ราชันย์ก็อบลิน : ตอนที่9
ตอนที่9
“ขอบคุณสำหรับอาหาร”
ผมกินก็อบลินมานับไม่ถ้วน แม้ว่าเจ้านี่จะคล้ายกับผม แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกถึงความแตกต่างอะไร ผมใช้เวลากินก็อบลินอยู่ 10 นาที แต่ตอนนี้ผมสามารถกินก็อบลินนักสู้ได้ใน 3 นาที
(การล่าก็อบลินนักสู้ 1/100)
(ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 1 เท่า)
น้ำตาเอ่อคลอด้วยความสุข ผมไม่สามารถพูดถึงความภาคภูมิใจที่ผมรู้สึกออกมาได้ ใช่ ก็อบลินมี IQ ต่ำและแม้แต่ก็อบลินนักสู้ก็มี IQ ต่ำเช่นกัน แต่อย่างไรก็ตามพวกเขามีความรู้มากกว่าก็อบลิน ผมรู้สึกว่าผมสามารถเพิ่มพูนความรู้ของผมได้ในเวลาต่อๆไป ผมสามารถมีพลังมากขึ้นได้อย่างรวดเร็ว ในขณะที่ผมจมอยู่กับความคิดที่มีความสุข ก็มีเสียงดังเข้ามาทำลายความคิดของผม
“มะ มอนสเตอร์!”
“มันคือก็อบลิน ยู ซอริน ถึงเวลาของคุณแล้ว จะเตรียมป็อบคอร์นรอดู”
“หัวหน้า หยุดทำให้มันเป็นเรื่องตลก ตอนนี้มันไม่ตลกเลยจริงๆ”
“พวกคุณทั้งสองคนควรหยุด”
มนุษย์พวกนี้ไม่ได้ตระหนักถึงมัน แต่เสียงของพวกเขากำลังกระจายออกไป จนถึงตอนนี้ก็อบลินรู้สึกถึงการมีอยู่ของพวกเขาแล้ว ผมรู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวของก็อบลิน ในดันเจี้ยนก็อบลินต่อสู้กันเอง แต่เมื่อมีศัตรูจากข้างนอกเข้ามาพวกก็อบลินจะมีประสิทธิภาพที่น่ากลัวเมื่อมารวมกัน แต่ถึงยังไงผมก็ยังเป็นศัตรูกับพวกก็อบลินเหมือนเดิม
‘ไม่จำเป็นที่จะต้องเอาตัวเองไปเกี่ยวข้องกับเรื่องงี่เง่านี้ รอดูอยู่ห่างๆดีกว่า”
ผมเดินลึกเข้าไปต่อโดยไม่ลังเล ทันใดนั้นผมก็รู้สึกหนาวสั่นไปทั่งร่างกาย นี้มันสถานการณ์อะไรกัน? ใกล้ๆนี้มีก็อบลินหัวของมันใหญ่กว่าของผม ร่างกายก็ใหญ่โต โอ้ มันสวมแจ็คเก็ตหนังแม่ว่าจะดูสกปรกเท่าเดิม สุดท้ายดาบของมันทำให้ดาบผมดูธรรมดาไปเลย ถ้าจะให้พูดดาบของมันเทียบเท่ากับความสูงของผม ออร่าของระดับก็อบลินนักสู้ที่ต่างจากผม นี่คือหนทางสู่ความตาย ไม่มีทางที่ผมจะเอาชนะไปได้ หัวใจของผมเต้นแรง Ebon Heart ทำให้เลือดของผมไหลเวียนมากขึ้น โดยอัตโนมัติผมกำลังประเมินว่าตัวเองจะต้องเคลื่อนไหวอย่างไรเพื่อให้รอดไปจากสถานการณ์นี้
“แค่ก?”
มันขยับคอและหันมาเผชิญหน้ากับผม
ดูเหมือนจะมีฟ้าผ่าต่อหน้าผม
“อั๊ก!”
