AC 38: การออกเดินทาง ฟรี

AC 38: การออกเดินทาง

“เจ้าเห็นไหมว่าข้าไม่สามารถเอามันไปได้ทั้งหมด มีของเยอะเกินไป” นิยาเหลือบมองแหวนมิติที่ดูเหมือนธรรมดาบนมือของอันเฟย์ "ข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า"

แหวนมิติของ นิยา นั้นเทียบไม่ได้กับของ อันเฟย์ แต่จะต่ำกว่าหลายระดับ ไม่ใช่ว่าซาอูลไม่อยากซื้อแหวนมิติดีๆให้ลูกสาว แต่นิยาชอบสร้างปัญหา ครั้งหนึ่งนางได้ซ่อนคทาของ ยอนลาธี ไว้ในแหวนมิติของนางและนำมันกลับบ้าน ยอนลาธี โกรธมากและส่งกองทหารองครักษ์ออกไปล้อมรอบทั้งวังโดยค้นหาทีละนิ้ว ย้อนกลับไปตอนนั้นนิยาอายุเพียง 13 ปี หลังจากนั้นซาอูลได้ยึดแหวนมิติของนิยาและแทนที่ด้วยวงแหวนมิติที่อ่อนแอซึ่งมีพื้นที่ จำกัด มาก นิยา อิจฉาแหวนของ อันเฟย์ มาโดยตลอด

“นี่…ใครเคยมาที่นี่ก่อน” อันเฟย์ หายใจเข้าลึก ๆ

“เจ้าเป็นคนที่สองนอกจากข้า”

“เจ้าบอกใครหรือยัง”

“เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนโง่หรือ” นิยาถามอย่างมีวาทศิลป์

อันเฟย์ ผ่อนคลายเล็กน้อย เขามองไปที่สิ่งของต่างๆและอดไม่ได้ที่จะเดาว่านี่คือสาเหตุที่ดึงเจ้าชายเวสเตอร์และคนของเขามาที่บ้านของซาอูล ระหว่างทางเลือกที่จะพยายามเอาชนะ จอมเวทย์ ไปยังฝั่งของเขาหรือรับสมบัติเวทย์มนตร์ของ จอมเวทย์ กล่าวว่าเจ้าชายมีแนวโน้มที่จะเลือกอย่างหลัง

เป็นไปได้มากว่ามีคนอื่นรู้เกี่ยวกับสมบัติที่นี่ หากเป็นเช่นนั้น อันเฟย์ ก็ไม่กล้าที่จะนำอะไรไปหรือเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานจากการพยายามลอบสังหารที่ไม่มีที่สิ้นสุด หากมีใครบางคนต้องการสมบัติมากจนพวกเขาไม่กลัวแม้แต่จอมเวทย์พวกเขาก็ต้องตัดสินใจที่จะโค่นใครก็ตามที่ขวางทางพวกเขาและอันเฟย์ก็ไม่ต้องการขวางทางพวกเขา

ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตของคน ๆ หนึ่ง ความหวังจะไร้ความหมายหากใครคนหนึ่งตายไปและสิ่งต่างๆจะกลับคืนมาได้ก็ต่อเมื่อมีชีวิต อันเฟย์ มักจะคิดถึงสิ่งต่างๆก่อนที่เขาจะลงมือทำ

"เริ่มกันเลย. อย่าปล่อยให้พวกเขารอนานเกินไป”

