Ep.788 - การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
2/6
Ep.788 - การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
นอกห้างสรรพสินค้า พืชกลายพันธุ์และสัตว์ร้ายกำลังอาละวาดอย่างหนัก แม้กวนฉานจะเป็นผู้ใช้วรยุทธโบราณ แต่เมื่อไร้ซึ่งกำลังภายใน ก็ไม่อาจใช้ออกด้วยวิชาตัวเบาที่เชี่ยวชาญ อีกอย่างถึงเขาจะแข็งแกร่งวก่าคนอื่นๆ แต่ตอนนี้ความสามารถคงลดทอนลงเหลือแค่ในช่วงระดับเลเวล D หรือ C เท่านั้น
“มีแค่ผมคนเดียว” ฉินเฟิงตอบ
พอได้ฟัง สีหน้าที่ดูตื่นเต้นของกวนฉานกลายเป็นแข็งค้างทันที
กวนฉานไม่อยากจะเชื่อ ณ จุดนี้เขาไม่คำนึงถึงคราบเลือดสกปรก คว้าแขนฉินเฟิง เอ่ยถามอย่างกระวนกระวาย “เป็นแบบนั้นได้ยังไง? ทำไมถึงมีแค่คุณคนเดียว เกิดเรื่องใหญ่ถึงขนาดนี้ แต่พวกเขากลับส่งคุณมาแค่คนเดียว? ไม่รู้รึว่าตอนนี้พวกเราทั้งเมืองล้วนมีสภาพไม่ต่างจากติดอยู่ในกับดัก!”
ฉินเฟิงมิได้สลัดมือของกวนฉาน เขาทราบว่าอีกฝ่ายอารมณ์ไม่สู้ดีนัก
ฉินเฟิงปลอบใจเล็กน้อย “เป็นเรื่องจริงที่ทั้งเมืองกำลังเผชิญกับวิกฤต แต่คุณก็ต้องรู้ด้วยเหมือนกัน ว่าด้วยสภาพแวดล้อมของที่นี่ มันมีสิ่งแปลกๆบางอย่างคอยระงับพลังสมาธิกับกำลังภายในเอาไว้ ไม่ใช่สถานที่ที่ใครๆก็สามารถเข้ามาได้!”
“นั่นคือเหตุผลที่ทุกคนยอมแพ้งั้นหรอ?” กวนฉานปรารถนากระโจนงับหูคนที่ตัดสินใจเช่นนั้น
“เปล่าหรอก แค่ยังไม่มีข่าวส่งมา พวกเขาน่าจะยังเตรียมการกันอยู่ บางทีหลังจากนี้อีกไม่นาน อาจมีกำลังเสริมตามมาสมทบ”
กวนฉานเกือบร้องตะโกน ‘ไอ้แม่ย้อย’ แต่สุดท้ายยอมปล่อยแขนฉินเฟิง อ้าปากสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อรักษาอารมณ์ของตัวเองให้คงที่
“นายพลฉิน เมื่อครู่ฉันควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ฉันไม่ได้ว่าคุณ โปรดอย่าเก็บไปใส่ใจ”
เพราะท้ายที่สุดแล้ว ฉินเฟิงสามารถมาที่นี่ได้ เกรงว่าอีกฝ่ายคงมีความสามารถไม่น้อยเช่นกัน
“ก่อนหน้านี้มีหมาป่าอยู่ฝูงหนึ่ง ซุ่มดักล้อมพวกเราที่นี่ ระหว่างนายพลฉินเดินทางมา ได้ปะทะกับมันหรือไม่?”
ฉินเฟิงพยักหน้า เขาเพิ่งกวาดล้างหมาป่าฝูงนั้นก่อนมาถึงที่นี่ได้ไม่นาน
กวนฉานพอได้ฟังก็อึ้งไป
ฝูงหมาป่าก่อนหน้านี้ ความแข็งแกร่งของพวกมันอยู่ในเลเวล C1 เท่านั้น แต่กวนฉานกลับไม่สามารถกำจัดมันได้ ทั้งสูญเสียลูกน้องไปหลายคน สุดท้ายหลบหนีมาถึงที่นี่ ซ่อนตัวไม่เข้าหักหาญกับอีกฝ่าย
แต่ฉินเฟิงกลับสามารถสังหารพวกมันได้อย่างกะทันหัน นั่นพอที่จะบ่งบอกได้ว่า ‘ฉินเฟิงแข็งแกร่งมาก!’
