บทที่ 333
ชายชรายกยิ้มสะบัดมือขวาโยนก้อนเงินให้ทหารนายนั้นหลังจากนั้นก็เดินนำเนี่ยฟงขึ้นไปที่ชั้นสอง เมื่อขึ้นมาถึงก็พบโต๊ะไม้และเก้าอี้วางเอาไว้ด้านขวามือ รอบด้านมีอาวุธมากมายตั้งวางอยู่บนโต๊ะ เนี่ยฟงแผ่ลมปราณออกไปพร้อมกับก้าวเดินไปที่กองอาวุธ เขาเดินวนไปมาหลายรอบมีบางครั้งใช้มือขวาจับดาบขึ้นมามองหลังจากนั้นก็วางเอาไว้ที่เดิมเกือบชั่วยามเขาก็เลือกดาบสองเล่มวางไว้ในโต๊ะไม้ด้านหน้าชายชรา ดาบเล่มหนึ่งมีขนาดใหญ่หนาแต่ทว่าไร้คม ส่วนดาบอีกเล่มตรงด้ามถือมีรูปสลักพยัคฆ์อยู่ แน่นอนชายชราตื่นตกใจเช่นกันที่ชายหนุ่มตาบอดเลือกดาบทั้งสองเล่มนี้เพราะดาบทั้งสองเป็นดาบมีชื่อในอดีต
“ดาบสองเล่มนี้ราคาเท่าไรขอรับ”
“แปดสิบก้อนทอง”
เนี่ยฟงพยักหน้าตอบรับ
“เช่นนั้นท่านคิดราคารวมกับมีดสั้นได้เลยขอรับ”
“เช่นนั้นคุณชายโปรดรอสักครู่”
สิ้นเสียงกล่าวชายชรารีบเดินลงไปด้านล่างเกือบครึ่งเค่อเขาก็เดินกลับมาอีกครั้งพร้อมกับถือแหวนมาด้วยหนึ่งวงวางเอาไว้บนโต๊ะเช่นกัน
“ต้องขออภัยคุณชายที่เสียเวลา ในแหวนมีมีดสั้นทั้งหมดเจ็ดร้อยเล่ม รวมทั้งหมดหนึ่งร้อยแปดสิบก้อนทอง”
เนี่ยฟงก้มหยิบจับแหวนขึ้นมาตรวจสอบหลังจากนั้นเขาก็นำมาสวมไว้ที่มือซ้ายกวาดผ่านดาบอีกสองเล่มถุงผ้าขนาดใหญ่ก็ปรากฏออกมาแทนที่ดาบ
“ท่านพอจะมีโรงเตี๊ยมสำหรับเข้าพักแนะนำข้าหรือไม่ขอรับ”
“ไม่ต้องห่วงคุณชายข้าจะให้คนเดินนำทางท่านเอง”
เนี่ยฟงก้มคารวะหลังจากนั้นก็เดินติดตามชายชราลงไปด้านล่าง มีเด็กรับใช้ผู้หนึ่งวิ่งเข้ามาเมื่อเห็นชายชรากวักมือเรียก
“เจ้าพาคุณชายผู้นี้ไปพักที่โรงเตี๊ยมของเรา”
หลังจากนั้นเด็กรับใช้ก็เดินนำทางเนี่ยฟงออกไปทางขวามือ ไม่ถึงยี่สิบลมหายใจเขาก็มายืนอยู่ด้านหน้าโรงเตี๊ยมขนาดใหญ่มีสามชั้น เมื่อเข้าไปด้านในเด็กรับใช้พาเนี่ยฟงขึ้นไปที่ชั้นสามห้องแรกขวามือ
“เชิญคุณชายพักอยู่ที่นี่ขอรับ”
เนี่ยฟงเปิดประตูเข้าไปหันกลับมาเอ่ยวาจา
“รบกวนพี่ชาย ข้าต้องการอาหารขึ้นชื่อสี่อย่างข้าวหนึ่งถ้วยน้ำชาหนึ่งกา”
เด็กรับใช้พยักหน้าตอบรับไม่นานก็เดินลงไปชั้นหนึ่ง เนี่ยฟงปิดประตูห้องเดินออกมาที่ผนังห้องอีกฝั่งเมื่อเปิดหน้าต่างมีระเบียงยืนออกไปพบว่ามองเห็นทางเดินด้านหน้าพอดี เขาแผ่ลมปราณตรวจสอบชั่วน้ำเดือดก็มีเสียงเคาะประตูดังลั่น
“เชิญ”
เสียงเปิดประตูดังลั่นมีเสี่ยวเอ้อสามคนก้าวเดินเข้ามาวางอาหารเอาไว้ที่โต๊ะไม้กลางห้อง
“ทั้งหมดเท่าไรข้าต้องการเช่าห้องอีกสองคืน”
“ทั้งหมดสองก้อนทองสิบก้อนเงินขอรับ”
เนี่ยฟงสะบัดมือขวาโยนก้อนทองออกไปสามก้อน
“ที่นี่มีบ่อนหรือหอโคมแดงหรือไม่”
“มีขอรับ เดินออกไปจากโรงเตี๊ยมทางขวามือ ก็จะพบหอโคมแดงตรงข้ามกับบ่อนขอรับ”
