ตอนที่ 48 ข้อผิดพลาดที่ 3
ตอนที่ 48 ข้อผิดพลาดที่ 3
ด้วยดวงตาที่เหนื่อยล้าและไร้ชีวิตลอร์ดแห่งความเกียจคร้านก็มองไปที่อิมพ์โดยแทบจะจ้องตากับเขา ดูเหมือนว่าลอร์ดต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เพียงชั่วครู่ ... เขาก็นั่งลงอีกครั้งและนอนหลับต่อไปโดยไม่สนใจอสูรตัวน้อยเลย ในทางกลับกันอสูรที่เหลือในห้องนี้รวมถึงลีออนต่างก็ตื่นขึ้น
และในขณะที่ลีออนเริ่มร้องไห้เนื่องจากถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา ร่างที่เหมือนกับถูกสร้างขึ้นมาจากเงาก็ถูกจับไว้ด้วยผู้คุ้มกันที่อยู่ใกล้ๆกรงที่สุด นี่ทำให้อิมพ์ก็ต้องรีบดำเนินการอย่างรวดเร็ว เขาคงไม่สามารถต่อสู้ฝ่าพวกมันออกไปได้แน่นอนและเขาก็ไม่เร็วพอที่จะรอดไปได้ทั้งๆที่แบกลีออนอยู่
ดังนั้นเพื่อที่จะหลบหนีอิมพ์จึงทำบางอย่างที่ขึ้นอยู่กับโชค และเขาก็เริ่มต้นด้วยการปิดและล็อคกรงประตู
อิมพ์เอาหินเวทย์มนต์เงาออกมาจากร่างและคว้าหนึ่งในหินเวทมนต์พลังงานศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาแทนในขณะที่เปิดใช้งานดาบ 3 เล่ม ผ่านด้ายใบมีดก็เชื่อมต่อเข้ากับอิมพ์ นี่ทำให้เขาสามารถปล่อยมานาออกไปภายนอกได้อย่างง่ายดาย จากนั้นอิมพ์ก็ฉีกกางเกงของเขาออกและใช้ผ้ามัดหินเวทมนตร์เข้ากับใบมีด เพื่อไม่ให้มันหลุดออกไปได้
จากนั้นเขาก็ส่งมานาของเขาผ่านดาบ 3 เล่มให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้จนมีพลังงานศักดิ์สิทธิ์มากพอทำให้อสูรตัวอื่นๆหวาดกลัว
แต่สิ่งเดียวที่อิมพ์ต้องทำในตอนนี้ก็ค่อนข้างง่าย เขาต้องพึ่งพาโชคของเขาในระดับหนึ่งและก็ทำเพียงแค่เปิดประตูกรงอีกครั้งพร้อมกับคว้าลีออนแล้วรีบวิ่งออกไปจากที่นี่โดยใช้พลังงานศักดิ์สิทธิ์มหาศาลขับไล่อสูรออกไป ใบมีดไม่ได้เคลื่อนไหวเร็วขนาดนั้นเนื่องจากน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นและมันกำลังรัดอิมพ์อย่างหนัก แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่เขาจะป้องกันตัวเองจากอสูรจำนวนมากเรานี้ได้ในขณะที่ใช้มือทั้งสองข้างจับทารก
เมื่ออิมพ์เตรียมทุกอย่างเสร็จแล้วเขาก็ปลดล็อคกรงอีกครั้งและถีบเท้าพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับคว้าลีออนมุ่งหน้าไปยังทางออก
ด้วยพลังงานศักดิ์สิทธิ์ อสูรที่ขวางทางอยู่ก็แปลกออกไปในขณะที่อสูรซึ่ง 'ไล่ตามเขา' อยู่จู่ๆก็หนีไปอย่างง่ายดาย นี่ทำให้อิมพ์สามารถเริ่มวิ่งลงบันไดไปได้ไม่ยาก ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เขาสามารถลงมือได้อย่างง่ายดาย เขาสามารถบุกเข้าไปในปราสาททั้ง 4 แห่งและหนีออกมาได้อย่างไม่ยากเย็น เมื่อพิจารณาว่าลอร์ดเหล่านี้แข็งแกร่งแค่ไหนแล้วล่ะก็ ... เรื่องพวกนี้มันไม่น่าเป็นไปได้ด้วยซ้ำ อิมพ์ไม่รู้จริงๆว่าทำไมเขาถึงทำทั้งหมดนี้ได้ แต่เขารู้ว่าเขาไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ดังนั้นเขาจึงรีบวิ่งลงบันไดไป แม้ว่าเขาจะต้องพบกับปัญหาเล็กน้อยในอีกไม่ช้านี้
บันไดส่วนหนึ่งหักลงและมันก็ตกลงมาสูงพอสมควรจนกระทั่งอิมพ์ไม่แน่ใจว่าเขาจะรอดชีวิตได้ เขาสามารถรอดพ้นจากความตายมาได้ตอนที่หนีออกมาจากปราสาทของลอร์ดแห่งความโกรธดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเสี่ยงอีกครั้ง
