ตอนที่ 56 ใจหิน
ฟรอสแอ็ก ใช้มือสัมผัสกับพื้นผิวของอุปกรณ์อาร์คาโนเทค ความประทับใจแรกที่เขามีคือความราบรื่น ประสบการณ์ของเขาในการเจียระไนผลึกและอัญมณีออริจินั่มทำให้ ฟรอสแอ็ก สามารถรับรู้ได้ทันทีว่าเครื่องผลิตโดยใช้วัสดุเหล่านั้น
ทั้งหมดนี้เป็นผลึกออริจินั่มที่พบเห็นได้ทั่วไปในท้องตลาด และส่วนประกอบบางส่วนมีคุณภาพไม่ดี
ในอดีตฟรอสแอ็ก คงไม่ใส่ใจที่จะดูผลิตภัณฑ์ประเภทนี้
แต่ ฟรอสแอ็กสาบานกับบรรพบุรุษของเขาทุกคนว่าเขาไม่เคยเห็นอาร์คาโนเทคแบบนี้มาก่อน!
“เจ้า…ทำสิ่งนี้เหรอ?”
ฟรอสแอ็ก ลูบมือของเขาผ่านพื้นผิวของเครื่องอาร์คาโนเทคนี้ และเมื่อไพ่ถูกลากด้วยนิ้วของเขา ฟรอสแอ็ก ก็ดึงมือของเขากลับราวกับว่าโดนไฟฟ้าช็อต
แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเขา เขาจึงยื่นนิ้วไปหาไพ่หนึ่งใบบนโต๊ะอีกครั้ง
“พูดให้ถูก ข้าทำอุปกรณ์นี้กับเพื่อนสองคน และหนึ่งในนั้นยืนอยู่ตรงหน้าเจ้า”
โจชัวชี้ไปที่ซิริขณะที่ ฟรอสแอ็ก มองระหว่างซิริและโจชัว รูปลักษณ์ที่อ่อนเยาว์ของทั้งคู่ทำให้ ฟรอสแอ็ก ตระหนักว่า 'เวลาได้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ'
“มันทำมาจากอะไร?”
ฟรอสแอ็ก ดึงความคิดที่มีจากอายุหลายศตวรรษของเขา โดยพยายามค้นหาหลักการที่ทำให้อุปกรณ์อาร์คาโนเทคนี้สามารถฉายภาพที่แปลกประหลาดนั้นบนหน้าจอโปร่งใสได้
ในขณะที่เขาไม่ได้มีความเข้าใจมากนักเกี่ยวกับอักษรรูนอาร์เคนเหมือนกับผู้วิเศษ แต่เมื่อพูดถึงความรู้เกี่ยวกับผลึกออริจินั่ม และอาร์คาโนเทคหากเขาอ้างว่าเป็นอันดับสองในเมืองก็ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะอ้างสิทธิ์ในอันดับหนึ่ง
นี่เป็นเพราะจริงๆแล้วอาร์คาโนเทคทำมาจากซากปรักหักพังใต้ดิน และ ฟรอสแอ็ก ได้พบผลิตภัณฑ์ของอารยธรรมโบราณในขณะที่เขากำลังสำรวจซากปรักหักพังเมื่อหลายร้อยปีก่อน ในตอนนั้นเขาได้ค้นพบยักษ์ที่ทำจากเหล็กที่สามารถขับเคลื่อนได้โดยใช้มานา และเป็นอันตรายอย่างยิ่ง
ในเวลานั้นทีมสำรวจคนแคระได้เสียสละนักรบผู้กล้าสิบสองคนเพื่อที่จะกำจัดยักษ์โลหะนั้นลง หลังจากผ่านไปหลายปีหัวโลหะขนาดยักษ์ยังคงแขวนอยู่เหนือผนังบ้านของ ฟรอสแอ็ก
เมื่อเทียบกับอาร์คาโนเทคในซากปรักหักพัง งานวิจัยเกี่ยวกับอาร์คาโนเทคของนอร์แลนด์ยังถือว่าอยู่ในช่วงพื้นฐานอยู่มาก และผู้วิเศษแห่งนอร์แลนด์ก็เพียงแค่ดึงความรู้ของมันออกมาเท่านั้น
น่าเศร้าที่อาคาโนเทคทั้งหมดในซากปรักหักพังถูกทำลายทั้งหมด และโดยพื้นฐานแล้วมันไม่มีประโยชน์
ฟรอสแอ็ก ไม่เคยเห็นอาร์คาโนเทคใดที่สามารถทำให้เขาตกใจเหมือนยักษ์เหล็กมาเป็นเวลานานมาก
ตอนนี้มีบางอย่างที่เหลือเชื่ออยู่ตรงหน้าเขา ในขณะที่เขาไม่สามารถเข้าใจหลักการที่อยู่เบื้องหลังมันได้!