เนี่ยฟงพยักหน้าตอบรับเดินไปนั่งบนโต๊ะเสี่ยวเอ้อผู้หนึ่งรีบเข้ามารินน้ำชา
“พวกท่านกลับออกไปเถอะ”
หลังจากเสี่ยวเอ้อเดินออกไปเนี่ยฟงก็สะบัดมือขวาปิดประตูนั่งทานอาหารอยู่ภายในห้อง เกือบครึ่งชั่วยามระหว่างที่เขากำลังทานอาหารอยู่ก็มีกลุ่มคนเดินขึ้นมาหยุดที่ด้านหน้าห้องพัก ไม่ถึงสามลมหายใจก็มีควันพุ่งพวยออกมาบริเวณซอกประตู เสียงสะบัดมือดังแว่วเนี่ยฟงกำชับขวดสีขาวนวลในมือเขาเม็ดยาออกมาสองเม็ดขยี้โปรยไว้ที่พื้นห้อง เนี่ยฟงแสยะยิ้มสะบัดมือขวาสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าไว้ด้านหน้าเตียงนอน หลังจากนั้นเขาก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนเตียงม่านพลังปรากฏบดบังชั่วน้ำเดือดประตูหน้าห้องก็ถูกเปิดออกมา มีชายฉกรรจ์สี่คนเดินเข้ามาในห้องคนผู้หนึ่งรีบวิ่งไปที่หน้าต่างแต่ก็ไม่พบเจอสิ่งใด ไม่นานชายฉกรรจ์ทั้งสี่ก็ออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นเนี่ยฟงก็เดินออกมาจากเตียงนอนก้าวเดินออกมาปิดประตูห้องพุ่งทะยานออกไปทางหน้าต่างแอบขึ้นไปหลบอยู่บนหลังคา ลมปราณถูกแผ่ออกมาจากร่างรอยยิ้มอันแสนเจ้าเล่ห์ปรากฏให้เห็น ไม่นานเนี่ยฟงก็พุ่งทะยานไปทางบ่อนและหอโคมแดง ชั่วน้ำเดือดชายหนุ่มตาบอดก็ปรากฏตัวที่ด้านหน้าของบ่อนเป็นโรงเตี๊ยมสองชั้น มีชายฉกรรจ์สองคนก้าวเดินออกมาขว้าง เสียงสะบัดมือดังแว่วก้อนทองสองก้อนปรากฏในมือขวาเขาโยนมันเล่นประดุจของเล่น ชายฉกรรจ์ทั้งสองหยุดชะงักเดินถอยหลังเปิดประตูไม้ด้านหน้า เมื่อเข้ามาด้านในมีผู้คนไม่น้อยยืนจ้องมองโต๊ะไม้สี่โต๊ะบริเวณริมห้อง ตรงกลางมีโต๊ะว่างสำหรับนั่งดื่มสุราอยู่แปดโต๊ะ ชายหนุ่มยกยิ้มก้าวเดินมุ่งหน้าไปทางโต๊ะขวามือมีหลายคนมองเห็นก้อนทองบนมือชายหนุ่มตาบอดทางถูกแหวกเป็นช่อง
ด้านหน้าเป็นโต๊ะไม้บนโต๊ะมีถั่วเขียวอยู่หนึ่งกองพร้อมกระบอกไม้ไผ่ มีอักษรคู่คี่สลักอยู่ด้านหน้าแยกเป็นสองฝั่ง ตรงกลางมีหญิงสาวผู้หนึ่งนั่งอยู่ ไม่นานเสียงสั่นสะเทือนของกระบอกไม้และถั่วเขียวดังลั่นไม่ถึงสิบลมหายใจก็หยุดลงพร้อมกับเสียงกระบอกไม้กระแทกลงบนโต๊ะไม้ดังลั่น ก้อนทองสองก้อนถูกวางทางฝั่งขวาบริเวณอักษรคี่ ความเงียบเข้าปกคลุมบริเวณได้ยินเพียงเสียงเขี่ยถั่วแยกออกจากกัน ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเฮดังลั่นชายหนุ่มตาบอดยกยิ้มใช้มือขวาคว้าจับก้องทองสี่ก้อนมาถือไว้ เกือบหนึ่งเค่อหญิงสาวถึงกับขมวดคิ้วหรี่ตามองชายหนุ่มตาบอดด้านหน้าที่ตอนนี้กวาดก้อนทองห้าร้อยกว่าก้อนมาไว้ด้านหน้า หญิงสาวหันไปมองทางขวาจ้องมองชายชราผู้หนึ่ง ไม่นานเสียงสั่นสะเทือนของกระบอกไม้ก็ดังขึ้นอีกครั้ง สิ้นเสียงกระแทกโต๊ะไม้ชายหนุ่มตาบอดดันก้อนทองทั้งหมดไปทางขวามืออีกครั้ง