บทที่ 328

แส้อ่อนหลุดออกมาจากลำคอ เสียงสะบัดมือดังแว่วอีกครั้งปลายแหลมแส้อ่อนพุ่งทะยาน ติงหม่าเร่งโคจรลมปราณสะบัดมือขวาใช้ดาบในมือยกต้านรับ เคร้ง ดาบในมือหักสะบั้นร่วงลงพื้นปลายแหลมแส้อ่อนพุ่งเสียบไปที่ลำคอทะลุไปด้านหลัง เลือดสีแดงพุ่งกระฉูดติงหม่าตกตายลงทันที ชิงเสี้ยว ฉูเทียนเฉียนตัวสั่นสะท้านกวัวเหลียนแสยะยิ้มสะบัดมือขวาฟาดหวดแส้อ่อนลงพื้นเสียงดังลั่น

“มีผู้ใดคิดจะมาทดสอบฝีมือข้าอีกหรือไม่ หากไม่เช่นนั้นข้าจะเข้าไปเอง”

แส้อ่อนถูกฟาดหวดลงพื้นเสียงดังลั่น กวัวเหลียนถีบเท้าพุ่งเข้าหาฉูเทียนเฉียนปลายแหลมแส้อ่อนสะบัดพุ่งทะยาน เสียงสะบัดมือดังแว่วดาบในมือยกต้านรับ เคร้ง ปลายแหลมแส้อ่อนร่วงลงพื้น กวัวเหลียนเร่งโคจรลมปราณไปที่มือขวาสะบัดมืออีกครั้ง ปลายแส้อ่อนพุ่งเสียบไปที่ขาซ้ายฉูเทียนเฉียนเลือดสีแดงพุ่งกระฉูดเขารีบก้มลงมาใช้มือซ้ายดังแส้อ่อนออก ทันทีที่เงยหน้าขึ้นมาก็พบกวัวเหยียนพุ่งเข้ามาประชิด

“หัวหน้าเผ่ายักษ์ในอดีตเหตุใดถึงอ่อนแอยิ่งนัก”

หมัดซ้ายถูกง้างหมายต่อยลงไปที่ใบหน้า เนี่ยฟงแสยะยิ้มใช้ทักษะจิตเทพมังกร กวัวเหยียนยืนนิ่งไม่ไหวติง ฉูเทียนเฉียนจ้วงแทงดาบในมือไปที่ท้องทะลุออกไปด้านหลังเลือดสีแดงพุ่งกระฉูดกวัวเหยียนตกตายร่วงลงพื้น กลุ่มคนโดยรอบตื่นตกใจหันหน้าจ้องมองกันเพราะชายผู้เป็นหัวหน้าตกตายลงไปแล้ว

“ข้าให้โอกาสพวกเจ้ากลับไปโดยที่ยังมีชีวิตอยู่ หาไม่แล้วพวกเจ้าจะตกตายติดตามหัวหน้าของพวกเจ้าไป”

ไม่ถึงสิบลมหายใจกลุ่มคนที่ติดตามกวัวเหยียนมาต่างพุ่งทะยานหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว ชิงเสี้ยวรีบเข้าไปดูอาการของฉูเทียนเฉียน ผู้เฒ่าหยางรีบหลบไปที่กระโจมด้านหลังลากสัตว์อสูรม้าตัวใหญ่สองตัวเดินไปที่เกวียน

“พวกท่านรีบหนีเถอะ หากอยู่ที่นี่ต่อไปคนพวกนั้นต้องกลับมาอีกแน่”

ทั้งสองรีบพยักหน้าชิงเสี้ยวรีบประคองฉูเทียนเฉียนนั่งเกวียนหลังจากนั้นก็กลับมาอุ้มชิงมู่ถังและเนี่ยฟงขึ้นไปนอนบนเกวียน หลังจากนั้นชิงเสี้ยวก็ขับเกวียนพุ่งออกไปตามทาง การเดินทางยามค่ำคืนอย่างเร่งรีบไม่นานแสงอรุณก็สาดส่อง ชิงเสี้ยวถึงกับตื่นตกใจด้านหน้ามีกองกำลังขนาดใหญ่ยืนขวางทางอยู่

“ท่านฉูเทียนเฉียน คนกลุ่มนั้นเป็นผู้ใดกัน”

ฉูเทียนเฉียนรีบยกตัวขึ้นมองทันทีที่เห็นกลุ่มคนด้านหน้าก็ตื่นตกใจ

“มีทางหลบหนีหรือไม่”

“ไม่มีขอรับ”

“เช่นนั้นเราคงต้องยอมถูกจับกุมตัวเสียแล้ว บัดซบนัก ข้าไม่น่าพาพวกท่านมาที่แห่งนี้เลย”

“อย่ากล่าวเช่นนั้นเลยขอรับ พวกข้าเองก็หาได้มีทางไปเช่นกัน”

