ตอนที่ 7 เช็คเงินสดสิบล้าน

"ห้าปีที่ผ่านมาฉันก็ยังสามารถเหยียบนายไว้ใต้เท้าฉันได้เหมือนเดิม!" คำพูดนี้ส่งผมกระทบอย่างแรงกับ หลี่ลี่เว่ย มันถูกสลักลงไว้ในใจของ หลี่ลี่เว่ย มาจนทุกวันนี้ บรรยากาศขณะนี้ส่งผลให้หลายๆคนไม่กล้าที่จะหายใจแรงด้วยซ้ำ

อ่อร่าจากคำพูดของ เจียงเป่ยเฉิน ที่พวกเขาสัมผัสได้นั้นมันช่างรุนแรงและน่ากลัวมาก มากกว่านายน้อยเจียงของตระกูลเจียงสะอีก ก่อนหน้านี้เขาปกปิดมันไว้อย่างดี ไม่มีใครสังเกตุหรือสัมผัสได้เลย

"เป่ยเฉินพอเถอะพวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ!"

"ใช่เป่ยเฉิน หลี่เว่ยไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร!"

หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่เจียงเป่ยเฉินพูดกลุ่มเพื่อนก็พากับปรับคำพูดและขอร้องให้เจียงเป่ยเฉินปล่อยหลี่ลี่เว่ยไป

หลี่ลี่เว่ย ลุกขึ้นยืน ในขณะที่ใบหน้าของเขายังคงแขวนไว้ด้วยความหวาดกลัว เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกจ้องมองด้วยสัตว์ร้ายกระหายเลือด

"หลิวฮาวไปกันเถอะ!"

เจียงเป่ยเฉินเรียกหลิวฮาว ในเมื่องานเลี้ยงเป็นแบบนี้ไปแล้วเขาก็ไม่มีเหตุผลให้อยู่ต่อ

ทุกคนต่างมองหน้ากัน

"ลี่เหว่ยนายเป็นไงบ้างต้องไปโรงบาลหรือเปล่า?"

เหล่าหญิงสาวถาม

"ไม่จำเป็น!"

หลี่ลี่เว่ยบอกปัด “ไอ้บ้านั้น ให้ตายเหอะมันแค่ไปเป็นทหารมาสองสามปีแค่เก่งนิดหน่อยมาทำหยิ่งหรอ? แล้วยังไงละสุดท้ายก็จนเหมือนเดิม?”

ถุย! หลังจากที่ เจียงเป่ยเฉิน ออกจากห้องไปแล้ว หลี่ลี่เว่ย ถ่มน้ำลายลงพื้นทันที

จางซินหรานส่ายหัว นี้เขาโตขนาดนี้แล้วยังจะใช้กำลังอีกหรอ?

นี้มันไร้ค่าจริงๆ! หลังจากที่ เจียงเป่ยเฉิน กับ หลิวฮาว เดินออกจากคลับเฮาส์ หลิวฮาว ก็เริ่มร้องไห้ขึ้นมา

“เอาละ เอาละ พอแล้ว ก่อนหน้านายอยากได้คนมาเซ็นสัญญาสินะ?”

"ฉันจะหาคนมาเซ็นสัญญาให้นายเอง! "

เจียงเป่ยเฉิน สายหัวและพูดออกมา

หลิวฮาว ตะลึงคิดว่า เจียงเป่ยเฉิน ล้อเล่น

เจียงเป่ยเฉิน หยึบโทรศัพท์โทรหา จางเหมี่ยว

"สองอย่าง!"

คำพูดของ เจียงเป่ยเฉิน ยังคงกระชับเช่นเดิม "หนึ่งพรุ่งนี้จะมีเพื่อนของฉันชื่อ หลิวฮาว ไปที่ บริษัท และเธอจะต้องเซ็นสัญญากับเขา!"

"อย่างที่สองให้ฉันถามเธอหน่อยมี บริษัท ที่เราได้เจรจาเกี่ยวกับการร่วมมือเมื่อเร็ว ๆ นี้เปล่า ที่มีผู้อำนวยการชื่อหลี่ลี่เว่ย"

"ท่านประธานเมื่อเร็ว ๆ นี้ บริษัท ชื่อ จิงเหมา ต้องการให้เราลงทุนด้วยและผู้ที่รับผิดชอบคือ หลี่ลี่เว่ย!"

จางเหมี่ยว ตอบอย่างเคารพ

"ดี! จากนี้ไปยุติความร่วมมือกับ บริษัท จิงเหมา ทันที!"

