Ep.794 - ไม่ให้ขึ้น
2/4
Ep.794 - ไม่ให้ขึ้น
ผู้ใช้พลังคนนี้ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากมาย เป็นแค่เลเวล E เท่านั้น แต่ เห็นได้ชัดว่าพอมีชื่อเสียงอยู่บ้างในเมืองฉงโหลว
บางทีอาจเป็นนายน้อยประจำถิ่น
“อ๊าาาา!”
“หลี่เหวิน! เขาฆ่าหลี่เหวิน!”
“ซวยแล้ว … นั่นมันหลานชายของรัฐมนตรีหลี่ไม่ใช่หรอ?”
ฝูงชนพากันจับจ้องไปยังศีรษะบนพื้น รู้สึกได้ถึงความหนาวสะท้านในหัวใจ
แต่ก็ต้องขอบคุณการสังหารในครั้งนี้เช่นกัน ที่ทำให้สถานการณ์วุ่นวายกลับมาสงบลง ไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหว
“ถ้ามีคนก่อกวนแบบนี้อีก ผมก็จะลงมีดอีก! และครั้งหน้าจะไม่เสียเวลาพล่ามเตือนไร้สาระแล้ว พวกคุณจะเข้าแถวดีๆ หรือจะให้ผมส่งไปลงนรกซะเดี๋ยวนี้!”
ครั้งนี้ ฉินเฟิงต้องการเชือดไก่ให้ลิงดู!
และมันได้ผล! เวลานี้ชาวเมืองต่างสั่นงันงกด้วยความกลัว พวกเขาไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของฉินเฟิง กวนฉานนำผู้ใช้พลังหลายคนก้าวเข้ามา ไล่เตะไล่ผลักคนกลุ่มใหม่ที่แซงคนอื่นๆอย่างไม่ไยดี แม้พวกเขาไม่ถึงขั้นลงมือสังหารเหมือนฉินเฟิง แต่ก็ไม่มีความคิดให้อภัยคนพวกนี้อย่างแน่นอน
กวนฉานจัดระเบียบฝูงชนอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อมองไปยังฉินเฟิง เขาไม่กล้าตำหนิถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เพียงบอกเล่าเล็กๆน้อยๆ แล้วรีบแยกไปทำภารกิจต่อ
เพราะกวนฉานต้องการออกไปจากสถานที่บัดซบแห่งนี้แล้ว ดังนั้นสิ่งเดียวที่เขาทำได้ คือรีบส่งชาวเมืองออกไป จะได้ถึงตาตัวเองเสียที
กระนั้น ยิ่งจัดระเบียบฝูงชน เขากลับยิ่งวิตกกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะประชากรยิ่งนานยิ่งเพิ่มขึ้น ชาวเมืองที่ตอนแรกเอาแต่หลบซ่อน เฝ้ามองกล่องเหล็กกล่องแล้วกล่องเล่าลอยหายไป บังเกิดความหวั่นเกรงว่าการกู้ภัยอาจหยุดลงได้ทุกเมื่อ ดังนั้นพวกเขาจึงวิ่งมารวมกันในจุดเดียว
จนตอนนี้ ไม่ใช่แค่คนจากเขตเมืองทิศเหนือเท่านั้น แต่ยังมีคนจากฝั่งตะวันตก , ตะวันออกของเมือง กระทั่งผู้คนจากทิศใต้สุดของเมือง ก็ยังหลั่งไหลเข้ามา
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป แต่ผู้คนกลับไม่ดูลดลงเลย หนำซ้ำยังมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ
สองชั่วโมงผ่านไป!
สามชั่วโมง!!
