บทที่ 335

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเนี่ยฟงแสดงท่าที่ตื่นตกใจ แอบสะบัดมือขวาขวดยาสีขาวนวลกลิ้งออกมาจากด้านหลัง ชิงมู่ถังจ้องมองขวดยาอย่างไม่วางตาเขารีบก้มลงไปหยิบ เนี่ยฟงแสยะยิ้มใช้ทักษะจิตแห่งเทพมังกรออกมาอย่างรวดเร็ว คนทั้งหมดหกคนยืนนิ่งค้างเสียงกระชากเชือกฉีกขาด เนี่ยฟงลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆแสยะยิ้มก้มลงไปกระซิบข้างหูชิงมู่ถัง

“ข้ารักษาเจ้าจนหายดี คำเอ่ยวาจาขอบคุณแม้แต่ครึ่งคำก็หาได้หลุดจากปาก แต่สิ่งที่เจ้าทำกับข้าคือวางยาพิษข้า เช่นนั้นข้าเองจะให้เจ้ากลับไปอยู่ในสภาพเดิมเช่นอดีต”

เนี่ยฟงก้มลงหยิบขวดยาขึ้นมาเขาเทเม็ดยาออกมาหกเม็ด ป้อนให้แก่ชิงมู่ถังและคนที่เหลือคนละเม็ด เสียงสะบัดมือดังแว่วมีดสั้นสีดำปรากฏที่มือขวา เขายกมือซ้ายจี้สกัดจุดเสียงตวัดมีดสั้นผ่านดวงตาของแต่ละคนจนมาหยุดที่ด้านหน้าของชิงมู่ถัง

“ได้โปรด ข้าผิดไปแล้ว คุณชายเนี่ยฟง”

เนี่ยฟงหาได้กล่าวสิ่งใดตอบจี้สกัดจุดเสียงชิงมู่ถังใช้มีดสั้นในมือขวาตวัดผ่านข้อมือข้อเท้าอย่างรวดเร็ว เลือดสีแดงพุ่งกระฉูดชิงมู่ถังหน้าตาเบ้เบี้ยวด้วยความเจ็บปวด มีดสั้นตวัดผ่านลิ้นขาดกระเด็นร่วงลงพื้น ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากมือซ้ายเขาฟาดหวดลงไปที่กระดูกสันหลังอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง ชิงมู่ถังกระเด็นออกไปชนกับเสาบ้านร้าง โครม เนี่ยฟงสะบัดมือขวาเก็บมีดสั้นเดินเข้าไปปลดแหวนออกจากมือพร้อมกับนำสิ่งของออกมาทั้งหมด เขาก้มหยิบขวดยาพร้อมกับคัมภีร์ยุทธอีกสองเล่มและม้วนหนังขึ้นมา เป็นคัมภีร์วิชาฝ่ามือเทวราชและท่าเท้าแปดทิศ ส่วนม้วนหนังเป็นแผนที่สมบัติชิงมู่ถังจ้องมองเนี่ยฟงตัวสั่นสะท้าน เนี่ยฟงเดินไปปลดแหวนของคนที่เหลือทั้งห้าพร้อมกับสังหารคนที่เหลือ เขานำของในแหวนออกมาเกลื่อนพื้นไม่นานเขาก็เดินจากไปทิ้งให้ชิงมู่ถังนอนลมหายใจรวยริน

ทันใดนั้นเองเกิดเสียงดังสนั่นขึ้นทิศทางบ้านตระกูลชิง ทหารประจำเมืองต่างพุ่งทะยานมุ่งหน้าไปช่วยเหลือ ชาวบ้านมากมายพากันหลบหนี เนี่ยฟงแสยะยิ้มมุ่งหน้าออกจากเมืองหาได้สนใจบ้านตระกูลชิง กิเลนอัสนีปรากฏขึ้นมาพาผู้เป็นนายพุ่งทะยานขึ้นบนท้องฟ้า เขานำแผนที่ออกมามองอีกครั้งพุ่งทะยานไปทางทิศตะวันออกรุ่งเช้า ทันทีที่แสงอรุณสาดส่องก็มองเห็นเขาลูกใหญ่สูงเสียดฟ้าผู้คนในพื้นที่กล่าวขานเขาลูกนี้ว่าเขาหู้โจว เป็นพื้นที่อยู่ของสัตว์อสูร ป่าสมุนไพรรวมไปถึงกลุ่มโจรหนันกวง ด้านหลังของเขาหู้โจวเป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ กิเลนอัสนีพาผู้เป็นนายลงไปยังตีนเขา เนี่ยฟงหากิ่งไม้มาก่อไฟย่างเนื้อสัตว์อสูรทานในตอนเช้า ในระหว่างนั้นเองได้มีกลุ่มคนหลายสิบคนแต่งกายเหมือนกันหมดสวมชุดสีเขียวมุ่งหน้ามาทางเนี่ยฟง ชายผู้หนึ่งรูปร่างสูงโปร่งเอ่ยวาจาออกมา

