68 แผนการอันชั่วร้าย
68 แผนการอันชั่วร้าย
เอี้ยนเต๋อชางยังคงอยู่ในสภาพที่ไม่สมบูรณ์ ร่างกายสัมผัสความรู้สึกได้เพียงบางส่วน ความร้อนและความเย็นสลับกันแทรกเข้ามาในร่างกาย หลังจากสนทนากับเอี้ยนลี่เฉียงเขาก็หมดสติไปอีกครั้ง
เมื่อมองไปที่พ่อของเขาที่หมดสติไปเอี้ยนลี่เฉียงก็พลิกผ้าห่มออกและเห็นบาดแผลที่อยู่บนร่างกายพ่อของเขา เขาตัวสั่นเมื่อเห็นบาดแผล
เอี้ยนเต๋อชางโดนฟันสองครั้ง แผลหนึ่งอยู่บนไหล่ซ้ายของเขาซึ่งลึกมากจนสามารถมองเห็นกระดูก
และมีอีกหนึ่งแผลที่หน้าอก บาดแผลบนหน้าอกของเขายาวประมาณหนึ่งจ้างและมันลากยาวจากหน้าอกของเขาลงไปที่ท้องส่วนล่างของเขาราวกับจะหั่นเอี้ยนเต๋อชางออกเป็นสองท่อน
ผ้าพันแผลที่พันรอบบาดแผลนั้นชุ่มไปด้วยเลือดที่ไหลซึมออกมา แม้แต่ที่นอนก็ยังย้อมไปด้วยเลือดสดของเขาครึ่งหนึ่ง
ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายที่แข็งแรงกว่าคนธรรมดาเขาคงขาดใจตายหลังจากได้รับบาดเจ็บเช่นนี้
ด้วยความสัตย์จริงเอี้ยนลี่เฉียงเป็นเหมือนภูเขาไฟที่กำลังจะปะทุในขณะนี้
เขากระหายที่จะฆ่าใครสักคน แต่ต้องสงบสติอารมณ์ เพราะถ้าเขาทำมันคราวนี้เอี้ยนเต๋อชางคงจะจบสิ้นลงจริงๆ
เหตุดังกล่าวเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ โจวเถี่ยจูเองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน
เขามองตามหมอในเมืองรวมทั้งขอความช่วยเหลือจากลูกพี่ลูกน้องของเขา จริงๆแล้วมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เขาจะทำในสิ่งเหล่านี้ให้สำเร็จด้วยอาการที่บาดเจ็บของเขา
เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงเดินออกจากห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียดทุกคนก็พากันจ้องมองไปที่เขา เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกกดดันที่ต้องรับผิดชอบภายใต้การจ้องมองของทุกคน
“พี่หง! วันนี้ข้าทำให้ท่านมีปัญหา…”
เอี้ยนลี่เฉียงยิ้มเล็กๆให้ลูกพี่ลูกน้องของโจวเถี่ยจู เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกขอบคุณคนที่มาที่บ้านของเขาเพื่อให้ความช่วยเหลือในช่วงเวลานี้
โจวหงต้าเป็นลูกพี่ลูกน้องของโจวเถี่ยจูเขายังมาจากเมืองลิ่วเหอและเป็นคนซื่อสัตย์ เขาและภรรยาเป็นเจ้าของร้านอาหารเล็กๆในเมือง
พวกเขาขายบะหมี่เป็นธุรกิจเล็กๆ เขาเคยมาที่โรงฝึกช่างตีเหล็กของครอบครัวเอี้ยนลี่เฉียงเพื่อมาหาโจวเถี่ยจูมาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเอี้ยนลี่เฉียงเช่นกัน
“ข้าทำในสิ่งที่ควรทำแล้วอาจารย์เอี้ยนเป็นคนดีมากปกติเขาจะไม่รับเงินจากชาวบ้านเพื่อซ่อมเครื่องมือทำนาใครจะไปคิดว่าจะมีคนที่ทำตัวเหี้ยมโหดต่ออาจารย์เอี้ยนถึงขนาดนี้” โจวหงต้าพูดด้วยความโกรธ
“ข้าต้องการความช่วยเหลือจากพี่ชายหงต้าอีกเล็กน้อย!”
"ว่ามาเลย!"
“มีคนอยู่ที่นี่หลายคน ข้าอยากให้พี่หงและฮูหยินของท่านหยุดร้านชั่วคราว เพื่อจะให้พวกท่านมาช่วยเหลือที่นี่จัดการเรื่องอาหารการกินให้ครบสามมื้อ!”