ไม่นานเกวียนลากก็ถูกหยุด เผ่ายักษ์นับสิบคนรีบพุ่งเข้ามาจับกุมตัวทั้งสอง หลังจากนั้นก็ถูกพาตัวไปที่ค่ายขนาดใหญ่ ทั้งหมดถูกมัดตัวติดกับเสาไม้เอาไว้กลางแดด หญิงสาวผู้หนึ่งมือถาดไม้ด้านในเป็นผลไม้หลากหลายชนิดก้าวเดินเข้ามา ทันทีที่เข้ามาในระยะหญิงสาวนางนั้นก็ใช้มือขวาหยิบผลไม้ในถาดขว้างใส่ฉูเทียนเฉียน เมื่อผลไม้หมดถาดหญิงนางนั้นก็เดินจากไป ชิงเสี้ยวหันไปมองฉูเทียนเฉียนที่ยกยิ้มอย่างแปลกประหลาดก็เอ่ยวาจาถามด้วยความสงสัย

“เกิดสิ่งใดขึ้น ท่านฉูเทียนเฉียน”

“พวกเรามีทางหนีแล้วคืนนี้คนของข้าจะบุกมาที่นี่”

สิ้นเสียงกล่าวก็มีเสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังลั่นออกมาจากในค่ายทั้งสองขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ชั่วน้ำเดือดมีชายผู้หนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ก้าวเดินเข้ามาในมือขวาถือดาบเล่มใหญ่มีเลือดหยดลงตามพื้น ส่วนมือซ้ายมือถือสิ่งหนึ่งมาด้วย เขาโยนบางอย่างลงพื้นฉูเทียนเฉียนและชิงเสี้ยวตื่นตกใจอีกครั้ง เพราะสิ่งของโยนลงพื้นคือศีรษะของหญิงสาวที่มาก่อนหน้า

“ไม่พบกันนานฉูเทียนเฉียน เจ้าจดจำข้าไม่ได้อย่างนั้นรึ”

ฉูเทียนเฉียนรีบหันไปจ้องมองทันทีที่เขาจดจำว่าเป็นผู้ใดเขาก็ระเบิดพลังปราณออกมา ตูม เสาไม้ถูกทำลายเสียงสะบัดมือขวาดังแว่วดาบในมือถูกกำชับพุ่งทะยานเข้าประชิด เสียงดาบปะทะกันดังลั่นไม่ถึงยี่สิบลมหายใจ ฉูเทียนเฉียนก็ถูกเตะ เปรี้ยง กระเด็นไปชนชิงเสี้ยว โครม

“เหตุใดท่านถึงใจร้อนเช่นนั้น ท่านได้ตกตายลงสมใจอย่างแน่นอนแต่ยังไม่ถึงเวลานี้ มีกำหนดส่งท่านกลับไปประหารที่เมืองตามคำสั่งของท่านหัวหน้าเผ่าคนใหม่”

ฉูเทียนเฉียนรีบใช้ดาบในมือตัดเชือกที่มัดชิงเสี้ยว

“หุบปากของเจ้าซะฟ่านฟูหลัว เจ้าถึงกับสังหารฟ่านเหมยน้องสาวของเจ้าได้ลงคอ”

“ท่านก็รู้ไม่ใช่รึ ต่อให้เป็นบิดาของข้าเองข้าก็กล้าสังหาร นับประสาอะไรกับเพียงแค่น้องสาว”

ฉูเทียนเฉียนและชิงเสี้ยวระเบิดพลังปราณพุ่งทะยาน ฟ่านฟูหลัวแสยะยิ้มยกดาบขึ้นพร้อมกับฟาดฟันลงพื้นปราณดาบพุ่งทะยาน ทั้งสองรีบขมวดคิ้วเพราะหากหลบหนีเนี่ยฟงและชิงมู่ถังที่ถูกมัดอยู่ด้านหลังจะถูกปราณดาบเต็มๆ ทันใดนั้นได้มีดาบเล่มหนึ่งพุ่งเข้ามาสกัดกั้นปราณดาบ เปรี้ยง ชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งปรากฏกายทางขวามือ

“หยุดมือก่อนท่านฟ่านฟูหลัว การสังหารนักโทษตามอำเภอใจมันเกินขอบเขตของท่านนะขอรับ หากท่านฉูเทียนเฉียนตกตายไปก่อนท่านจะกล่าวกับท่านหัวหน้าอย่างไร”

“เช่นนั้นเจ้าก็จัดการเองก็แล้วกันตังเฮี้ยน”

ฟ่านฟูหลัวสะบัดมือขวาเก็บดาบในมือเดินจากไป ตังเฮี้ยนรีบเข้าประคองฉูเทียนเฉียน

“ข้าจะพาพวกท่านไปรักษาตัวในกระโจมก่อน คืนนี้หากคนของท่านมาจะได้มีแรงหลบหนี”

“เจ้ารู้เรื่องนี้”

“แน่นอนเรื่องหลบหนีข้ารู้ดีเพราะฟ่านเหมยข้าเป็นคนให้นางมาที่นี่เอง ข้าจะสั่งย้ายทหารให้ไปเฝ้ายามที่อื่นก็แล้วกัน”

