บทที่ 16 (อ่านฟรี 26 เมษายน 2564)
“เจ้าจงใจตั้งแผงของบนถนนเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้คน จากนั้นเจ้าก็บอกว่าจะเลือกแร่ให้กับ 'ผู้ที่มีโชคชะตาร่วมกับเจ้า' เท่านั้น อย่างไรก็ตามเจ้าไม่เคยทำตามคำขอของใครเลย!
“ นี่มันเป็นกับดัก! เจ้าเพียงรอให้ผู้คุมกฎมาหาเจ้าเพื่อที่จะหลอกล่อนางฟ้าหลี่!
“แผนของเจ้าคือให้นางฟ้าหลี่ซื้อแร่วิญญาณน้ำเต้าเซียนสีเขียวม่วงที่เป็นของร้านค้านี้ใช่มั้ย!?”
ผู้คนจำนวนมากมีสีหน้าเข้าใจขณะที่พวกเขาฟังการวิเคราะห์ของ ตัวประกอบ A
“โอ้ข้าเข้าใจแล้ว! ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่าเขาเป็นแค่พวกต้มตุ๋นธรรมดา ๆ แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้ว - นี่เป็นแผนที่ถูกสร้างขึ้น!”
“ร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ใช้วิธีการที่เช่นนี้จริงๆ! ข้าจะไม่อุดหนุนร้านนี้อีก!”
“พวกเขากล้ามากจริง ๆ พวกเขากล้าม้แต่จะหลอกลวงผู้คุมกฎด้วยซ้ำ! พวกเขาจะต้องถูกลงโทษอย่างหนัก!”
“เราไม่สามารถอดทนซื้อของจากร้านค้าเช่นนี้!”
…
เมื่อเสียงประท้วงดังขึ้นใบหน้าของเจ้าของร้าน หลิว ก็ซีดลง
“ทุกคนโปรดฟัง ข้าไม่รู้จักชายหนุ่มคนนี้มาก่อนเลยจริงๆ!”
“ข้าสาบานด้วยศักดิ์ศรีทั้งหมดของข้า ถ้าข้าเคยรู้จักกับเขามาก่อนขอให้ข้าถูกฟ้าผ่า!”
อย่างไรก็ตาม เซิ่นเทียนดูเหมือนจะไม่ใส่ใจกับสถานการณ์นี้ เมื่อเห็นผู้คนที่กำลังสงสัยจ้องมองมาที่เขา เขาก็พูดอย่างใจเย็น “ดูเหมือนว่าเจ้าจะเชื่อจริงๆว่าเจ้าของร้าน หลิว และข้าวางแผนนี้ขึ้นมา ถ้าเป็นเช่นนั้นให้ข้าขอถามเจ้า”
ตัวประกอบ A “มาฟังกันว่า เจ้าจะโกหกอะไรได้อีก!”
เซิ่นเทียนยกนิ้วขึ้น “ก่อนอื่นถ้าเจ้าของร้าน หลิว กับข้าเป็นรู้จักกันจริงๆ ทำไมข้าถึงไม่รับคำขอของคนอื่นก่อนและเปิดแร่ที่จัดเตรียมไว้ล่วงหน้าอีกสองสามก้อน ก่อนที่ข้าจะพบเจ้า นั่นไม่ควรดึงดูดความสนใจมากขึ้นและทำให้เราสามารถเก็บเกี่ยวเงินได้มากขึ้นจากผู้บริสุทธิ์ที่สัญจรไปมา?”
ตัวประกอบ“เจ้าจงใจที่จะไม่ทำเช่นนั้นเพราะจุดประสงค์หลักของเจ้าคือรอให้ผู้คุมกฎมา เจ้าต้องการหลอกลวงนางฟ้าหลี่! นั่นคือสิ่งที่เจ้าคิด ไร้ยางอายจริงๆ!”
เซิ่นเทียนหัวเราะและกล่าวต่อ“ เอาล่ะ ถ้าเป็นไปตามข้อสันนิษฐานของเจ้า ถ้าเป็นเช่นนั้น นี่เป็นคำถามที่สองของนักพรตเต๋าผู้น่าสงสารคนนี้เนื่องจากข้าต้องการหลอกลวงคนรวยบางคนทำไมข้าไม่เลือกคนที่โง่และมีภูมิหลังเล็กๆ เหตุใดข้าจึงต้องเลือกที่จะต่อสู้กับผู้คุมกฎ?
“หรือเจ้าคิดว่าผุ้มกฎคือแกะอ้วนที่โง่เขลาและร่ำรวย?”
