Ep.795 - งูพิษโจมตี
3/4
Ep.795 - งูพิษโจมตี
“นายพลฉิน คุณแน่ใจหรือว่าต้องการสู้กับฉัน? แค่มีซางฮันคอยหนุนหลัง คุณก็สามารถทำทุกอย่างได้ตามใจนึกหรอ? อย่าคิดนะว่าคุณอยากจะทำอะไรก็ได้ เมืองฉงโหลวของฉัน ไม่ใช่สถานที่ที่คุณสามารถล่วงเกิน!” หลี่หยวนซานคำราม
ถึงขนาดนี้ ฉินเฟิงเองก็ไม่คิดสุภาพ เยาะหยันกลับไป “ทำไม? จะบอกว่ารุ่ยฉงจะมาช่วยคุณงั้นสิ?”
ในชีวิตก่อนของฉินเฟิง แน่นอนว่าเขารู้จักรุ่ยฉง ในเมื่อเป็นเลเวล A เหมือนกัน ทั้งสองเลยได้ทำภารกิจด้วยกันหลายครั้ง แต่สำหรับคนๆนี้ ฉินเฟิงรู้สึกไม่ค่อยประทับใจเท่าใดนัก
เพราะรุ่ยฉงน่ะเห็นแก่ตัว ไร้หัวใจ โหดเหี้ยม ฯลฯ
ด้วยเหตุนี้เลยไม่ค่อยได้ติดต่อกันหลังจบภารกิจ แต่ที่รู้ก็คือ รุ่ยฉงน่ะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวตนทรงอำนาจเลเวล S ดังนั้นแม้อีกฝ่ายจะมีข้อเสียบางประการในด้านบุคลิกภาพ แต่หากให้ร่วมมือกัน ก็ไม่ถือเป็นปัญหา
และหลี่หยวนซานคนนี้ ฉินเฟิงคาดว่าเขาคงเป็นลูกน้องมือขวาของรุ่ยฉง ดังนั้นเลยไม่เห็นซางฮันอยู่ในสายตา กระทั่งการให้เกียรติเล็กๆน้อยๆอย่างการเอ่ยตำแหน่งจ้าวพรมแดนนำหน้าชื่อก็ยังไม่กล่าวถึง!
เมื่อเทียบกับหลี่หยวนซานแล้ว กวนฉานเยือกเย็นกว่ามาก แม้ไม่ได้สนทนากับฉินเฟิงอะไรมากมาย ทว่าหลังจากอยู่ด้วยกันหนึ่งคืน กวนฉานยังได้ทราบข่าวมากมายจากโลกภายนอก หนึ่งในนั้นคือเรื่องที่เจียงเฮ่าหลินออกไปก่อนแล้ว และได้ติดต่อหารุ่ยฉง แต่คำตอบคือให้ละทิ้งเมืองนี้เสีย
กระนั้น กวนฉานก็ไม่อยากเอ่ยมากความ เรื่องไม่ดีหากไม่ถึงเวลาจำเป็นอย่าพูดดีกว่า
ในตอนนั้นเอง ระหว่างฉินเฟิงกับหลี่หยวนซานกำลังประจันหน้าตาต่อตาฟันต่อฟัน ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมหลีกทางให้กัน จู่ๆเสียงกรอบแกรบก็ดังมาจากระยะไกล
ฉินเฟิงสะดุ้งตกใจ
หันขวับไปอย่างรวดเร็ว มองไปยังป่าที่อยู่ไกลออกไป ขณะเดียวกัน กวนฉานก็หันมองตาม ฉากตรงหน้าเล่นเอาเขาตกใจไม่น้อย
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมหญ้าพวกนี้ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ ตอนแรกมันเป็นแค่พื้นดินโล่งๆไม่ใช่หรอ!”
เบื้องหน้าพวกเขาเป็นป่าทึบ มีกระทั่งต้นหญ้า และพืชพรรณมากมายโผล่ออกมาจากป่า เถาวัลย์ที่ลากฉินเฟิงเข้าไปก็เป็นหนึ่งในนั้น
แต่สุดท้ายฉินเฟิงก็กลับมาได้ อีกทั้งต้นตอของเถาวัลย์ยังถูกฉินเฟิงสังหาร ดังนั้นภายในป่าไม่สมควรมีอันตรายใดๆอีก
อย่างไรก็ตาม กวนฉานไม่ทันสังเกตเห็น ว่าพืชบางชนิดตามขอบชายป่า กำลังเติบโตอย่างบ้าคลั่ง
หลังสองมิติทับซ้อนเป็นระนาบเดียวกัน การหลอมรวมทำให้เกิดกระบวนการบางอย่างขึ้น อันที่จริงแล้ว พืชพรรณนานาชนิดเหล่านี้ มันไม่เคยมีอยู่นอกเมืองฉงโหลว แต่ปัจจุบัน ต้นไม้ และพืชต่างๆ จู่ๆก็งอกเงยขึ้นมาอย่างกะทันหัน พริบตาเดียวมีความสูงถึงน่องคนแล้ว!