เจียงเป่ยเฉิน พูดเสร็จและวางสายโทรศัพท์

หลิวฮาว ตะลึง

"พี่เจียงคุณ ... "

เจียงเป่ยเฉิน ตบไหล่ หลิวฮาว: "ลูกผู้ชายไม่ควรร้องไห้นะ ยิ่งเป็นการคุกเข่ายิ่งแล้วใหญ่เลย เอาล่ะกลับบ้านเถอะ พรุ่งนี้นายไปที่ หรงติ่ง จะมีคนมาเซ็นสัญญากับนายเอง! "

หลังจากที่เจียงเป่ยเฉินพูดจบเขาก็เดินจากไป

หลิวฮาว ยืนนิ่งไปทันทีพร้อมกับจ้องไปที่แผ่นหลังของ เจียงเป่ยเฉิน

‘ฉันว่าพี่เจียงดื่มมากเกินไปหรือเปล่านะ’

‘พี่เจียงจะบอกให้ฉันไปเซ็นสัญญาที่หรงติ่งพรุ่งนี้จริงหรือ?’

‘นั่นเป็น บริษัท ที่ใหญ่ที่สุด! ฉันฟังผิดแน่ๆเลย! ’

หลังจากนั้นในห้องส่วนตัว หลี่ลี่เว่ย เพิ่งดูและรักษาบาดแผลของเขาเสร็จ ทันใดนั้น บริษัท ของเขาก็โทรมาและโดยเจ้าของหมายเลขนั้นคือ หวังหมิง ประธานบริษัทในฮ่องกง เขาก็ตกใจมากและรีบบอกทุกคนว่าเขาต้องการคุยโทรศัพท์เงียบๆ

"ครับ? ประธานทำไมคุณโทรมาด้วยตนเอง? "

หลี่ลี่เว่ย กล่าวอย่างระมัดระวัง

"แกเป็นบ้าอะไร แกไปทำอะไรไว้ห๊ะ คู่ค้าของเราหรงติ่ง ยกเลิกสัญญากับเราไป แล้วแกคิดว่าฉันควรโทรหาแกไหมละ!"

หวังหมิงเดือดดาล

"ว่าไงนะ? ยกเลิกสัญญา? เป็นไปได้ไงก็พวกเขารับปากแล้วนิ! "

หลี่ลี่เว่ยเหงื่อแตกและตอบกลับพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

" งั้นแกก็ต้องถามตัวเองแล้วไปทำไรไว้?"

"ไอ้เวรเอ๋ยไปมีเรื่องกับใครไม่มี ดันไปมีเรื่องกับประธานของหรงติ่ง ฉันอยากจะฆ่าแกจริงๆ! "

หรงติ่ง นับเป็นก้าวสำคัญของบริษัทที่ต้องการมาเปิดตลาดในประเทศ มันมีความสำคัญอย่างมาก หวังหมิง ที่อยู่ในฮ่องกงแทบรอไม่ไหวที่จะจัดการ หลี่ลี่เว่ย ด้วยตัวเองในตอนนี้!

“ผมทำให้ประธานหรงติ่งไม่พอใจ?”

หลี่ลี่เว่ย รู้สึกสับสนทันที เขาระวังตัวอย่างมากเมื่อเขาทำงาน เขาจะไปกล้าทำอะไรให้ใครไม่พอใจได้นับประสาอะไรกับประธานของหรงติ่ง มีเพียงคนเดียวที่เขามีเรื่องเมื่อไม่นานมานี้คือ...

เมื่อนึกถึงตรงนี้ดวงตาของหลี่ลี่เว่ยก็เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

เป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน?

"หลี่ลี่เว่ย ไม่ว่าแกจะใช้วิธีอะไรก็ตาม ก็ต้องแก้ไขเรื่องนี้ให้ได้ ไม่งั้นแกก็เตรียมเก็บข้าวเก็บของรอโดนฉันถีบแกออกจากบริษัทได้เลย! "

หวังหมิงตะโกนใส่โทรศัพท์

"ครับท่านประธานผมจะรีบดำเนินการทันทีครับ!"

หลี่ลี่เว่ย วางสายเขารู้ได้เลยว่าตัวเขาตอนนี้ชุ่มไปด้วยเหงือ

“ลี่เว่ยมีอะไร? เกิดอะไรขึ้นหรอ?”

มีหลายคนสังเกตุถึงความผิดปกติและถามเขา

"ฉันต้องไปก่อน! วันนี้ฉันมีธุระด่วนขอตัวก่อนนะ!"