แม้จะมาเพียงลำพัง แต่กวนฉานรู้สึกโล่งใจขึ้นหลายส่วน แต่ยังไม่ถึงขั้นกล้าเอ่ยถามว่าฉินเฟิงจะสามารถพาพวกเขาออกไปข้างนอกได้จริงๆหรือไม่
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากฉินเฟิงเป็นเลเวล B ทั้งยังสามารถสังหารฝูงหมาป่าได้ ผู้คนที่ซ่อนตัวอยู่กับกวนฉานต่างบังเกิดความนับถือฉินเฟิง พากันเข้ามาเคารพทักทายเขา
ฉากนี้ไม่ต่างจากดวงดาราที่รายล้อมจันทรา คนอื่นๆเข้ามามุงรอบฉินเฟิง หยิบยื่นผ้าเช็ดตัวและน้ำ หนึ่งในนั้นเป็นผู้หญิงหน้าตาดี เธอตรงเข้าแนบชิดฉินเฟิง แย่งผ้าไปชุบน้ำ เริ่มเช็ดตัวให้เขา
“คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ไปพักผ่อนออมแรงเท่าที่จะทำได้เถอะ พรุ่งนี้ยังมีอันตรายรอให้พวกเราต้องฝ่าฟันอีกมาก” ฉินเฟิงกล่าวเสียงเย็น “และถ้าต้องการเพิ่มโอกาสรอดชีวิต ก็จงออกค้นหาอาวุธติดตัวซะ ถึงเวลาเจอศัตรู ถ้าดันตื่นกลัวจนแข้งขาอ่อนแรง ร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมนี่แหละจะเป็นคนฆ่าคุณเอง!”
ดวงตาของฉินเฟิงกวาดมองสาวสวยด้วยความเย็นชา แต่ก็ยังเตือนสติให้จัดหาอาวุธ เพื่อร่วมหนีไปพร้อมๆกัน
สาวสวยแม้ได้ยินคำพูดของฉินเฟิง ทว่ากลับไม่กระตือรือร้นแต่อย่างใด กล่าวเสียงหวานว่า “นายพลฉิน คุณช่วยดูแลฉันระหว่างทางจะได้ไหม ฉันเกิดมาพร้อมร่างกายที่อ่อนแอ กลัวว่าจะวิ่งตามคนอื่นๆไม่ทัน”
หญิงงามที่น่าสงสาร ตราบใดที่ผู้ชายเห็นแบบนี้ ไม่ว่าเป็นใครก็ย่อมเกิดความเอ็นดูและทะนุถนอม!
แต่ฉินเฟิงคร้านจะใส่ใจ ตวาดสวนกลับไปว่า “มีแขนมีขาเหมือนกับคนอื่นๆ แต่ดันทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้ คุณก็ไม่ควรเกิดมา พรุ่งนี้ก็นั่งรอความตายอยู่เฉยๆแล้วกัน!”
สิ้นเสียง ฉินเฟิงกระชากผ้าเช็ดตัวเดินไปอีกมุมหนึ่งทันที ทิ้งสาวสวยยืนตะลึงลานอยู่เพียงลำพัง
ในใจของกวนฉานบังเกิดความอึดอัดแทบตาย นี่เขาดันเผลอไปรับเอาผู้ติดตามหญิงที่ไม่รู้จักสูงต่ำ ไม่รู้ว่าใครควรเล่นไม่ควรเล่นได้อย่างไร?
ฉินเฟิงไม่สนใจคนอื่นๆ เดินไปยังโซนชั้นวางของบนห้างชั้นสอง ทิ้งตัวลงในมุมที่คนอื่นมองไม่เห็น
เวลานี้ชุดรบเสียหายอย่างสิ้นเชิง ตามชุดคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นสาบเลือดชวนให้ระคายจมูก ฉินเฟิงถอดมันและโยนทิ้งไป
ฉินเฟิงเริ่มใช้น้ำชะล้างตัว ก่อนเปลี่ยนไปสวมใส่อีกชุดรถหนึ่งที่เตรียมไว้ในเป้สะพายหลัง จากนั้นเอนตัวนอนลงบนพื้นแข็ง หลับตาพักผ่อน
ปัจจุบันไม่อาจฝึกฝนกำลังภายใน กระทั่งพลังพิเศษดูดกลืนยังถูกปิดกั้น ดังนั้นสิ่งที่เหลือให้ฉินเฟิงทำได้ คือการนอนหลับเพื่อฟื้นฟูร่างกายตัวเองให้เร็วที่สุดเท่านั้น
ไม่เสียเวลาฟุ้งซ่านคิดเรื่องใด หลับเป็นตายตลอดทั้งคืน!
…
รุ่งเช้า เส้นขอบฟ้าเริ่มปรากฏแสงรำไร โลกหล้าค่อยๆถูกเติมเต็มด้วยแสงสว่าง
บนอุปกรณ์สื่อสาร เสียงไซเรนพลันดังขึ้น
เจียงเฮ่าหลินไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน เขาเพิ่งเอนตัวพิงผนังหลับตาได้ไม่กี่นาที ก็ถูกปลุกจากฝัน
“เกิดอะไรขึ้น?”
