Ep.806 - สังหารอย่างบ้าคลั่ง

5/5

Ep.806 - สังหารอย่างบ้าคลั่ง

ผู้ใช้พลังบนยอดตึกได้รับการช่วยเหลือในที่สุด อย่างไรก็ตาม ในจุดประจำการอื่นๆ เกิดการปะทะกับสัตว์ร้ายทุกสารทิศ

“ว๊ากกก ยิงมัน ยิงพวกมัน!”

“ช่วยด้วย!”

“อ๊าาาา …”

เดิมพวกเขาเป็นผู้ใช้พลังที่แข็งแกร่ง หากไม่เกิดมิติทับซ้อนขึ้น พวกเขาที่อาศัยอยู่ในเมืองฉงโหลว ทุกคนล้วนมีเลเวลระดับ D C ขึ้นไปทั้งสิ้น

แต่ตอนนี้ พวกเขาแทบจะกลายเป็นเหยื่อของสัตว์ร้าย ไม่สามารถต้านทานการโจมตีของพวกมันได้เลย

ในบรรดากองทัพสัตว์ร้าย ปรากฏหมาป่าตัวหนึ่งว่องไวโดดเด่นสะดุดตา มันกระโจนเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก้าวนำตัวอื่นๆ

เห็นได้ชัดว่านี่คือราชันย์สัตว์ร้ายเลเวล E ครอบครองความสูงอย่างน้อย 5 เมตร ลำตัวยาวถึง 7 เมตร หากเป็นในโลกภายนอก ตัวมันไม่นับเป็นสิ่งใด แต่ตอนนี้กลับขึ้นเป็นนายเหนือหัวของทุกชีวิต

“โบร๊ว!”

ราชันย์หมาป่าอ้าปาก เผยฟันแหลมๆที่ท่วมไปด้วยเลือดออกมา เอี้ยวหัวกัดผู้ใช้พลังคนหนึ่ง อาศัยเพียงแรงกัดนี้ รุนแรงจนเหลือทิ้งไว้เพียงขามนุษย์ 2 ข้างในที่เกิดเหตุ!

ราชันย์หมาป่ากลืนร่างผู้ใช้พลังลงท้องโดยการขยับปากเพียงไม่กี่ครั้ง หมาป่าตัวอื่นๆกระกระโดดข้ามแนวป้องกัน ตรงเข้าเข่นฆ่าชาวเมือง

ฝูงหมาป่าสีเทาดุร้ายสังหารมนุษย์ไปหลายคน ฉีกทึ้งกัดกินทั้งๆอย่างนั้น เศษซากชิ้นส่วนมนุษย์กระจัดกระจายเป็นจำนวนมาก

ฉากดังกล่าว เต็มไปด้วยเลือดและกลิ่นอายของความตาย

ฉินเฟิงเติมกระสุนปืนใหญ่ ยกแขนขึ้น เล็งเป้าไปยังตำแหน่งทางแยก

หวือออ!

เสียงกรีดอากาศหวีดหวิว ลูกปืนใหญ่ยิงออกจากปืนใหญ่มือของฉินเฟิง ฃอบข้ามตึกราม โค้งเป็นวงในอากาศ ร่วงตกลงกลางสี่แยกในระยะไกลออกไป

บรึ้มมม!

เสียงระเบิดดังกึกก้อง แผ่นดินทั้งเมืองสั่นสะท้านไปพร้อมกับมัน เห็นได้ชัดว่าประสิทธิภาพของปืนใหญ่นี้รุนแรงเพียงใด

“ฮู่ว ฮู่ว …”

หมาป่าสีเทา หลายตัวถูกแรงระเบิดของฉินเฟิงสังหารจนตาย อีกสองสามตัวได้รับบาดเจ็บสาหัส

เหลือเพียงราชันย์หมาป่าที่คล่องแคล่วว่องไว สามารถหลบเลี่ยงแรงระเบิดนี้ไปได้ คู่ดวงตาอันไร้ปราณีกวาดวูบ ตรึงลงบนร่างฉินเฟิง

“รีบบอกให้พวกเขาถอยออกไป! ช่วยยิงสนับสนุนด้วย!” ฉินเฟิงตะโกนเสียงดัง

ช่วงเวลานี้ในหัวใจของหนิงซิน บังเกิดความสับสนอยากจะเชื่อ หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาขอเป็นคนแรกที่ปีนบันไดจากไปดีกว่า แทนที่จะอยู่ที่นี่

หนิงซินอดไม่ไหว ตะโกนอย่างร้อนรน “จะให้ถอยได้ยังไง! ยังเหลือชาวเมืองอีกมากมาย ทิ้งพวกเขาไม่ได้ แม่มันเถอะ รีบสู้เร็วเข้า ฆ่าสัตว์ร้ายพวกนั้นลงซะ!”