“หึ…” นิยาพยักหน้าโดยยังไม่แน่ใจในการตัดสินใจของตัวเอง นิยาตื่นตระหนกและหันไปหาใครก็ตามที่นางสามารถพบได้ ไม่มีใครนอกจากนิยาสามารถเข้าใจได้ว่าสิ่งของเหล่านี้มีค่าเพียงใด นางต้องพาพวกเขาทั้งหมดไปกับนาง อันเฟย์ เป็นทางเลือกเดียวของนางเพราะเขาไม่เพียง แต่ช่วยนางเท่านั้น แต่ยังมีแหวนมิติชั้นยอดอีกด้วย นี่คือการพนัน มันเป็นการพนันที่ร้ายแรงยิ่งกว่าที่นางจะแต่งงานด้วย ถ้าผู้หญิงแต่งงานกับผู้ชายผิดหรือเล่นพนันชีวิตกับผู้ชายที่ผิดนั่นก็มี แต่จะทำลายชีวิตของนางเอง หากนางเดิมพันผิดกับอันเฟย์ความพยายามตลอดชีวิตของซาอูลครึ่งหนึ่งจะต้องพังพินาศ นางจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับความเสียใจ อย่างไรก็ตามนิยาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลองดู

อันเฟย์ เติมแหวนมิติของเขาเกือบทุกอย่างในห้องลับ สิ่งที่เหลือจะถูกเก็บไว้ในบางกรณีที่ นิยา พบ หลังจากที่พวกเขากลับไปที่ห้องนั่งเล่นทุกคนก็มารวมตัวกันรอเขา ระหว่างทางกลับเขาถามคำถามโง่ ๆ “ทำไมอาจารย์ไม่เก็บทุกอย่างไว้ในแหวนมิติของเขา” จิตใต้สำนึกของเขากำลังคิดว่า“ทำไมเขาถึงสร้างห้องลับ? แหวนมิติเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดในการพกพาทุกอย่างไปกับเขาไม่ใช่หรือ”

“พื้นที่ภายในแหวนมิติมี จำกัด เมื่อพ่อของข้าไปหายากอร์เขาไม่ได้นำอะไรในห้องไปด้วย” นิยากล่าวอย่างเรียบเฉย

อันเฟย์ ใช้เวลาสักครู่ในการเข้าใจความหมายของ นิยา แหวนมิติของซาอูลไม่เคยว่างเปล่า เขาเป็นชายชราที่ดีเกือบตลอดเวลา แต่ถ้ามีการต่อสู้ที่ดุเดือดเครื่องมือเวทย์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดจะหลุดออกมาจากแหวนมิติ ซาอูลไม่พบว่าอะไรอยู่ในห้องลับที่มีประโยชน์ในการต่อสู้

“อันเฟย์เจ้าจะไปไหน” คริสเตียนรีบเดินไปหาอันเฟย์

“เราไปเก็บข้าวของของอาจารย์กันเถอะ” อันเฟย์ ยิ้ม “ซูบิน ริสกะ เจ้าสองคนไปที่ห้องนอนของอาจารย์ มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบขนาดเดียวกับใบนี้ ไปรับพวกเขาโดยเร็ว” อันเฟย์วางกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ลงขณะที่เขากล่าว เขาไม่ใช่คนที่ชอบออกคำสั่ง การเป็นตัวอย่างเป็นนิสัยที่ดีของเขา แม้ว่า อันเฟย์ จะไม่รู้ว่านิสัยนี้จะนำเขาไปสู่อะไร แต่ก็จะแสดงให้เห็นเมื่อเวลาผ่านไป

ซูบิน และ ริสกะ พยักหน้าและเดินออกไปด้วยความก้าวหน้า

“ทุกคนพร้อมหรือยัง” อันเฟย์ ถาม

“ได้ทุกเวลา”

“หือ…ใช่. เจ้ามีเงินติดตัวหรือเปล่า” อันเฟย์ จำได้ทันทีว่าเงินเป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้คนที่กำลังวิ่งหนี เงินจะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพวกเขา

"เงิน? ข้ามีเหรียญทองอยู่สองสามเหรียญ” คริสเตียนกล่าว

อันเฟย์อดไม่ได้ที่จะกลอกตา เหรียญทองสองสามเหรียญสามารถทำอะไรได้บ้าง? นั่นจะอยู่ได้เพียงสองวัน!

“นิยาเจ้ามีเงินเท่าไหร่ในบ้าน?”