เลือดสีแดงฉานลอยกลางอากาศ ทันทีที่ผมนึกถึงดอกไม้ไฟความเจ็บปวดครั้งใหญ่ก็ครอบงำราวกับว่าท้องกับหน้าอกของผมถูกเปิดออก มันเจ็บปวด จนคล้ายกับว่าผมกำลังจะตาย เหมือนตุ๊กตากระดาษล้มลง ผมล้มลงไปอย่างง่ายดาย เมื่อจัดการผมแล้วมันก็หัวเราะและเดินจากไปด้วยความยินดี เสียงฝีเท้าของมันฟังดูเหมือนคนมีจุดมุ่งหมาย ผมตระหนักได้ทันทีว่าทำไมมันถึงมาอยู่แถวนี้ เพราะมันสัมผัสได้ถึงมนุษย์ที่อยู่ภายนอก ผมแค่บังเอิญโชคร้ายเจอเข้ากับมันก่อน เพียงแค่เรื่องบังเอิญที่ทำให้ผมจะต้องตาย ผมโน้มตัวขึ้น มันเจ็บมากแต่อย่างน้อยผมขยับได้ ความจริงบาดแผลไม่ได้ลึกขนาดนั้น
“ฮู ... ยังเจ็บประมาณนึง”
ผมรู้ว่ามันจะโจมตีผม ทันทีที่มันโจมตีผมก็ถอยออกมาไม่อย่างนั้นอวัยวะภายในผมฉีกขาดออกจากกันแน่ มันสามารถทำร้ายผมได้มากกว่านี้ อย่างไรก็ตามการแสดงให้ดูเหมือนใกล้ตายของผมจะน่าเชื่อพอสมควร นอกจากนี้ Ebon Heart ของผมก็ไหลอย่างรวดเร็ว แม้ว่าผมจะได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย อย่างไรผมก็ยังมีชีวิตอยู่
‘ผมคิดว่าตัวเองกำลังจะตายจริงๆ’
ผมรู้สึกถึงอารมณ์ที่รุนแรงของความกลัวและความสิ้นหวังเมื่อผมกับก็อบลินตัวนั้นสบตากัน แม้ว่าผมจะอยู่ที่นี่มานานแค่ไหน แต่ผมก็ต้องเผชิญกับความกลัวตายไม่จบสิ้น! ดันเจี้ยนนี้ไม่ใช่สถานที่ที่ผมจะรอดพ้นจากอันตรายได้ เป็นความจริงที่ว่ามีมอนสเตอร์ที่มีความสามารถอยู่ที่นี่ แต่ระดับที่สูงขนาดนั้นผมเพิ่งเคยสัมผัส
‘ผมต้องแข็งแกร่งให้เร็วขึ้น’
เลือดหยุดไหลแล้ว ผมรู้สึกว่า Ebon Heart มีส่วนเกี่ยวข้องกับอัตราการฟื้นตัว ผมพยายามขยับตัวแม้ว่าจะรู้สึกถึงจวามเจ็บที่รุนแรงผ่านท้องและหน้าอกของผม ขนณะเดียวกันก็มีร่างของก็อบลินนักสู้อยู่ตรงกลางทางเดิน สถานการณ์ที่คุ้นเคย มอนสเตอร์ปรากฏตัวขึ้น นี่ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจเนื่องจากดันเจี้ยนเป็นศูนย์กลางของก็อบลินนักสู้ อย่างไรก็ตามด้วยเหตุนี้มันจึงกลายเป็นเหยื่อที่ยอดเยี่ยมของผม
“กี๊”
ก็อบลินนักสู้ร้องครวญคราง เขาบังเอิญเข้ามาใกล้ผม ดาบเหล็กถูกผมแทงทะลุอกของเขา ผมไม่ค่อยแน่ใจเรื่องก็อบลินระดับสู้ แต่ก็อบลินนักสู้ไม่มีทางป้องกันดาบเหล็กนี่ไปได้
“แล้วเจอกัน”
(คุณได้รับ 100 ค่าประสบการณ์)
(คุณได้รับ 10 เหรียญทองแดง)
(Level up!)
ในขณะนั้นแผลจากท้องถึงอกของผมก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย นี่คือปาฏิหาริย์ ราวกับผมได้รับการชาร์จพลัง
(คัง ชิฮา / เฟท)
(ก็อบลิน นักสู้ Lv. 11)
(ความแข็งแรง – 30, สุขภาพ – 31, เวทมนตร์ – 5, โชค - ???)
(ทักษะ – Ebon heart, การล่า, การหนี Lv.1 นักดาบ Lv. 4, การขว้างสิ่งของ Lv. 2)
ระดับพลังที่มากมีผลอย่างยิ่ง ผมรู้สึกได้ถึงความจริงข้อนี้ ถ้าอย่างนั้นใครจะสูงกว่าก็อบลินนักสู้? ผมนึกถึงระดับของก็อบลินตัวนั้น มันแกว่งดาบราวกับคนคลุ้มคลั่ง มีโอกาสสูงที่จะทิ้งผมไว้โดยไม่ตรวจสอบเพียงเพราะมันแน่ใจว่าผมจะตายแน่ๆ เป็นความจริงที่ผมมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก ความแข็งแกร่งและความรวดเร็วของเขามองเพียงสายตาก็รู้ว่าพลังที่ผมมีทั้งหมดไม่สามารถนำดาบแทงทะลุแจ็คเก็ตหนังของเขาไปได้