หนิงซินตะโกน แต่พบว่าในชั่วพริบตาเดียว ฉินเฟิงที่เคยอยู่ข้างกายเขา บัดนี้หายวับไปแล้ว

กวาดตามองหาอย่างเร่งรีบ เมื่อก้มลงไปข้างล่าง พบกับร่างๆหนึ่งกำลังเปิดใช้งานเครื่องร่อนอยู่--

--ที่แท้เป็นฉินเฟิงกระโดดลงจากยอดตึก!

เครืองร่อนช่วยพยุงฉินเฟิง พุ่งตรงเข้าหาราชันย์หมาป่า

“โบร๊วววว! ..”

ราชันย์หมาป่าคำรามสวน จากนั้นสับฝีเท้าดุเดือด ทั้งตนทั้งร่างเหยียบย่ำไปตามกำแพงตึก มองไกลๆราวกับมันกำลังบินได้ ทว่าในสายตาฉินเฟิง การกระทำของมันไม่ต่างจากตั๊กแตนกำลังกระโดด เขาสามารถใช้เท้าเดียวเหยียบย่ำมันจนตายได้

หนึ่งคนหนึ่งสัตว์ร้ายปะทะกันเหนือยอดตึกหลังหนึ่ง

ผู้ใช้พลังบนตึกสูง ทั้งหมดต่างเฝ้ามองฉากนี้ด้วยดวงตาเบิกกว้าง หัวใจของพวกเขาเต้นครึกโครม

ปฏิเสธไม่ได้ว่าฉินเฟิงคือมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา หากฉินเฟิงตาย หรือพ่ายแพ้ในการต่อสู้ สำหรับพวกเขา นั่นไม่ต่างจากการถูกทิ้งระเบิดลูกใหญ่!

ฉินเฟิงสวมปืนใหญ่มือข้างซ้าย ส่วนมือขวากุมมีดกษัตริย์ครามสีดำสนิท ทุกการเคลื่อนไหวของเขา เรียบลื่นอย่างไม่มีใครเทียบได้

วูซซซ!

เครื่องร่อนบนหลังของฉินเฟิงหดกลับทันที นี่ทำให้ฉินเฟิงไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาได้อย่างอิสระในอากาศ ขณะเดียวกันการปิดใช้งานเครื่องร่อน ทำให้ร่างของเขายิ่งทิ้งตัวลงอย่างรุนแรง พุ่งเข้าเผชิญหน้ากับราชันย์หมาป่าอย่างรวดเร็ว

“ก๊าซซซ”

ราชันย์หมาป่าอ้าปากกว้าง คล้ายกับว่าต้องการกลืนฉินเฟิงลงไปในคำเดียว

ฉินเฟิงยกมือขวาขึ้น มีดกษัตริย์คราม กวาดเล็งไปที่ปากของราชันย์หมาป่า

ฟัฟฟฟฟ

มีดกษัตริย์ครามยามสัมผัสถูกฟันแหลมและเหงือกเปียกชื้นของราชันย์หมาป่า กลับสามารถกรีดไปตามแนวเดิมอย่างไม่ยากเย็น คมแหลมเชือดเฉือนลึกเข้าไปข้างในทันที

ฟุ่บบบ!

ฉินเฟิงปรับท่าลงจอดในอากาศ สองเท้าทิ้งน้ำหนัก ย่ำลงกับพื้นด้วยพละกำลังมหาศาลของเขา

ขณะเดียวกัน บนท้องฟ้า ราชันย์หมาป่ายังคงลอยอยู่กลางอากาศ หากมองจากมุมข้างจะพบว่า ร่างของมันนิ่งงันไร้การเคลื่อนไหว ทว่าหากรับชมจากมุมหน้า จะพบว่าร่างของราชันย์หมาป่า ถูกผ่าแยกเป็นสองซีก!

ในห้วงเวลาไม่ถึงลมหายใจเดียว ร่างที่หยุดนิ่งในอากาศของราชันย์หมาป่า ในที่สุดก็ทิ้งตัวลง เลือดสาดกระจายบนพื้นดิน เพียงพริบตา จิตวิญญาณของผู้คนถูกปลุกเร้า ขวัญกำลังใจทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว

“นายพลฉิน! นายพลฉินสังหารราชันย์สัตว์ร้ายได้แล้ว!”

ผู้ใช้พลังต่างโห่ร้องยินดี ราวกับพวกเขาได้รับชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่

“อย่าพึ่งดีใจไป รีบกลับไปโจมตีเร็วเข้า! อย่าปล่อยให้สัตว์ร้ายพวกนั้นหลุดเข้ามาวิ่งพล่านอีก ปกป้องผู้คนและรีบล่าถอยไป!”

“เร็ว  เร็ว เร็ว รีบเดินเร็วเข้า!”

“ชาวเมืองที่ยังอยู่ไกลจากบันได ขอให้ออกจากแถวมาก่อน แล้วไปซ่อนตัวในอาคาร!”