อิมพ์จึงต้องคิดบางอย่างขึ้นมาก่อนที่เขาจะนึกถึงบางอย่างได้ เขาอาจจะใช้ประโยชน์จากสิ่งที่ตัวเองมี ก่อนอื่นอิมพ์ถอดผ้าออกจากใบมีดแล้วพยายามดันมือเข้ากำแพง ดูเหมือนว่าวัสดุของกำแพงนี้จะอ่อนไหวต่อพลังงานศักดิ์สิทธิ์ได้ดีดังนั้นอิมพ์จึงสามารถเจาะผ่านมันได้ค่อนข้างง่าย
ด้วยการพยักหน้าจากนั้นอิมพ์ก็เริ่มใช้ใบมีดหรือใช้ด้ายเพื่อ 'ผูก' ลีออนให้แน่นกับอิมพ์มากขึ้นเพื่อที่เขาจะแบกเด็กไปได้อย่างปลอดภัยด้วยมือเดียวก่อนที่จะขุดนิ้วของเขาซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในผนัง มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่ในไม่ช้าเขาก็สามารถยึดกลับกำแพงไว้ได้อย่างดีและด้วยความมั่นใจเล็กน้อยอิมพ์ก็สามารถพยายามห้อยตัวเองด้วยมือข้างเดียว
มันยากอย่างไม่น่าเชื่อ แต่มันก็ได้ผล อิมพ์สามารถดันเท้าของเขาเข้าไปในร่องในกำแพงได้ในบางครั้งเพื่อที่เขาจะได้ขุดทะลุกำแพงออกไปได้อย่างเหมาะสมในขณะที่ค่อยๆไต่ลงไป และมันก็ได้ผลดีจริงๆอย่างน้อยที่สุดก็จนกระทั่งมีเหตุการณ์เดิมเกิดขึ้นอีกครั้ง เสียงระเบิดได้ดังออกมาอีกครั้งจากในเมืองอสูร
และนี่ก็ความผิดพลาดครั้งใหญ่ครั้งที่สามของอิมพ์ในคืนนี้ ความผิดพลาดประการแรกคือการมองออกไปนอกหน้าต่างในโรงเตี๊ยมเพื่อมองสิ่งที่เกิดขึ้นบนถนน
ความผิดพลาดครั้งที่สองคือการเปิดประตูและเปิดรับอสูรเงาเข้ามาข้างใน
และความผิดพลาดครั้งที่สามคือหันหน้าไปมองการณ์ระเบิดที่เกิดขึ้นโดยลืมตั้งสมาธิไปที่กำแพงชั่วครู่หนึ่ง ช่วงเวลาที่เขาสูญเสียสมาธิไปเขาก็ลื่นและหล่นหงายหลังไปอย่างช้าๆ
แม้ว่าจริงๆแล้วมันอาจจะไม่ช้าขนาดนั้น แต่ดูเหมือนมันจะช้าสำหรับเขาด้วยเหตุผลบางอย่างนั้น และภายในช่วงเวลาสั้น ๆที่ยาวนานไม่มีสิ้นสุดนั้น อิมพ์ก็ได้ทำการตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวซึ่งนี่ทำให้ผลลัพธ์ของการทำพลาดครั้งที่ 3 ที่อาจนำเขาไปสู่ความตายหายไป มันเป็นความโชคดีที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางความหายนะ
อย่างรวดเร็วอิมพ์ก็จับลีออนไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ในขณะที่เขาใช้ดาบ 3 เล่มพุ่งเข้าใส่กำแพงและทันทีมันก็พุ่งเข้าไปในกำแพงจนลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้
การตกของอิมพ์หยุดลงชั่วขณะเมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากพื้นเพียง 1 เมตร แต่มันก็ไม่ได้หยุดนิ่งอย่างสนิทเพราะว่าตอนนี้เองก็ได้มีบางอย่างเกิดขึ้น
และมันไม่ใช่ด้ายของดาบ 3 เล่ม แต่เป็นด้ายเส้นเล็ก ๆ ภายในส่วนที่เชื่อมต่อกับอาวุธทั้งหมดซึ่งอยู่ภายใน กล้ามเนื้อนิ้วของอิมพ์
กล้ามเนื้อของเค้าฉีกขาดทันที เสียงแตกดังขึ้นตามมาในขณะที่นิ้วชี้ขวาทั้งหมดของอิมพ์หลุดออกไป แป๊ะสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นก็เป็นผลลัพธ์ที่ชัดเจน
ภายในเสี้ยววินาทีเดียวที่นิ้วของอิมพ์หลุดออกจากมือของเขา อิพ์ก็จ้องมองไปที่มันในขณะที่ดาบทั้งสามเปลี่ยนกลับเป็นไพ่และตกลงไปลงมาพร้อมกับร่างของเขา เขาถูกปกคลุมด้วยผ้าชุบพลังงานศักดิ์สิทธิ์ขณะที่อิมพ์นอนอยู่ที่นั่นจ้องมองขึ้นไปข้างบน
[-212 พลังชีวิต!]