หลี่ลี่เว่ย รีบพูดและจากไปอย่างรวดเร็ว

เขารีบออกมาด้านนอกและบังเอิญเห็นหลิวฮาวกำลังจะขึ้นแท๊กซี่ออกไป

"หลิวนายเห็นคุณเป่ยเฉินไหม"

หลี่ลี่เว่ย รีบไปขว้างและหยุด หลิวฮาว ไว้

“ว่าไง? ยังโดนขวดเบียร์ไม่พอใจหรอ?”

หลิวฮาว หัวเราะเยาะ

"เขาอยู่ที่ไหน!"

หลี่ลี่เว่ย ร้อนรน

"ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำไปมันผิดกับนายและฉันไม่รู้ว่าเป่ยเฉินเขาจะมีอำนาจขนาดนั้น เขาเป็นถึงประธานของหรงติ่ง ถ้าฉันรู้มาก่อนฉันจะไม่กล้าที่จำทำอะไรเขาเลย ฉันมาตามหาเขาเพื่อที่จะขอโทษ ในสิ่งที่ฉันทำไปเมื่อกี้! "

"นะ นายว่าไงนะ"

หลิวฮาว ตะลึงไปในทันที

ในตอนนี้เขาเข้าใจทั้งหมดแล้ว

เมื้อกี้เขาคิดว่าพี่เจียงเมาเกินไปแล้วเพ้อ แต่ที่พี่เจียงพูดมันเป็นความจริง พี่เจียงไม่ได้ดื่มมากเกินไป

ทั้งสองคนขึ้นไปบนแท็กซี่ หลัวฮาว รีบบอกให้คนขับขับตามไปยังทิศทางที่เขาบอก ผ่านไปครึ่งทางเขาก็พบ เจียงเป่ยเฉิน

ตุบ!

“พี่เฉินผมผิดไปแล้วได้โปรดให้โอกาสผมยกโทษให้ผมให้เถอะครับอย่างยกเลิกสัญญากับเราเลย ไม่งั้นความพยายามที่ผ่านมาบอกบริษัทผมจะสูญเปล่า!”

หลี่ลี่เว่ยคุกเข่าบนถนน

ตอนนี้เขาเสียใจมาก

ถ้าเจียงเป่ยเฉินไม่ให้อภัยเขา เขาไม่เพียงแค่จะตกงานเท่านั้น แต่สายงานทั้งหมดก็จะไม่ให้โอกาสเขาเข้าทำงานแน่นอน เขาจะทำได้เพียงแค่เปิดร้านขายอาหารเท่านั้น

เจียงเป่ยเฉิน ขมวดคิ้ว

"ลุกขึ้น!"

"ไม่พี่เฉิน ถ้าคุณไม่ให้อภัยผมจะไม่ยอมลุก!"

หลี่ลี่เว่ยยังคงยืนยันคำเดิม

เจียงเป่ยเฉินถอนหายใจในเมื่อเพื่อนของเขายอมรับความผิดผลาดแล้วเขาก็ควรที่จะให้โอกาสสักครั้ง! "โอเคฉันตกลง นายลุกขึ้นมาได้ละ!"

เจียงเป่ยเฉิน โบกมือ หลี่ลี่เว่ย ก็ลุกขึ้นอย่างสั่นเทา

“พี่เฉินเรากลับไปดื่มกันต่อไหม?”

"ผมจะเลี้ยงคุณเอง? "

หลี่ลี่เว่ย ถามอย่างระมัดระวัง

"ไม่นายไปเถอะ อีกอย่างฉันไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ถึงสถานะของฉัน"

เจียงเป่ยเฉินบอก

"ผมเข้าใจแล้วครับ!"

หลี่ลี่เว่ย ยิ้มและจากไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ หลิวฮาว ก็เริ่มที่จะระมัดระวังคำพูดที่ใช้กับเจียงเป่ยเฉิน เพราะตอนนี้ด้วยสถานะและความต่างชั้นของเขากับเจียงเป่ยเฉิน

เจียงเป่ยเฉิน ยิ้มและตบไหล่เขา

“อย่าคิดมาก ฉันก็ยังเป็นฉันเหมือนเดิม!”

หลิวฮาว น้ำตาไหลทันที่ เขาพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว: "ครับพี่เจียง!"

…อีกด้านหนึ่ง บริษัท ซือหยุ่น

หวังเสี่ยวหวู่ร่างข้อตกลงการหย่าร้างกับทนายความอยู่และเมื่อใกล้เวลาเลิกงานเลขาของเธอก็ส่งเอกสารเข้ามาให้เธอ

"นี่คือ... "

"ประธานมีหญิงสาวสกุลจางนำมาให้ บอกว่าเข้านายของเธอต้องการมอบให้คุณ!"

