ตอนที่ 411 ที่รัก ทำไมน่ารักจัง

​​​​​​​เฉียวเมียนเมียนแก้ไขคำพูดของเขา ในขณะที่เธอเดินออกไป

“คุณเหมา คุณยังคงจีบฉันอยู่ โปรดระวังคำพูดกับฉันด้วยนะคะ”

เขาหัวเราเบา ๆ “อืม. ขอบคุณครับคุณเฉียวที่ช่วยแก้ให้ ผมจะระวังให้มากขึ้น”

เฉียวเมียนเมียนพยายามไม่ให้ตัวเองยิ้ม ขณะปิดประตูห้อง

เธอมุ่งหน้าลงไปชั้นล่างด้วยความรวดเร็ว

ความรู้สึกที่อ่อนหวานและคลุมเครือพุ่งเข้ามาในหัวใจของเธอ ขณะที่เธอคิดถึงผู้ชายที่รอเธออยู่ชั้นล่าง เธอยังคงคุยกับเขาทางโทรศัพท์ ขณะที่เธอเดินลงไป

“ไหนบอกว่าจะใช้เวลา 20 นาทีไง ทำไมมาถึงเร็วจังคะ”

เธอมองดูเวลา เขาใช้เวลาเพียง 14 นาที

“อืม...ก็ผมอยากเจอคุณให้เร็วกว่านี้นี่ ผมรีบฝ่าไฟแดงมาตั้ง สองสามแยกเลย เพื่อให้มาถึงที่นี่เร็ว ๆ”

เฉียวเมียนเมียนตะลึง

เธอขมวดคิ้วทันที เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น

“เหมาเยซื่อค่ะ คุณฝ่าไฟแดงงั้นเหรอ? คุณทำแบบนั้นไม่ได้นะ มันผิดกฎจราจร!”

“คุณฝ่าไฟแดงได้ยังไง รู้ไหมว่ามันอันตรายแค่ไหน ฉันอยากจะนอนสักสองสามชั่วโมง ยังจะดีกว่าให้คุณทำแบบนั้น”

แล้วไฟแดงไม่ได้มีแค่แยกเดียว มีตั้งสองสามแยกแหนะ!

แย่จริงเชียว!

เธอเป็นพลเองที่ปฏิบัติตามกฎหมาย จึงไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้

แม้ว่าผู้กระทำการจะเป็นสามีของเธอก็ตาม

เธอเสียงดังใส่เขาผ่านโทรศัพท์ แต่เมื่อพูดจบ ชายปลายสายกลับหัวเราะออกมาเบา ๆ วิธีที่เขาส่งเสียงหัวเราะนั้น เหมือนกับส่งคลื่นไฟฟ้าช็อตผ่านเส้นเลือดของเธอ

“คุณหัวเราะทำไม” เฉียวเมียนเมียนโกรธเกินกว่าที่จะถูกดึงดูดด้วยสิ่งนั้น

“มันไม่ถูกต้อง ครั้งหน้าห้ามทำแบบนี้อีก”

“เมียนเมียน”

ชายคนนั้นหัวเราะสักพักก่อนจะเงียบลง เมื่อเขาเอ่ยชื่อเธอ มันแฝงไปด้วยความเสน่หา

หัวใจของเฉียวเมียนเมียนเต้นผิดจังหวะ “อะ-อะไร...”

เสียงของเขาฟังดูเจ้าชู้ขึ้นเรื่อย ๆ “คุณเป็นห่วงผมเหรอ”

เฉียวเมียนเมียนวางมือบนหน้าอกของตนเอง หายใจเข้าลึก ๆ เพื่อรักษาความสงบของเธอเอง

“อย่าคิดบ้า ๆ น่า ฉันเพียงห่วงคนเดินถนน คุณทำแบบนั้นมันอันตรายต่อผู้อื่น”

ตอนนี้เขากำลังตามจีบเธอ

เฉียวเมียนเมียนไม่อยากยอมรับว่าเธอเป็นห่วงเขา

ไม่อยากนั้นเขาจะได้ใจยิ่งขึ้น

“ไม่ใช่เหรอ?” เหมาเยซื่อถามด้วยเสียงต่ำของเขา

“คุณไม่เป็นห่วงผมเลยเหรอ”

“...มีอะไรต้องห่วงล่ะคะ”

เฉียวเมียนเมียนตระหนักว่า คำพูดเหล่านั้นหลุดลอยออกไปจากปากของเธอก่อนนี้แล้ว เธอย้ำหนักแน่นว่า

“เหมาเยซื่อคะ อย่ามาโมเมนะ คุณได้ยินว่าฉันพูดแบบนั้นหรือไง”

“อืม ผมได้ยิน”

ชายคนนั้นหัวเราะอีกครั้ง ในขณะที่หญิงสาวรู้สึกราวกับว่าเขาหัวเราะอยู่ข้าง ๆ หู

เฉียวเมียนเมียนพยายามควบคุมหัวใจที่เต้นแรงของตนเอง เธอกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า

“นั่นมันสำคัญนะคะ อย่าทำอย่างนั้นอีก”

“ที่รัก ทำไมคุณน่ารักจัง”

ชายคนนั้นฟังดูมีความสุขและเปี่ยมไปด้วยรัก

“คุณเชื่อในสิ่งที่ผมพูดด้วย คุณเชื่อใจผมขนาดนั้นเลยเหรอ”

เฉียวเมียนเมียนตกใจ “...คุณล้อเล่นเหรอไง?”