บทที่ 20 (อ่านฟรีวันที่ 7 พฤษภาคม 2564)
ตอนนี้แปลจากอังกฤษเป็นส่วนใหญ่
**********************
“นั่นไม่ใช่ความรักได้อย่างไร? สามีท่านไม่ต้องกลัวพ่อแม่ของข้า ข้าจะปกป้องท่านเอง!” หลี่เหลียนเอ๋อร์ดึงกระบี่เซียนข้างหลังนางออกมาและพูดว่า“ท่านพี่ถ้าท่านบังคับให้เขาออกห่างจากข้า ข้าจะฆ่าตัวตายที่นี่!”
อะโฮะเงะของนางเต้นไปรอบ ๆ ในสายลมอย่างบ้าคลั่ง
มันเหมือนกับกระบี่ที่พยายามต่อสู้กับความไม่ยุติธรรมในโชคชะตาของมัน!
หลี่ฉางเกอและเซิ่นเทียนพูดไม่ออก
เซิ่นเทียนสงสัยว่าเขาอยู่ในโลกแห่งการฝึกตนจริงๆใช่ไหม
แล้วตอนนี้มันคืออะไร
เซียนพนันตัวแร่ปลอมและแฟนคลับที่บ้าคลั่ง?
ในอดีตเขาเคยคิดว่าเรื่องที่แฟน ๆ ตายเพราะไอดอลของพวกเขาเป็นเรื่องตลก
ตอนนี้ดูเหมือนว่า นางฟ้าเหลียนเอ๋อร์ร์เป็นตัวอย่างที่ดีมาก
พวกเขาเพิ่งพบกันครั้งแรกและไม่ถึงสองชั่วโมง!
มันยังคงเป็นปกติในตอนแรกจากนั้นก็กลายเป็นท่านพี่เซิ่นและต่อมาก็เป็นสามี ตอนนี้นางกำลังจะตายเพราะความรัก?
นั่นเร็วเกินไป!
มันเป็นความผิดพลาดที่เขาหล่อเกินไป
เซิ่นเทียนตระหนักว่าเขามีปัญหาใหญ้เข้าแล้ว!
“แล้วเรื่องนี้ล่ะ” หลี่ฉางเกอถอนหายใจและถาม“พี่เซิ่นเจ้ามีอาจารย์อยู่แล้วใช่ไหม?”
เซิ่นเทียนตอบว่า“ข้าชื่อ เซิ่นโอวเทียนศิษย์ของเทียนจี้แห่งหุบเขาชึกของภูเขาอากินะ”
“เทียนจี้? ไม่น่าแปลกใจที่ท่านมีฝีมือมาก!”
“อาจารย์ของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
อะไร?
เซิ่นเทียนตกใจ
เจ้ารู้จัก 'อาจารย์' ของข้า
เทียนจี้ มีจริงเหรอ?
ตอนนี้ข้าควรทำอะไรดี?
ข้าจะถูกจับในที่เกิดเหตุ?
มันอาจเป็นจุดจบของข้า!
เซิ่นเทียนตื่นตระหนก!
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของหลี่ฉางเกอตรงข้างหูของเขา “ร่วมมือกับข้าถ้า เจ้าไม่ต้องการถูกตัดอัณฑะ”
เซิ่นเทียนเข้าใจทันที “ขอบคุณที่เป็นห่วง อาจารย์สบายดี”
แม้ว่า ตำราปีศาจแห่งสุริยันจะเป็นวิชาที่แข็งแกร่ง แต่ เซิ่นเทียนก็ไม่มีแผนที่จะเรียนรู้มัน
“ดี” หลี่ฉางเกอเริ่มยิ้ม “เหลียนเอ๋อร์ร์ เจ้าอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ เทียนจี้ เป็นสหายเก่าของพ่อเรา พวกเขาต่อสู้ร่วมกันในอดีต พวกเขารู้จักกันมานานมาก”
หลี่เหลียนเอ๋อร์ร์รู้สึกงงงวยมาก “สามีจริงหรือ”
เช่นเดียวกับที่เซิ่นเทียนกำลังจะพูดหลี่ฉางเกอเตือนเขาว่า“พ่อของข้าคือ จักรพรรดิกระบี่อมตะ หลี่คังหลาน เทียนจี้น่าจะเคยพูดถึงเขามาก่อนใช่ไหม?”
หลี่ฉางเกอเน้นคำว่า“ใช่ไหม”
เซิ่นเทียนพยักหน้าทันที “จักรพรรดิกระบี่อมตะ ? แน่นอน!”
