“ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ ฉันได้สั่งให้เจ้าหน้าที่ในสถานีสอนบทเรียนให้พวกนั้นแล้ว นายแค่ไปพักฟื้นที่บ้านและอย่าโกรธคนเหล่านี้ ทุกคนในสำนักกำลังรอให้นายกลับมา ฮ่า ๆ” “ขอบคุณที่คิดถึงผม อีกสิบวันผมน่าจะกลับไปทำงานได้”

“เอาล่ะ. ดูแลตัวเองไม่ให้ผลีผลาม”

ฉินยงเป็นผู้บัญชาการของสถานีหมู่บ้านหวู่เทียน และเจ้าหน้าที่ของเขาได้เล่าเหตุการณ์ให้เขาฟัง เขาตกใจมากเมื่อได้รู้ว่าดงซูบินสามารถต่อสู้โดยใช้แขนทั้งสองข้างพันผ้าพันแผลและไม่ทำตัวเหมือนผู้ป่วยฉินยง หัวเราะและส่ายหัวเมื่อเขาคิดถึง ลูดาฟา ทำไมคุณต้องทำให้ ดงซูบินโมโหโดยไม่มีเหตุผล? มันคงจะไม่มีเรื่องที่แย่ไปกว่าเรื่องนี้แล้ว! หยูเหมยเซียววางสายโทรศัพท์และถาม "คุณโอเคไหม?" ดงซูบินหัวเราะ "ฉันสบายดี. ช่วยฉันด้วย” หยูเหมยเซียวพยักหน้าและช่วย ดงซูบินไปที่บ้าน

ลุงของ ดงซูบินป้าคนที่สองและครอบครัวของเธออยู่ในบ้านส่วนถังจินก็กลับมาพร้อมดงซูบิน พ่อแม่ของเธอกำลังตรวจดูบาดแผลบนศีรษะของเธอ แต่ถังจินเองก็ไม่สนใจเรื่องนั้น เธอตะโกนอย่างตื่นเต้น “คุณทุกคนไม่เห็นว่าพี่ชายทำอะไร เขาตะโกนใส่เจ้าของร้านคนนั้นว่า 'ใครกันที่ทำร้ายน้องสาวของฉัน?!' แต่เจ้าของร้านคนนั้นไม่กล้าตอบกับมา เดาว่าพี่ชายทำอะไร เขาเดินขึ้นไปเตะเขา! พัง…. ชั้นวางกระจกแตกเป็นเสี่ยง ๆ”

ป้ารองของดงซูบินให้ มองไปที่ถังจิน “ลูกทำเรื่องใหญ่ขึ้นมาแล้ว! ลูกสร้างปัญหาให้กับพี่ชายของลูกแล้ว!”

สามีของคุณป้ารองของดงซูบินเห็น ดงซูบินเดินเข้ามาและถาม “หลานซูบิน หลานได้รับบาดเจ็บไหม”

ดงซูบินหัวเราะ "ผมสบายดี. สองคนนั้นทำร้ายผมไม่ได้”

ถังจินเพิ่มความตื่นเต้น "ถูกต้อง! พี่ชายของหนูดีที่สุด!”

ป้ารองของดงซูบินถอนหายใจ “ซูบินหลานทำให้เน้องเสียนิสัยนะ และทำให้พวกผู้บริหารระดับสูงไม่พอใจ”

ถังจินจำได้ว่าเจ้าของร้านบุหรี่มีการเส้นสายที่แข็งแกร่ง แต่ดงซูบินไม่สนใจเขาและจับทั้งเจ้าของร้านและพนักงานสาวของเขาด้วยซ้ำ ถังจินรู้สึกขอบคุณ ดงซูบินมาก "ขอขอบคุณ!"

ดงซูบินโบกมือ “มันเป็นเรื่องเล็กน้อย เอ๊ะ? หลิวลี่ อยู่ที่ไหน”

ป้ารองไปที่ถังจินด้วยความงงงวย “หลิวลี่คือใคร”

ถังจินหน้าแดง "แฟนของหนู."