“เนื้อย่างของน้องชายช่างหอมนัก มีแบ่งให้พวกข้าหรือไม่”

เนี่ยฟงหาได้หันไปมองกล่าววาจาตอบเช่นกัน

“ยังพอเหลืออยู่เยอะขอรับ เช่นพวกท่านนั่งรอก่อนขอรับใกล้ได้ที่แล้ว”

เนี่ยฟงใช้มีดสั้นเหลาไม้จนแหลมหลังจากนั้นก็นำเนื้อสัตว์อสูรออกมาเขาใช้สมุนไพรสามชนิดโรยลงไปที่ก้อนเนื้อหลังจากนั้นก็นำมาเสียบไม้ย่าง เขาทำเพิ่มอีกหกไม้ย่างถ่านเอาไว้ ชายที่เอ่ยวาจาก่อนหน้าก็เอ่ยวาจาอีกครั้ง

“พวกเราเป็นคนจากตระกูลหยวนอัน ตัวข้ามีนามว่าหยวนอันหลงพวกเราขึ้นมาบนเขาเพื่อปราบสัตว์อสูรอสรพิษดำฟ้า เจ้ามาทำอะไรที่นี่หรือน้องชาย”

“ตัวข้ามีนามว่าเนี่ยฟงเป็นเพียงนักเดินทางตาบอดผู้หนึ่งตัวข้าขึ้นมาที่เขาแห่งนี้เพื่อชื่นชมทะเลสาบหู้โจวขอรับ”

สิ้นเสียงกล่าวของเนี่ยฟงมีหลายคนกลั้นหัวเราะไม่อยู่หยวนอันหลงหันหันไปมอง แน่นอนว่าเสียงหัวเราะได้หยุดลง

“พวกท่านหัวเราะออกมาเถอะขอรับตัวข้าชินชาเสียแล้ว”

เนี่ยฟงคว้าเนื้อย่างไม้หนึ่งขึ้นมาสูดดมหลังจากนั้นก็ยืนให้แก่หยวนอันหลง

“เนื้อย่างได้ที่แล้วขอรับ”

“ขอบใจเจ้ามากน้องชาย”

หยวนอันหลงคว้าเนื้อย่างจากเนี่ยฟงกัดกินอย่างอร่อย ไม่นานเนื้อย่างก็ถูกแย่งให้คนที่เหลือ ไม่นานหลังจากทานเนื้อย่างจนอิ่มกลุ่มของหยวนอันหลงก็ออกเดินทางต่อ เขามอบป้ายชื่อให้แก่เนี่ยฟงเอาไว้พร้อมกับเงินมีจำนวนหนึ่ง เกือบครึ่งเค่อเนี่ยฟงก็ออกเดินทางขึ้นเขาตามแผนที่ เสียงร้องคำรามของสัตว์อสูรดังแว่วมาเป็นระยะ เขาเดินทางอย่างไม่เร่งรีบหยุดแวะเก็บสมุนไพรตลอดทางจนแสงอรุณใกล้ลาลับขอบฟ้าเนี่ยฟงก็หยุดพักอีกครั้ง กองไฟถูกก่อขึ้นมาพร้อมกับเนื้อย่างเสียบไม้เช่นเดิมหลังจากทานเนื้อย่างจนอิ่มเขาก็นั่งโคจรลมปราณอยู่ใต้ต้นไม้ วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏออกมารอบกาย ย่างเข้ายามโฉ่ว พลังปราณที่แผ่ออกมาก็ตรวจพบบางอย่างกำลังมุ่งหน้ามาทางตนอย่างรวดเร็ว กลิ่นเหม็นสาบโชยออกมาตามสายลม ไม่นานสัตว์อสูรหมีขนสีน้ำตาลตัวใหญ่ก็ปรากฏตัวออกมาด้านหน้า ดวงตาสีแดงก่ำจ้องมองเนี่ยฟงอย่างหิวกระหาย

เนี่ยฟงใช้ทักษะจิตแห่งเทพมังกรไปที่หมีขนสีน้ำตาลอย่างรวดเร็ว มันนิ่งค้างตัวสั่นสะท้านไปด้วยความหวาดกลัว ทันทีที่เขาหยุดใช้ทักษะหมีขนสีน้ำตาลหาได้หลบหนีแต่พุ่งเข้าหาเนี่ยฟงอย่างรวดเร็ว เสียงสะบัดมือขวาดังแว่วมีดสั้นสามเล่มถูกซัดออกจากมือขวา เล่มหนึ่งพุ่งเข้าไปที่ปากทะลุออกไปด้านหลัง ส่วนอีกสองเล่มพุ่งเสียบไปที่ดวงตาทั้งสอง หมีขนสีน้ำตาลร่วงลงไปนอนกับพื้นชั่วน้ำเดือดได้มีกลุ่มคนพุ่งติดตามหมีขนสีน้ำตาลมา เป็นชายฉกรรจ์สามคนและชายหนุ่มอีกหนึ่งคน ทันทีที่กลุ่มคนมาถึงชายหนุ่มผู้หนึ่งพุ่งเข้าไปสวมกอดหมีขนสีน้ำตาลหันมามองเนี่ยฟงด้วยความแค้น

