ตอนที่แล้วLv1 บทที่ 148 เนโครโปลิสสีขาว
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปLv1 บทที่ 150 เราเป็นหนึ่งเดียว

Lv1 บทที่ 149 ไข่มังกรแดง ฟรี


Lv1 บทที่ 149 ไข่มังกรแดง

“มันนานแล้วไม่ใช่หรือ”

“เป็นไปได้ยังไงที่เจ้าจะมาอยู่ที่นี่ต่อหน้าข้า”

“เพราะเป็นโชคชะตาของข้าที่จะได้พบเจ้าทั้งๆที่เจ้าเคยฆ่าข้ามาแล้วครั้งหนึ่ง”

“เจ้าจำได้ โลริน่า”

ใช่แล้วคนที่นั่งตรงหน้าผมคือ โลริน่า คนเดียวกันจาก สมาคมผู้กลับชาติมาเกิด เธอสวมชุดสีทองแวววาวและมองลงมาที่ผมอย่างหยิ่งผยองด้วยกลิ่นอายของราชวงศ์

“แน่นอนเจ้าลืมไปแล้วหรือว่าจุดประสงค์ของหอคอยแห่งเทพคืออะไร? เพื่อรักษาทุกสิ่งในลักษณะที่อยู่เหนือกาลเวลาและอวกาศ ที่นี่ข้าจำทุกอย่างได้”

“เจ้าไม่ใช่ โลริน่า หรือ?”

“อืม…เจ้าสามารถคิดว่า โลริน่า เป็น อวตาร ของข้า มันได้รับการออกแบบมาเพื่อความปลอดภัยเพื่อให้แน่ใจว่าโลกมิติมีความกลมกลืนกัน”

“คุณลักษณะด้านความปลอดภัย?”

“มันไม่น่ากังวลอีกต่อไปดังนั้นข้าเดาว่าข้าสามารถเปิดใช้งานฟังก์ชันสุดท้ายได้”

“ฟังก์ชันสุดท้ายคืออะไร”

“โอ้อย่าเพิ่งรีบไปดื่มชาสักหน่อยดีไหม”

คัลกุกคัลกุก

ด้วยมือของเธอก็มีชุดน้ำชาพร้อมกับโต๊ะและเก้าอี้ปรากฏขึ้น

ผมนั่งบนเก้าอี้ผมคว้าถ้วยของผม เป็นชาอุ่น ๆ ที่มีกลิ่นมะนาวสดชื่น

“เป็นอะไรไป เจ้าไม่อยากดื่มหรือ”

ขณะที่ผมกำลังครุ่นคิดว่าจะดื่มได้อย่างปลอดภัยหรือไม่ โลริน่า ก็ล้อผมเกี่ยวกับความระมัดระวังของผม

“ฮึ่ม! การแปลงสายพันธุ์: เทพ!”

ผมเปลี่ยนตัวเองกลับมาเป็นเทพ

มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ สร้างเวทย์ ของผมถึงระดับ 9

ถึงตอนนี้ผมไม่ได้ใช้มันเพื่อที่จะไม่ส่งผลกระทบต่อการไหลเวียนของประวัติศาสตร์ แต่ตอนนี้เราผ่านมาได้ดีและผมรู้สึกไม่มีเหตุผลที่จะต้องทนทุกข์ทรมานกับการล้อเล่นของเธอ

"โฮ้โฮ้โฮ้! เจ้ากลายเป็นเทพแล้วนี่คือสิ่งที่เจ้าดูเหมือนเป็นมนุษย์หรือเปล่า? เจ้าหล่อมากอยากออกเดทบ้างไหม”

ผมขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

แม้ว่าเธอจะสวย แต่เสียงหัวเราะของเธอก็ทำให้ความทรงจำที่เลวร้ายเกี่ยวกับ โลริน่า ตัวเก่ากลับคืนมา

“ไม่”

“เสน่ห์ของข้าขาดไปหรือเปล่า”

“โลริน่ารีบบอกข้าทุกอย่างที่เจ้ารู้ ข้าไม่มีความอดทนมากนัก การสร้างวัสดุ!”

ด้วยความไม่พอใจผมจึงสร้าง ผนึก และมัดเธอไว้ในคุกทรงกลม

ขนลุก!