สามีของคุณป้ารองของ ดงซูบิน ขมวดคิ้ว “ลูกมีแฟนเมื่อไหร่? ทำไมลูกไม่บอกพ่อล่ะ”

ถังจินตอบ “ก็พ่อไม่ได้ถาม แม่ พ่อ หลิวลี่อยู่ในรถข้างนอก หนูจะพาเขาเข้ามาได้ไหม”

ภรรยาของลุงของ ดงซูบินหัวเราะ “หลานถังจิน มีแฟนแล้ว มันเป็นสิ่งที่ดี.”

ยายของ ดงซูบินกล่าว “ให้เขาเข้ามาทำไมปล่อยให้เขาอยู่ข้างนอกล่ะ”

หลังจากนั้นไม่นาน ถังจินก็กลับมาพร้อมกับหลิวลี่ หลิวลี่ไปซื้อของขวัญและรู้สึกประหม่าเมื่อพบพ่อแม่ของถังจิน ป้ารองของดงซูบิน และสามีของเธอเริ่มตั้งคำถามกับหลิวลี่ ว่าเขาพบถังจิน ได้อย่างไรฐานะครอบครัวของเขา ฯลฯ

ดงซูบินออกจากบ้านพร้อมกับหยูเหมยเซียว เขาไม่ต้องการขัดจังหวะป้ารองและครอบครัวของเธอ

ดงซูบินและ หยูเหมยเซียวเดินเล่นไปตามหมู่บ้านเล็ก ๆ และพวกเขาก็ได้กลิ่นของพื้นที่เพาะปลูกในชนบท

ครึ่งชั่วโมง…

หนึ่งชั่วโมง…

เมื่อดงซูบินกลับไปที่บ้านของครอบครัวลวนเขาเห็นแม่ของเขา ลวนเสี่ยวปิง อยู่ที่ลานบ้านกำลังเก็บข้าวของ

หลวนเสี่ยวปิงเห็นลูกชายของเธอและจ้องมองเขา “ทำไมลูกถึงทำแบบนี้อีกแล้วล่ะ”

“แม่ เพราะผมต้องบังคับใช้กฎหมาย” ดงซูบิน หัวเราะ “ป้ารองและคนที่เหลืออยู่ที่ไหน”

หลวนเสี่ยวปิงชี้ไปที่ห้องตะวันตก “ป้ารองของลูกและถังจิน กลับไปแล้ว”

ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจ “ทำไมเขาถึงไปแล้วล่ะ? ป้ารองไม่ชวนเขาไปกินข้าวเย็นเหรอ”

“ป้ารองของลูกและลุงรู้สึกว่าครอบครัวของหลิวลี่นั้นไม่ดีพอ พ่อแม่ของเขาไม่ได้มีเงินและหมู่บ้านที่เขาอาศัยอยู่นั้นขึ้นชื่อว่าจนมากๆ” ลวนเสี่ยวปิงถอนหายใจ “ ทั้งสองรู้สึกว่าถังจินจะต้องทนลำบากหากเธอแต่งงานกับเขาและไม่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่

ทันใดนั้นดงซูบินได้ยินถังจิน ร้องไห้จากห้องตะวันตก

ดงซูบิน,ลวนเสี่ยวปิง และ หยูเหมยเซียวเข้ามาในห้องและเห็นลุงและป้ารองของ ดงซูบินนั่งอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าตรง ป้าคนที่สองจับมือของถังจิน และชักชวนเธอ แต่ ถังจิน ดื้อดึง เธอร้องไห้. “หนูไม่สน! หนูไม่สน! หนูแค่อยากอยู่กับหลิวลี่”

ป้ารองดุ “ถังจิน!”

ถังจินหูของเธอ “หนูไม่อยากได้ยิน!”