“เป็นเจ้าใช่หรือไม่ที่สังหารสัตว์เลี้ยงของข้า”

“ข้าไม่แน่ใจว่าท่านกล่าวถึงสิ่งใด เมื่อครู่มีสัตว์อสูรตัวหนึ่งคิดโจมตีข้า เพียงแค่ว่ามีคุณชายท่านหนึ่งช่วยเหลือข้าไว้ แต่ตอนนี้เขาจากไปแล้ว”

“ไอ้หนูตัวเจ้าเองตาบอดเหตุใดถึงมาอยู่ที่นี่กัน”

ชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ตัวข้าเป็นเพียงนักเดินทางตาบอดมาที่เขาแห่งนี่เพื่อชื่นชมความงามของทะเลสาบหู้โจวขอรับ”

“คนผู้นั้นแจ้งเจ้าหรือไม่ว่ามันมีนามว่าอะไร”

ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความสงสัย เนี่ยฟงส่ายศีรษะไปมา

“คุณชายท่านนั้นหาได้แจ้งต่อข้า”

“บัดซบ มันเป็นใครกัน”

“อย่าเสียเวลากับชายหนุ่มตาบอดเพียงผู้เดียวรีบกลับเข้าค่ายเถอะขอรับนายน้อย”

ชายหนุ่มกำหมัดในมือแน่นจ้องมองมายังชายหนุ่มตาบอดที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้

“โธ่เว้ย”

ชายหนุ่มต่อยหมัดขวาลงพื้น เปรี้ยง พื้นดินยุบเป็นรอยหมัดเขาดึงมีดสั้นออกมาจากลูกตาจ้วงแทงไปที่ศีรษะนำแก่นพลังปราณออกมาโยนให้กับชายฉกรรจ์ผู้หนึ่ง ไม่นานคนทั้งหมดก็เดินจากไปชายหนุ่มแอบให้ชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งแอบเฝ้ามองชายหนุ่มตาบอดเอาไว้ แน่นอนเนี่ยฟงรับรู้ได้ด้วยพลังปราณที่แผ่ออกมา รุ่งเช้าหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จเขาก็ออกเดินทางต่อ สมุนไพรหลากหลายชนิดถูกเก็บไว้ในแหวน ชายฉกรรจ์ผู้นั้นยังคงแอบติดตามเนี่ยฟงอยู่ถึงกับขมวดคิ้วเพราะชายหนุ่มตาบอดเดินทางประดุจมองเห็นทุกสิ่ง จนแสงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าชายฉกรรจ์ผู้นั้นก็หายตัวไป เนี่ยฟงแสยะยิ้มแผ่ลมปราณตรวจสอบแอบสะกดรอยตามโดยแอบพุ่งทะยานไปตามกิ่งไม้ ไม่นานก็พบค่ายขนาดใหญ่ทำมาจากไม้ต่อกันเป็นกำแพงมีชายฉกรรจ์นับสิบยืนนิ่งอยู่ด้านหน้า ส่วนด้านบนกำแพงมีหอคอยขนาดใหญ่ตั้งอยู่สี่จุดด้านในกำแพงด้านหลังติดกับเขาขนาดใหญ่ ด้านในค่ายมีกลุ่มคนจำนวนมากยืนอยู่

เนี่ยฟงสะบัดมือขวานำแผนที่ออกมาดูอีกครั้งหลังจากนั้นเขาก็พุ่งทะยานไปทางขวามืออ้อมไปทางด้านเขาหลังค่าย เกือบชั่วยามเขาก็พบกับกลุ่มคนจำนวนมากพุ่งทะยานขึ้นมาบนเขาอย่างเร่งรีบ เมื่อแผ่ลมปราณตรวจสอบก็พบว่าเป็นกลุ่มชาวยุทธและกำลังทหาร เขาแอบอยู่บนกิ่งไม้รอจนกลุ่มคนพวกนั้นผ่านไป เกือบสองเค่อเขาก็อ้อมมาถึงเขาด้านหลังพบเป็นเขาหินสูง กิเลนอัสนีปรากฏออกมาเนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งทะยานขึ้นไปนั่งบนหลัง กิเลนอัสนีพาผู้เป็นนายพุ่งทะยานบนเขาหินพบพื้นที่โลงขนาดเล็กหายเข้าไปในเขาหินด้านในมองเห็นเป็นถ้ำ กิเลนอัสนีนำผู้เป็นนายลงไปบริเวณที่โลง เมื่อลงมาถึงเนี่ยฟงก็แผ่ลมปราณตรวจสอบไม่นานเขาก็เดินหายเข้าไปในถ้ำ