ฉูเทียนเฉียนพยักหน้าตอบรับหลังจากนั้นทั้งหมดก็ถูกย้ายไปพักรักษาในกระโจม ชิงเสี้ยวแอบตรวจสอบโดยรอบหาได้มีทหารมาเดินตรวจยามจริงตามที่ตังเฮี้ยนกล่าว ไม่นานได้มีทหารสี่นายนำอาหารจำนวนมากเดินเข้ามาในกระโจม

“ทั้งหมดเป็นอาหารจากท่านตังเฮี้ยนขอรับ”

หลังจากนั้นทหารทั้งสี่ก็เดินจากไป ชิงเสี้ยวสะบัดมือขวานำเข็มเงินออกมาตรวจสอบ เมื่อไม่พบพิษใดในอาหารเขาก็นำมาป้อนให้ชิงมู่ถังและเนี่ยฟง เวลาค่อยๆไหลผ่านไม่นานแสงอาทิตย์ก็ลาลับขอบฟ้า ฉูเทียนเฉียนบาดแผลเริ่มหายดีแล้วและพลังปราณกลับมาถึงแปดส่วนเช่นเดียวกับชิงเสี้ยว เสียงเอะอะโวยวายดังลั่นเสียงฝีเท้าจำนวนมากดังลั่นรอบกระโจมไม่นานก็ได้ยินเสียงปะทะดังขึ้น นานนับครึ่งชั่วยามเนี่ยฟงขมวดคิ้วเอ่ยวาจาออกมาอย่างแผ่วเบา

“มีใครบางคนกำลังมาที่นี่”

สิ้นเสียงกล่าวของเนี่ยฟงฟ่านฟูหลัวก็ก้าวเดินเข้ามาในกระโจมดวงตาจ้องมองฉูเทียนเฉียนอย่างไม่วางตา

“กลุ่มกบฏที่ยกกองกำลังมาคงเป็นคนของเจ้าสินะ แต่ช่างเถอะอย่างไรเสียข้าก็จะสังหารเจ้าที่นี่”

ดาบเล่มใหญ่ปรากฏขึ้นที่มือขวาฟ่านฟูหลัวฟาดฟันลงมาอย่างรวดเร็ว ปราณดาบพุ่งทะยานเข้าหาฉูเทียนเฉียนเสียงดังสนั่น เปรี้ยง เกราะสายฟ้าปรากฏออกมาต้านรับปราณดาบ ทั้งหมดต่างตื่นตกใจโดยเฉพาะฟ่านฟูหลัว ควันจำนวนมากพุ่งพวยออกมาจากร่างชายหนุ่มตาบอดผู้หนึ่ง ไม่ถึงสามลมหายใจฟ่านฟูหลัวก็ร่วงลงไปนอนกับพื้น

“พวกท่านไม่ต้องตกใจ ชายผู้นั้นสลบเพราะพิษที่ข้าปรุงเท่านั้นที่พวกท่านไม่เป็นอันใดเพราะยาถอนพิษที่ข้าให้ทานเมื่อครั้งก่อน ตอนนี้ทางสะดวกแล้วเราต้องหลบหนีเวลานี้ขอรับ”

ทั้งสองต่างพยักหน้าตอบรับ ฉูเทียนเฉียนอุ้มร่างเนี่ยฟงส่วนชิงเสี้ยวอุ้มร่างชิงมู่ถังพุ่งออกจากกระโจม ทั้งสองแอบออกไปทางด้านหลังของค่ายโชคดีที่ทหารทั้งหมดออกไปที่ด้านหน้าค่ายจนหมด ทั้งสองพุ่งผ่านที่คุมขังขนาดใหญ่มีนักโทษมากมายถูกขังเอาไว้ ฉูเทียนเฉียนแสยะยิ้มหันไปมองชิงเสี้ยวด้านข้าง

“ท่านชิงเสี้ยวข้ารบกวนท่านดูแลคุณชายเนี่ยฟงได้หรือไม่ ข้าจะไปช่วยเหลือพวกที่ถูกคุมขัง”

“เชิญท่านเถอะ”

หลังจากชิงเสี้ยวรับร่างของเนี่ยฟงฉูเทียนเฉียนก็พุ่งทะยานไปที่คุมขัง ดาบในมือถูกฟาดฟันไปที่โซ่เหล็กที่พันรับประตูเหล็ก เคร้ง เคร้ง หลังจากโซ่เหล็กถูกฟันขาดฉูเทียนเฉียนก็รีบพุ่งทะยานกลับมาหาชิงเสี้ยว ไม่นานทั้งสองก็พุ่งทะยานหลบหนีออกจากค่าย เมื่อออกมาได้ไม่ถึงครึ่งเค่อตังเฮี้ยนก็พุ่งทะยานติดตามมาด้านหลังอย่างรวดเร็วร่างกายมีแต่บาดแผลเลือดสีแดงไหลหยดลงพื้น เมื่อเขามาถึงก็คุกเข่าลงกับพื้น ฉูเทียนเฉียนรีบวางตัวเนี่ยฟงลงพุ่งทะยานเข้าไปตรวจสอบอาการบาดเจ็บ ทันใดนั้นตังเฮี้ยนก็กำชับดาบในมือขวาจ้วงแทงฉูเทียนเฉียนอย่างรวดเร็ว