เลขาตอบ

“เจ้านายของเธอ?”

หวังเสี่ยวหวู่ขมวดคิ้ว ล่าสุดที่เธอมีปัญหากับเฉินจื่อเฉ่า ก็ไม่มีบริษัทใดมาให้ความร่วมมือกับ ซือหยุ่น เลยเธอไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนส่งเอกสารนี้มา

หลังจากที่เลขาออกไปแล้วหวังเสี่ยวหวู่ก็เปิดเอกสารดู แต่เมื่ออ่านเนื้อหาในเอกสารนั้นเธอก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ จากนั้นเมื่อเธอเห็นตัวเลขบนเอกสารความประหลายใจยิ่งกว่าก็ปรากฏบนหน้าเธออีกครั้ง! สิบล้าน! หลังจากนั้นเธอก็โล่งใจด้วยเงินจำนวนนี้การประชุนคณะกรรมการครั้งนี้เธอก็ไม่ต้องกังวลใดๆแล้ว

เธอรีบทำใจเย็นแล้วตรวจเช็คที่เธอได้มา

ชื่อแปลก ๆ จางเมียว

หรือจะเป็นเจ้าหน้าที่การของบริษัทไหนสักที่ แต่เจ้านายของเธอคือใคร?

สิ่งแรกที่เธอนึกได้คือเฉินจื่อเฉ่า

เพราะเฉินจื่อเฉ่าเพิ่งจะมาพบเธอเมื่อเช้านี้เอง! การลงทุนของหรงดิ่งได้รับมาแล้วหรอ?

“นี่ของเฉินจื่อเฉาหรอ?”

หวังเสี่ยวหวู่รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันที

ถ้าเฉินจื่อเฉ่าแบ่งเงินจากหรงติ่งมาให้เธอจริงๆ ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะต้องแบกรับความเสี่ยงขนาดไหน หากหรงติ่งรับรู้เขาอาจจะถูกดำเนินคดีข้อหาฉ้อโกงได้เลย และบริษัทเขาจะเสียหายมากเลยด้วย

“คุณมาเพื่อช่วยฉันจริงๆหรอ?”

หวังเสี่ยวหวู่ถอนหายใจลึก ๆ แม้ว่าเธอจะไม่ได้รู้ักสนิทกับ เฉินจื่อเฉ่า มาก่อน แต่ในตอนนี้เธอก็อดไม่ได้ที่จะชื่อชมเขา

ก๊อก ก๊อก! ยูเฉียน เคาะประตูและเดินเข้ามา

"พี่สาวเสี่ยวหวู่มีโทรศัพท์จากสำนักงานใหญ่และประธานต้องการให้คุณเข้าพบทันที!"

"อ๋อ? คณะกรรมเริ่มประชุมตอนสองทุ่มไม่ใช่หรอ?"

หวังเสี่ยวหวู่รู้สึกประหลาดใจ

แต่ในทันทีเธอเข้าใจ ประธานของ หวังกรุ๊ป ซึ่งก็คือคุณยายของเธอกำลังจะสืบทอดสมบัติและจะมีการประกาศว่าหนึ่งในเธอหรือหวังซูลูกพี่ลูกน้องของเธอจะได้รับเลือกให้เป็นประธาน แม้ว่าซือหยุนของเธอจะเหนือกว่าซือเทียน แต่ย่าของเธอชอบหลานชายมากกว่าหลานสาวและมักจะเข้าข้างหวังซู และที่เรียกประชุมก่อนเวลานั้น 80% ต้องการที่จะกดดันเธอในเรื่องการหาทุน!

"โอเคฉันจะไปเตรียมตัวก่อน อีกสักพักฉันจะไป!"

หวังเสี่ยวหวู่กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

"นอกจากนี้นะพี่เสี่ยวหวู่ประธานได้ยินว่าเจียงเป่ยเฉินกลับมาแล้วประธานต้องการให้คุณพาเขาไปด้วย!"

ยูเฉียนไม่พอใจและกล่าว

"อะไรนะ? ให้พาเขาไปด้วย? "

เมื่อหวังเสี่ยวหวู่ได้ยินคำพูดนี้เธอก็รู้สึกปวดหัวในทันที

‘ทำไมคุณยายถึงเรียกตัวตาบ้าเจียงเป่ยเฉินมาด้วยนะ?’