แม้จะมีพันธนาการที่ทำจากโลหะผสมที่เสริมความแข็งแรงสูง แต่เธอก็หลุดพ้นจากสิ่งเหล่านี้ราวกับว่ามันเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุด

“เจ้าอาจจะแข็งแกร่ง แต่ข้าขอเตือนเจ้าว่าในพื้นที่นี้ข้าแตะต้องไม่ได้”

“ข้ายอมรับว่าเจ้าแข็งแกร่งกว่าที่ข้าคาดไว้ แต่อย่าคิดว่าแม้แต่วินาทีเดียวนั่นคือทั้งหมดที่ข้ามี”

ผมพูดอย่างมั่นใจขณะดึงเอ็กซ์คาลิเบอร์ออกมาและทำให้เวลาช้าลง

“โอ้ข้าไม่ได้บอกเจ้าเพียงแค่ว่าในพื้นที่นี้คำกล่าวของข้าเป็นที่แน่นอน”

การชะลอเวลาของผมไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการพูดของเธอ แต่อย่างใดเห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้ผล

“หึ…เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าคือผู้ทรงอำนาจ?”

“ฮ่าฮ่า…บางที”

โลริน่า ปล่อยมุกหัวเราะขณะที่เธอจิบชามากขึ้น

“ตอบข้าตรงๆ!”

“ซิซิ …ตรงไปตรงมาเช่นเคย อย่างไรก็ตามเนื่องจากเจ้าอยู่ที่นี่ ข้าเดาว่าข้าต้องจัดการเรื่องนี้ให้จบ”

“ตกลง อะไร”

"มาดูกัน…."

เธอลุกขึ้นและเคลื่อนตัวไปด้านหลังบัลลังก์ของเธอ เธอเปิดหน้าอกและเริ่มค้นหามัน ผมตามหลังเธอไปดู

“นี่มันยังไม่ใช่หรือ? ข้าสาบานได้ว่ามันอยู่ที่ไหนสักแห่งที่นี่….”

สิ่งของนับร้อยกำลังหลั่งไหลออกมาจากอกเล็กๆ

'โจร่า ดูเหมือนว่าหน้าอกจะเชื่อมต่อกับช่องว่างที่แตกต่างกัน'

ลีนา มาพร้อมกับคำอธิบายเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ไร้สาระ

“โอ้! นี่ไง!”

โลริน่าออกไข่ขนาดเล็กเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 3 เซนติเมตร

"นั่นคืออะไร?"

“มันคือคนรักของเจ้า”

“จริงหรือ?”

ผมวิ่งไปหาเธอและพยายามจะเอามันไปจากเธอ แต่เธอก็หายตัวไปและปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งบนบัลลังก์ของเธอ

“เจ้าไม่ควรถามอย่างสุภาพ?”

“ส่งมา”

“หือนั่นควรจะสุภาพหรือ”

“ข้าจะขอบคุณมาก ถ้าเจ้าจะมอบมันให้ข้า”

“นู๋ - เอ่อ!”

โลริน่า ร้องอุทานขณะที่เธอกระดิกนิ้วชี้ต่อหน้าผม

ชิต!

ไม่มีทางเลือกอื่นผมคุกเข่าลงบนพื้นและขอร้อง

“ข้าอยากให้เจ้ามอบมันให้ข้าจริงๆ”

“แบบนั้นมากกว่า! เจ้าไปได้แล้ว ข้ายังคงสิ้นสุดการต่อรองของข้า”

ขณะที่ผมถือไข่ไว้ในมือ โลริน่า ก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

ผมค้นหาหลายครั้งทั่วทั้งวัง แต่ไม่มีวี่แววของเธอในความเป็นจริงไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิตในเมืองทั้งหมด

“ โจร่า มันเป็นมังกรแดงที่อยู่ในไข่

“ก็อย่างที่ผมคาดไว้”

ผมถือไข่อย่างระมัดระวังขณะเดินไปตามพระราชวังสีขาวและสีทองจนกระทั่งผมไปถึงก้อนเมฆอีกครั้ง

“เป็นแบบนี้หรือเปล่า”

“ใช่รูปแบบนั้นตรงกับวิธีที่เราเข้ามา”

ขณะที่เดินไปเรื่อย ๆ ก็มาถึงปราสาทสีฟ้าหลังใหญ่

“ดูเหมือนปราสาทน้ำแข็งนี่ไม่ใช่เทพนิยายหรือ”

พระราชวังแห่งนี้ทั้งหมดเหมือนกับพระราชวังที่ผมเพิ่งมาเมื่อพบกับโลริน่า

ผมรู้สึกเบื่อหน่ายกับเรื่องนี้มากเมื่อสังเกตเห็นคนสองคนรอผมอยู่ในห้องบัลลังก์

“คราวนี้เจ้าสองคนหรือ”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด