ราชันย์ก็อบลิน : ตอนที่4
ตอนที่4
“แฮ่ก แฮ่ก”
การหายใจของผมไม่เข้าที่ หัวใจของผมเต้นเร็วกว่าลมหายใจซะอีก เมื่อมองไปที่ก็อบลินที่อยู่ใต้ร่างของผม ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองได้ฆ่าเขาแล้ว มีบางอย่างโผล่เข้ามาข้างในตัวผม ท้องของผมร้อน ในขณะเดียวกันผมก็รู้ว่าทำไมผมถึงสามารถโจมตีเขาได้ทันทีที่เห็นเขา เป็นเพราะหัวใจของผมเต้นแรง Ebon Heart ทำให้ผมเคลื่อนไหวรุนแรง และบังคับแขนที่อ่อนแอของผมเพื่อทำร้ายศัตรู ส่งผลให้ร่างกายของผมสั่นสะท้านในขณะนี้ ไม่มีทักษะการต่อสู้ แต่ทักษะนี้ช่วยให้ผมต่อสู้
“ให้ตายเถอะ”
ผมบ่นในตอนท้าย และจ้องมองศพที่สกปรกยิ่งกว่าผ้าที่เขาใส่
“มันยากเกินไป!”
คงเป็นเรื่องโกหกถ้าผมจะบอกว่าไม่ลังเล แม้ว่าผมจะหิวแค่ไหนก็ตามแต่ผมไม่อยากกินศพที่ถูกทุบนี้ แต่ถึงยังไงผมก็ไม่สามารถอยู่ในสถานที่นี้ได้ มันอันตรายเกินไปโดยเฉพาะถ้าผมลากร่างก็อบลินตัวนี้กลับเข้าสู่ทางเดิน ผมต้องไปที่ไหนสักแห่งที่ปลอดภัย ร่างกายของผมรู้สึกได้ถึงความหิวที่รุนแรงแบบที่ตอนผมเป็นมนุษย์ไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันทำให้ผมแทบคลั่ง ดูเหมือนว่าผมจะตายถ้าไม่ได้กินมัน
“ให้ตายเถอะ”
ผมฮึดฮัดเป็นครั้งสุดท้ายแล้วคว้าแขนที่สกปรกน้อยที่สุดเข้าปาก ผมพยายามกลืนมันลงท้อง ผมรู้สึกได้ถึงทักษะของการล่า
“อร่อย”
แม้เนื้อของก็อบลินยังไม่ได้ปรุงและยังคงมีรูปร่างที่เหมือนกับผมแต่มันอร่อยมาก เลือดและเนื้อของก็อบลินเปรอะเปื้อนเต็มปากของผม ผมสูญเสียความคิดและดื่มด่ำไปกับมัน และเมื่อผมรู้สึกตัวก็ไม่มีอะไรอยู่ตรงหน้าแล้วไม่ว่าจะเป็นกระดูก เนื้อหรือเลือด ไม่มีอะไรเลย ...
“อะไร... อะไร...”
ผมนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้า ผมกินก็อบลินทั้งตัวจริงๆหรอ? แต่ผมอิ่มมันเป็นการยืนยันว่าผมกินก็อบลินทั้งตัวจริงๆ
ร่างกายของผมรู้สึกวิเศษมาก พิสูจน์ได้ด้วยทักษะการล่า ผมคิดว่าผมดูดซับพลังของเหยื่อได้บ้างแต่มันไม่ได้ทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้น ทำไมถึงเป็นแบบนั้น? ก็อบลินอ่อนแอเกินไปหรือเปล่า?
(การล่า 1/1)
(บรรลุภารกิจ)
(คุณได้รับ 100 ค่าประสบการณ์)
(คุณได้ 10 เหรียญทองแดง)
(คุณได้รับ 1 ยาพลังชีวิตขั้นต่ำ)
(Level up!)
ในที่สุดเมื่อหน้าต่างปรากฏขึ้น ร่างกายของผมก็สดชื่นแบบหาที่เปรียบไม่ได้ ทำไมนะหรอ? ก็เพราะเลเวลผมขึ้น! หากการล่าเป็นกาแฟเพิ่มระดับก็เป็นสตาร์บัคแก้วใหญ่ ความรู้สึกในตอนนี้มันอิ่มเอมใจและเสพติดกับมัน
“อ่า..”
