ตอนที่ 17 จู้จี้ยังกับผู้หญิง

“พอแล้ว. ได้โปรดหยุดเถอะ” จีหมานชิงมาช่วยและพูดเบา ๆ กับฉีโย่ว

“เอาล่ะ โยวโยว เธอช่วยเปิดกระเป๋าของเธอให้ฉันดูได้ไหม?”

ฉีโย่วมองไปที่พวกเขา พร้อมกับตระหนักว่าพวกเขาคงไม่ปล่อยให้เธอไป ถ้าเธอไม่เปิดกระเป๋าให้พวกเขาดู เธอเปิดกระเป๋าและผลักมันออกด้วยความไม่เต็มใจ

“ดูเอาเองสิ. ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ได้เอาไป!”

จีหมานชิงควานหาในกระเป๋าของเธอ แล้วหยิบไวน์ขาวสามขวดเล็ก ๆ ออกมา จากนั้นก็โชว์ให้ฉีโย่วดูดด้วยท่าทางที่ไม่น่าเชื่อ

“โย่วโย่ว เธอทำได้ยังไง?”

ฉีโย่วตกตะลึง เมื่อมองไปที่ไวน์ ใบหน้าของเธอซีดลง

“เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่ได้...”

เมื่อเธอกำลังจะเถียงว่าไม่ได้เอาอะไรลงมาจากเครื่องบิน เพื่อนร่วมงานที่อยู่ด้านหลังตะโกนต่อว่าเธอว่าละเลยกฎของบริษัทและถ่ายรูปด้วยโทรศัพท์มือถือ

เมื่อกลับมาที่บริษัท ฉีโย่วถูกเรียกตัวไปที่สำนักงานของผู้จัดการ และได้รับคำด่าทอต่อหน้าเธอ

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉีโย่วก็ออกมา

เธอรู้สึกหดหู่ใจ เมื่อเหมาซีโทรเข้ามาและพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ฉันตรวจสอบแล้วว่าคุณไม่มีกะในวันพฤหัสนี้ ฉันจะไปรับคุณและไปทานข้าวด้วยกัน”

“เชี่ยเอ้ย!” ฉีโย่วระเบิดอารมณ์ด้วยความโกรธ

“ฉันนอนกับคุณครั้งหนึ่ง แล้วคุณก็นอนกับฉันครั้งหนึ่ง ดังนั้นตอนนี้เราก็หายกันแล้วสิ ทำไมคุณยังตามจู้จี้เหมือนกับผู้หญิงอีก”

แล้วฉีโย่วก็วางสายไป

จนกระทั่งเธอกลับไปที่หอพัก เธอก็รู้ว่าทำอะไรลงไป และเสียใจ

เธอจะตะโกนใส่ซีอีโอได้อย่างไร? เกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเอาเรื่อง?

ฉีโย่วกังวลมาก แต่อายที่จะส่งข้อความไปขอโทษเขา

ซูเหยาเหยาเพื่อนร่วมห้องของเธอกลับมาในตอนเย็น และพูดอย่างมีเลศนัยว่า

“เธอดูฉลาดมากนี่ ทำไมครั้งนี้ถึงได้ประมาทติดกับดักของจีหมานชิงได้ล่ะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉีโย่วก็คลายความกังวลและสงบสติอารมณ์เพื่อวิเคราะห์สิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองอย่างรอบคอบ

เธอและจีหมานชิงไม่ได้อยู่ในกลุ่มเดียวกันและแน่นอนว่า บริษัทจะไม่ย้ายจีหมานชิงมายังกลุ่มของเธอ ดังนั้น ต้องเป็นจีหมานชิงเองที่ขอย้ายมา! จีหมานชิงต้องเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี เธอเข้าร่วมกลุ่มและเข้ากันได้ดีกับสมาชิกคนอื่น ๆ อย่างรวดเร็ว เพียงบอกใบ้ให้คนใดคนหนึ่งรู้ว่า ถ้าฉีโย่วถูกลงโทษทางวินัย การดูแลบนเครื่องบินระดับเฟิร์สคลาสจะต้องถูกจัดใหม่เป็นแน่

ทุกคนรู้จักข้อดีของการเป็นผู้รับผิดชอบในเที่ยวบินระดับเฟิร์สคลาส ดังนั้นเพื่อนร่วมงานหลังจากที่ได้ฟังคำแนะนำเล็กน้อยจากจีหมานชิงต่างเข้าใจทุกอย่างดี ต้องมีใครสักคนสอดเครื่องดื่มสามขวดนั่นลงในกระเป๋าเดินทางของฉีโย่ว ตอนที่เธอไม่ทันระวัง

ทันทีที่เธอลงจากเครื่องบิน พวกเขาติดตามเพ่อตรวจสอบกระเป๋าเดินทางของเธอ เพื่อตัดสินว่าเธอเป็นขโมย

“เฮ้ เธอคิดอะไรอยู่” ซูเหยาเหยา จ้องไปที่ฉีโย่ว ด้วยความโกรธที่ท่าทางเงียบ ๆ ของเธอ “เธอจะถูกหักคะแนนและถูกย้ายกลับไปยังสายการบินในประเทศนะ เธอจะรับได้ไหม?”

“ยอมรับเหรอ? ไม่มีทาง!” ฉีโย่วเงยหน้าขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เย็นชา

เธอคิดว่าจะปล่อยให้คู่รักตัวแสบหลุดจากบ่วง ในขณะที่จีหมานชิงพยายามทำร้ายเธองั้นหรือ

“อืม ฉันจะคอยดูว่าเธอจะอยู่ในตำแหน่ง CA ได้นานแค่ไหน!”

ซูเหยาเหยาตกใจกับรอยยิ้มที่น่าขนลุกของฉีโย่ว

ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าฉีโย่วดูน่ากลัว?

ในช่วงบ่ายที่เงียบสงบ เหล่าพนักงานได้รับเชิญให้เข้าร่วมกลุ่ม wechat ของบริษัท จากนั้นมีโพสต์วีดีโอ ซึ่งทำให้เกิดเสียงฮือฮาในกลุ่มภายในเวลาไม่กี่นาที

จีหมานชิง ซึ่งวันนี้มีนัดกับหลี่ซือเฉิง เพื่อทานข้าวเย็นอย่างอารมณ์ดี

เมื่อเธอแต่งตัวกำลังจะออกไปข้างนอก เพื่อนร่วมห้องของเธอบอกเธอว่า “เธอบ้าไปแล้วเหรอหมานชิง เธอกล้าท้าทายผู้จัดการโจวได้ยังไง? ไม่รู้ว่ามีใครอยู่ข้างหลังเธอเหรอ”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรอย่างนั้นนะ!” จีหมานชิงรู้สึกงงงวย

แม้ว่าผู้จัดการโจวจะมีอำนาจจำกัดและมีอารมณ์ฉุนเฉียว แต่ทุกคนก็รู้ว่าเขามีรองประธานหลิน ผู้เป็นอาหนุนหลัง ทำให้ไม่มีใครกล้าทำให้เขาขุ่นเคือง

เพื่อนร่วมห้อง  ของเธอกระทืบเท้า พร้อมกับส่งโทรศัพท์มือถือให้จีหมานชิงพร้อมกับเปิดวีดีโอ