ยังไม่พอ เสียงกรอบแกรบนี้ ยิ่งได้ฟังยิ่งน่าหวาดกลัวขึ้นเรื่อยๆ
“ไม่ดีแล้ว!”
ฉินเฟิงในเวลานี้ตระหนักได้แล้วว่าเจ้าของเสียงคืออะไร วินาทีนั้นสีหน้าท่าทีแสดงออกถึงความตกใจ
“ล่าถอย! รีบถอยกันเร็ว!”
บางคนรู้สึกงงงวย ชะงักฝีเท้าของพวกเขา เพราะท้ายที่สุดแล้วที่ทุกคนเดินทางมาถึงที่นี่ ก็เพื่อเฝ้ารอต่อแถวอพยพออกไป
ฉินเฟิงเร่งประกาศคำสั่ง แต่ที่นี่มีคนอยู่จำนวนมากเกินไป มีหลายคนที่แถวใกล้ถึงตาของตัวเองแล้ว ขอแค่อดใจรออีกนิดหน่อย เทียบกับอันตรายเล็กๆน้อยๆแล้วไม่นับเป็นสิ่งใด
เมื่อสรุปความคิดได้แบบนี้ พวกเขาก็เลือกไม่หลบหนี
ช่วงเวลาต่อมา งูสีเขียวเริ่มเลื้อยออกมาจากพื้นหญ้า
งูพิษเหล่านี้ไม่มีขนาดใหญ่โตอะไร เมื่อเทียบกับงูเหลือมยักษ์ในเขตสามเฉิงของฉินเฟิงแล้ว นี่เป็นแค่งูตัวเล็กๆ ยาวเพียงเมตรเดียว ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางหนาเท่ากับสองนิ้ว ลำตัวพอๆกับเชือกเท่านั้นเอง
“ท่านนายพล ก็แค่งูตัวเล็กๆ พวกเราอย่าไปสนใจเลย”
คนในยุครอยแยกมิติครั้งใหญ่ ล้วนได้รับการฉีดยาปลุกพลัง แม้ปลุกพลังไม่ได้แต่ก็ยังช่วยให้ร่างกายของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้น จริงอยู่ว่าหากเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายพวกเขายังหวาดกลัว แต่หากเป็นสัตว์ร้ายที่มีขนาดธรรมดา เป็นแค่สิ่งมีชีวิตเล็กๆดูไม่น่าอันตราย พวกเขาจะไม่หวาดกลัวเลย
“เห็นด้วย แต่ถ้านายพลฉินยังไม่สบายใจ ฉันจะฆ่าพวกมันให้เอง”
ชายกำยำคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า ต้องการสำแดงฝีมือให้เห็น
“อย่า! รีบกลับมา!” ฉินเฟิงตะโกนดุอย่างรวดเร็ว อย่าลืมสิว่า ที่นี่คือมิติทับซ้อนซึ่งมีผลยับยั้งพลังของมนุษย์เอาไว้ และบางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลให้ดินแดนแห่งนี้เลยมีแต่สิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก แต่เล็กก็ใช่ว่ากำลังรบจะเล็กตามไปด้วย สำหรับงูสีเขียวตัวนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่ามันมีพิษ!
ทว่าคำเตือนของฉินเฟิง ดูเหมือนจะสายเกินไป
งูพิษเขียวตัวเล็กว่องไวมาก เมื่อเห็นศัตรูตรงเข้ามา มันขดตัววืดแล้วกระโดดขึ้นทันที กัดเข้าตรงข้อมือของชายกำยำที่กำลังเอื้อมมา
เขี้ยวพิษฝังลงบนผิวหนัง สารพิษถูกฉีดเข้าไปในร่างกายอีกฝ่ายทันที
ในพริบตา งูเขียวสลัดออกจากข้อมือ ชายคนนั้นเบิกตากว้าง กรีดร้องเสียงหลง
“อะ .. อั๊ก … อ๊ากกกก ..”
ปากของชายคนนั้นค่อยๆแข็งอย่างช้าๆ ตามตัวเริ่มมีน้ำสีเขียวผุดจากเนื้อหนังออกมา สุดท้ายล้มลงกับพื้น
ฉินเฟิงสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน ว่าร่างของชายกำยำคนนั้น ค่อยๆค่อยลีบแบนลง มีสภาพไม่ต่างจากลูกโป่งที่เต็มไปด้วยน้ำแต่ถูกเจาะรูออก
เนื้อหนังถูกกัดกร่อน โครงกระดูกโผล่ออกมา ค่อยๆถูกพิษละลายไป
บ่งบอกได้ว่าอานุภาพของพิษว่าเข้มข้น ร้ายแรงเพียงใด
“เหวอออ!”
