ตอนที่ 12 ทำไมเขามาอยู่ที่นี่?
“ฉีโย่ว พูดอย่างนี้มีจุดประสงค์อะไร” ลู่เสี่ยวหลิน ดึงจีหมานชิงที่ยืนหน้าซีดไปข้างหลังเธอและจ้องไปที่ฉีโย่ว “ถ้าคุณเธอมีแฟนอยู่แล้ว ทำไมถึงมานัดบอดล่ะ?”
“มันไม่ใช่เรื่องของเธอ”
“ฉันก็แค่ไม่พอใจแทน ดูหลอกหลวงไปนะที่เธอมาอยู่ตรงนี้” ลู่เสี่ยวหลินเหลือบมองไปที่นายหลินที่นั่งอยู่บนโซฟา
ฉีโย่วยิ้มและตอบช้า ๆ “แม่ของฉัน บังคับมาหรอก นอกจากนี้ก็ไม่ได้มีอะไร ฉันไม่ได้ทำร้ายใคร เธอมาแสดงความเห็นใจอะไรของเธอ?”
“โอ้” ลู่เสี่ยวหลินกล่าว “ทำไมเธอไม่เรียกแฟนของเธอมาเจอพวกเราหน่อยล่ะ”
ฉีโย่วรู้สึกสำลัก
เมื่อเห็นเธอเงียบ ลู่เสี่ยวหลินก็หัวเราะ
“สำหรับฉัน เธอไม่มีแฟน ทั้งหมดก็แค่เรื่องโกหก! ฝันไปรึเปล่า แล้วมาใส่ร้ายหมางชิง ไม่อายบ้างหรือไง”
“แฟนฉันเขาไม่ว่าง แต่เขามาแน่ ถ้าเธออยากเจอฉันจะให้เธอได้เจอ!” เธอกำหมัดแน่นหัวเราะ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาเฉียวเฟย เธอโทรอยู่นานแต่ไม่มีใครรับสาย
“สองนาทีแล้ว ไม่ว่างหรือไม่มีกันแน่” ลู่เสี่ยวหลินยิ้มเยาะ
“มันยังไม่สายไปหรอกนะ ถ้าจะขอโทษพี่หมานชิง”
ฉีโย่วกำหมัดแน่น ก่อนที่จะมีมือใหญ่ ๆ เอื้อมมาจับไหล่ของเธอ
ผู้ชายที่ไม่คาดคิดนั้นตัวสูงและหล่อ เขาสง่างามเหมือนคนจากตระกูลผู้ดี ทำให้แขกในร้านประหลาดใจ
ฉีโย่วก็เช่นกัน เธอจ้องไปที่เหยาซื่อด้วยความงงงวย
‘ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่’
“คุณ...” ก่อนที่ฉีโย่วจะพูดจบ เหยาซื่อดึงมือเธอมาที่ปากของเขา แล้วจูบ
พูดด้วยน้ำเสียงขอโทษ “ขอโทษที่ไม่ได้รับสาย ผมงานยุ่งน่ะ”
ฉีโย่วพยายามถอนมือของเธอ แต่ชายคนนั้นกลับจับมันไว้ เธอรู้สึกอับอายอย่างมาก
เธอเหลือบมองไปที่จีหมานชิง ซึ่งจ้องมองชาคนนั้นด้วยความประหลาดใจ พร้อมกับลู่เสี่ยวหลิน ราวกับว่าไม่รู้ว่าเหยาซื่อเป็นใคร ฉีโย่วรู้สึกสับสน
พวกเขาไม่รู้เหรอว่าเหยาซื่อเป็นซีอีโอ?
เหยาซื่อมองไปที่นายหลินที่โซฟาและพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “โย่วโย่ว ถ้าคุณโกรธผม คุณจะเลือกคนที่ดีกว่าก็ได้ แต่ดูเขาสิ เขาดูเหมือนงานชำรุดที่ผ่านการซ่อมมาแล้วถึงสองครั้ง คุณแค่ยั่วให้ผมหึงเท่านั้นใช่ไหม?”
คุณหลินหน้าแดงก้มหน้าลงเงียบ ๆ ขณะที่ฟังสิ่งเขาพูด
ฉีโย่วมองตามเขา “ก็ใช่น่ะสิ เพราะคุณ พวกเขาเลยเยาะเย้ยว่าฉันไม่มีแฟน”
“โอ้?” เหยาซื่อกล่าวว่า “ใคร? บอกผม ผมจะสั่งสอนพวกเขาเอง”
ฉีโย่วชี้ไปที่จีหมานชิงและลู่เสี่ยวหลินอย่างไม่เป็นทางการ
ตั้งแต่ตอนที่ชายคนนั้นเข้ามา จีหมานชิงก็รู้ว่าเขายอดเยี่ยมมาก เสื้อเชิ้ตของเขามีราคาสูง รวมไปถึงตูร์บิญองบนข้อมือของเขา แม้จะดีไซน์เรียบ ๆ แต่มีราคาไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านหยวน!
เธอไม่อยากเชื่อเลยว่า ฉีโย่วจะคบกับผู้ชายคนนี้ เธอหัวเราะเบา ๆ “โย่วโย่ว พวกเราก็แค่ล้อเล่นเอง!”
จีหมานชิงมองไปที่ชายคนนั้นและพูดว่า “ทำไม เธอไม่พาแฟนของเธอไปที่บริษัทบ้างล่ะ จะได้ชี้แจ้งเรื่องเข้าใจผิดที่เกิดขึ้น ไม่งั้นเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ จะมองว่าเธอทำผิดวินัยจริง ๆ นะ”
เหยาซื่อเลิกคิ้วหันไปหาฉีโย่ว “มีอะไรหรือเปล่า? ทำไมคุณไม่บอกผม”
ฉีโย่วแอบมองเขาอย่างลำบากใจ
‘ไอ้บ้านี่! เขากล้าถามฉันได้ยังไง? ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ฉันคงไม่ได้มาอยู่ที่นี่หรอก!’
เมื่ออ่านท่าทางของจีหมานชิง ลู่เสี่ยวหลินหัวเราะในทันที “โย่วโย่ว ถูกผู้จัดการจับได้ว่าออกมาจากห้องน้ำกับผู้ชายค่ะ!”
จีหมานชิงและลู่เสี่ยวหลินกลั้นหายใจ รอปฏิกิริยาของชายคนนั้นไม่มากก็น้อย เพื่อหัวเราะเยาะกับผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้
ผู้ชายคนไหนจะทนได้ที่แฟนไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นล่ะ?