“อาจารย์ของข้าชื่นชมศิลปะกระบี่ของเขามากและมักจะยกย่องคุณธรรมของเขา”
“ยกย่องคุณธรรมของท่านพ่อ” หลี่เหลียนเอ๋อร์ร์ตกใจ "จริงๆ?"
หลี่ฉางเกอไอและพยายามปกปิดมัน “พ่อของเราเคยกล่าวกันว่าเป็นสุภาพบุรุษในอดีต ตอนนี้เขาอายุมากขึ้นและดื้อรั้นและก้าวร้าวมากขึ้นเล็กน้อย”
หลี่ฉางเกอกล่าวเสริมว่า“อย่างไรก็ตาม…เนื่องจากน้องชายเซิ่นเป็นศิษย์ของเทียนจี้ ข้าสามารถเลิกกังวลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเจ้ากับเขาได้”
หลี่เหลียนเอ๋อร์ร์รู้สึกยินดี “แล้วท่านพ่อ โอเคไหมที่เราอยู่ด้วยกัน”
หลี่ฉางเกอพยักหน้า “เขาเป็นสหายที่ดีกับ เทียนจี้มาก แน่นอนว่าเราโอเคกับมัน อย่างไรก็ตามทเจ้ายังต้องทำตัวดีๆ เจ้ปล่อยให้คนอื่นคิดผิดไม่ได้ใช่ไหม”
เมื่อเห็นว่าตอนนี้หลี่เหลียนเอ๋อร์สงบลงแล้วหลี่ฉางเกอก็ให้คำแนะนำ “แม้ว่าเราอาจจะโอเคเรื่องเจ้ากับเขา แต่เราต้องกลับไปที่ถ้ำสวรรค์สีขาวก่อน”
หลี่เหลียนเอ๋อร์ร์ถามอย่างตื่นตระหนก“ทำไม?”
หลี่ฉางเกอตอบว่า“เจ้ายังถือเมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติอยู่จำได้ไหม? หากปีศาจและสัตว์อสูรตัวอื่นรู้เรื่องนี้พวกเขาจะตามล่าเจ้าและน้องชายเซิ่น าข้าจะไม่สามารถปกป้องเจ้าทั้งคู่ได้ หรือเจ้าอยากตาย?”
หลี่เหลียนเอ๋อร์ร์ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว
"ดี นี่แหละน้องสาวของข้า" หลี่ฉางเกอยิ้มและกล่าวว่า“เราเพียงแค่ต้องกลับไปที่ถ้ำสวรรค์สีขาวและปลูกเมล็ดพันธุ์ แล้วเจ้าจะได้พบพี่เซิ่นอีกครั้ง”
“น้องชายเซิ่นจะกลับไปที่ภูเขาอากินะและเลือกวันที่เหมาะที่จะขอแต่งงาน เมื่อถึงตอนนั้นบทพิสูจน์ความรักของเจ้าก็จะงอกขึ้นและเจ้าจะสามารถแต่งงานกับน้องชายเซิ่นได้! มันไม่ดีเหรอ?”
เซิ่นเทียนชื่นชมหลี่ชางเกอ คำพูดของเขาฟังดูน่าเชื่อถือ - แม้แต่เขาก็แทบจะเชื่อในคำพูดของเขา!
ในความคิดของ เซิ่นเทียนหลี่ฉางเกอแข็งแกร่งที่สุดในการต่อสู้ด้วยวาจา!
หลี่เหลียนเอ๋อร์หันกลับมาและมองไปที่เซิ่นเทียน “สามีเซิ่น ท่านต้องไปที่ถ้ำสวรรค์สีขาวอันยิ่งใหญ่ของเรา!”
เมื่อเห็นว่าในที่สุด หลี่เหลียเอ๋อร์ก็ยอมแพ้ หลี่ฉางเกอก็โล่งใจมาก เขาทำงานส่วนของเขาไปแล้วดังนั้นเขาจะทิ้งส่วนที่เหลือให้พ่อแม่ของพวกเขา
อย่างน้อยเขาก็พาน้องสาวกลับบ้านอย่างปลอดภัย ส่วนพ่อของพวกเขาจะจัดการอย่างไรนั้นไม่ใช่ปัญหาของเขา
ถ้าแม่ของเขาถามถึงเรื่องนี้เขาจะได้ไม่ต้องรับโทษใดๆ!
อย่างไรก็ตามหาก เซิ่นโอวเทียนผู้นี้มีความกล้าที่จะไปที่ ถ้ำสวรรค์สีขาวและอยู่รอดภายใต้กระบี่ของตาแก่คนนั้น มันก็คุ้มค่าที่จะให้โอกาสเขา
แต่เขาจะมีความกล้าที่จะไปหรือไม่?