คนอื่นๆที่กำลังจะก้าวตามมากำจัดงูเขียว จิตวิญญาณที่เคยเหี้ยมหาญมลายสิ้น ถอยกรูดกลับไปด้านหลัง
ขณะเดียวกัน งูเขียวตัวน้อยอีกตัวหนึ่งก็เริ่มเลื้อยออกมาจากพงหญ้า ทวีจำนวนมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ
“มัวยืนบื้ออะไรกันอยู่? วิ่ง!” ฉินเฟิงตะโกนเกรี้ยวกราด
ในที่สุดคนพวกนี้ก็ตระหนักได้ว่าพวกเขาเกิดความกลัว ตอนนี้ไม่มีใครสนใจแล้วว่าจะได้ขึ้นกล่องเหล็กหรือไม่ ทั้งหมดวิ่งกลับไปแนวหลังอย่างบ้าคลั่ง
เจ้างูพิษเขียวตัวน้อยไม่รอช้า เลื้อยตามทันที
ชายคนหนึ่งสะดุดกลางฝูงชนพลุกพล่าน ล้มลงกับพื้น งูพิษเขียวฉกลงบนน่องเขา พริบตาเดียว สารพิษสีเขียวแพร่กระจายเข้าไป วิสัยทัศน์ของชายคนนั้นกลายเป็นมืดบอด ยังไม่ทันแหกปากร้องขอความช่วยเหลือ ก็ถูกพิษกัดกร่อนจนเสียชีวิต
ฉากนี้ยิ่งทำให้คนอื่นๆวิ่งได้เร็วขึ้น
ฉินเฟิงเดินรั้งท้าย งูพิษเขียว 7 - 8ตัวเลื้อยล้อมรอบเขา ขดตัวกระโดดเข้าหาด้วยความเร็วสูง หมายฝังเขี้ยวจมเนื้อฉินเฟิง
อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงน่ะเป็นผู้ใช้พลังเลเวล B ความว่องไวและพละกำลังของเขามิใช่สิ่งที่งูพิษเขียวจะเทียบได้ หนึ่งคมมีดสับลง ผ่างูพิษเป็นสองซีกทันที
ทว่างูพิษเหล่านี้ ยิ่งนานยิ่งมีจำนวนมากขึ้น ทำให้ฉินเฟิงต้องหันหลังกลับมาเผชิญหน้าแล้วค่อยๆถอย แม้ว่างูพิษเหล่านี้จะไม่สามารถเจาะเขี้ยวผ่านผิวหนังของฉินเฟิงได้ แต่พวกมันก็ยังมีพิษ ดังนั้นฉินเฟิงไม่กล้าประมาท
เขาค่อยๆถอยไปทีละก้าว ส่วนชาวเมืองรอบข้างตะเกียกตะกายหลบหนี จนสามารถเข้ามาในเมืองได้ในที่สุด
“เร็วเข้า รีบปิดประตูเมือง!”
หลี่หยวนซานตะโกน ลูกน้องผู้ใช้พลังของเขาหวาดระแวง เกรงว่างูพิษจะเข้ามา พวกเขารีบเดินไปปิดประตูเมืองทันที
คนเหล่านี้พื้นเพเป็นคนฉงโหลว ดังนั้นคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี ไม่นานก็สามารถเปิดกลไก ปิดประตูเมืองอย่างรวดเร็ว
คลิก คลิก คลิก คลิก
ประตูเมืองขนาดใหญ่ถูกปิดลง
“หลี่หยวนซาน นี่เป็นการแก้แค้นส่วนตัวใช่ไหม นายพลฉินยังไม่เข้ามาเลย!” กวนฉานคำรามด้วยความโกรธ
แน่นอนว่าหลี่หยวนซานจงใจทำเช่นนั้น แต่ตอนนี้เขาจะแสดงมันออกมาได้อย่างไร? เร่งกล่าวทันที “เขาเป็นผู้ใช้พลัง แค่นี้จะกระโดดขึ้นมาเองไม่ได้เลยรึไง”
“ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ใช่ แต่ตอนนี้ไม่มีใครสามารถใช้อบิลิตี้หรือวิชาตัวเบาได้ รู้แบบนี้คุณยังปล่อยให้เขากำจัดสัตว์ร้ายพวกนั้นคนเดียวได้ยังไง!”
ต่อให้ปีนกำแพงได้ แต่ระหว่างนั้นถูกงูพิษกัด ฉินเฟิงไม่ตายแต่ผิวหนังคงหลุดลอก
นี่คือความคิดของหลี่หยวนซาน เขาแสร้งทำเป็นสับสน
ฉินเฟิงมองจากข้างล่างด้วยสายตาเย็นชา เข่นฆ่าต่อไป
อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นเอง ดอกไม้ไฟพลันปะทุขึ้นบนท้องฟ้า ตามมาติดๆด้วยขวดเล็กๆห้อยร่มชูชีพ ลอยลงมาเบื้องล่าง
และแทบจะในทันที ช่องว่างมิติขนาดใหญ่เริ่มหดตัวลงและปิดไป
หลี่หยวนซานกับกวนฉาน ทั้งหมดอ้าปากตาค้าง
เพราะถ้าช่องว่างมิติปิดลง เท่ากับพวกเขาไม่มีหนทางหนีไป!