เหตุใดจึงมีภาพบนพื้นผิวของผลึกออริจินั่ม เหตุใดจึงมีการเปลี่ยนแปลงเมื่อมือของเขาสัมผัสกับภาพ
คำถามสองสามข้อนี้ทำให้สมองที่เน่าเฟะของเขาหมุนอย่างบ้าคลั่ง และสิ่งนี้มีประโยชน์อย่างไร!
เครื่องอาร์คาโนเทคนี้มีฟังก์ชั่นง่ายๆเท่านั้น
โจชัวมองไปที่คนแคระตรงหน้าเขา เขาอาจแก่กว่าโจชัวหลายเท่าเนื่องจากใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยริ้วรอย แต่ก็ไม่มีร่องรอยของความอ่อนแอ เกราะเบาที่เขาสวมอยู่นั้นหนักอย่างน้อยสามสิบกิโลกรัม
“แค่ลอง”
ฟรอสแอ็กถูกกระตุ้น ความอยากรู้อยากเห็นและแรงผลักดันของคนแคระก็ไม่น้อยไปกว่าผู้วิเศษ มิฉะนั้นพวกเขาคงจะไม่ได้สำรวจใต้นอร์แลนด์ต่อไป
"เล่นมัน"
ด้วยการกระตุ้นของเขา โจชัวให้คำตอบง่ายๆ
"เล่น?"
ฟรอสแอ็ก ยอมรับว่าการได้รับผลตอบกลับจากภาพเมื่อใช้นิ้วสัมผัสนั้นน่าสนใจ แต่อุปกรณ์อาร์คาโนเทคที่ละเอียดอ่อนนี้มีไว้เพื่อความบันเทิง?
"ถูกต้อง. สิ่งนี้เรียกว่าใจหินและไม่ใช่การเล่นเกมอย่างที่ท่านคิด”
โจชัวมองคนแคระชราเคาะไพ่บนหน้าจอแล้วลากไปรอบ ๆ
นั่นให้ความรู้สึกเหมือนเอาแท็บเล็ตมาให้แมวเล่น เพราะแมวใช้อุ้งเท้าเล็ก ๆ ของมันแตะหน้าจอแท็บเล็ตอย่างไร้ความหมาย
“เล่นสาธิตซักหนึ่งรอบน่าจะดี ข้าจะไปเอาอาหาร”
ซิริสละตำแหน่งของนาง อินอร์ก็นำเหล้าที่คนแคระสั่งมาในเวลาเดียวกัน
“เอาล่ะพ่อหนุ่มข้าหวังว่าอุปกรณ์นี้จะน่าสนใจมากกว่าการต่อสู้ด้วยอาวุธ”
ฟรอสแอ็ก หย่อนก้นลงบนเก้าอี้ทันที ไม่มีความบันเทิงสำหรับคนแคระมากนัก และการดื่มเป็นหนึ่งในความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับคนแคระนอกจากการขุดแร่
แต่ไม่ว่าจะเป็นการดื่มหรือการขุด ฟรอสแอ็ก ก็ทำมานานหลายศตวรรษแล้ว และเขารักกิจกรรมเหล่านั้นเท่ากับที่เขาค่อนข้างเบื่อพวกมัน
การเดินเตร่ไปทั่วนอร์แลนด์เป็นเพียงเพื่อค้นหาสิ่งใหม่ ๆ ให้ทำ และเกมที่เรียกว่าใจหินซึ่งเหมือนกับชื่อของโรงเตี๊ยมดึงดูดเขา
ในช่วงเวลาเช่นนี้โจชัวไม่ตอบโดยเลือกที่จะใช้การกระทำแทนคำพูด
ฟรอสแอ็ก หยิบเหล้าที่อินอร์นำมาให้เขา และกระเดือกมันลงในครั้งเดียว ในขณะที่เขานั่ง โจชัวก็ได้เริ่มการแข่งขัน ใจหิน รอบใหม่
หน้าจอบนโต๊ะแบ่งออกเป็นสองภาพ และภาพบุคคลสองภาพลอยอยู่บนหน้าจอที่อยู่ใกล้กับ ฟรอสแอ็ก มากที่สุด
"นี่คืออะไร?"