ดงซูบินยิ้มอย่างเบี้ยว ถ้าหลิวลี่ไม่ก้าวมาบังเขาในวันนี้เขาต้องได้รับบาดเจ็บดงซูบิน กล่าว “ผมบอกได้เลยว่าน้องหลิวเป็นคนดี”

ถังจินในที่สุดก็พบว่ามีคนสนับสนุนเธอ "ดู! แม้แต่พี่ชายก็พูดแบบนี้!”

ป้ารองตอบ “ป้าไม่ได้บอกว่าเขาไม่ใช่คนดี แต่…ครอบครัวของเขา…เขายังต้องดูแลคนป่วยในครอบครัวของเขาและครอบครัวของเขาก็ยากจน หมู่บ้านที่เขาอาศัยอยู่ก็ยากจนเช่นกันและคุณจะต้องทนลำบากหากคุณแต่งงานกับเขา” เนื่องจากดงซูบิ ชีวิตของพวกเขาก็ดีขึ้นเล็กน้อยและป้ารองของ ดงซูบินหวังว่าลูกสาวของเธอจะพบคนที่มีเงื่อนไขที่ดีกว่า

ถังจินเถียง “หนูบอกว่าหนูไม่กลัวความลำบาก!”

พ่อของถังจินกล่าวเสริม “เราจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นในตอนนี้ ลูกยังเด็กและยังไม่ถึงเวลาที่จะแต่งงาน”

ถังจินโต้กลับ “พ่อเคยขอให้หนูแต่งงานก่อนหน้านี้! ตอนนี้หนูพาแฟนของหนูมาแล้วพวก พ่อกับบอกว่าอย่าเพิ่งรีบร้อน?!” ถังจินหยุดชั่วขณะและพูดต่อ “สำหรับ หลิงลี่กำลังดูแลพ่อแม่ที่ป่วยของเขาและถ้าทุกคนกังวลว่าหนูจะต้องลำบากหนู… หลิวลี่ และหยูจะย้ายไปอยู่ในเมืองและเช่าอพาร์ตเมนต์ที่นั่น พ่อแม่ของหลิวลี่ก็ต้องการให้เราใช้ชีวิตของตัวเองและไม่ต้องกังวลพวกเขาเลย”

พ่อของถังจินถาม “แล้วลูกจะเช่ายังไง”

แม่ของถังจินถาม “แล้วงานของลูกล่ะ”

ถังจินเองก็หงุดหงิดและหันไปหาดงซูบิน “พี่! พ่อและแม่กำลังกลั่นแกล้งหนู! พี่ต้องช่วยหนูนะ!”

ดงซูบินหัวเราะ “ฉันจะทำอะไรได้? พ่อแม่ของเธอทำสิ่งเหล่านี้เพื่อประโยชน์ของคุณ”

ถังจินตื่นตระหนก “หนูแค่อยากแต่งงานกับหลิวลี่และหนูไม่ได้ชอบคนอื่นเลยนอกจากเขา! พี่ชาย! ช่วยหนูด้วย! พูดอะไรหน่อย…ได้โปรด!” ดงซูบินไม่รู้จะพูดอะไรถังจินก็วิ่งไปกอดลวนเสี่ยวปิงและร้องไห้บนไหล่ของเธอ "ป้า! ช่วยพูดกับพ่อแม่หน่อย!” ถังจินรู้ว่าลวนเสี่ยวปิงเป็นคนอ่อนโยนและเริ่มขอร้องเธอ

ลวนเสี่ยวปิงมองไปที่พ่อแม่ของถังจินและพูด “ซูบินสามารถช่วยโอนตำแหน่งงานให้กับหลิวลี่ ได้”

ป้ารองของดงซูบิน ลังเล "นี้…"

ดงซูบิน กระแอมในลำคอ “ผมสามารถช่วยได้ แต่มันจะไม่ใช่ตำแหน่งที่ดี อย่างมากที่สุดผมสามารถช่วยให้เขาได้รับการโอนย้ายไปยังแผนกจราจรหรือทีมสอบสวน” เขามองไปที่ถังจินและหัวเราะ “สำหรับถังจิน ผมคิดว่าผมสามารถช่วยเธอหางานในเมืองได้”

ถังจินตะโกนอย่างตื่นเต้น "แม่! พ่อ! ปัญหาเกี่ยวกับงานของเราได้รับการแก้ไขแล้ว!”

