AC 37: ของสะสม ฟรี

AC 37: ของสะสม

“อันเฟย์ เจ้าวางแผนอะไรไว้บ้าง” คริสเตียนถาม

อันเฟย์โบกมือแนะนำให้คริสเตียนตามเขาไปอีกด้าน เหตุการณ์ในวันนี้กะทันหันเกินไป อันเฟย์ จึงยังไม่ได้เตรียมแผน

“คริสเตียนพาคนสองสามคนไปที่ห้องทดลองและเอาสิ่งต่างๆให้ได้มากที่สุด ที่นี่…ดูเหมือนว่าเราจะไม่สามารถกลับมาได้เร็ว ๆ นี้” อันเฟย์ กล่าว

"พวกเขาทุกคน?" คริสเตียนยิ้ม “เจ้าคิดว่าเราทุกคนเหมือนเจ้าและมีแหวนมิติที่ไม่เหมือนใคร”

“เอาของสำคัญหรือมีค่าติดตัวไปด้วยและระวังตัวด้วย อาจจะยังมีคนของ ซีด้า เหลืออยู่บ้าง!” อันเฟย์ ถอนหายใจ “สำหรับแผนการนั้นเราจะกล่าวถึงมันเมื่อเราออกจากเมืองศักดิ์สิทธิ์”

"ตกลง." คริสเตียนพยักหน้าแล้วพาศิษย์สองสามคนไปที่ห้องทดลองในสวนหลังบ้าน

“ซูบิน!” อันเฟย์ หันกลับมาเรียก

ซูบินก้าวไปข้างหน้าและมองไปที่อันเฟย์ด้วยความสงสัย เขาไม่คุ้นเคยกับการกล่าวมากเกินไปและตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน

“เจ้าไปเตรียมรถม้าให้พร้อมแล้วพาคนสองคนไปด้วยแล้วพาบลาวีไปที่รถม้าอา…เรามีรถม้ากี่คัน?” หลังจากนั้นอันเฟย์ก็อยู่ที่นี่ได้ไม่นานนักเขาจึงไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับสมบัติของซาอูล

“สี่. หนึ่งในนั้นเป็นของอาจารย์ หนึ่งเป็นของนิยาและอีกสองคนคือ -” ริสกะ กล่าว

"ข้าเข้าใจแล้ว" อันเฟย์ พยักหน้าและขัดจังหวะ ริสกะ ตอนนี้เขาต้องใช้ทุกนาทีให้เต็มที่ เขาไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องรถม้าทั้งหมด “รถม้าสี่คันเตรียมตัวให้พร้อม”

ซูบินพยักหน้าและตบไหล่ศิษย์จากนั้นพวกเขาก็เดินออกจากห้องนั่งเล่นไปด้วยกัน

“ริสกะ แม่บ้านอยู่ที่ไหน”

“พวกเขาควรถูกขังไว้แล้ว”

“เจ้าพาคน ๆ หนึ่งไปหาพวกเขา ปล่อยพวกเขา…เป็นอิสระ พวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานจากการมีส่วนร่วมของเรา”

"ตกลง."

“แล้วข้าล่ะ? เจ้าทำให้ข้ามีปัญหา -” โทรอิค โวยวาย ก่อนที่เขาจะกล่าวเสร็จ นิยา ได้ตีหัวใจของเขา โทรอิค นั่งยองๆด้วยความเจ็บปวดและไม่สามารถส่งเสียงได้

นิยารู้สึกใจหายจริงๆ นางกลัวชะตากรรมที่พลิกผันกะทันหัน นางกลัว อันเฟย์ ผู้โหดเหี้ยม แต่นางไม่กลัว โทรอิค แต่อย่างใด เมื่อนางเห็น โทรอิค กรีดร้องโดยไม่มีเหตุผลนางก็สอนบทเรียนให้เขาอย่างแน่นอน

เมื่อมาถึงจุดนี้จากสวนหลังบ้านก็เกิดความผันผวนของเวทย์มนตร์อย่างรุนแรง อันเฟย์ ตะโกนว่า“ซานเต้ เจ้าพาที่เหลือไปช่วย คริสเตียน ทันที!”