เอี้ยนลี่เฉียงกล่าวในขณะที่เขายัดเหรียญทองเข้าไปในมือของโจวหงต้า
"นี่เป็นค่าอาหารสำหรับสองสามวันนี้ ข้าไม่อาจให้พี่หงเหนื่อยเปล่าๆได้... "
เหตุผลประการหนึ่งที่โจวหงต้าเข้ามาช่วยคือเพื่อประโยชน์ของโจวเถี่ยจู อีกเหตุผลหนึ่งก็คือเขาค่อนข้างเป็นคนที่มีจิตใจอบอุ่นเช่นกัน
เมื่อเขาได้ยินคำขอของเอี้ยนลี่เฉียงเขารู้สึกหนักใจเล็กน้อย อย่างไรก็ตามความรู้สึกหนักใจนั้นหายไปในพริบตาเมื่อเขาถือทองคำแท่งหนักนั้นไว้ในมือซึ่งทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง
“ได้สิ! ข้าจะไปตามภรรยาของข้ามาช่วยตอนนี้เลย…”
“พี่หงต้า! ไปหาซื้อผักสดมาที่บ้านตระกูลเอี้ยนสองสามวันนี้ด้วย แต่ต้องระวังเนื้อสัตว์ให้มากขึ้น!”
เอี้ยนลี่เฉียงเตือน
โจวหงต้ายังเป็นพ่อค้าของธุรกิจขนาดเล็ก เขารู้อย่างเป็นธรรมชาติเกี่ยวกับความกังวลของเอี้ยนลี่เฉียง หลังจากเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่
"ข้ารู้ มั่นใจได้เลยลี่เฉียง ข้าจะไม่ปล่อยให้ใครมายุ่งที่นี่ ข้าจะซื้อเฉพาะอาหารสดใหม่เท่านั้น สองสามวันนี้ข้าจะซื้อผักจากพ่อค้าที่รู้จักกันดี และข้าก็จะซื้อแต่สัตว์ยังมีชีวิตอยู่”
เอี้ยนลี่เฉียงพยักหน้า
"ถ้าอย่างนั้น ข้าคงต้องรับกวนพี่หงแล้ว"
“ไม่มีปัญหา…”
โจวหงต้าออกจากบ้านตระกูลเอี้ยนพร้อมทองคำและไปตามตัวภรรยาของเขามาเพื่อช่วยงานที่บ้านตระกูลเอี้ยน
เมื่อจ่ายค่าหมอแล้ว หมอก็กลับไปในทันที
เอี้ยนลี่เฉียงมอบทองคำให้กับจ้าวฉีเฟิงที่มากับเขา "พี่จ้าวข้าต้องรบกวนท่านในการเดินทางไปที่จี่เหรินถังทางตะวันออกของเมืองชิงไห่และตามหาหมอที่ดีที่สุดในจี่เหรินถังมาที่นี่ด้วย ! "
จ้าวฉีเฟิงที่มากับโจวหย่งพยักหน้า เขายอมรับทองคำแท่งจากนั้นก็หันกลับมาและออกเดินทางไปยังเมืองชิงไห่ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า
เอี้ยนลี่เฉียงหยิบทองคำอีกเหรียญและมอบให้กับโจวหย่งและหลิวกัง
"พี่โจว! พี่หลิวไปที่ร้านเหล้าของกัวข่านในเมืองและซื้อเหล้าที่ร้อนแรงที่สุดมาห้าสิบจินจากนั้นไปที่ร้านผ้าชิงหยุนในเมืองเพื่อ ซื้อผ้าโปร่งสีขาวห้าสิบจิน… "
ทันทีที่โจวหย่งและหลิวกังหยิบทองคำแท่งขึ้นมาพวกเขาก็พยักหน้าและจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เอี้ยนลี่เฉียงคุยกับแม่อู๋และให้นางต้มน้ำร้อนสองหม้อในครัว
ในความทรงจำของเอี้ยนลี่เฉียงการพัฒนาวิทยาศาสตร์การแพทย์ของโลกนี้ค่อนข้างคล้ายคลึงกับจีนโบราณ
อย่างไรก็ตามก็มีความแตกต่างเช่นกัน ความคล้ายคลึงกันคือทั้งสองใช้วิธีการแพทย์แผนจีน
และความแตกต่างคือวิทยาศาสตร์การแพทย์ในโลกนี้ได้รับการปรับปรุงในบางแง่มุม ตัวอย่างเช่นการผ่าตัดและการปรับแต่งยาบางชนิดที่แปลกประหลาด
หมอที่โจวเถี่ยจูจ้างมาจากเมืองได้เย็บบาดแผลบนร่างกายของเอี้ยนเต๋อชางโดยใช้เข็มเงิน นอกจากนั้นเขายังฆ่าเชื้อบาดแผลด้วยเหล้า หมอหลายคนจากจีนโบราณไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้
มีข่าวลือว่าฮัวโต๋[1] สามารถทำสิ่งนี้ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ได้ถ่ายทอดความรู้นี้ลงไป