ในตอนนั้นเอง คนกลุ่มหนึ่งได้เดินทางมาถึงประตูทิศเหนือ ในบรรดาคนเหล่านั้น บางคนชุ่มไปด้วยเลือด เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ยังสามารถฟันฝ่า ต่อสู้มาจนถึงที่นี่ได้ พวกเขาต้องเป็นผู้ใช้พลังอย่างแน่นอน
ฉินเฟิงกวาดสายตามอง และพบว่าผู้มาเยือนหน้าใหม่เป็นผู้ใช้พลังเลเวล B
เพียงแต่ว่า พออีกฝ่ายมาถึง ก็หันไปมองศพบนพื้นอย่างไม่ตั้งใจ แล้วจู่ๆก็โวยวายออกมา
“ใคร!! ใครกันที่ฆ่าหลี่เหวิน!”
คนๆนี้ จะเป็นใครอื่นไปได้อีก หากมิใช่รัฐมนตรีคลังของเมืองฉงโหลว --หลี่หยวนซาน!
กวนฉานพอได้ยินเสียงคำรามอันแสนคุ้นเคย ในหัวใจเต้นครึกโครม เมื่อหันไปมอง ก็พบว่าเป็นหลี่หยวนซานจริงๆ
หลี่หยวนซานก็สังเกตเห็นกวนฉานเช่นกัน ตรงเข้าไปหา
“กวนฉาน คุณเองก็อยู่ที่นี่? คุณเห็นรึเปล่าว่าใครฆ่าหลี่เหวิน?”
เจ้าหลานชายของเขาคนนี้ แม้มักจะสร้างความเดือดร้อนและชักนำปัญหาชวนปวดหัวมาให้เสมอๆ แต่จากในมุมมองของหลี่หยวนซาน นี่ไม่ถึงขั้นร้ายแรงอะไร เขาเป็นผู้ใช้พลัง มานะบากบั่นทำงานหนักมานาน จนประสบความสำเร็จเช่นทุกวันนี้ ไม่ใช่เพราะเพื่อให้ลูกหลาน ญาติพี่น้องของตน สามารถใช้ชีวิตอยู่อย่างมีศักดิ์ศรีหรอกหรือ?
แต่ไม่นึกฝันเลยว่าจะเกิดเเหตุการณ์นี้ เขาไม่ทันได้ปกป้องครอบครัวที่ตนรัก อีกฝ่ายก็จบชีวิตลงที่นี่ซะแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น จากที่ลองตรวจสอบดู พบว่าตรงส่วนลำคอถูกสับด้วยใบมีด
ฉินเฟิงกล่าวเสียงหม่น “ผมเป็นคนฆ่าเอง แล้วจะทำไม?”
หลี่หยวนซานพอได้ยิน ระเบิดความโกรธขึ้นมาทันที มีคนสังหารหลานชายของเขา แล้วแบบนี้จะไม่ทวงคืนความยุติธรรมได้อย่างไร?
เขาหันไปตามเสียง และเห็นใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของฉินเฟิง
“แก!!”
หลี่หยวนซานหมายจะสบถด่าฉินเฟิงให้สาแก่ใจ จากนั้นสังหารอีกฝ่ายเพื่อระบายความโกรธ แต่กลับพบว่าบนอกของฉินเฟิง ติดตราเลเวล B ไว้เช่นเดียวกัน
ยิ่งไปกว่านั้น ใบหน้านี้ช่างดูคุ้นเคยนัก
“หรือว่า .. จะเป็นนายพลฉิน!” หลี่หยวนซานแทบกัดฟันเค้นชื่อของฉินเฟิงออกมา
อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงไม่รู้จักหลี่หยวนซาน ในความทรงจำของเขา ไม่มีนายพลเลเวล B คนนี้อยู่เลย เกรงว่าหลี่หยวนซานคนนี้ ในชีวิตก่อนคงถูกทิ้งไว้ในพื้นที่ต้องห้าม ส่วนจะเป็นหรือตาย ฉินเฟิงมิอาจทราบได้
ยังไงก็ตาม หลังจากฉินเฟิงฆ่าคน กวนฉานได้บอกถึงสถานะของผู้ตายแก่เขาแล้ว แต่ฉินเฟิงไม่รู้สึกเสียใจว่าทำผิดไปเลย เพราะผู้ใช้พลังที่ชื่อหลี่เหวิน สำหรับฉินเฟิงไม่ถือเป็นสิ่งใด บุคคลดังกล่าว สมควรถูกฆ่าแล้ว
“สวัสดีรัฐมนตรีหลี่!” ฉินเฟิงตอบรับพร้อมพยักหน้า
หลี่หยวนซานตอนแรกไม่มั่นใจ เอ่ยถามเสียงหม่น “ไม่ทราบว่าหลานชายของฉันทำอะไรลงไป มันเป็นความผิดร้ายแรงอย่างไม่อาจให้อภัยเลยหรือ นายพลฉินถึงต้องลงมือด้วยตัวเอง?”