“ หรือเจ้าคิดติว่าผู้คุมกฎทุกคนร่ำรวยมากจากการทุจริตและคนใดคนหนึ่งในพวกเขาสามารถซื้อนแร่มูลค่ากว่า 100000หินวิญญาณได้อย่างง่ายดายโดยไม่ขนหน้แข็งไม่ร่วง?
“นักพรตเต๋าผู้น่าสงสารคนนี้ไม่คงเก่งพอที่จะคาดเดาได้ว่านางฟ้าเหลียนเอ๋อจะมาพร้อมกับผู้คุมกฎ”
เมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองที่ไร้ความปรานีของผู้คุมกฎ ตัวประกอบ A รู้สึกค่อนข้างไม่สบายใจและพูดติดอ่างออกมา “อ่าข้าหมายถึง…”
เขาควรตอบคำถามดังกล่าวอย่างไร?
ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวและเขาอาจได้รับโอกาสในการ“พูดคุยเล็กน้อย” กับผู้สืบสวนของเหล่าผู้คุมกฎ
ท้ายที่สุดเขาเป็นใครถึงสามารถสงสัยผู้คุมกฎได้?
เซิ่นเทียนหัวเราะอีกครั้ง “ และนี่คือคำถามที่สามของนักพรตเต๋าผู้น่าสงสารคนนี้ - พูดตามตรงว่าถ้าเจ้าของร้าน หลิว และข้าวางแผนทุกอย่างด้วยกันจริงๆทำไมเขาถึงเลือกที่จะออกมาและเห็นด้วยกับสิ่งที่ข้าพูด?
" เมื่อทุกคนกำลังต่อต้านเจ้า แต่มีคนๆหนึ่งนี้ที่จะยืนหยัดที่จะเข้าข้างเจ้า ...”
“มันยากที่จะไม่สงสัยว่ามีความสัมพันธ์ที่ลับๆระหว่างพวกเจ้า!”
ตัวประกอบ A ยืนกราน“อืม…บางทีเจ้าทั้งคู่อาจจัดเตรียมไว้เพื่อจุดประสงค์นี้ เพื่อที่จะทำให้เราสับสนเกี่ยวกับแรงจูงใจที่แท้จริง ในกรณีนี้เจ้าสามารถหลอกเราและทำให้เราเชื่อว่าเจ้าทั้งคู่ไม่เกี่ยวข้องกัน!”
เซิ่นเทียนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้กับความคิดเห็นนี้
“ ตอนนี้ให้นักพรตเต๋าผู้น่าสงสารคนนี้ได้สอนเจ้าว่าจะถ้าจะหลอกให้คนรวยที่โง่เขลาซื้อแร่นี้ไปควรทำอย่างไร
“ ก่อนอื่นเจ้าของร้าน หลิว จะต้องหาเป้าหมายที่ง่าย
“ เป้าหมายนี้ต้องเป็นคนรวยที่โง่และคนที่ไม่สามารถฟ้องร้องเขาได้ ไม่ใช่ใครบางคนจากกลุ่มผู้คุมกฎที่มีอำนาจอย่างมากในสวนว่านหลิง
“ ต่อไปเจ้าของร้าน หลิว จะหาสาวสวยเพื่อเข้าใกล้เขาก่อนและเป็นเพื่อนกับเขาให้ได้ก่อน
“หลังจากนั้นสาวสวยคนนี้แนะนำ”ผู้เชี่ยวชาญผู้ประเมินแร่วิญญาณ” เตรียมแร่วิญญาณที่มีหินวิญญาณอยู่ข้างในให้ผู้เชี่ยวชาญสามารถเปิดเผย 'ความเชี่ยวชาญ' ของเขาให้กับผู้โชคร้ายได้
“ นี่คือวิธีการหลอกคนรวยที่โง่เขลาว่าแม้แร่วิญญาณบางก้อนจะไม่มีรูปลักษณ์ที่สวยงามแต่ก็ยังมีโอกาสดีๆอยุ่ภายใน
“หลังจากแสดงแบบนี้อีกสองสามครั้ง ผู้ชายคนนี้จะเริ่มรู้สึกว่าการยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับโลกมันเจ๋งมาก”
“หลังจากได้รับความไว้วางใจจากผู้ชายคนนี้อย่างเต็มที่ นางจะพาเขามาที่ร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์”
“ที่นี่เจ้าของร้าน หลิว จะแนะนำผู้ชายคนนี้ไม่ให้ซื้อแร่ เขาจะบอกว่าแร่นี้ได้รับการตรวจสอบโดยปรมาจารย์ผู้มีเกียรติคนอื่น ๆ มาก่อนและอาจจะไม่ได้สิ่งของที่มีประโยชน์ใด ๆ”
“ แต่ชายที่โง่เขลาผู้นี้จะเชื่อใจ 'ผู้เชี่ยวชาญ' มากจนเขายืนกรานที่จะต่อต้านคำแนะนำและซื้อมันต่อไป จนเขาผ่าแร่ออก
“ น่าเศร้าที่คราวนี้โชคไม่เข้าข้างเขา
“ สุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุดเมื่อเขาหันกลับไปเขาจะพบว่าทั้งสาวสวยและ ผู้เชี่ยวชาญผู้ประเมินแร่วิญญาณ' ได้หนีไปแล้ว
“ ทุกอย่างจะถูกวางแผนไว้อย่างดีและร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบใด ๆ กับเหตุการณ์ 'โชคร้าย' นี้
“เจ้าของร้าน หลิว สามารถอ้างได้ว่าได้ให้คำแนะนำของเขาแล้ว แต่เป็นผู้ชายคนนี้ไม่ยอมฟังเขาเอง!”