ป้ารองของ ดงซูบิน ถอนหายใจ “ครอบครัวของเราเองก็ไม่ได้ร่ำรวยและครอบครัวของ หลิวลี่เองก็เหมือนกัน แม้ว่าทั้งสองคนจะย้ายไปอยู่ในเมือง แต่ค่าครองชีพสำหรับที่นั้นก็จะสูงและเงินเดือนของลูกอาจจะไม่พอด้วยซ้ำ แล้วอนาคตของลูกจะเป็นอย่างไรล่ะ? แล้วลูก ๆของลูก ล่ะ? อย่าพึงใจร้อนไป ลูกเองต้องวางแผนอย่างรอบคอบ ถ้าไม่อย่างงั้นลูกอาจจะต้องเสียภายหลังก็ได้”

ถังจินเองเธอก็โต้กลับ “หนูจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจของหนูเด็ดขาด!”

พ่อแม่ของถังจินยังนิ่งเงียบไม่ตอบกลับอะไร

หลวนเสี่ยวปิงมองไปที่ถังจินและคิดสักพักก่อนที่จะหยิบบัตรเอทีเอ็มออกมา เธอให้มันกับถังจินและพูดว่า “ถังจินแม่ของเธอพูดถูก เธอเองต้องการเงินเพื่อความอยู่รอด นี่…น่าจะมีเงินเกินแสนในบัญชีนี้และน่าจะเพียงพอสำหรับค่าเช่าสองสามปี ถ้าครอบครัวของหลิวลี่นั้นอยู่ด้วยตัวเองได้ ได้อีกสักหน่อยทั้งสองคนก็สามารถซื้ออพาร์ทเมนต์ได้”

ป้ารองหยุด ลวยเสี่ยวปิงอย่างรวดเร็ว “น้องลวน น้องทำแบบนี้ไม่ได้ เราจะรับเงินของน้องได้อย่างไร”

ถังจินผลักบัตรเอทีเอ็มคืนให้กับหลวนเสี่ยวปิง “คุณน้าหนูยอมรับไว้ไม่ได้”

หลวนเสี่ยวปิงปฏิเสธที่จะนำมันกลับไป “เอาไปเถอะ นี่คือของขวัญจากน้าเอง” เงินในบัตรใบนี้มอบให้เธอจากดงซูบิน ดงซูบิน ฝากเงิน 200,000 หยวนเข้าบัญชีของเธอและหลังจากนั้นไม่กี่เดือนเธอก็ยังมีเงินอยู่ในบัญชีมากกว่า 100,000 หยวน

ถังจินปฏิเสธที่จะยอมรับมันและวางบัตรลงบนโต๊ะ

พ่อของถังจินกล่าว “น้องลวนเราไม่สามารถรับเงินของน้องไว้ได้ เก็บมันไว้เถอะ.”

หลวนเสี่ยวปิงหันไปมองดงซูบินที่สูบบุหรี่อยู่และหยูเหมยเซียวยืนเขี่ยบุหรี่อยู่ข้างๆ เธอดูโมโหและดุ “สูบ…สูบ…สูบ…ทำไมลูกถึงสูบบุหรี่ตลอดเวลา?! เรากำลังคุยเรื่องร้ายแรงที่นี่และลูกกำลังสูบบุหรี่?! ดูน้องสาวของลูก ลูก…ทำไมลูกไม่พูดอะไรเลย? บอกแม่ว่าหน่อยสิว่าลูกสามารถช่วยอะไรน้องสาวของลูกได้บ้าง”

ดงซูบินหัวเราะ “นั่นจะขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของถังจิน ฮ่าฮ่าฮ่า…”

หลวนเสี่ยวปิงจ้องมองไปที่ลูกชายของเธออย่างดงซูบิน "หมายถึงอะไร?"