ฉินเฟิงตอบอย่างเฉยเมย “ฝ่าฝืนคำสั่งทหาร!”
ในชีวิตใหม่ที่ได้รับมานี้ เขาไม่เพียงมีความแข็งแกร่งยิ่งกว่าในอดีต แต่ยังข้ามผ่านประสบการณ์ต่างๆมามากมาย เมื่อหลี่หยวนซานไถ่ถามถึงเรื่องนี้ ก็สามารถแจงความผิดออกไปได้ทันที
‘ฝ่าฝืนคำสั่งทหาร’ ในฐานะผู้ใช้พลังของกลุ่มพันธมิตรมนุษย์ คุณจะต้องเชื่อฟังคำสั่ง แม้ในช่วงเวลาส่วนใหญ่ คำสั่งนี้จะไม่มีผลมากนัก แต่ระหว่างเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่ กฏข้อนี้ มีน้ำหนักเทียบเท่าขุนเขาไท่ซาน
อย่างในสมรภูมิหลงฉวน ก็มิใช่ฉินเฟิงที่ถูกบีบบังคับด้วยกฏข้อนี้ โดนขับไสสู่พันธมิตรองค์กรมืดหรอกหรือ?
ปัจจุบัน ความผิดของหลี่เหวิน คือการฝ่าฝืนคำสั่งทหารอย่างแน่นอน
หากไม่ใช่เพราะความหยิ่งผยอง มุทะลุของเขา ชาวเมืองจะก่อจลาจลได้อย่างไร หากไม่จัดการให้ดี ฝูงชนเอาแต่เบียดกันเข้ามา เกรงว่าอาจเกิดการกระทบกระทั่ง การต่อสู้ลุกลามเป็นวงกว้างได้ ถึงเวลานั้นภารกิจช่วยชีวิตพลเมืองก็จะล่าช้าออกไป
“ก่อความวุ่นวาย เบียดเบียนผู้อื่น ทำให้การส่งผู้ลี้ภัยล่าช้า ความผิดนี้สมควรตาย!” ฉินเฟิงกล่าวเน้นย้ำคำต่อคำ
หลี่หยวนซานพอได้ฟัง ดวงตากลายเป็นแดงก่ำด้วยความโกรธ เมื่อย้อนนึกถึงบุคลิกของหลานชาย ก็รู้คำตอบทันที เกรงว่าหลานชานจะไม่ปฏิบัติตามกฏจริงๆ จากนั้นฉินเฟิงเลยเชือดไก่ให้ลิงดู!
แต่เมื่อก้าวขึ้นมาสู่ความแข็งแกร่งในระดับนี้ จิตใจของหลี่หยวนซานก็มิใช่แผ่นกระดาษบริสุทธิ์ที่เห็นถูกเป็นถูก ผิดเป็นผิดอีกต่อไป
ในมุมมองของหลี่ยหยวนซาน ความผิดที่เกิดขึ้นเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยไร้สาระ!
