HO บทที่ 71 ภารกิจได้ถูกสร้างขึ้น
ซินหยาอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับภาพตรงหน้า เขาได้นึกถึงเรื่องราวของป่าบาดาฮาลที่เคยอ่านก่อนหน้านี้ เขาไม่คาดคิดเลยว่ามันจะเป็นเรื่องจริง
เขาได้ขยี้ตาสองครั้ง เพื่อย้ำว่าตัวเองไม่ได้ตาฟาดไป เขาเห็นกระท่อมที่งดงามที่อยู่กลางป่าทึบ สภาพของมันไม่ได้ทรุดโทรมเลยแม้แต่น้อย
เขาได้มองไปรอบ ๆ และรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย นี่ต้องเป็นสถานที่ที่เขาเคยอ่านเจอแน่นอน
หลังจากที่เขาถายรูปกระท่อมเสร็จ เขาก็ส่งข้อความไปยังช่องข้อความของปาตี้
DC: เฮ้ ทุกคน พวกเธอต้องไม่เชื่อแน่ ๆ ว่าฉันเจออะไร
RW: ใครสน! แล้วนายไปอยู่ที่ไหน ห๊ะ!!
WS: โรมมิ่งวินด์ ใจเย็น ๆ อย่าโวยวายใส่เขาเลย ฉันว่าเขาคงไม่ได้ตั้งใจไปไหนมาไหนคนเดียวในป่าที่ ๆ จะตายตอนไหนก็ได้แบบนี้หรอก
DC: เชิญนายถากถางฉันไปเถอะ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า พอดีฉันเจออะไรบางอย่างบนแผนที่ ฉันเลยมาตรวจสอบนิดหน่อย
RW: ทำไมนายไม่บอกพวกเรา ก่อนที่จะไปล่ะ
DC: ก็ฉันเห็นพวกนายกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่ ฉันเลยไม่อยากจะขัดจังหวะพวกเธอ
RW: บ้า! พวกเราก็แค่คุยกันเฉย ๆ ฉันไม่ว่านายหรอกมีเข้ามาขัดจังหวะ แต่ยังไงก็เถอะ อย่าไปไหนมาไหนคนเดียวอีกนะ ที่นี่อันตรายมาก หากนายตายไป นายต้องเสียเวลาเพิ่มเลเวลอีกตั้งหลายวัน
WS: ดริฟติ้งคลาวด์ที่โรมมิ่งวินด์พูดมาก็มีส่วนถูก หากเป็นที่อื่นก็ไม่เป็นไรแต่ที่นี่มีมอนเตอร์ที่ดุร้ายมาก เราไม่อยากให้นายเสียค่าประสบการณ์และเหรียญเพียงเพราะนายไม่อยากขัดจังหวะพวกเรา
DC: เข้าใจแล้ว ฉันสัญญานะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ไป หากฉันมีเรื่องฉันจะไปหาพวกเธอทันทีโดยไม่ถือว่าเป็นการรบกวน
RW: นายนี่มัน...
DC: อ้าว พวกเธอไม่ได้ต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?
WS: ฉันหมายถึงในสถานที่ที่ไม่อันตรายเท่านี้ต่างหาก
DC: งั้นฉันจะบอกให้พวกเธอรู้เลยนะว่าตอนนี้ฉันอยู่ในที่ที่อันตรายมาก ๆ
RW: อะไรนะ!? เดี๋ยว ๆ นายอยู่ที่ไหน
DC: พวกเธอยังจำตำนานของป่าบาดาฮาลได้มั้ย...
WS: อย่าบอกนะว่า...