หลี่ฉางเกอยิ้มให้เซิ่นเทียน
ข้าอยากเห็นว่าตาแก่ของเราจะทุบตีเขาจนอยู่ในสภาพไหน เขาดุกว่าข้ามาก!
…
เซิ่นเทียนมองไปที่ดวงตาของ หลี่เหลียเอ๋อร์และสัญญาว่าเขาจะปรากฏตัว
เนื่องจากไม่มีวันที่ระบุจึงไม่ใช่เรื่องโกหกแม้ว่าข้าจะปรากฏตัวในอีก 100 ปีต่อมาก็ตาม
ในโลกแห่งการฝึกตน 100 ปีไม่ใช่ช่วงเวลาที่ยาวนานมาก
เซิ่นเทียนจะไม่ไปที่ ถ้ำสวรรค์สีขาวจนกว่าเขาจะสามารถเอาชนะ หลี่ฉางเกอและหลี่คังหลานได้
ด้วยความโชคร้ายในปัจจุบันของเขามันเป็นเรื่องโง่มากที่จะไป ถ้าเขาไปมันคงเป็นภารกิจข้าตัวตายมากกว่า!
หลี่ฉางเกอหยุดชั่วขณะและหยิบเหรียญออกมาจากกระเป๋าของเขา มันเป็นเหรียญเงินที่มีกระบี่สีฟ้าประทับอยู่ตรงกลาง อีกด้านหนึ่งมีคำว่า 'หลี่'
“ ในเมื่อมันถูกตัดสินแล้วข้าก็ต้องแสดงความขอบคุณด้วย นี่คือเหรียญที่มีอวตารปรมาจารย์กระบี่ขอบเขตแรกเริ่มขั้นต้นที่พ่อของข้าขัดถูกปิดผนึกอยู่ข้างใน มันจะเป็นของเจ้าเมื่อเจ้าหยดเลือดลงไป
“มีอาคมส่งสัญญาณเสียงในเหรียญด้วย เจ้าสามารถสื่อสารหาข้าได้หากเจ้ามีปัญหา แม้ว่ามันจะเทียบไม่ได้กับเมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติ แต่มันเป็นสัญลักษณ์แห่งการขอบคุณ!”
“ตอนนี้เป็นของเจ้าแล้ว!”
เซิ่นเทียนรู้ว่ามันเป็น 'ของขวัญตอบแทน' สำหรับเมล็ดพันธุ์ ตระกูลหลี่ของ ถ้ำสวรรค์สีขาวเป็นที่รู้จักอย่างมากในโลกแห่งการฝึกตน ดังนั้นพวกเขาจะไม่ให้โอกาสนี้โดยบังเอิญ
…
เหรียญปรมาจารย์กระบี่ ในโลกแห่งการฝึกตนเป็นสมบัติล้ำค่ามาก มันมีประโยชน์ต่อเซิ่นเทียนในเวลานี้มากกว่าเมล็ดน้ำเต้านางฟ้าเจ็ดสมบัติ แม้จักรพรรดิเพลิง พ่อของ เซิ่นเทียนก็เป็นเพียงผู้ฝึดตนขอบเขตแก่นทองคำขั้นสูงสุด
เขาสามารถเรียกผู้คุ้มกันขอบเขตวิญญาณแรกเริ่มด้วยเหรียญนี้ ตราบใดที่เขาไม่ลงไปในคลื่นใต้น้ำเขาก็ไม่มีอะไรต้องกลัวในอาณาจักรแห่งเพลิง
มันมีค่ามาก!
ตระกูลหลี่ช่างใจกว้างที่มอบสมบัติเช่นนี้ให้เขา
เซิ่นเทียนรู้สึกถึงความไม่ยุติธรรมในโลก
"ขอบคุณมาก!"
เซิ่นเทียนรับเหรียญปรมาจารย์กระบี่ และพูดกับ หลี่เหลียเอ๋อร์“ข้าขอยืมกระบี่ของเจ้าหน่อยได้ไหม”
หลี่เหลียนเอ๋อร์หน้าแดง
“ท่านพ่อของข้ามอบกระบี่เล่มนี้ให้ข้าเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อข้าอายุ 16 ปี แต่ถ้าสามีต้องการข้าจะมอบให้เป็นสัญลักษณ์แห่งความรัก!”
“…”
อะไร?
ข้าแค่ยืมกระบี่เล่มนี้มากรีดนิ้วเพื่อเลือดสักหยด!
ท้ายที่สุดแล้วการกัดนิ้วของตัวเอง เจ็บปวดเกินไปและไม่ถูกสุขอนามัย
เจ้าหยุดมโนได้ไหม