ฝูงชนที่อยู่ชายขอบจัตุรัส บัดนี้ตกอยู่ในความอลหม่าน แต่มนุษย์เหล่านี้ไม่สามารถหลบหนีออกไปไหนได้ พวกเขาไร้เส้นทางหลบหนี เพราะทุกหนแห่งเต็มไปด้วยสัตว์ร้าย พวกเขาถูกล้อมแล้ว!

บนบันไดสวรรค์ ชาวเมืองหลายคนได้ยินเสียงปืนใหญ่ของฉินเฟิง เมื่อพื้นดินสั่นสะเทือน บันไดก็พลอยสั่นตามไปด้วย ผู้คนส่งเสียงกรีดร้องตื่นตระหนก บางคนถึงขั้นตกจากบันได แต่ช่างน่าสงสารที่ไม่มีใครสนใจพวกเขา ทั้งหมดวิ่งสุดฝีเท้าโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แออัดกันขึ้นไปข้างบนอย่างบ้าคลั่ง เพราะพวกเขาตระหนักดี ว่าเบื้องหน้าคือทางออกสุดท้าย

และคนที่ออกไป สามารถมองเห็นทิวทัศน์ภายนอกได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ใช้อบิลิตี้เลเวล B คนแรกที่ก้าวออกมา หลังข้ามผ่านอาณาเขตของมิติทับซ้อน หวนคืนสู่มิติของตนเอง ทั้งคนทั้งร่างของเขาก็เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

พลังสมาธิสามารถปลุกเร้าได้อีกครั้ง อักษรรูนกลับมามีชีวิตชีวา

บันไดสู่สวรรค์สุดหรูด้านนอก ทำให้เขาบังเกิดความรู้สึกราวกับได้ขึ้นสวรรค์จริงๆ ข้างบนกับข้างล่าง แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง นี่ช่วยให้คนๆหนึ่งได้เรียนรู้และเข้าใจถึงความหมายของสิ่งที่เรียกว่ารอดชีวิต

เพียงแต่ว่า ภายในมิติทับซ้อน นรกเบื้องล่างบรรยากาศคุกรุ่นราวกับถูกต้มในหม้อเดือด

บันไดกว้าง 30 เมตร สามารถปล่อยคนให้ออกมาได้ 50 คนในทุกๆ 1 วินาที นาทีเดียวสามารถช่วยชีวิตคนได้มากกว่า 3,000 คน หรือ 30,000 ใน 10 นาที!

อย่างไรก็ตาม ในเมืองฉงโหลวมีพลเมืองทั้งหมดกี่คนกัน?

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา มีคนรอดอยู่มากแค่ไหน?

ตลอดทั้งจัตุรัสกลาง บัดนี้แน่นขนัด คาดว่ามีอย่างน้อยนับ 100,000 คน

แต่เวลานี้ สัตว์ร้ายได้ล้อมรอบพวกเขาแล้ว

“ล่าถอย พวกเราต้องถอยแล้ว!”

“ไอ้บ้าเอ๊ย พวกแกมัวชักช้าอะไรอยู่ รีบปีนขึ้นไปเร็วเข้า!”

“หยุดพูดได้แล้ว รีบหนีก่อนเร็ว!”

ผู้ใช้พลังคำรามด้วยความโกรธ สั่งการให้คนธรรมดาล่าถอยออกไปจากชายขอบจัตุรัส แต่ก็ไม่สามารถเพิ่มความเร็วได้เลย

ฉินเฟิงยืนอยู่ไล่เดินไปตามแนวขอบฝูงชน ไล่สังหารสัตว์ร้ายอย่างเมามัน

ฝีเท้าของเขาว่องไวมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะมองตามด้วยตาเปล่า เส้นทางใดที่เขาก้าว ดั่งเกิดกระแสลมกรรโชกแรง เส้นทางใดที่เขาผ่าน เหลือทิ้งไว้เพียงซากศพของสัตว์ร้าย

กระนั้น อาศัยเพียงกำลังของฉินเฟิงคนเดียว ยังถือว่าน้อยเกินไป!

ณ ขณะนี้ ประชาชนกลางจัตุรัส ได้หลบหนีออกไปได้แค่ ⅓ ทว่าวงแนวป้องกันของมนุษย์หดหายไปเรื่อยๆ

สัตว์ร้ายเริ่มประชิด และทวีจำนวนมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง

พวกสัตว์ร้ายสามารถสลัดแนวป้องกัน กระโจนเข้าหาฝูงชนได้ทุกเมื่อ

ช่วงเวลานี้ เพียงพริบตาเดียวมีหลายชีวิตถูกเก็บเกี่ยวไป

“อ๊ากกก”

ฉินเฟิงทั้งร่างท่วมไปด้วยเลือด ยกแขนข้างสวมปืนจักรกล ยิงกวาดไปอีกทาง สองเท้าขยับไหว เข้าเข่นฆ่าศัตรูทั้งหมดในสายตา!