ครั้งนี้ต่างออกไปชาวบ้านทั้งหมดที่มุงดูอยู่ต่างโยนเงินไปทางขวาจนหมด หญิงสาวถึงกับเหงื่อเย็นไหลผ่านหลัง เสียงเขี่ยถั่วดังอย่างช้าๆพร้อมกับเสียงลมหายใจ ไม่นานก็ได้ยินเสียงเฮดังลั่น ก้อนทองนับพันกองอยู่บนโต๊ะชายหนุ่มตาบอดสะบัดมือซ้ายวาดผ่านเก็บก้อนทองทั้งหมดลงไปในแหวน เขายกยิ้มถอยหลังออกมาเขายืนนิ่งอยู่กลางห้องไม่นานก็มีชายชราผู้หนึ่งก้าวเดินเข้ามา
“รบกวนคุณชายสักครู่ได้หรือไม่”
“มีสิ่งใดรึขอรับ”
“ทางบ่อนของเรามีโต๊ะพิเศษสำหรับแขกกระเป๋าหนักเช่น ไม่ทราบว่าตัวคุณชายต้องการเที่ยวชมหรือไม่”
“แน่นอนเชิญท่านนำทาง”
ชายชรายกยิ้มเดินนำชายหนุ่มตาบอดออกไปทางด้านหลังของบ่อนมีบันไดขึ้นไปชั้นสองอยู่ที่ด้านหลัง เมื่อขึ้นมาถึงชั้นสองประตูห้องถูกเปิดออกมีชายชราอีกคนหนึ่งนั่งอยู่บนโต๊ะไม้รออยู่
“คุณชายเชิญด้านในขอรับ”
ชายหนุ่มตาบอดพยักหน้าตอบรับก้าวเดินเข้ามาในห้อง เสียงสะบัดมือดังแว่วโต๊ะไม้ขนาดเล็กถั่วเขียวหนึ่งกองและกระบอกไม้ปรากฏออกมาด้านหน้าชายชราพร้อมกับเก้าอี้ไม้
“เชิญคุณชายขอรับ”
ชายหนุ่มตาบอดยกยิ้มนั่งอยู่บนเก้าอี้สะบัดมือซ้ายก้อนทองนับพันปรากฏบนกลางโต๊ะไม้
“ข้ามีบางอย่างเดิมพันเพิ่มเติมได้หรือไม่”
ชายชราด้านหน้าถึงกับขมวดคิ้ว
“ท่านต้องการเพิ่มสิ่งใด”
“ทุกครั้งที่ข้าชนะเดิมพัน ข้าจะไม่รับเงินแต่ข้ามีคำถามอยากจะสอบถามได้หรือไม่”
“หากเป็นสิ่งที่ข้ารับรู้ข้าจะเอ่ยต่อท่านก็แล้วกัน”
ไม่ถึงยี่สิบลมหายใจภายในห้องก็เงียบสนิทเป็นชายหนุ่มตาบอดยกยิ้มเอ่ยวาจาออกมา
“ข้าต้องการทราบข้อมูลของตระกูลใหญ่ภายในเมือง และผู้ใดมีอำนาจมากที่สุด”
เกือบชั่วนามชายหนุ่มตาบอดก็เดินออกมาจากบ่อน ด้านหลังมาชายชราเดินติดตามออกมาด้วย
“คุณชายต้องการเที่ยวหอโคมแดงของเราหรือไม่ขอรับ”
“คนตาบอดเช่นข้าคงหาได้มีความสุขกับสถานที่แห่งนั้นขอรับท่านผู้เฒ่า เอาเป็นว่าข้าขอตัวกลับโรงเตี๊ยมก่อน”
“เชิญคุณชายเดินทางปลอดภัย”
“เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนขอรับท่านผู้เฒ่า”
หลังจากชายตาบอดก้าวเดินออกไปจนลับสายตาชายชราก็รีบเดินเข้าไปด้านในบ่อนอย่างเร่งรีบ เขารีบวิ่งขึ้นไปบนชั้นสองพบชายชราผู้หนึ่งนั่งตัวสั่นสะท้านด้วยความกลัว
“เกิดสิ่งใดขอรับนายท่าน”
“บัดซบตาเฒ่าจวงฮุ่ย เจ้านำปีศาจตนใดกันขึ้นมาไหนเจ้ากล่าวว่าเป็นเพียงชายตาบอดหมูในอวย เจ้ารู้หรือไม่หากชายผู้นั้นต้องการเงิน เราคงต้องขายทรัพย์สินทั้งหมดไปแล้ว ข้าจำเป็นต้องขายข่าวเพื่อความอยู่รอด ส่งคนของเราออกไปหักขาทั้งสองข้างของฟางซุนหวิน”
“ท่านต้องการแตกหักกับตระกูลฟาง”
“ไอ้โง่ เจ้าก็จ้างคนอื่นทำงานแต่อย่าให้คนตระกูลฟางรับรู้ก็พอว่าเป็นฝีมือเรา”