เมื่อมองไปที่ผู้คนที่ค่อยๆตกตะลึง เซิ่นเทียนก็เผยรอยยิ้ม
“พี่ชายเจ้าไม่เห็นด้วยกับข้าหรือว่า 'การหลอกลวง' ของข้านี้มีเหตุผลมากกว่าและโอกาสที่จะสำเร็จมากกว่า”
ท้ายที่สุดแล้ว เซิ่นเทียนเคยมีชีวิตอยู่ในศตวรรษที่ 21 ซึ่งเป็นยุคแห่งกข้อมูล เขาคุ้นเคยกับการหลอกลวงเช่นนี้มา ซึ่งมักได้ยินจากอินเทอร์เน็ต!
หลังจากได้ฟังแผนการหลอกหลวงของเขาก็มีอากาศเย็น ๆ อยู่รอบๆตัวพวกเขานี่เป็นการ นี่เป็นแผนที่สมบูรณ์แบบ!
มันน่ากลัวมาก!
ในเวลาเดียวกันเจ้าของร้าน หลิว ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชม เซิ่นเทียนในขณะที่ประหลาดใจกับความคิดที่ยอดเยี่ยมของเขา!
ทำไมเขาไม่เคยคิดแบบนี้มาก่อน!
หากเขาคิดแบบนี้ เขาคงสามารถขายหินเน่าชิ้นนี้ได้ในราคาเฉียดฟ้าไปแล้ว!
ชายหนุ่มคนนี้มีความสามารถมาก!
ช่างน่าเสียดายที่ข้าไม่ได้รู้จักเขามาก่อนช่างน่าเสียดายจริงๆ!
ในขณะเดียวกัน ตัวประกอบ A ก็ยังคงพยายามเถียงสู้อยู่“ถ้าอย่างนั้นเจ้าจะมีหลักฐานอะไรที่แสดงให้เราเห็นว่าเจ้าไม่เกี่ยวข้องกับเจ้าของร้าน หลิว”
เซิ่นเทียนตอบอย่างใจเย็น“เอาล่ะหลักฐานอะไรที่เจ้าสามารถแสดงได้ว่าข้าไม่ใช่พ่อของเจ้า”
"เจ้า!"
เซิ่นเทียนวางหัวของเขาในมุม 45 องศาและมองขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับประกาศอย่างหยิ่งผยอว่า“ ข้าเคยพูดถึงก่อนหน้านี้: ผู้ที่ถูกโชคชะตาลิขิตจะไม่รับเงินสักเหรียญ แม้จะมีทองคำเป็นหมื่นถ้าไม่ใช่ก็ไม่รับ
“ ถ้านางฟ้าเหลียนเอ๋อเชื่อใจข้าข้าจะไม่ทำให้นางผิดหวัง
“แต่ถ้านางไม่ซื้อหรือแม้ว่านางจะสั่งให้จับข้า ข้าก็ยังคงยืนหยัดทำตามคำพูดของข้า - แร่นี้มีโอกาสที่ยิ่งใหญ่!”
เจ้าของร้านหลิวมองไปที่ท่าทางที่กล้าหาญของเซิ่นเทียนและอดไม่ได้ที่จะปรบมือให้เขา
แยบยลมาก!