“รัฐมนตรีหลี่ อย่าเพิ่งโกรธกันตอนนี้ ช่วยชีวิตคนเป็นสิ่งสำคัญกว่า มาส่งคนอื่นๆออกไปก่อนเถอะ” กวนฉานกล่าว
แต่หลี่หยวนซานไม่ยอมรับฟัง ตวาดอย่างรุนแรง
“ช่วยชีวิตคนเป็นสิ่งสำคัญกว่า? แล้วหลานชายของฉันไม่ใช่คนรึไง! ผายลมเถอะ! ชาวเมืองพวกนี้นับเป็นสิ่งใด ก็แค่พวกขยะ! หลานชายของฉันเป็นผู้ใช้พลัง ทำไมพวกมันถึงขึ้นไปได้ แต่หลานชายของฉันขึ้นไปไม่ได้!”
หลี่หยวนซานมองไปยังแถวยาวเหยียดตรงหน้า คำรามด้วยความโกรธ
การตายของหลานชาย แม้ทำให้หัวใจของหลี่หยวนซานปวดร้าว แต่ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่กระตุกความสนใจของเขา นั่นคือมีชาวเมืองมากมาย --
--แล้วแบบนี้เมื่อไหร่เขาจะได้ออกไป?
ดังนั้น ทำไมไม่ทำอะไรให้มันง่ายขึ้นเล่า? แค่สร้างสถานการณ์ให้ผู้ใช้พลังได้ออกไปก่อนก็พอแล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้น ปัจจุบันความแข็งแกร่งของหลี่หยวนซานถดถอยลงมาก เขาไม่ต้องการเป็นศัตรูกับฉินเฟิง
กวนฉานเห็นหลี่หยวนซานก่อความวุ่นวายไม่เลิก ก็ตำหนิออกมา “รัฐมนตรีหลี่ คุณกำลังพูดบ้าอะไร? คุณเป็นผู้ใช้พลัง แถมก่อนอายุ 16 ปีคุณก็เคยเป็นคนธรรมดาเหมือนพวกเขา และตอนนี้คุณได้กลายเป็นระดับสูงของกลุ่มพันธมิตรมนุษย์แล้ว แต่กลับพูดแบบนี้ออกมาได้อย่างไร? เกิดอะไรขึ้นกับหัวของคุณ? ถูกลาเตะไปแล้วรึไง?”
หลี่หยวนซานหัวเราะเย็นชา ชี้หน้ากวนฉาน ปากก่นด่า “อย่าคิดทำตัวเป็นผู้ใช้พลังที่สูงส่งหน่อยเลย ฉันรู้ว่าคุณเองก็ไม่อยากอยู่ที่นี่! แล้ววิธีจากไปน่ะหรือ? ง่ายดายยิ่ง! ก็แค่ให้ทุกคนรู้ว่าเรามีความสำคัญกว่า คนแข็งแกร่งอย่างพวกเรา ไม่ควรเสียเวลาช่วยชีวิตขยะเหล่านี้ หลังจากออกไป พวกเราจะเสาะหาพื้นที่ดีๆสร้างเมืองใหม่ ถึงเวลานั้นพวกคนธรรมดา อยากหาได้เท่าไหร่ก็จะได้ตามที่ต้องการ!”
การจัดตั้งสถานชุมชน สามารถกรอกข้อมูล และประกาศลงในเครือข่ายนักสู้ได้ หากหลี่หยวนซานต้องการสร้างเมืองเป็นของตัวเองจริงๆ ขอเวลาแค่ไม่นานก็ทำได้!
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉินเฟิงต้องการจะเห็น!
รอยยิ้มบนใบหน้าเขา เย็นฉ่ำราวหิมะบนภูเขาน้ำแข็ง เป็นความเย็นที่บาดลึกถึงกระดูก
“เกรงว่าคุณคงยังไม่ทราบ ว่าพันธมิตรมนุษย์ ได้ละทิ้งเมืองๆนี้ไปแล้ว!”
ฉินเฟิงชี้ไปทางกล่องเหล็ก ประกาศเสียงดัง “เจ้าสิ่งนี้ คือเทคโนโลยีของเฟิงหลี และบิดาจะไม่ยอมให้แกนั่ง--”
“--อย่าฝันว่าจะได้ออกไป!”