[ได้รับความเสียหายรุนแรง! คุณเสียนิ้วไปข้างหนึ่งอย่างถาวร]
อิพ์ค่อยๆลุกขึ้นยืนโดยยังคงจับลีออนไว้แน่นและแค่พยายามตั้งสมาธิกับการหยุดเลือดที่ไหลออกมาจากนิ้วของเขาในตอนนี้โดยควบคุมการไหลเวียนของเลือดด้วยเวทย์น้ำ จากนั้นอิมพ์ก็เก็บนิ้วและไพ่ของเขาลงกนะเป๋าและค่อยๆยืนขึ้นพยายามเดินไปยังจุดที่เขาทิ้งคลีเมนไทน์กับแซมมี่ไว้ก่อนหน้านี้
ทันทีที่เขาเห็นเด็กสาวทั้งสองและพวกเธอก็เห็นเขา พวกเธอก็วิ่งเข้ามาหาเขาด้วยความกลัวจากการระเบิดก่อนหน้านี้ จากนั้นพวกเธอก็สังเกตเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับมือของอิมพ์
"คะ - คุณ ... เป็นไงบ้าง" แซมมี่ถามขณะที่รีบอุ้มลีออนมาจากเขาก่อนที่จะมองใกล้ ๆ ที่นิ้วของเขาและอิมพ์ก็จ้องกลับมาที่เธอ "ข้า ... ข้าไม่รู้ ...ข้าตกลงมาถึงแม้จะไม่ตายแต่นิ้วของข้าก็หลุด " เขาอธิบายและก่อนที่แซมมี่กับอิมพ์จะพูดคุยกันต่อครีมเอ็นไทร์ก็ได้คว้ามือของเอ็มไว้เพื่อต้องการ 'กลืนกิน' อาการบาดเจ็บทันที
ครู่หนึ่งดูเหมือนว่าจะมีรอยเลือดเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนนิ้วชี้ของเธอ แต่มันหายไปเกือบจะทันทีที่ปรากฏขึ้น สิ่งนี้ทำให้พวกเขาสับสน แม้ว่าคลีเมนไทน์จะรู้สึกเจ็บอย่างเห็นได้ชัดหลังจากพยายามรักษาเขาแล้วก็ตามแต่การรักษาก็ยังล้มเหลว ถึงแบบนั้นเธอก็ยังคงพยายามต่อไปแต่ไม่นานแซมมี่ก็ได้คว้ามือของเธอไว้เพื่อหยุดเธอ
"หยุด ... บางทีมันอาจใช้ไม่ได้ผลกับอสูร ... " เธอแนะนำ แต่ครีมเอ็นไทร์ส่ายหัวทันที "ไม่ใช่แน่ๆ ข้าเคยรักษาเขามาก่อน ! "เด็กสาวพูดท้วงและนี่ก็ทำให้แซมมี่มองไปที่อิมพ์อย่างสับสนก่อนที่เขาจะส่ายหัว
"ไม่ต้องกังวล ... ข้าไม่เป็นไร ... " อิมพ์พึมพำอย่างเงียบ ๆ อย่างช้าๆเขาก็ค้นกระเป๋าของเขาเพื่อคว้าหินเวทมนตร์สีแดงขนาดเล็กออกมาจากนั้นก็กดมันลงบนบาดแผลที่มือของเขาซึ่งเป็นรอยต่อของนิ้วที่หลุดไปก่อนหน้า เมื่อเขาส่งมานาเข้าไปในหินเปลวไฟก็ปรากฏขึ้นรอบๆหินเวทมนตร์ในทันทีพร้อมกับมีการแจ้งเตือนสีแดงบางอย่างปรากฏขึ้นมาซึ่งอิมพ์ก็พยายามเพิกเฉยมันทันทีเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเขาได้รับความเสียหายจากสิ่งนี้
และไม่นานนักก็ดูเหมือนว่าบาดแผลของเขาจะปิดลงหลังจากถูกไฟเผา จากนั้นอิมพ์ก็ค่อยๆคว้าหินเวทย์น้ำออกมาเพื่อทำความสะอาดบาดแผลก่อนจะซับให้แห้งด้วยเสื้อคลุมของเขาและห่อบริเวณที่นิ้วหลุดไปด้วยผ้า พลังงานศักดิ์สิทธิ์
“ข้าไม่เป็นไร ... เห็นไหม” อิมพ์ชี้ให้ดูขณะที่เขายื่นมือไปข้างหน้าเด็กสาวทั้งสอง
"ทำไม ... ? "แซมมี่ถามขณะที่เธอจ้องเขา แต่อิมพ์ไม่เข้าใจคำถามจริงๆและจ้องกลับมาที่เธอด้วยสีหน้าสงสัยก่อนที่แซมมี่จะกัดฟันและจ้องไปที่อิมพ์
" ข้าถามคุณว่า 'ทำไม'! ทำไมคุณถึงช่วยเรา? ทำไมคุณถึงทำกับเราเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่คุณต้องเสียนิ้วไปเพราะเรา? เราเห็นมันนะ มือของคุณมันสภาพยับเยินไปหมด นี่คงเป็นเพราะคุณใช้พลังงานศักดิ์สิทธิ์ตลอดเวลาใช่ไหมล่ะ? ทำไมคุณถึงทำทุกอย่างเพื่อช่วยพวกเรากัน? "เธอถามด้วยด้วยความหงุดหงิดอย่างมากในขณะที่มีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเธอ แต่อิมพ์ก็ทำเพียงมองกลับไปที่เธอและพยักไหล่
"มันเป็นสิ่งที่ข้าต้องการ…." อิมพ์อธิบายก่อนจะหยิบหนังสือออกจากกระเป๋าอย่างรวดเร็วและพยายามอ่านมันทันทีเพื่อค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับลอร์ดแห่งความอิจฉาเพื่อหาวิธีพารูดี้กลับมา ไม่นานเขาก็ปิดหนังสือลงอีกครั้งแล้วมองไปที่เด็กหญิงทั้งสอง
"ไปกันเถอะ." อิมพ์บอกกับพวกเธอทันทีเมื่อเขาได้ข้อมูลทั้งหมดแล้ว เขาคว้าผ้าห่มที่แซมมี่ห่อไว้เพื่อคุมลีออนด้วยก่อนที่จะหันหลังกลับและมุ่งหน้าไปที่ถนน ดูเหมือนสถานการณ์ตอนนี้จะวุ่นวายเล็กน้อย ซากประหลักหักและอสูรจำนวนมากปรากฏอยู่รอบๆที่แห่งนั้น แต่พวกเขาก็ยังสามารถวิ่งผ่านส่วนนี้ของเมืองอสูรไปได้อย่างง่ายดายเพื่อไปยังเมืองปกติซึ่งอยู่ใจกลางของภูเขาที่ล้อมรอบพวกเขาอยู่
เมื่อผ่านไปอีกสักครู่การระเบิดอีกประมาณ 2 ครั้งก็ปรากฏขึ้น ตอนนี้พวกเขาได้มาถึงทางเข้าเมืองปกติอีกครั้งแล้วและเขาก็ตัดสินใจเลือกทันที อสูรส่วนใหญ่แม้กระทั่งผู้เฝ้าประตูดูเหมือนจะละทิ้งสถานที่แห่งนี้ไปแล้วดังนั้นแทนที่เขาจะมุ่งหน้าไปยังอีกด้านหนึ่งของเมืองเพื่อออกไปทำภารกิจต่อเขากลับมุ่งหน้าไปยังโรงเตี๊ยมพร้อมกับเด็กหญิงทั้งสองและเด็กทารกเพื่อพาพวกเขาไปยังห้องที่อาศัยอยู่ก่อนหน้านี้
และสิ่งที่อิมพ์สังเกตเห็นก็คือในขณะที่เมืองปีศาจกำลังตกอยู่ในความโกลาหลอยู่ เมืองนี้กลัยอยู่ในสภาพสมบูรณ์แบบเหมือนเดิมและมีเพียงศพเดียวที่ปรากฏอยู่บนถนนนั่นก็คือศพของเทนากะจินที่อิมพ์สังหารไปก่อนหน้านี้
แห่งนี้ดูเหมือนกับว่าเพียงเมืองที่เงียบสงบในยามค่ำคืนเท่านั้นหากไม่สนใจเรื่องแสงสีแดงจาก 'ดวงจันทร์' และแสงสีฟ้าจากการประดับตกแต่งที่สว่างขึ้นในเมือง แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม หากมันเป็นเช่นนี้อิมพ์ก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเด็กๆพวกนี้จะปลอดภัยตอนที่เขาออกไปทำภารกิจต่อ และทันทีเขาก็ทิ้งเด็กผู้หญิงทั้งสองและลีออนไว้ในห้องในขณะที่เขามุ่งหน้าไปช่วยเด็กอีก 3 คนที่เหลือ