เหยียนลี่เฉียงรู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อยในตอนนี้ เขาไม่แน่ใจว่าจะทำอะไรได้จริง ในตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาคิดได้คือเรื่องราวของ ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล: The Lady with the Lamp [2]
ในแง่ของการรักษาพยาบาลเธอไม่ได้เป็นหมอที่แท้จริงในโลกที่แล้ว แต่ความเชี่ยวชาญในการรักษาโรคของเธอนั้นยอดเยี่ยมเหลือเกิน
ความทรงจำเหล่านั้นในหัวของเขาไม่ได้ช่วยอะไรได้มากในตอนนี้ แต่เขารู้ว่าแพทย์ที่ดีและการดูแลพยาบาลที่พิถีพิถันจะช่วยเพิ่มโอกาสรอดชีวิตของเอี้ยนเต๋อชางได้อย่างแน่นอน
ภายในพริบตาทุกคนยุ่งวุ่นวายกันไปหมด
เอี้ยนลี่เฉียงอยู่ในห้องและจ้องไปที่เอี้ยนเต๋อชางพ่อของเขาที่กำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยอาการน่าเป็นห่วง เขาก้มศีรษะลงและฝังใบหน้าของเขาในฝ่ามือของอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกสำนึกผิด
เขาไม่เคยคิดเลยว่าเมื่อเขาผ่านวันเวลาอย่างปลอดภัยในย่านโรงตีเหล็กที่หลิวเหอจะต้องเจอกับโศกนาฏกรรมแบบนี้
แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานบ่งชี้ว่าบุคคลนั้นถูกส่งมาจากตระกูลหงแต่เอี้ยนลี่เฉียงก็มีความรู้สึกว่าคนที่ทำร้ายพ่อของเขาอาจเป็นคนที่เขารู้สึกได้ บุคคลนั้นได้ซ่อนตัวและแอบมองเขาที่ทางเข้าของ วันนั้น
เดือนที่ผ่านมาเขาอยู่ที่ย่านโรงตีเหล็กโดยไม่มอบโอกาสให้คนๆนั้นลงมือกับเขา
เป็นผลให้บุคคลนั้นกลับมาที่เมืองหลิวเหอและทำให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นด้วยความตั้งใจเพื่อบังคับให้เขากลับมา
บุคคลนั้นจะมีโอกาสทำร้ายเขาในตอนที่เขากลับมาที่นี่อีกครั้ง
นี่เป็นแผนการที่ชั่วร้าย หากเขาไม่กลับมาและเพิกเฉยต่อชีวิตหรือความตายของเอี้ยนเต๋อชาง เขาจะกลายเป็นคนอกตัญญูทันที และอนาคตของเขาจะจบสิ้นลง
ในอาณาจักรฮั่นอันยิ่งใหญ่การไม่กตัญญูต่อพ่อแม่ถือเป็นอาชญากรรมที่ร้ายแรงมากและคนส่วนใหญ่ก็ดูหมิ่นและเหยียดหยาม
หากใครบางคน "ขาดความกตัญญู" คนๆนั้นก็จะกลายเป็นศัตรูของทุกคนในสังคม และเขาจะใช้ชีวิตด้วยความยากลำบาก
ในอนาคตแม้ว่าเขาจะสามารถกลายเป็นนักรบได้แต่คงเป็นเรื่องยากที่จะเข้ารับราชการ
หมายเหตุนักแปล:
[1] ฮัวโต๋, เป็นแพทย์ชาวจีนโบราณที่อาศัยอยู่ในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก นอกจากจะได้รับการยอมรับในความเชี่ยวชาญในการผ่าตัดและการระงับความเจ็บปวดแล้ว ฮัวโต๋ยังมีชื่อเสียงในด้านความสามารถในการฝังเข็มการรมยาการแพทย์สมุนไพรและการออกกำลังกาย
เขาพัฒนา Wuqinxi (กระบวนท่าการเคลื่อนไหวของสัตว์ทั้งห้า) จากการศึกษาการเคลื่อนไหวของเสือกวางหมีลิงและนกกระเรียน
[2] ฟลอเรนซ์ไนติงเกลเป็นนักสถิติปฏิรูปสังคมชาวอังกฤษและเป็นผู้ก่อตั้งการพยาบาลสมัยใหม่ เธอสร้างชื่อเสียงให้กับพยาบาลและกลายเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมวิกตอเรีย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องราวของเธอถูกนำมาเขียนในวรรณกรรมเรื่อง "The Lady with the Lamp" ที่ช่วยเหลือทหารที่ได้รับบาดเจ็บในสงคราม