Modifier Chapter 235-236(ฟรีทุกตอนที่ลงท้ายด้วย 5-6)

Modifier Chapter 235

ลิปสติกสีดำที่น่าดึงดูดและทำให้ผู้คนเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะไปข้างหน้าและสมสู่.

ตั้งแต่ที่เดินเข้ามาเด็กสาวก็พูดปฏิกิริยาของหลินเฟยเป็นระยะๆ.

แต่ระหว่างทางเธอก็พบว่าหลินเฟยดูเหมือนจะไม่สนใจแบล็ควินโดว์เลยและไม่ได้มองเธอเลยตั้งแต่ต้น.

เด็กสาวถอนหายอย่างโล่งอก.

"555."

ในเวลานี้ แบล็ควินโดว์หัวเราะเสียงดังลั่น"คุณตลกมาก."

เธอเห็นปฏิกิริยาของทั้งสองในคนตอนนี้โดยเฉพาะของเด็กสาว เธออยากจะหัวเราะจริงๆ.

"มาเถอะ มากินชา"แบล็ควินโดว์รินชาให้ทั้งสองคน.

เป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กสาวจะไม่อยากดื่ม.

หลินเฟยยิมแก้วชาขึ้นมาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า"คุณไม่ใส่ยาอะไรลงไปหรอกนะ?"

"คุณนี่น่าสนใจจริงๆ"แบล็ควินโดว์ยิ้ม"ถึงแม้ว่าฉันจะใส่ยา แต่คุณเป็นเลเวล S  ฉันจะไปทำอะไรคุณได้?"

"ผมไม่เคยพูดนะว่าผมเลเวล S"หลินเฟยพูด"ผมเลเวล E"."

แบล็ควินโดว์แสดงท่าทางประหลาดใจและพูดว่า"ถ้าอย่างนั้นพวกคุณทั้งสอง."

"แฟนหนุ่มกับเด็กสาว!"

เด็กสาวกอดแขนหลินเฟยเป็นการแสดงออก.

"ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยมมากจริงๆ!"

แบล็ควินโดว์พูดชมสามครั้ง"ฉันไม่คิดเลยว่าเลเวล S จะสนใจคนเลเวล E."

เธอมองไปที่หลินเฟยและพูด"ฉันอยากรู้นิดหน่อยว่าคุณหลอกเธอได้อย่างไง?"

"ฉันใช้อาหารล่อ"หลินเฟยพูด.

"อาหาร?"

แบล็ควินโดว์มองไปที่เด็กสาวและพูดว่า"น้องสาวฉันจะให้คุณกินวันละสองมื้อเลยถ้าน้องมาอยู่กับพี่สาว?"

เด็กสาวมองไปที่แบล็ควินโดว์ทันที.

"เลิกล้อเล่นได้แล้ว เรามาที่นี่วันนี้เพื่อที่จะทำธุระบางอย่าง."

"ดี"แบล็ควินโดว์ขัดจังหวะเด็กสาวและพูดว่า"มีเรื่องอะไร?"

"ตอนนี้ชุมนุมสงบมาก ขอพูดถึงเรื่องของพวกเธอก่อน."

แบล็ควินโดว์มองไปที่หลินเฟยและพูด"นายเป็นแค่เลเวล E และแฟนของนายก็เป็นเลเวล S ทำไมถึงได้กล้าเป็นแฟนเธอกัน?"

"ฉันต้องการให้เขาเป็นแฟนฉัน"เด็กสาวพูด"เขาแข็งแรงมาก"

"5555"แบล็ควินโดว์ยิ้ม"แค่เลเวล E ดาดๆ มันจะมีพลังเท่าไหร่กัน แค่ฉันชายตามองก็ทำให้เขาหลงใหลได้แล้ว."

หลังจากนั้น เธอก็มองไปที่หลินเฟยด้วยท่าทางยั่วยวนทันที.

ร่างกายของหลินเฟยสั่นอย่างกระทันหัน.

มันไม่ใช่ว่าเขาหลงใหล แต่เขารู้สึกว่าสายตาของอีกฝ่านน่ารังเกียจเกินไป แล้วทำไมเธอถึงต้องมองคนอื่นด้วยสายตาที่หลงใหลแบบนั้นทั้งๆที่เป็นหญิงสาวที่ดูดีมากอยู่แล้ว.