แม้ว่า ลวนเสี่ยวปิงไม่เคยปริปากเกี่ยวกับฐานะของครอบครัวเธอที่เปลี่ยนไป แต่ป้ารองของดงซูบินและคนอื่น ๆ รู้ว่าดงซูบินมีฐานะร่ำรวย เขาซื้ออพาร์ทเมนต์ให้กับหยูเหมยเซียวช่วยเธอจ่ายหนี้และขับรถเบนซ์ตอนนี้ นั้นก็เหมือนกับลวนเสี่ยวปิงเปิดเผยอย่างลับๆว่าดงซูบินทำรายได้จากการขายของเก่าและตั้ง บริษัท ร่วมกับเพื่อน

ถังจินได้ยินสิ่งที่ดงซูบินพูดและตาสว่างขึ้น

ถังจินไม่สามารถรับเงินจากหลวนเสี่ยวปิงได้ แต่ไม่รังเกียจที่จะขอความช่วยเหลือจากลูกพี่ลูกน้องของเธอ

ถังจินหันไปหา ดงซูบิน “พี่ชาย…หนูขอคุยกับพี่สักหน่อยได้ไหม”

“ฮิฮิเรื่องอะไรล่ะ”

“หนูขอยืมเงินพี่ซูบินหน่อยได้ไหม?”

ดงซูบินแกล้งถังจินทันที “ดูน้ำเสียงของเธอสิ มันดูไม่จริงใจเลย ฮ่า ๆ ๆ”

“หนูจริงใจ!” ถังจินคว้าที่เขี่ยบุหรี่จากหยูเหมยเซียวและยื่นให้เขา “พี่ทนเห็นน้องสาวของพี่ลำบากได้ไหม? พี่ชาย…หนูรู้ว่าพี่แคร์หนูมากแค่นไหน”

ป้านองจ้องมองไปที่ถังจินด้วยสายตาที่ไม่พอใจ “ลูกก็รับเงินของซูบินไม่ได้เช่นกัน!”

ถังจินเถียง “หนูจะตอบแทนพี่ซูบินในอนาคต”

“ลูกอยากได้เงินเท่าไรล่ะ? และจะตอบแทนซูบินอย่างไร?”

ดงซูบินเห็นแม่และลูกสาวกำลังจะทะเลาะกันอีกครั้งและเขาก็หยุดแกล้งเธอ “เอาล่ะ…เอาล่ะ…เตรียมตัวออกไปได้เลย เราจะไปดูบ้านกัน”

ถังจินได้ยิน ดงซูบินและส่งเสียงเชียร์ "เย้! ขอบคุณค่ะพี่ซูบิน!"

พ่อของถังจินรีบพูด “ซูบินไม่ใช่เรื่องเล็กๆที่หลานจะหาเงินและอพาร์ทเมนต์ราคาอย่างน้อยสองสามแสนได้ เราไม่สามารถปล่อยให้หลานใช้จ่ายเงินนี้ได้หรอก”

หลวนเสี่ยวปิงขัดจังหวะเขา “เขาร่ำรวยมาก ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก”

ป้ารองเองกล่าวเสริม “ไม่…นี่มันไม่ถูกต้อง”

ลวนเสี่ยวปิงกล่าว “ตอนนี้ซูบินเป็นคนที่เก่งมีความสามารถและการซื้ออพาร์ทเมนต์ให้น้องสาวของเขาก็เรียบร้อย ตกลง. เรื่องนี้ได้รับการตัดสินแล้ว”

ป้ารองถอนหายใจ “เรา…”