“ข้าไม่รู้”

อันเฟย์ รู้แล้วว่าเขาถามผิดคนในขณะที่เขาตั้งคำถาม แน่นอนคำตอบของ นิยา พิสูจน์ได้ทันทีว่า อันเฟย์ ยิ้มอย่างขมขื่น “ทุกคนรอที่นี่ ข้าจะมองไปรอบ ๆ”

“ข้ามีเงิน” ศิษย์คนหนึ่งตอบ

อันเฟย์หันกลับไปมอง มันคือเฟลเลอร์ ซูบินและเฟลเลอร์เป็นคนเงียบ ๆ ในหมู่ศิษย์ แต่ในรูปแบบที่แตกต่าง ซูบินใจเย็นและเงียบในขณะที่เฟลเลอร์ขี้อายและเงียบ ถ้าเฟลเลอร์อยู่ในสมาคมนักเวทย์เขาอาจจะถูกรังแก แต่ไม่ใช่ที่บ้านของซาอูล

"เจ้ามีเท่าไหร่?"

“อืม…เยอะมาก”

“เท่าไหร่” อันเฟย์ รู้สึกทำอะไรไม่ถูก

“เยอะมาก…”

“เจ้าไม่เติมแหวนมิติของเจ้าหรือ?” ซานเต้ ตะโกน “เจ้าเติมแหวนมิติของเจ้าด้วยเงินเพียงอย่างเดียวและไม่เหลือที่ว่างสำหรับสิ่งของอื่น ๆ ของเจ้าหรือ”

เฟลเลอร์เขินทันที อันเฟย์ สังเกตว่าร่างกายของเฟลเลอร์มีขนาดใหญ่กว่าเดิมมาก แต่มันดูอ่อนแอมาก ดูเหมือนเขาจะโยกเยกเล็กน้อย อันเฟย์ เดินไปตบที่ส่วนที่นูนของเอวของเขาและมีเสียงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง คริสเตียนและพรรคพวกต่างพากันหัวเราะ มันควรจะเป็นช่วงเวลาที่อันตรายเมื่อทุกคนจริงจัง แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเก็บมันไว้ได้ในขณะนั้น

“เจ้าทำได้ดีมาก” อันเฟย์ ให้คำชมเชย เฟลเลอร์ ท้าทายความคาดหวังของทุกคน “มีอีกไหม”

“ใช่อีกมากมาย” ตาของเฟลเลอร์สว่างขึ้น

“พาคนสามคนไปด้วย รับเหรียญทองเท่านั้นปล่อยให้ส่วนที่เหลืออยู่”

เฟลเลอร์มองไปรอบ ๆ ไม่แน่ใจว่าเขาสามารถเรียกหาใครได้ เขาไม่เคยออกคำสั่งใครมาก่อน

“คริสเตียน เจ้าช่วยเขาได้ไหม”

"ใช่. ซานเต้ และเจ้ามากับข้า” คริสเตียนเลือกคนสองคน

ในไม่ช้า ซูบิน และ ริสกะ ต่างก็ถือกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ คริสเตียนหันกลับไปและสั่งให้ใครบางคนเดินจูงม้าสองตัวและตามเขาไป เวทมนตร์เป็นอาชีพที่จะเผาผลาญหลุมในกระเป๋า ซาอูลแลกเงินเกือบทั้งหมดเป็นของเวทย์ แต่ก็มีเงินออมอยู่ในห้อง อย่างไรก็ตามเนื่องจากความอ่อนแอทางกายภาพของนักเวทย์จึงไม่สามารถแบกกลับด้วยมือเปล่าได้