มันเหมือนกับบอกผู้ชายคนอื่นๆเลยว่า-คืนนี้สามีของฉันไม่อยู่บ้าน-.

สำหรับสิ่งที่เรียกว่าหลงใหลนั้น เขาไม่รู้สึกอะไรเลย.

"มา."

แต่เมื่อแบล็ควินโดว์หลินเฟยสั่นเธอก็คิดว่าหลินเฟยลงเสน่ห์เธอ เธอจึงยิ้มและพูดว่า"มานั่งข้างๆฉันสิ."

"เธอป่วยหรอ"หลินเฟยพูดตรงๆใส่เธอ.

แบล็ควินโดว์อึ้ง.

ท้ายที่สุดเมื่อมองไปที่หลินเฟยด้วยความแปลกใจและพูดว่า"นายไม่หลงเสน่ห์ฉันหรอ."

"ผมยอมรับว่าคุณสวยมาก แต่คุณเต็มไปด้วยเสน่ห์หาเกินไป"หลินเฟยพูด"ถ้าไม่ใช่คุณ อย่างนั้นเมื่อตกกลางคืน มันก็ยังคงเป็นมีแต่เรื่องราวใคร่ๆจนแม้แต่หิมะก็ยังละลาย."

(TL:อารมณ์ว่าสวยจนอยากจะเยทั้งวันทั้งคืน)

แบล็ควินโดว์พูดไม่ออก.

เธอมองหลินเฟยอย่างใกล้ชิดและแสดงท่าทางที่เย้ายวนอีกครั้งเพื่อพยายามควบคุมหลินเฟย.

แต่ก็อีกครั้ง หลินเฟยไม่รู้สึกใดๆและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายลงมือแล้ว.

ไม่มีทาง.

เขาแข็งแกร่งมาก.

Modifier Chapter 236

ความแข็งแกร่งแตกต่างกันมากในระดับจักรวาลเลย.

หลินเฟยมองไปที่แบล็ควินโดว์เป็นเวลานานและในที่สุดก็ยืนขึ้นจับมือของเด็กสาวและพูด"ไปกันเถอะ ฉันเดาว่าเธอไม่รู้ข่าวอะไรหรอก"

"หืม."

เมื่อเธอได้ยินว่าพวกเขาจะจากไป เด็กสาวก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย.

ในเวลาเดี่ยวกันนี้.

มีร่างหนึ่งเดินเข้ามาในวิลล่าที่เป็นของ นักดาบดาวตก.

ตูม!

ในเวลาต่อมา.

บ้านถูกนักดาบดาวตกระเบิดและมีร่างสองร่างบินขึ้นฟ้าด้วยความเร็วที่รวดเร็วมากพร้อมกับต่อสู้กันบนอากาศอย่างต่อเนื่อง.

มันคือมอนเตอร์ในทะเลสายที่กำลังต่อสู้กับนักดาบดาวตก.

หลังจากกินแขนพวกเดียวกันไปแล้ว ความแข็งแกร่งของมันก็พุ่งสูงขึ้น ในตอนนี้มันพร้อมแล้วที่จะกำจัดผู้มีพลังเลเวล S!

"ปีศาจและผี เริ่มกล้าที่จะมาหาฉันและฉันจะส่งแกไปตามทางของแก!"นักดาบดาวตกพูดเสียงดัง ในขณะที่แสงดาบในมือของเขายังคงส่อง.

ติง แต้ง!

แต่ร่างกายของมอนเตอร์แข็งมาก.

มอนเตอร์เพียงแค่ใช้มือทั้งสองข้างเพื่อต่อต้านมันและทักษะดาบที่รุนแรงของนักดาบดาวตกก็กระเด็นออกไปทั้งหมด.

มีเพียงเปลวไฟจางๆและรอยบาดเล็กๆบนร่างกายของมัน.

"ไร้ประโยชน์"มอนเตอร์พูด"มนุษย์ แกมันอ่อนเกินไป."