"มากับข้า!" ซานเต้ ร้องออกมาในขณะที่เขาเดินนำไปที่ด้านนอกของห้องนั่งเล่นโดยมีศิษย์ที่เหลือตามหลังเขา

หลังจากประสบกับวิกฤตนี้ศิษย์อื่นๆโดยจิตใต้สำนึกถือว่า อันเฟย์ เป็นผู้นำของกลุ่ม เมื่อพวกเขาได้ยิน อันเฟย์ ออกคำสั่งอย่างต่อเนื่องไม่มีใครสงสัย จากสถานการณ์ปัจจุบันกลุ่มเล็ก ๆ นี้ค่อนข้างคงที่

“คริสเตียนจะไม่มีปัญหาใช่ไหม” นิยาเผยความกังวล

“ไม่” อันเฟย์ส่ายหัว นิยา เป็นจุดสนใจของพวกเขาดังนั้นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มจะต้องรับผิดชอบในการปกป้อง นิยา คนอื่น ๆ ก็ไม่มีอะไรนอกจากของทอดชิ้นเล็ก ๆ อย่างไรก็ตามคริสเตียนเป็นนักเวทย์ การต่อสู้กับกลุ่มของทอดเล็ก ๆ เขาน่าจะเกินพอแล้ว

“อันเฟย์ข้า…ข้าเชื่อใจเจ้าได้ไหม” นิยาถามอย่างขี้อาย นิยา มองไม่เห็นอะไรเลย นิยา หลีกเลี่ยงการสบตากับ อันเฟย์

“นี่ก็เป็นข้อสงสัยของข้าเช่นกัน” อันเฟย์ ยิ้ม ในความเป็นจริงเขาสามารถเลือกที่จะหนีไปคนเดียวโดยไม่สนใจชีวิตของผู้อื่น อัตราการรอดชีวิตของเขาจะเพิ่มขึ้น แต่ผู้ชายควรมีศีลธรรมอยู่เสมอ ซาอูลรักเขามากและไว้ใจเขา ถ้าเขาวิ่งหนีไปด้วยตัวเองในกรณีนี้…เขาจะปล่อยให้ซาอูลผิดหวัง เขาจะเผชิญหน้ากับซาอูลด้วยตัวเองในภายหลังได้อย่างไร?

“เจ้า…เจ้าหมายถึงอะไร”

“นิยากล่าวตามตรง เจ้าไม่ใช่นักดาบที่มีคุณสมบัติเหมาะสม” อันเฟย์กล่าวเบา ๆ

"เจ้า! ข้าไม่พร้อมก็เลยโดนพวกมันจับ! ถ้าข้า…"

“ถ้าเจ้าสวมเสื้อคลุมเวทย์เหล่านั้น เจ้าสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ใช่มั้ย?” อันเฟย์ส่ายหัว “หากเจ้าต้องพึ่งพากองกำลังภายนอก เจ้าจะไม่มีวันกลายเป็นนักดาบระดับปรมาจารย์!” เออร์เนสต์และอันเฟย์เคยสนทนากันเรื่องนิยา หากนิยาสามารถใช้เครื่องมือเวทย์ทุกอย่างที่เป็นไปได้พร้อมกับความกล้าหาญและพลังต่อสู้ของนาง นางสามารถแข่งขันกับปรมาจารย์นักดาบระดับต้น แต่ถ้านิยามีเพียงดาบตรงธรรมดา นางก็จะกลายเป็นนักดาบระดับกลางธรรมดา การชนะไม่แน่นอนหากนางแข่งขันกับคู่ต่อสู้ในระดับเดียวกันเพราะนางขาดทักษะมากเกินไป

ในมุมมองของ อันเฟย์ ผู้สูงอายุอาจได้รับการปรนนิบัติ แต่ถ้าเด็กเอาแต่ใจเกินไปเขาหรือนางอาจถูกทำลายได้! นิยาเป็นตัวอย่างของสิ่งนี้!

นิยาหน้าแดงก้มหัวลงโดยไม่กล่าวอะไร

“ข้าไม่ได้พยายามทำตัวไร้เดียงสา โปรดอย่าใช้ในทางที่ผิด” อันเฟย์ แสดงรอยยิ้ม

นิยาครุ่นคิดอยู่นานพลางก้มหน้าลง จากนั้นราวกับว่านางได้ตัดสินใจแล้วกล่าวว่า“อันเฟย์มากับข้า!”