หลังจากที่ทุกคนถูกตัดสินแล้วภายใต้สถานการณ์ปกติควรมี“พิธีตรวจกองกำลัง” และให้กำลังใจก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทาง อย่างไรก็ตามสำหรับกลุ่มผู้หลบหนีสิ่งต่างๆส่วนใหญ่ไม่จำเป็น อันเฟย์ บรรยายสรุปและมอบหมายให้แต่ละคนทำหน้าที่ชั่วคราว ซาอูลพาศิษย์สามคนไปที่ชายแดนและมีศิษย์อีก 14 คนที่เหลือนอกจากอันเฟย์ แน่นอนว่าเขาได้ทำให้ โทรอิค หลุดจากรายชื่อศิษย์ไปแล้ว อันเฟย์, นิยา, คริสเตียน, ริสกะ, ซูบิน และ บลาวี ที่หมดสติทั้งหกคนกำลังนั่งรถม้าของ ซาอูล ซึ่งเป็นรถที่ใหญ่ที่สุดในบรรดารถม้าทั้งหมด คนที่เหลือจากเก้าคนถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มโดยขี่รถสามคันที่แตกต่างกัน

หลังจากเข้าไปในรถม้าสิ่งแรกที่ อันเฟย์ ทำคือสัมผัสหน้าผากของ บลาวี อันเฟย์ พบสมุนไพรบางชนิดและทำยาบางชนิดที่สามารถช่วยในการไหลเวียนโลหิตได้ สถานการณ์กับ บลาวี แตกต่างกันเล็กน้อย มันยากที่จะคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาเนื่องจากมันเป็นร่างของนักเวทย์ที่ได้รับการเตะอย่างหนักจากนักดาบ อีกสองสามชั่วโมงถ้าบลาวีไม่มีไข้เขาน่าจะสบายดี ถ้าเขามีไข้อาจเป็นเพราะลำไส้ของเขาเสียหายและติดเชื้อ ทั้งยาสมุนไพรและสถานการณ์ปัจจุบันไม่สามารถฆ่าเชื้อแบคทีเรียชนิดนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แม้ อันเฟย์ จะไม่สามารถช่วยเขาได้

“อันเฟย์เราจะไปไหน” คริสเตียนถาม

“ข้าจะบอกเจ้าเมื่อเราออกจากเมือง ประตูเมืองใดมีการรักษาความปลอดภัยที่หละหลวมที่สุด” อันเฟย์ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเมืองศักดิ์สิทธิ์

“พวกเขาทั้งหมดเหมือนกัน”

“ไปที่ประตูทิศตะวันตก แต่…ใครที่นี่รู้วิธีขับรถม้า” อันเฟย์ เพิ่งนึกถึงปัญหานี้ ถ้าทุกคนอยู่ในรถม้าใครจะขับรถ? ถ้าพวกเขาอยู่ใน BMW หรือ Porsche เขาจะเป็นคนที่ขับรถได้ แต่เขาไม่รู้ว่าจะขับรถม้าได้อย่างไร

“ข้าจะขับรถ” นิยากล่าว

“พลาด มันเป็นเรื่องของชีวิตและความตาย” อันเฟย์ ยิ้มอย่างขมขื่น

“ข้าทำได้” นิยายืนยัน

“อันเฟย์ไม่ต้องกังวล นิยาเป็นนักดาบและนางก็ขี่ม้าได้ดีเช่นกัน” ริสกะ กล่าว

เก่งมั้ย? ชอบวิธีของนางด้วยดาบ? อันเฟย์มองไปที่คริสเตียนด้วยความสงสัย คริสเตียนพยักหน้าให้เขา

“ตกลง นิยา ระวัง” อันเฟย์ กล่าว อันที่จริง อันเฟย์ รู้สึกว่าพฤติกรรมของ นิยา เป็นที่น่าพอใจ อย่างน้อยนางก็ควบคุมอารมณ์ของนางได้จนถึงตอนนี้ ถ้านางดีขึ้น เขาต้องจัดการมันด้วยการควบคุมที่มั่นคง อันเฟย์ไม่คิดมากว่าทำไมนิยาถึงได้ดีขนาดนี้ นิยาจะอารมณ์ฉุนเฉียวได้อย่างไรเมื่อนางรู้ว่าทรัพย์สินของซาอูลทั้งหมดอยู่ในมือของอันเฟย์