากคุณได้เอาชนะผู้นำออร์ค เลเวลของคุณเพิ่มจากเลเวล 1 เป็น 10

[ทักษะ] <<ความชำนาญการใช้ดาบ C+>> กลายเป็น <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->>

[ทักษะ] <<ละโมบ>> กลายเป็น <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>>

[ทักษะ] <<การจัดการเวทมนตร์>> เรียนรู้แล้ว

ไอเทมที่ได้รับ : หอกยาว ดาบยาว สร้อยคอ