ตอนที่ 382 เฉพาะคนจนเท่านั้นที่จำเป็นต้องเลือก
เขามองไปที่กระเป๋าที่พนักงานถืออยู่ พบว่ามันจริงอย่างที่เธอบอก เขาพยักหน้าและพูดว่า
“อืม ฉันเอาทั้งสามสีนั่นแหละ”
ดวงตาของพนักงานสว่างขึ้นทันตา เธอยิ้มกว้าง “ได้ค่ะ โปรดรอสักครู่นะคะ เราจะห่อให้คุณค่ะ”
พนักงานมีความสุขมากที่ได้ขายกระเป๋าทั้งสามใบภายในครั้งเดียว
เฉียวเมียนเมียนตะลึง “นี่ คุณซื้อทั้งสามใบเลยเหรอ”
“ใช่.”
“แต่ฉันต้องการแค่ใบเดียวนะคะ”
เหมาเยซื่อยิ้ม
“ซื้อเพิ่มอีกสองใบจะเป็นไรไป ก็คุณชอบนี่ เงินไม่ใช่ปัญหาสักหน่อย ผมไม่ได้บอกเหรอว่าผมจะจ่ายให้”
เขาซื้อของให้เธอมากเป็นพิเศษ เพราะนี่ไม่ใช่แค่ให้เธอ แต่ยังเป็นของขวัญให้กับคนอื่น
ยิ่งไปกว่านั้น เว่ยเจิ้งยังบอกอีกว่า ผู้หญิงทุกคนชอบกระเป๋า
แน่นอนว่าเขาจะต้องให้เธอสักสองสามใบ
เฉียวเมียนเมียนกล่าวว่า
“แต่นี่เป็นของขวัญที่ฉันจะมอบให้กับหลัวหลัวนะ ฉันจะปล่อยให้คุณ..”
ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เขาตัดบทเธอและพูดว่า
“เราเป็นสามีภรรยากันแล้ว เงินของผมก็คือเงินของคุณเช่นกัน จะใช้ยังไงก็ได้”
ไม่มีการตอบสนองใด ๆ
นี่... ก็ฟังดูมีเหตุผลดี.
“แต่คุณไม่จำเป็นต้องซื้อแบบเดียวกันถึงสามสีหรอกค่ะ”
นั่นมันฟุ่มเฟือยเกินไป
“คุณไม่ชอบอีกสองสีเหรอ”
“ฉันชอบ แต่..”
“ถ้าคุณชอบ ก็ซื้อสิ ไม่ใช่ว่าเราขาดแคลนเงินเสียหน่อย”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
ที่จริงมีเพียงคนจนเท่านั้นที่จำเป็นต้องเลือก
คนรวยไม่จำเป็นต้องเลือก
ดังนั้นดูเหมือนว่าวิกฤต การตัดสินใจของเธอ เป็นเพราะเธอไม่มีเงิน
เธอจะมีปัญหาเช่นนี้หรือไม่ ถ้าเธอรวย?
*
เฉียวเมียนเมียนตั้งใจออกจากห้างสรรพสินค้า หลังจากที่พวกเขาได้กระเป๋าแล้ว
พวกเขาใช้เงินไปหลายแสนหยวนแล้ว
แม้ว่าเหมาเยซื่อจะรูดบัตรของเขาก็ตาม แต่หัวใจของเธอรู้สึกปวดร้าว
ทว่าเหมาเยซื่อยังดูเหมือนว่าต้องการซื้อสินค้าเพิ่มเติม เขาถือถุงช้อปปิ้งด้วยความสมัครใจ นี่คือประธานบริษัทเหมา คอปอร์เรชั่นที่กำลังสบาย ๆ กับการถือถุงช้อปปิ้งทั้งมือซ้ายและมือขวา
“เราจะกลับแล้วเหรอ”
เขาตกใจมากเมื่อได้ยินว่าเฉียวเมียนเมียนซื้อของเสร็จแล้ว
“คุณไม่อยากได้อะไรอีกสักหน่อยเหรอ ไม่มีอะไรที่อยากได้เลยเหรอ? ไหน ๆ ก็มาแล้ว ไม่ดูอะไรต่ออีกสักหน่อยล่ะ”
การใช้เงินในการช้อปปิ้งครั้งนี้น้อยเกินไปสำหรับเหมาเยซื่อ
เขาต้องการใช้จ่ายกับผู้หญิงของเขามากกว่านี้
หยางเชาชิงใช้เงินหลายล้วนหยวนกับผู้หญิงที่เขานอนด้วย
คุณผู้หญิงเหมา ภรรยาสาวของเหมาเยซื่อจะใช้จ่ายเพียง 4แสนหยวนในการช้อปปิ้งได้อย่างไร?
เฉียวเมียนเมียนกล่าวว่า
“..ที่จริงแล้ว ฉันไม่ได้อยากได้อะไรอีกแล้วค่ะ เรากลับได้แล้วล่ะ”
หากพวกเขาอยู่ต่อนานกว่านี้อีกสักหน่อย เงินอีกไม่กี่แสนจากกระเป๋าของเขาต้องหายไปเป็นแน่
เหมาเยซื่อเงียบไปสักพักแล้วพูดว่า
“ชั้นช่างมีร้านขายเครื่องประดับ คุณอยากแวะไปดูหน่อยไหม?”
เฉียวเมียนเมียนตอบ “ไม่เอา ฉันไม่อยากได้”
“เสื้อผ้ากับรองเท้าล่ะ” เหมาเยซื่อไม่อยากจากไป เขาต้องการซื้อของให้เธอมากกว่านี้ “คุณอยากได้บ้างไหม?”
เฉียวเมียนเมียนตอบว่า “...พ่อบ้านเหล่ยเอินซื้อมาเยอะแล้วค่ะ ฉันยังไม่ได้ใส่หลายคู่เลย”
“แต่ผู้หญิงไม่ต้องการเสื้อผ้าเพิ่มหรอกหรือ?” เหมาเยซื่อดูเหมือนจะคิดหนัก
“แล้วพวกครีมบำรุงผิวล่ะ? อยากได้ไหม?”
ไม่มีการตอบสนองใด ๆ จากเธอ
เฉียวเมียนเมียน มองไปที่ผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอ เขาพยายามให้เธอซื้อของอย่างหนักเพียงใด เธอรู้สึกขบขัน แล้วถามเขาว่า
“เหมาเยซื่อคะ คุณพยายามทำให้ฉันใช้เงินและซื้อของใช่ไหมคะเนี้ย?”