เจียงเฮ่าหลินร้องโวยวาย สลับภาพไปยังโดรนหลายตัว พอเห็นฉากบนจอ ก็เร่งออกจากรถบัญชาการ ตรงไปหยุดเบื้องหน้าที่ปิดกั้นไว้ด้วยกำแพงหมอกสีเทา
บัดนี้ภายในทางเข้าสู่มิติทับซ้อน กลับเต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียวอย่างกะทันหัน
สถานการณ์ตอนนี้ประหลาดมาก จริงอยู่ว่าที่นี่คือมิติทับซ้อน แต่ก่อนหน้านี้ เบื้องหลังกำแพงหมอก มันไม่เคยมีป่าใหญ่ขนาดนี้มาก่อนนี่นา
แต่ในค่ำคืนเดียว สภาพแวดล้อมกลับแปรเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
“ต้นไม้พวกนี้เกิดขึ้นได้ยังไงกัน? เพียงคืนเดียว อาณาเขตมิติทับซ้อนขยายกว้างขึ้นแค่ 20 เมตรแท้ๆ แต่ทำไมจู่ๆถึงมีต้นไม้โผล่มาเยอะขนาดนี้” เจียงเฮ่าหลินพึมพำ
ขณะเดียวกัน คนอื่นๆก็ถูกปลุกด้วยเสียงของเจียนเฮ่าหลิน บางคนก็ถูกปลุกด้วยเสียงไซเรน นึกว่ามีสัตว์ร้ายบุกเข้ามา
แต่เมื่อเห็นฉากตรงหน้า ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะเลวร้ายกว่าที่คิด
ไป๋หลียังคงยืนเฝ้าอยู่บริเวณขอบกำแพงหมอก สีหน้าท่าทีกลายเป็นมืดมน
“รองผู้การไป๋!” ราวกับพบผู้รู้คำตอบ เจียงเฮ่าหลินวิ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ไป๋หลีหันมาพยักหน้าให้อีกฝ่าย ก่อนกลับมามองมิติทับซ้อนอีกครั้ง
“รองผู้การไป๋ คุณจะไม่กังวลเกี่ยวกับมันหน่อยหรอ? นายพลฉินยังอยู่ข้างในนะ!”
“ทำให้ตนเองกังวลในสถานการณ์แบบนี้แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา ซ้ำร้ายยังไม่มีประโยชน์ มันจะดีกว่าไหมถ้าพวกเราเฝ้าดูต่อไปว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้น อีกอย่างฉันเชื่อใจที่รักของฉัน!” ไป๋หลีกล่าว
“แต่ว่า …” เจียงเฮ่าหลินก็อยากจะมั่นใจเช่นนั้น แต่เขาวิตกกังวลมาก
เวลานี้ เลเวล B คนอื่นๆเริ่มทยอยกันออกมา ช่วยกันตรวจสอบมัน
หลังระดมความคิด การหารือก็ได้ข้อสรุปอย่างรวดเร็ว นั่นคือให้ไป๋หลีเปิดประตูมิติ ส่งคนเข้าไปตัดต้นไม้เหล่านั้น
คนอื่นๆก็เห็นด้วย พวกเขาไม่กล้าเข้าไปช่วยผู้รอดชีวิตและต่อสู้กับสัตว์ร้าย แต่ต้นไม้พวกนี้ไม่ใช่พืชกลายพันธุ์ ดังนั้นไม่น่าจะเป็นอะไร
ไป๋หลีเปิดช่องว่างมิติ แต่ทันใดนั้นเอง เรื่องน่าตกตะลึงพลันบังเกิดขึ้น!
เถาวัลย์จู่ๆราวกับมีชีวิต ไม่ทันให้มนุษย์ก้าวเข้าไป พวกมันก็ทะลุผ่านช่องว่างมิติ พุ่งสวนออกมาข้างนอกทันที
และเมื่อพวกมันได้สัมผัสกับบรรยากาศภายนอก เถาวัลย์ก็พลันเติบใหญ่ขึ้น ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางขยายเป็น 2 เมตรในพริบตาเดียว
“เร็วเข้า รีบเผาพวกมัน!”
“ท่านนายพล พืชพวกนี้เติบโตลุกลามเร็วมาก!”
“รองผู้การไป๋ รีบปิดช่องว่างมิติก่อนเถอะ!”
ไป๋หลีเร่งปิดช่องว่างมิติทันที อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเธอกลับไม่ดีขึ้นเลย ตรงกันข้าม เริ่มขมวดคิ้วมุ่น
จริงอยู่ว่าพวกพืชจะถูกตัดขาดทันที ยังไงก็ตาม ไป๋หลีประเมินพวกมันต่ำไป พืชที่หลุดมาได้หยั่งรากลึกบนพื้นดิน เจริญเติบโตอีกครั้ง และอีกครั้ง
ด้วยการเจริญเติบโตอย่างบ้าคลั่ง มันเริ่มกดดันผู้คนรอบด้าน ให้พวกเขาถอยร่นออกไป
เถาวัลย์เติบใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ วิวัฒนาการเป็นลำต้นไม้ แตกกิ่งก้าน ผลิใบไปทั่วทั้งต้น
มันคือพืชกลายพันธุ์ในเลเวล B2 --
--ทั้งยังเป็นสายพันธุ์ที่ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน!