พ่อของถังจินพูด “เรายังมีเงินออมอยู่บ้างและถังก็ควรมีไว้เช่นกัน เราไม่สามารถปล่อยให้ ซูบินจ่ายทุกอย่างให้เราได้”

ดงซูบินกล่าว “ป้า ลุงก่อนที่ถังจินจะเดทกับหลิวลี่ ผมได้ตัดสินใจซื้ออพาร์ทเมนต์ให้เธอและจะครอบคลุมการปรับปรุงเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ในบ้าน นี่คือสินสอดที่ผมเตรียมไว้ให้ถังจิน ทั้งสองคนไม่จำเป็นต้องใช้เงินออมพวกนั้นเลย อ้อ…ยังขึ้นอยู่กับทั้งสองคนว่าจะอนุมัติความสัมพันธ์ของถังจินและหลิวลี่หรือไม่ ผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย”

ถังจินมองไปที่พ่อแม่ของเธอด้วยสายตาของลูกสุนัขที่น่าเอ็นดู “โปรดให้เราอยู่ด้วยกัน หนูรักหลิวลี่จริงๆ!”

หลวนเสี่ยวปิงและดงซูบินยืนอยู่ข้างๆโดยไม่พูดอะไรสักคำเพราะมันไม่ใช่เรื่องครอบครัวของพวกเขา

ป้ารองและสามีของเธอมองหน้ากันแล้วถอนหายใจ “ลูกต้องตอบแทนพี่ซูบินเขาด้วยนะในอนาคต”

ถังจินรู้ว่าพ่อแม่ของเธออนุมัติและอุทานอย่างตื่นเต้น "เย้! ค่ะหนูจะทำ!"

ดงซูบินหัวเราะ “วันนี้ว่าง ๆ ไปดูบ้านด้วยกันไหม”

ถังจินพ่อแม่ของเธอและคนอื่น ๆ ออกไปนั่งแท็กซี่ไปที่ในเมืองทันที

ระหว่างทางดงซูบินถามคนขับว่ารู้จักโชว์รูมอสังหาริมทรัพย์แห่งใหม่ในพื้นที่นี้หรือไม่ คนขับรู้สึกได้ว่าดงซูบิน เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐจากน้ำเสียงของเขาและพาเขาไปที่บ้านจัดสรรระดับไฮเอนด์ อพาร์ทเมนท์ที่นี่มีขนาดกว้างขวางและตั้งอยู่ในทำเลที่ดี แต่ราคาแพงกว่าที่อื่น

ป้ารองรู้สึกกังวลเมื่อเธอเข้ามาในที่ดิน “อพาร์ทเมนท์ที่นี่น่าจะแพง”

สามีของเธอกล่าวเสริม “ไปที่อื่นกันเถอะ”

ถังจินกำลังมองไปที่ตึกสูงรอบ ๆ ตัวเธอ “มาดูกันก่อนแล้วเราจะตัดสินใจได้ว่าต้องการหรือไม่ โอ้พี่ชาย เอ้อ…พี่จ่ายไปเท่าไรกับอพาร์ทเมนต์ที่พี่ให้หนู”

ป้ารองตบไหล่ลูกสาวของเธอ “เด็กน้อย! อย่าทำตัวเช่นนี้อีก!”

ดงซูบินหัวเราะออกมา “เราจะซื้อแบบที่เธอชอบ ไม่ต้องกังวลเรื่องราคา”

ถังจินแค่ล้อเล่นกับ ดงซูบินและอพาร์ทเมนต์แบบหนึ่งห้องนอนขนาดเล็กราคาถูกก็เพียงพอแล้ว

ตัวแทนขายพาพวกเขาไปรอบ ๆ อสังหาริมทรัพย์และแสดงห้องชุดที่ว่างให้พวกเขาดู

ลวนเสี่ยวปิงเองก็พอใจและดึงดงซูบินออกไป เธอถามเบา ๆ "ลูกมีเงินเท่าไหร่? ซื้ออพาร์ทเมนต์ 2 ห้องนอนที่นี้พอหรือเปล่า”

"ได้."