เป็นเวลานานมากแล้วที่ข้าไม่ได้พบกับผู้ที่มีทักษะหลอกลวงเช่นนี้
ถ้าไม่ใช่เพราะเขารู้ว่าแร่วิญญาณน้ำเต้าเซียนสีเขียวม่วงนี้ไม่มีอะไรอยู่ข้างในเขาอาจหลงเชื่อคำพูดของเซิ่นเทียน!
ถ้าหากนางฟ้าเหลียนเอ๋อตัดสินใจที่จะไม่เปิดแร่วิญญาณน้ำเต้าเซียนสีเขียวม่วงนี้ในท้ายที่สุดผู้คุมกฎก็ไม่สามารถทำอะไรกับเซิ่นเทียนได้ เพราะเขาไม่เคยทำซื้อขายกับใครมาก่อนและไม่มีหลักฐานว่าเขาล้มเหลวในการประเมินแร่
เมื่อผู้คุมกฎไม่มีหลักฐานพวกเขาจะจับกุมผู้บริสุทธิ์ได้อย่างไร?
…
ในเวลาเดียวกันขณะที่หลี่เหลียนเอ๋อเฝ้าดูการแสดงออกที่เศร้าโศกของเซิ่นเทียนนางรู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างแงหัวใจของนาง
เขาเป็นนักพรตหนุ่มน่าสงสาร
ช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้าอย่างยิ่งที่ไม่มีใครเชื่อเขา ดวงตาของเขาช่างใสซื่อบริสุทธิ์
ผู้ชายแบบนี้จะเป็นนักต้มตุ๋นได้ยังไง!
เขาต้องรู้สึกโดดเดี่ยวมากที่ถูกทุกคนเข้าใจผิด!
“ข้าเชื่อเขา!”
หลี่เหลียนเอ๋อร์เชื่อมั่นใน เซิ่นเทียนมากขึ้นเรื่อย ๆ
เนื่องจากท่านพี่เซิ่นบอกว่า เรามีโชคชะตาร่วมกัน!
แม้ว่าคนทั้งโลกจะเข้าใจเจ้าผิดข้าก็จะยืนอยู่ข้างเจ้า!
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรหินวิญญาณ 100,000 ก้อนไม่ใช่จำนวนที่มากมายขนาดนั้น อย่างมากข้าจะขายดาบของข้า!
แต่สิ่งนี้จะคุ้มค่าสำหรับพี่เซิ่น!
หลี่เหลียนเอ๋อหยิบกระเป๋าเงินของนางออกมาแล้วบอกว่า“ท่านพี่เซินเหลียนเอ๋อร์เชื่อท่าน อย่างไรก็ตามตอนนี้ข้ามีแค่ 50 หินวิญญาณเท่านั้น ข้าจะ—”
“ขาย!”
เมื่อหลี่เหลียนเอ๋อร์กำลังจะประกาศว่านางจะขายดาบของนางเจ้าของร้านหลิวก็หยุดนางกลางคันและประกาศด้วยน้ำตาคลอเบ้า
“เพื่อสสนับสนุนความไว้ใจที่ท่านมีต่อนักพรตเต๋า ข้ายินดีที่จะขายแร่นี้ในราคาที่ต่ำ!
“ข้าจะขายแค่ 50 หินวิญญาณให้ท่าน!”
เขาหยิบกระเป๋าเงินของหลี่เหลียนเอ๋อร์ไปจากมือของนางในขณะที่เช็ดน้ำตา “เพราะข้าสัมผัสได้ถึงัวใจของพวกท่าน!”
หลังจากนับจำนวนหินวิญญาณในกระเป๋าเงินเจ้าของร้าน หลิว ก็น้ำตาไหลอาบแก้ม
เขาตบหน้าอกและพูดว่า“ นางฟ้าหลี่, นักพรตเซิ่น, นี่คือการพบกันครั้งแรกของเรา ข้าเสียใจที่ไม่รู้จักพวกท่านให้เร็วกว่านี้ ท่านเชื่อเขา ข้าก็เชื่อเช่นกัน!
“ เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ ข้าจะจัดเตรียมเครื่องตัดแร่ที่ดีที่สุดที่ของข้าเพื่อช่วยเจ้าผ่าแร่ฟรี!
“ ไม่ว่าอะไรจะอยู่ข้างใน ข้าจะไม่ขอค่าธรรมเนียมเพิ่มเติม!
“และอย่าถามข้าว่าทำไมข้าถึงทำตัวแบบนี้ – ข้ารู้สึกตื้นตันใจมาก ข้าเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อจดจำถึงฉากที่น่าประทับใจนี้!”