DC: ใช่แล้ว ฉันเจอที่นั่นแล้ว
RW: เดี๋ยว ๆ มันเรื่องอะไรกัน ฉันงงไปหมดแล้ว
WS: โรมมิ่งวินด์ เดี๋ยวฉันจะบอกระหว่างทาง พวกเรารีบไปหาดริฟติ้งคลาวด์เร็วเข้า นายช่วยระบุตำแหน่งของนายให้หน่อย
DC: ฉันมาร์คจุดไปแล้ว พวกนายต้องมาที่นี่อย่างเงียบ ๆ นะ เดี๋ยวเจ้านั่นจะรู้ตัว
WS: เข้าใจแล้ว พวกเราจะไปถึงที่นั่นในอีก 20นาที อย่าเพิ่งตายก่อนที่พวกเราไปถึงนะ
ซินหยาก็ได้ปิดหน้าต่างแชทลง เขาตั้งใจที่จะนั่งรอให้พวกเขามาถึงแต่เขาอยากเข้าไปดูข้างในกระท่อมหลังนั้น
เขาจำสิ่งที่เคยอ่านเจอในฟอรั่มได้ว่าพวกเขาเจอที่นี่ได้ยัง พวกเขาทุกคนจะต้องล้มหรือสะดุดอะไรสักอย่างลงมาที่นี่โดยบังเอิญ ไม่ว่าจะเป็นวิธีไหนมันก็ทำให้เสียงดังและทำให้เจ้าของบ้านรู้ตัว
ดังนั้นซินหยาต้องลอบเร้นเข้าไปอย่างเงียบที่สุด เขาย่างก้าวเข้าไปอย่างเงียบ ๆ และพูดในใจว่า
‘ฉันเป็นนินจา ฉันเป็นนินจา’
ในที่สุดเขาก็มาถึงหน้าต่างบานหนึ่ง เขาแอบมองไปข้างในกระท่อมและพบว่าภายในนั้นดูธรรมดามาก มันเหมือนที่ ๆ คนปกติอาศัยอยู่เลย
ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงดังขึ้น จากนั้นก็มีผู้ชายสองคนออกมาจากห้องด้านข้าง รูปลักษณ์ของพวกเขาต่างจากที่ซินหยาจินตนาการไว้เลย นอกจากผิวสีเทาแล้ว ทุกอย่างดูเป็นปกติมากดูไม่เหมือนคนตายเลย
ทั้งสองคนนั้นมีรูปร่างสูงโปร่ง มีกล้ามเนื้อชัดเจน อีกคนมีใบหน้าที่หล่อเหลามาก ส่วนอีกคนที่มีตัวเล็กกว่ามีใบหน้าที่นุ่มนวลแต่ไม่ถึงกับสวยแบบผู้หญิง ดูรวม ๆ แล้วถือว่าหล่อเลยทีเดียว ซินหยาสังเกตเห็นดวงตาของเขานั้นว่างเปล่าราวกับตุ๊กตา ราวกับว่าร่างกายของเขาอยู่ที่นี่แต่จิตใจของเขาหลุดลอยหายไป
ซินหยาอดสงสัยไม่ได้ว่านักเวทย์คนนั้นที่ถูกลักพาตัวมา เขาได้มีอาการของกลุ่มอาการสต๊อกโฮล์ม(Stockholm syndrome)1 รึเปล่า เขารู้สึกไม่ดีที่นักเวทย์ต้องทนอยู่กับผู้ชายที่เขาชิงชังมาตลอดหลายศตวรรษโดยที่ไม่มีโอกาสหนีไปได้ บางทีด้วยระยะที่ยาวนานอาจทำให้เขาถอดใจยอมแพ้และยอมทำตามที่ชายคนนั้นต้องการ
ซินหยาต้องการให้นักเวทย์ลุกขึ้นสู้แบบเดียวที่เขาเคยทำอย่างน้อย ๆ ก็ดีกว่าอยู่เฉย ๆ ให้อีกฝ่ายทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการแบบนี้
เขาจ้องไปที่นักเวทย์โดยที่เขาหวังว่าจะเห็นถึงสัญญาณที่ไม่ยอมแพ้จากนักเวทย์
ในขณะที่ดวงตาของพวกเขาประสานกัน แววตาของนักเวทย์ได้กลับมาส่องประกายอีกครั้งและเขามองเห็นถึงความหวังที่กำลังเบ่งบานราวกับบุปผาที่แย้มกลีบแรกออกมาจากในดวงตาของนักเวทย์
ภารกิจได้ถูกสร้างขึ้น
--------
1กลุ่มอาการสต็อกโฮล์ม(Stockholm syndrome) เป็นคำอธิบายถึงอาการอย่างหนึ่งที่ตัวประกันเกิดความสัมพันธ์ทางใจกับผู้ลักพาตัวในระหว่างการถูกกักขัง ความสัมพันธ์ทางอารมณ์นี้เกิดขึ้นระหว่างผู้จับกับเชลยในช่วงเวลาที่ได้ใกล้ชิดกันโดยที่เหยื่อไม่รู้สึกถึงอันตรายจากผู้ลักพาตัว
คำนี้มีการใช้ครั้งแรกโดยสื่อมวลชนในปี ค.ศ. 1973 เมื่อมีการจับตัวประกัน 4 คนระหว่างการปล้นธนาคารที่สต็อกโฮล์ม ประเทศสวีเดน ตัวประกันได้ปกป้องผู้จับตัวพวกเขาหลังถูกปล่อยตัวและยังไม่ยอมเป็นพยานต่อศาลด้วย