“ถ้าอย่างนั้นแม่จะตัดสินใจให้ลูกเองแล้วอย่ามาเสียใจที่หลังล่ะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…มีอะไรให้เสียใจ? เราจะซื้อของที่ถังจินชอบ”

หลังจากซื้ออพาร์ทเมนต์ของหยูเหมยเซียวและรถเบนซ์ของเขา ดงซูบินได้ใช้เงินทั้งหมดในบัญชีธนาคารของเขา แต่ บริษัท ของเขาเพิ่งเสร็จสิ้นการประมูลฤดูใบไม้ผลิและเขาสามารถขอให้ป้าซวนโอนเงินให้เขาได้ หลวนเสี่ยวปิงเข้าใจลูกชายของเธอและเดินไปหาป้ารองของ ดงซูบินเพื่อพูดคุยกับเธอ ป้ารองดงซูบินยังคงจับมือของเธอและสามีของเธอก็ส่ายหัว

ตัวแทนฝ่ายขายยังคงแนะนำส่วนต่างๆของอพาร์ทเมนต์ข

ถังจินเองก็กำลังฟังอย่างตั้งใจและมองไปที่สภาพแวดล้อม เธอชอบสถานที่แห่งนี้และหวังว่าเธอจะอาศัยอยู่ที่นี่ในอนาคต

แต่ราคา…

ดงซูบินถาม "เธอตัดสินใจหรือยัง?"

ถังจินลังเล “นี่…”

“แค่พูดว่าเธอคิดอย่างไรกับห้องนี้”

“เอ่อ…ไม่เป็นไร… แต่มันแพงมาก อพาร์ตเมนต์แบบหนึ่งห้องนอนราคา 300,000 หยวน”

ลวนเสี่ยวปิงหันไปหาถังจิน “ทำไมหลานถึงพิจารณาอพาร์ทเมนต์แบบ 1 ห้องนอน? หลานไม่ต้องการมีลูกในอนาคต? ซื้ออพาร์ทเมนต์สองห้องนอน”

"อา? สองห้องนอน?”

ลวนเสี่ยวปิงพูดต่อ “เมื่อหลานมีลูกอพาร์ตเมนต์แบบสองห้องนอนอาจมีขนาดเล็กเกินไปและไม่เพียงพอ”

“แต่…”ถังจินรู้สึกเสียใจที่ทำให้ ดงซูบินต้องจ่ายเงินจำนวนมากขนาดนั้น

หลังจากพูดคุยกันหลวนเสี่ยได้ตัดสินใจขั้นสุดท้ายให้ถังจินและพ่อแม่ของเธอและขอให้ตงซู่ปิงจ่ายเงินมัดจำสำหรับอพาร์ทเมนต์ เนื่องจากอสังหาริมทรัพย์นี้เป็นโครงการใหม่จึงมียูนิตว่างมากมายและพวกเขาสามารถเลือกยูนิตที่ดีกว่าได้ พวกเขาเลือกห้องแบบสองห้องนอนขนาด 90 ตร.ม. ที่หันหน้าไปทางทิศใต้และมีราคาสูงกว่า 500,000 หยวนเล็กน้อย

หลังจากออกจากที่ดินถังจินก็เริ่มร้องไห้

ดงซูบินหัวเราะ “ฮ่าฮ่า…อายุขนาดนี้ยังร้องไห้อยู่อย่างงั้นหรอ?!”

ถังจินเช็ดน้ำตาของเธอ “พี่ชาย…”

ดงซูบินมองไปที่เธอ "อะไร?"

"ขอบคุณ!"

ดงซูบินตอบ “ฮ่าฮ่า…ไม่ต้องหรอก เราเป็นครอบครัวมีอะไรจะขอบคุณ”

"ค่ะ." ถังจิน ดีใจมาก

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด