ตอนที่ 5 - หัวหน้าคนใหม่ (1)
*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*
--------------------------------------------------------------------------------------------
ตำแหน่งหัวหน้าเซ้นต์นั้นจะเลือกกันทุกๆปี. เหล่าเซ้นต์จะต้องเลือกหนึ่งคนที่เหมาะสมกับตำแหน่งมากที่สุด เพื่อชี้นำและนำทางพวกเขาด้วยการสั่งสอนของพระเจ้าแห่งแสง. แต่การเลือกตั้งใหม่นั้นนานๆทีจะเกิดขึ้น.
แม้จะมีอำนาจมากมายแต่หัวหน้าเซ้นต์ก็ไม่ได้มีสิทธิพิเศษอื่นใดเลย. ถ้าจะมี, อย่างมากคนๆนั้นก็แค่สามารถติดต่อกับรุ่นก่อนหน้าได้. มันเป็นการเลือกตั้งแบบง่ายๆมาโดยตลอด ใครที่ได้ผลโหวตเยอะที่สุดก็ชนะ.
จนกระทั่งพระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ได้มาถึง.
ในพิธีมิเลนเนี่ยม* นั้นได้ระบุว่า พระเจ้าแห่งแสงสว่างจะทรงเสด็จลงมาและหัวหน้าที่ได้รับเลือกจะมีสิทธิ์ได้พบกับพระองค์ต่อหน้า. และถ้าหากโชคดี หัวหน้าคนนั้นอาจจะได้ฟังพระดำรัสแห่งปัญญาจากพระองค์ด้วย.
เหล่าผู้ศรัทธาทั้งหลายคงไม่อยากจะเสียโอกาสที่หายากแบบนี้แน่.
พอได้ยินข่าวดังนั้น เหล่าเซ้นต์ทุกคนก็พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อให้ตัวเองไปถึงจุดสูงสุด, ทุกๆคนยกเว้นเอมิเลีย.
จากนั้นมาการทะเลาะกันก็อุบัติขึ้น. พวกเซ้นต์ส่วนใหญ่พยายามวางแผนให้อีกฝั่งล่มจม, ทรยศสหายเซ้นต์เพื่อให้ตัวเองได้ไปอยู่จุดที่สูงกว่า. การทรยศซ้ำไปซ้ำมาในหมู่ผู้ลงเลือกตั้งนั้นเป็นเรื่องปกติ หากพวกเขาสามารถไปอยู่จุดสูงสุดได้แม้จะทำเรื่องสกปรกก็ตาม, พวกเขาก็จะทำมันโดยไม่ลังเลเลย. ทุกๆคนก็ละโมบโลภมากเหมือนกันทั้งนั้น.
ท่ามกลางเซ้นต์นับ100เหล่านั้น, มีเพียงเดบราและริต้าที่สูสีกันในตำแหน่งนั้น. พวกเธอนั้นสุดยอด, และมีโอกาสที่จะได้รับเลือกเป็นหัวหน้าปีนี้อย่างไม่ต้องสงสัยเลย.
เดบราไม่บอกว่าเธอได้ข้อมูลนั้นมาจากไหน แต่เธอรู้แค่ว่าเธอต้องหาทางกำจัดคู่แข่งของเธอออกไป. เคยมีข่าวลือว่าหนึ่งในเซ้นต์ที่กำพร้ามาแต่เกิดนั้นเป็นเด็กนอกสมรสของขุนนางซักคนกับโสเภณีคนหนึ่ง. และยังลือกันอีกว่านางโสเภณีผู้นั้นรับเงินมาให้ลูกสาวตัวเองเข้ามาเป็นเซ้นต์ด้วย.
ในนี้มีเด็กกำพร้าอยู่เยอะแยะมาก เดบราหวังว่าลูกนอกสมรสคนนั้นจะเป็นเอมิเลียไม่ก็ริต้า. โชคดีสำหรับเธอ, เธอได้สูติบัตรของริต้ามาแล้วก็เปิดโปงให้เหล่าเซ้นต์ทุกคนได้รู้.
เอมิเลียไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลย. เธอไม่เคยไปคลุกคลีกกับเพื่อนเซ้นต์คนอื่นๆ ส่วนใหญ่แล้วอยู่คนเดียวมาตลอด. และเธอก็เพิ่งได้ข่าวพิธีนั้นเมื่อวันนี้นี่เอง.
เธอรู้แค่อย่างเดียวตอนนี้ นั่นก็คือท่านโป๊บเข้ามาในห้องด้วยความโมโหแน่ๆ.
บรรยากาศรอบๆจู่ๆก็มาคุขึ้นมา มันน่ากลัวถึงขนาดไม่มีใครกล้ามองมาทางโป๊บเลย.
ดวงตาประดุจเหยี่ยวของท่านโป๊บชายไปหาเดบราและริต้า, เสียงของเขาเย็นชาประดุจธารน้ำแข็ง.
“เดบร้า, ริต้า. เธอทั้งสองคนเธอเซ้นต์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในปีนี้ พวกเธอลืมกฏของเราไปแล้วหรือ?” โป๊บกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงดุมากๆ “ห้ามผู้ใดมาทะเลาะเบาะแว้งกันในโบสถ์เด็ดขาด!”
เดบราที่โป๊บเป็นคนจ้องมาเป็นคนสุดท้าย ตัวสั่นเทาขณะที่ก้มหัวของเธอลง คางของเธอแทบจะแตะคออยู่แล้ว.
คำพูดดุๆของโป๊บทำให้เซ้นต์ทุกคนเงียบอยู่กับที่นั่ง. เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เข้าข้างใครเลย เพราะเขาดุเดบราด้วยแม้ว่าเธอจะยอดเยี่ยมกว่าคนอื่นๆก็ตาม.
ริต้าสะอื้นแล้วร้องไห้อยู่กับที่. เธอรู้ว่าโป๊บคงไม่ให้เธออยู่ที่นี่อีกต่อไปแน่ๆ เพราะเขาได้ยินหมดทุกอย่างแล้ว.
ทั้งโบสถ์นั้นเงียบสงัดมาก มีเพียงเสียงนกร้องเท่านั้นที่ได้ยินก้องผ่านห้องโถงมา.
เอมิเลียค่อยๆคลานไปทางแถวหลังพร้อมกับพยายามก้มหัวให้ต่ำไว้.
หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง โป๊บก็พูดขึ้นมาว่า “เธอทั้งสองคนไม่คู่ควรจะเป็นหัวหน้าคนต่อไป”
ไม่ใช่แค่ริต้าแต่เดบราด้วยงั้นหรอ.
เดบราพยายามเล่นหนักเพื่อกำจัดคู่แข่งของเธอและเธอไม่สนใจเลยว่ามันจะทำร้ายคนคนนั้นรึป่าว. เธอมักมากเกินจนทำผิดไป.
เธอไม่ใช่เซ้นต์ที่ทรงคุณธรรมดังที่เคยอีกต่อไป. บาปของเธอนั้นทุกๆคนได้ประจักษ์ทั้งหมดและแม้แต่หน้าผากเธอด้วย.
พอเซ้นต์ทั้งสองคนไม่คู่ควรกับตำแหน่งแล้ว ก็ยังมีเซ้นต์คนอื่นๆให้เลือกอยู่. หลังๆมานี้ โป๊บได้จับตาดูการกระทำของเซ้นต์ทุกคนจากระยะห่างๆ เพื่อที่จะดูว่าพวกเธอยังมีคุณธรรมดังที่อ้างอยู่รึป่าว. โป๊บอยากจะหาคนที่ไม่มีด่างพล้อย, บริสุทธิ์ผุดผ่อง ปราศจากบาปใดๆ.
พระเจ้าแห่งแสงนั้นจะยอมรับคนที่มีจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์เท่านั้น คนที่สมบูรณ์แบบทั้งภายนอกและภายใน.
แต่ทุกๆคนก็ทำให้เขาผิดหวัง เขารู้สึกผิดหวังอย่างแรงมากๆ.
ยกเว้นอยู่คนนึง.
ด้วยสายตาที่เฉียบแหลม โป๊บเดินตรงไปทางกลุ่มคน. เขาดูราวกับโมเสส, กลุ่มคนเหล่านั้นแหวกทางให้เขาเหมือนกับทะเลแดงเลย.
เสียงเท้าของเขาค่อยๆดังกระทบกับพื้นหินสีขาวขึ้นเรื่อยๆ. ภาพของโป๊บในชุดคลุมสีขาวร้อยด้วยทองคำรูปใบไม้ผ่านสายตาของทุกๆคนไป. เหล่าเซ้นต์พากันตกใจเมื่อโป๊บหยุดลงที่ด้านหน้าผู้หญิงคนหนึ่งที่แถวหลัง.
“บุตรีศักดิ์สิทธิ์เอมิเลียเอ๋ย” เสียงของโป๊บนั้นอ่อนโยนมากๆ.
เอมิเลียกลืนน้ำลาย “คะ?”
โป๊บส่งยิ้มเบาๆให้เธอ, ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชม.
ความจริงแล้วนั้น, เขาไม่ค่อยได้สนใจเอมิเลียเลย เนื่องจากผลงานของเธอดูด้อยมากถ้าเทียบกับคนอื่นๆ. แต่สิ่งที่เธอมีอยู่ในมือคือจิตใจอันบริสุทธิ์.
ขณะมองดูพวกเขา โป๊บเห็นว่าเหล่าเซ้นต์พากันสู้เพื่อแย่งชิงตำแหน่ง. พวกเขาให้ร้ายกันราวกับปีศาจ มิใช่บุตรแห่งพระจิตซักนิด. พวกเขานั้นโหดร้ายอย่างเลือดเย็นขณะที่พยายามฉีกกันเอง. มันเป็นภาพที่ไม่น่าดูเลยซักนิด.
เอมิเลียเป็นเพียงแค่คนเดียวที่อุทิศตนอย่างแท้จริง เธอเข้าโบสถ์ทุกครั้งที่มีโอกาส. ไม่มีใครเลยนอกจากเอมิเลียที่คู่ควรกับตำแหน่งนั้น.
เอมิเลียคือคนเดียวที่คู่ควรกับคำว่า ‘เซ้นต์’
โป๊บปฏิบัติกับเอมิเลียด้วยความนับถือ, เขายกย่องในศรัทธาอันแรงกล้าในการอุทิศตนของเธอ. เหตุใดเขาถึงมองไม่เห็นเซ้นต์ผู้นี้มานานนักนะ? มันอยู่ตรงหน้าเขามาโดยตลอด.
พอคิดได้เช่นนั้นแล้ว, เขาก็ไปภาวนาและสำนึกผิดตลอดวันตลอดคืนที่หน้ารูปปั้นของพระเจ้าที่วิหาร. เขาอยากให้บาปอันหนักหนาของเขานี้บางเบาลง, และเพื่อไม่ให้ดวงตาของเขาต้องมืดบอดอีกต่อไป. การหยุดพวกเซ้นต์ไม่ให้ก่อปัญหากันนั้นก็เป็นอีกเจตนานึงของเขา.
บัดนี้ถึงเวลาแล้วที่เซ้นต์ผู้นี้จะได้รับการโจษจันดังที่เธอคู่ควรอย่างแท้จริง. เขายื่นมือออกไปหาเอมิเลีย.
ตาของคนอื่นๆเปิดกว้างออก, ปากของพวกเขาเหวอออกมาเล็กน้อยขณะที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง. โป๊บก้มตัวลงแล้วค่อยๆเอาคทาของเขาแตะที่หน้าผากเอมิเลียเบาๆ - มันคือสัญลักษณ์อันยิ่งใหญ่ที่แสดงถึงอำนาจของเขา, ซึ่งสามารถมอบอำนาจและเกียรติยศพร้อมๆกับตำแหน่งให้.
“บัดนี้ ข้าขอแต่งตั้งให้ท่านเป็นหัวหน้าเซ้นต์, เซ้นต์เอมิเลียเอ๋ย” เขาประกาศ.
*พิธีมิเลนเนี่ยม ‘millennium’ นั้นคือพิธีเฉลิมฉลองการที่พระเยซูได้ปกครองมาเป็นเวลา1พันปีครับ*
*โป๊บ หรือถ้าจะเรียกอีกอย่างก็คือ พระสันตะปาปานั่นเองครับ”