ทันทีที่เขาได้ยินเสียงมอนเตอร์พูด นักดาบดาวตกก็ตกตะลึง.

เพราะเขากำจัดมอนเตอร์เลเวล S มาหลายตัว เขาไม่เคยเห็นมอนเตอร์ตัวไหนพูดได้มาก่อน เขาจึงเสียสมาธิเมื่อพูดกับมอนเตอร์.

แต่มันก็แค่เป็นความวุ่นวายชั่วขณะหนึ่งที่ทำให้การต่อสู้จบลง!

ตูม!

มอนเตอร์ต่อยไปที่ท้องของนักดาบดาวตกและได้ยินเสียงที่ดังฟังชัด นักดาบดาวตกกระอักเลือดออกมาจำนวนมากและดวงตาปูดโปน.

ดาบยาวของเขาร่วมเพราะเขาไม่อาจจับมันไว้ได้.

จากล่างขึ้นบน มอนเตอร์ต่อยอีกหมัดเข้าที่คางของนักดาบดาวตก.

ตูม!

นักดาบดาวตกเลือดกระจายไปบนท้องฟ้าดวงตาของเขาเป็นสีแดงและร่างของเขาก็กระเด็นออกไปอย่างไม่อาจควบคุมได้.

"ตายซะ!"

มอนเตอร์ตะโกน มันยกเท้าขวาขึ้นและเตะหน้าอกของนักดาบดาวตก.

แกร็ง!

เขาได้ยินเสียงกระดูกหักออกมาอย่างชัดเจนและนักดาบดาวตกก็กระเด็นราวกับว่าวขาดสายป่านก่อนที่จะตกลงมาจากความสูงกว่าร้อยเมตร.

ตูม!

นักดาบดาวตกกระแทกพื้นอย่างแรง เลือดของเขาเจิ่งนองและไม่นานก็กลายเป็นบ่อเลือด.

เขามีดวงตาเบิกกว้างและจ้องมองไปที่อากาศอย่างว่างเปล่า เขากำลังจะตาย.

เขาไม่อาจหลับตาได้ขณะที่เขากำลังเวียนหัว!

ดาบของเขาอยู่ไม่ไกล.

มอนเตอร์ลงมาจากฟ้าและยืนอยู่ข้างๆนักดาบดาวตก มันเยาะเย้ยและพูดว่า"เลเวล S?"

"แล้วไง."

"ฉันจะไม่ฆ่าแกหรอกตอนนี้."

เมื่อพูดประโยคนี้เสร็จมันก็หันไปรอบๆและหายไปจนกระทั่งสิบนาทีต่อมา นักดาบดาวตกที่กำลังจะตายก็ถูกพบเจอ.

ในเวลานี้.

มอนเตอร์มุ่งหน้าไปหาแฟลช

ชายหนุ่งยังคงอยู่ที่เขตชานเมืองและเมื่อมอนเตอร์พบเขา เขาก็กำลังฝึกฝนอยู่.

แต่เมื่อเขาไม่ได้เพ่งความสนใจใดๆ มอนเตอร์ก็โจมตีเข้าทันที.

ความเร็วของมอนเตอร์นั้นเร็วราวกับสายฟ้ามันเข้าไปใหล้แฟลชในพริบตา.

และเมื่อแฟลชสังเกตเห็นมันก็สายเกินไป.

ตูม!

แฟลชพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลบ แต่เขาก็ยังถูกโจมตีที่ไหล่ จู่ๆเขาก็รู้สึกเหมือนกับถูกรถชนและเขาก็บินออกไปไกลกว่าสิบเมตรก่อนที่เขากระแทกพื้นอย่างแรง.

เขากลิ้งไปบนตามถนนและกระโดดขึ้นมาอีกครั้ง.

"กล้าที่จะโจมตีเล่าจื่อหรอ!"(TL:เล่าจื่อ=เรานายน้อย คำแสลงพูดบ่งบอกตัวเองเป็นผู้มีอิทธิพล)

แฟลชโกรธมากและเหยียบพื้นขณะก้าวด้วยความรุนแรงก่อนที่จะพุ่งเข้าหามอนเตอร์ราวกับเลเซอร์!