ฟรอสแอ็ก รู้สึกว่าวันนี้เขาอาจจะใช้คำว่า "อะไร" ทั้งหมดในชีวิตไปแล้ว
“สายอาชีพ เป็นนักรบและอีกหนึ่งเป็นจอมเวทย์”
โจชัวชี้ไปที่ผู้วิเศษ ไจน่าและ ยอดนักรบแกรอช สองคนนี้เป็นตัวละครที่มีชื่อเสียงใน World of Warcraft
ฟรอสแอ็ก ไม่รู้เรื่องราวของ World of Warcraft แต่เขาก็ยังรู้ว่าอาชีพจอมเวทย์และนักรบคืออะไร ตัวเขาเองเป็นนักรบ นักรบที่พึ่งพาความแข็งแกร่งและร่างกายของเขาเพื่อทุบจอมเวทย์ที่โง่เขลาเหล่านั้นให้เละ
แต่…
“เขาเป็นออร์ค?”
ฟรอสแอ็ก ชี้ไปที่ แกรอชด้วยน้ำเสียงสงสัย
ในยุคของเผ่าพันธุ์ที่ผสมผสานกัน ออร์คอาจเป็นเผ่าพันธุ์เดียวที่ไม่น่าคบหา พวกมันจำนวนมากยับยั้งเขตแดนของอิชทาร์ และดูเหมือนจะไม่มีแนวโน้มที่จะสื่อสารกับเผ่าพันธุ์อื่น ๆ
หากความรู้สึกของมนุษย์ที่มีต่อคนแคระคือสัตว์เดรัจฉาน ความรู้สึกของพวกเขาที่มีต่อออร์คก็คือเป็นสัตว์ดุร้าย
เมสไซประเทศแห่ง ศาสนจักรได้ประกาศว่าออร์คเป็นสมุนของปีศาจ
แต่ดูเหมือนว่าแกรอชจะถูกเกลียดไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ...
“เจ้าไม่ได้รังเกียจพวกออร์คเหรอ?”
โจชัวสังเกตว่า ฟรอสแอ็ก เพิ่งถามคำถามก่อนที่จะเลือกแกรอชโดยไม่ลังเลใด ๆ
“รังเกียจ? พวกเขาเป็นเพียงกลุ่มคนไร้บ้าน”
นักรบออร์ค
ฟรอสแอ็ก นึกถึงตัวเองเมื่อไม่กี่ศตวรรษก่อนที่เขาจะค้นพบซากปรักหักพังใต้ดินที่นี่ เขาและสมาชิกในตระกูลของเขาได้ท่องไปทั่วทวีป และในระหว่างการเดินทางพวกเขาได้พบกับพวกออร์ค กระบวนการนี่ไม่ได้น่ายินดีนัก แต่ผลลัพธ์สุดท้ายค่อนข้างน่าพอใจ
เขาไม่รู้เลยว่าพวกโรคจิตเก่าที่เคยฆ่ามังกรกับเขาเมื่อหลายร้อยปีก่อนยังมีชีวิตอยู่หรือไม่…ไม่ พวกเขาจะต้องยังมีชีวิตอยู่…
เมื่อ ฟรอสแอ็ก เลือก“แกรอช” และภาพก็ตกลงไปในเฟรมของฮีโร่ทันที และตะโกนว่า“ชนะหรือตาย!”
วลีนี้เดิมเป็นภาษาออร์คที่พูดว่า, Lok’tar Ogar แต่เพื่อให้คนในท้องถิ่นเข้าใจได้โจชัวจึงแปลตรงตัวเป็น“ชนะหรือตาย!”
คนแคระสูงอายุรู้สึกประทับใจอย่างชัดเจนกับความกล้าหาญนี้ และไม่เกรงกลัวเมื่อเผชิญหน้ากับเสียงแห่งความตาย
ใครบ้างที่ไม่มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับอดีตของพวกเขา?
“มาเริ่มกันเลย”
โจชัวมองไปที่มือของเขา และโจมตีก่อน
สำหรับกฎเขาจะสอนในเกม
