ตอนที่ 18 วีดีโอมาจากไหน

ในวีดีโอดูเหมือนว่าจะอยู่ในห้องน้ำ เพื่อนร่วมงานบ่นว่าผู้จัดการโจวดุเหมือนกับเสือ ส่วนจีหมานชิงหัวเราะอย่างไม่พอใจ ขณะที่เธอเย้ยหยัน

“เธอหมายถึงโจวเหยี่ยนน่ะเหรอ? เธอรู้อะไรไหม? หล่อนไม่ได้จบด้านการบินและเพิ่งจบการศึกษาจากวิทยาลัยระดับสาม ชั้นล่างสุดล่ะ! ถ้าลุงของเธอไม่ได้เป็นรองประทาน เธอจะเข้ามาทำงานที่บริษัทของเราได้ยังไงกัน”

เพื่อนร่วมงานรอบตัวเธอทุกคนหัวเราะ จีหมานชิงยกนิ้วให้กับกล้องโดยไม่สนใจว่าใครเป็นคนถ่าย “ผู้กำกับโจว เธอนี่มันขยะ แสนจะน่ารังเกียจ ไม่มีใครต้องการเธอ ไปตายซะ!”

แม้ว่าวีดีโอจะมีความยาวประมาณหนึ่งนาที แต่วีดีโอก็ทำจีหมานชิงตัวสั่นไปหมด

เนื่องจากเธอยังใหม่กับสายการบินในเวลานั้น จีหมานชิงต้องการใกล้ชิดกับเพื่อนร่วมงานเหล่านั้น และทำให้พวกเขาพอใจ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาด่าผู้กำกับโจวก่อน เธอจึงทำตามอย่างเหมาะสม

ท้ายที่สุดแล้วทุกคนก็เปิดเผยมัน เธอคิดว่าวีดีโอนี้ไม่น่าจะใช่เรื่องใหญ่และไม่น่ามีใครโพสต์ ท้ายที่สุดเธอก็จงใจชี้นิ้วไปที่กล้อง

วิดีโอนี้มาจากไหน

ไม่นานนักก่อนที่จีหมานชิงจะสืบหาแหล่งที่มาของวิดีโอนี้

รองประทานหลินได้เรียกเธอไปที่ห้องทำงานของเขา

จีหมานชิงเดินเข้าไปในห้องทำงานด้วยความไม่สบายใจและมองรองประธานหลินอย่างเศร้าหมอง

รองประธานหลินผลักโทรศัพท์เข้าหาเธอและชี้ไปที่วีดีโอ “นั่นคุณใช่ไหม?”

“คุณหลินค่ะ ฉันขอโทษจริง ๆ ค่ะ” จีหมานชิงขอโทษอย่างจริงใจ “พวกเขาทำให้ฉันต้องทำอย่างนั้น ฉันไม่เคยคิดจะดูถูกผู้จัดการโจวเลย ฉันสัญญาว่าจะขอโทษเธอจากใจจริงและจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกค่ะ!”

เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว เธอจึงเปิดเผยวิดีโอฉบับเต็มในโทรศัพท์ของเธอโดยตรงให้กับรองประธานหลินได้ดู

เธอยังเอนเอียงไปหารองประธานทำทีเป็นบังเอิญ “คุณหลินค่ะ คุณพอจะช่วยฉันสักหน่อย ลงโทษโดยการหักคะแนนฉัน แทนที่จะลดตำแหน่งปัจจุบันของฉันจะได้ไหมคะ ฉันสัญญาว่าจะตอบแทนคุณค่ะ”

จีหมานชิงใช้ความพยายามมากเพียงใดเพื่อให้ได้ตำแหน่ง ดังนั้นเธอจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ หลังจากอยู่ในบริษัทนี้มานาน เธอรู้ว่าการเล่นกลอุบายบางอย่าง เมื่อต้องรับมือกับรองประธานที่มีนิสัยเจ้าชู้ แน่นอนว่าเมื่อรองประธานหลินเห็นต้นขาขาว ๆ ของเธอ ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น

รองประธานหลินแสร้งทำเป็นดูวิดีโอแล้วโบกมือให้จีหมานชิงออกไป “คุณกลับไปก่อน เรื่องการลงโทษฉันจะคุยกับผู้อำนวยการอีกที แล้วฉันจะเรียกอีกที”

“ค่ะ คุณหลิน” เมื่อรู้ว่ามันได้ผล จีหมานชิงยิ้มอย่างอ่อนโยนและเดินออกไปจากห้องทำงานของเขา

เหยาซื่อเดินออกมาจากอีกด้านหนึ่งของทางเดินและบังเอิญเดินผ่านจีหมานชิงผู้ซึ่งมีรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฎบนริมฝีปากของเธอราวกับว่าทำข้อตกลงเสร็จเรียบร้อยแล้ว

หลังจากที่เธอเหลือบไปเห็นด้านหลังไม่กี่ครั้ง ชายคนนั้นก็เอื้อมมือออกและบิดลูกบิดประตู

รองประธานกำลังสั่งงานฝ่ายบุคคล เมื่อเหยาซื่อผลักประตูเข้ามา เขารีบลุกขึ้นมาพบกับเหยาซื่อด้วยรอยยิ้ม

“คุณเหยา มีมาทำอะไรที่นี่ครับ”

เมื่อสังเกตเห็นว่ารองประธานหลินรีบเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋า ดวงตาของเหยาซื่อมืดลงและเขาก็ยืนเอกสารให้เขา “นี่คือเอกสารของคุณ”

“คุณเหยา ไม่จำเป็นต้องนำมาให้ด้วยตัวเองหรอกครับ” รองประธานหลินยิ้มให้เขา หยิบเอกสารอย่างระมัดระวัง

“ฉันเพิ่งผ่านไปน่ะ” เหยาซื่อเดินไปที่โซฟาและนั่งลง

รองประธานหลินชงชาให้เขาทันที

เหยาซื่อจิบแล้วถามว่า “ทำไม CA จีถึงมาหาคุณ”

รองประธานตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหัวเราะออกมา “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรครับ ผมเรียกเธอมาสอบถามเกี่ยกวับวีดีโอที่เผยแพร่ในกลุ่ม wechat เธอรู้ว่าเธอผิดและผมได้แจ้งให้ผู้จัดการลงโทษเธออย่างเหมาะสมแล้ว”

เหยาซื่อเลิกคิ้ว

เขาไม่ได้สนใจที่เข้าร่วมกลุ่ม

“เอ๊ะ? วิดีโอแบบไหน? ขอฉันดูหน่อย”

“คุณเหยา ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เราจัดการได้...”

“คุณหลิน คุณหมายความว่าเรื่องนี้ไม่มีนัยสำคัญอะไร แล้วทำไมผมถึงดูไม่ได้ล่ะ?” เหยาซื่อจ้องมองเขาด้วยรอยยิ้ม ดวงตาคมของเขาทำให้รองประธานสั่น

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและยืนให้กับเหยาซื่อด้วยความอับอาย

เหยาซื่อคลิกที่วิดีโอ

ยิ่งเขาดูมากเท่าไหร่ก็ยิ่งยากที่จะระงับรอยยิ้มที่ห้อยอยู่ข้างมุมปากของเขา ในที่สุดเขาก็หัวเราะออกมา