"อา?" อันเฟย์ แปลกใจเล็กน้อย

นิยาเดินออกไปข้างนอกโดยไม่มีคำอธิบายใด ๆ

พวกเขาไปที่ห้องนอนของซาอูล นิยาก้มลงค้นหาอะไรบางอย่างที่อยู่ด้านหลังเก้าอี้ มีอุโมงค์เล็ก ๆ ปรากฏขึ้นที่ผนังตรงข้ามมุมเตียงด้วยเสียงดังกังวาน อุโมงค์จะช่วยให้ใครบางคนผ่านไปได้โดยการหมอบลง

อันเฟย์ ดูสงบมาก อันที่จริงเขาคิดเรื่องนี้มาก่อนหน้านี้แล้ว ยากอร์ซึ่งอยู่คนเดียวบนเกาะมีทรัพย์สินมากมายจนอันเฟย์ต้องใช้เวลาทั้งสัปดาห์ในการฝังพวกมันทั้งหมด ในฐานะที่เป็นจอมเวทย์ ของสะสมของซาอูลควรจะอยู่เหนือกว่าของยากอร์! เป็นโอกาสดีที่ นิยา จะเปิดเผยความลับเนื่องจาก อันเฟย์ ส่งคนอื่นไปทำงานที่ได้รับมอบหมายทิ้งให้นางอยู่คนเดียว

“มากับข้าระวังตัวด้วย” นิยา หันหน้าไปกล่าวกับ อันเฟย์ จากนั้นก็เลี้ยวเข้าไปในอุโมงค์สีดำ

อันเฟย์ ติดตาม นิยา ผ่านอุโมงค์สีดำ อุโมงค์ดูเหมือนจะไม่ยาวเกินไปเนื่องจากประตูดูเหมือนจะอยู่ห่างออกไปเพียงหกหรือเจ็ดเมตร แต่ อันเฟย์ ไปไม่ถึงประตูแม้ว่าจะก้าวไปมากกว่า 20 ก้าวแล้วก็ตาม มีดวงดาวมากมายในทุกทิศทุกทางและอุโมงค์เริ่มเบลอค่อยๆถูกปกคลุมไปด้วยความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งทำให้ อันเฟย์ รู้สึกเหมือนกำลังเดินผ่านอวกาศ ถ้าเขามองไม่เห็นร่างของ นิยา เขาก็คงไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้า

"พวกเราอยู่ที่นี่!" นิยาเปิดประตูแสงสีแดงอ่อนปรากฏขึ้นภายใน ดวงดาวค่อยๆจางหายไปในความสว่างและมองเห็นอุโมงค์ได้ชัดเจน

อันเฟย์เตรียมจิตใจมามากแล้ว แต่เขาก็ยังรู้สึกช็อก! คริสตัลช่องว่างมังกร บนโต๊ะทำงานเปล่งแสงลึกลับออกมา ดูเหมือนว่าหลังจากเหตุการณ์สุดท้ายซาอูลกังวลว่าคริสตัลเวทมนตร์จะถูกขโมยอีกครั้งทำให้เกิดปัญหาโดยไม่จำเป็นเขาจึงซ่อนมันไว้ที่นี่โดยเฉพาะ แถวนั้นมีกรอบสีเงินคล้ายกับซูเปอร์มาร์เก็ตอยู่ทางซ้ายและขวาของห้อง ด้านบนของกรอบเงินด้านซ้ายเต็มไปด้วยม้วนเวทมนตร์ในสภาพดี จากความผันผวนของเวทมนตร์ที่ปั่นป่วนและน่ากลัว อันเฟย์ ไม่คิดว่าเขาจะรอดพ้นจากการโจมตีของม้วนคัมภีร์ได้ ด้านล่างของกรอบเงินเต็มไปด้วยกล่องเล็ก ๆ หลายสิบกล่อง อันเฟย์ เดินเข้าไปใกล้ ๆ และหยิบขึ้นมาพบว่ามันทำจาก คริสตัลปกปิดเวทย์ อันเฟย์ เปิดกล่องและพบอัญมณีเวทมนตร์สีฟ้าอ่อนอยู่ในนั้น อันเฟย์ ได้เรียนรู้วิธีการระบุผลึกเวทมนตร์ จากความผันผวนของสีและเวทมนตร์นี่เป็นอัญมณีเวทมนตร์ชนิดหนึ่ง! อันที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องระบุตัวตน เห็นได้ชัดว่าไม่มีอะไรที่ซาอูลเก็บมาที่นี่จะไร้ค่า

“ไม่ควรวางผลึกเวทมนตร์ของธาตุต่าง ๆ ไว้ด้วยกัน มิฉะนั้นจะทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่” นิยากระซิบ

มหัศจรรย์! อันเฟย์ ยกย่องจากก้นบึ้งของหัวใจ หลังจากการตายของยากอร์คริสตัลเวทย์มนตร์เฉพาะสามถึงห้าชิ้นก็ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง แต่ตอนนี้ซาอูลมีสมบัติมากกว่านั้นจริงๆ! ถ้าเขาเพิ่งขายกล่องคริสตัลไปเขาก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินไปตลอดชีวิต

"นี่คืออะไร?" อันเฟย์ เห็นม้วนเวทมนตร์วางอยู่แยกต่างหากที่ด้านบนของชั้นวางสีเงินห่อด้วยหนังที่ไม่รู้จักซึ่งดูเหมือนจะโดดเด่นจริงๆ

“นี่คือคัมภีร์กักขังสุญญากาศ ระวังอย่าแตะต้องมัน! หลายปีก่อนมีเพียงสามม้วนกักขังสุญญากาศที่เหลืออยู่ในทวีปแพน ตอนนี้นี่เป็นเพียงหนึ่งเดียวเนื่องจากอีกสองหายไปแล้ว”

อันเฟย์ค่อยๆเลื่อนลงอย่างระมัดระวังและมองข้ามมันไป ความผันผวนของเวทมนตร์ไม่ได้รุนแรงมากนัก แต่มีลักษณะที่ซ่อนอยู่ ทันใดนั้น อันเฟย์ ก็พบว่ามันคุ้นเคยราวกับว่าเขาน่าจะเคยเห็นมันที่ไหนสักแห่ง เมื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งในที่สุด อันเฟย์ ก็จำได้ว่านั่นคือที่ของ ยากอร์! โชคดีที่ตอนนั้นเขาระมัดระวังตัวมากและฝังสิ่งที่เขาไม่เข้าใจลงไป มิฉะนั้นเขาจะเสียใจถ้าพวกเขาถูกทิ้งโดยไม่ตั้งใจ

คงไม่มีใครคิดว่า ยากอร์ มีของจริงด้วยอ่า! อันเฟย์หัวเราะในใจขณะที่เขาหันไปมองที่ชั้นวางสีเงินด้านขวา มีหนังสือเวทย์มนตร์ทุกประเภททั้งเล่มหนาบางเล่มบางเล่มเก่ามากซึ่งดูเหมือนจะไม่ได้อ่านมาหลายปีแล้วและบางเล่มก็มีกระดาษเพียงไม่กี่แผ่น แต่จากการวิเคราะห์ทัศนคติของซาอูลข้อมูลที่บันทึกไว้ในชิ้นงานเหล่านั้นต้องมีความสำคัญมาก

ตรงกลางกำแพงด้านหน้า อันเฟย์ มีไม้กายสิทธิ์สี่อันแขวนอยู่ ไม้กายสิทธิ์ด้านซ้ายสุดเป็นสีแดงฝังด้วยคริสตัลเวทมนตร์สีแดง เห็นได้ชัดว่าเป็นไม้กายสิทธิ์ไฟ ไม้กายสิทธิ์อันที่สองจากทางซ้ายนั้นดูแปลกตาเล็กน้อยปกคลุมด้วยรูปแบบวงกลมสีดำและสีขาวที่ดูเหมือนงูแหวนเงิน ไม้กายสิทธิ์อันที่สามดูดีกว่าของอันเฟย์เล็กน้อย อันเฟย์ทำมาจากไม้ล้วนๆไม่มีคริสตัลเวทย์ในขณะที่อันนี้เหมือนหินเจียร์ที่มีพื้นผิวขรุขระมากไม่มีความงดงามหรือคริสตัลเวทย์ ไม้กายสิทธิ์อันที่สี่โปร่งแสงแสงเรืองรองปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราวและด้ามจับดูเหมือนสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวเช่นเดียวกับ ... มังกรในหนังสือที่ อันเฟย์ อ่านในห้องสมุด!

นิยาอ้าปาก แต่ไม่กล่าวอะไร นางรู้ถึงคุณค่าของไม้กายสิทธิ์ทั้งสี่ แต่ละชิ้นเป็นสมบัติล้ำค่าและสะดุดตา นางกลัว…กลัวว่า อันเฟย์ จะโล�

มีเสื้อคลุมเวทย์แขวนอยู่ที่ด้านข้างของไม้กายสิทธิ์แต่ละข้าง คนหนึ่งเป็นสีเหลืองซีดดูดีมาก อีกอันก็มืดอา ... จิตวิญญาณมากกว่า จากความเข้าใจในปัจจุบันของ อันเฟย์ เขาสามารถทำการวิเคราะห์ดังกล่าวได้เท่านั้น หากเขาไม่ได้สวมมันและใช้เวทมนตร์สักสองสามชิ้นเขาก็ไม่สามารถเข้าใจพลังที่แท้จริงของเสื้อคลุมเวทย์มนตร์ทั้งสองนี้ได้