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในรูปลักษณ์ แต่ผมสามารถรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งเนื่องจากระดับที่เพิ่มขึ้น
(คัง ชิฮา / เฟท)
(ก็อบลิน Lv.2)
(ความแข็งแรง – 8, สุขภาพ – 10, เวทมนตร์ – 5, โชค - ???)
(ทักษะ – Ebon heart, การล่า, การหนี Lv. 1)
ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อเพิ่มขึ้น มันทำให้เห็นการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยแต่ความแตกต่างมันสำคัญกับผมมาก เป็นเรื่องยากที่จะอธิบายได้เว้นแต่คุณจะได้สัมผัสด้วยตัวเอง
การฆ่าก็อบลินจะได้รับค่าประสบการณ์และแม้แต่การทำเควสให้เสร็จก็ยังได้รับค่าประสบการณ์ หากคุณได้รับค่าประสบการณ์ ระดับของคุณจะเพิ่มขึ้นมันจะทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้นเมื่อเลเวลเพิ่ม และยิ่งคุณแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ คุณยิ่งมีโอกาสรอดชีวิตมากขึ้นเท่านั้น
“มากกว่านี้”
ผมต้องแข็งแกร่งขึ้น ผมจะต้องแข็งแกร่งขึ้นแน่นอนในอนาคต
ผมต้องช่วย... ไม่ ผมต้องมีชีวิตอยู่ และเพื่อมีชีวิตอยู่ผมจะต้องแข็งแกร่งขึ้น
ราวกับมีใครบางคนอ่านความคิดผมออก ตอนนี้สิ่งที่ผมต้องการปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตา
(สร้างเควส)
(คุณทำการล่าสำเร็จแล้วแต่มันไม่เพียงพอ คุณจะต้องกินก็อบลินมากขึ้นและพัฒนาความสามารถของคุณ พิสูจน์คุณสมบัติขั้นต่ำเพื่ออาศัยอยู่ในดันเจี้ยน)
(การฆ่า 0/20)
(การล่า 0/20)
ตัวเลขเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า แต่ผมไม่พอใจกับมัน ค่าประสบการณ์จากการจับก็อบลิน 10 ตัวและผมทำเควสสำเร็จหนึ่งครั้ง เควสนี้จะไม่ต่างกัน
ชีวิตที่ควรจะจบลงของผมได้ฟื้นขึ้นมาในดันเจี้ยนนี้ ร่างกายของผมอ่อนแอแต่ผมมีสิ่งที่ผมต้องการเพื่อความอยู่รอด ใครบางคนที่ผมไม่รู้จักกำลังให้ภารกิจกับผม มีหลายสิ่งที่ไม่รู้จักแต่ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว สิ่งเดียวที่สำคัญคือการมีชีวิตรอดและถ้าเป็นไปได้ต้องเข้มแข็ง
ผมตื่นขึ้นมานั่งและกำลังถือหินที่ยกง่ายกว่าเมื่อวานเดินไปตามทางอย่างระมัดระวังแต่ดวงตาผมก็ต้องเปร่งประกาย ผมเห็นก็อบลินอยู่ตรงทางเดิน ก็อบลินตัวนี้กำลังเดินอย่างโง่เขลา ผมต้องทำมันเดี๋ยวนี้ ผมไม่รู้ว่าเขาจะเห็นหลังกลับมาเมื่อไหร่ ผมพยายามเข้าหาเขาอย่างระมัดระวัง
บัดซบ! ตอนที่ผมกำลังจะใกล้ถึงตัวเขา ผมก็เหยียบหินบนพื้น!
“กี๊!”
ก็อบลินตกใจและหันกลับมา ในขณะที่ผมตบหน้าเขาอย่างแรงพร้อมกับหินที่อยู่ในมือ ก็อบลินกรีดร้องและยกกำปั้นขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่มันโดนหน้าผมอย่างแม่นยำ
เจ็บจนอยากจะกรี๊ด แต่คุณมีประสบการณ์มาก่อนหรือไม่? ช่วงเวลาที่ร่างกายหดตัวการระเบิดจะสิ้นสุดลง! ผมอดทนต่อความเจ็บแล้ววิ่งเข้าใส่เขา
“กี๊!!”
“หยุด!”
เขาล้มลงหัวกระแทกกับพื้นอย่างแรง ผมกำหมัดแน่นและกระแทกใส่เขาไม่ยั้ง เขาหมดหวังแต่ผมก็หมดหวังเช่นกัน เขากำลังคลานไปคว้าก้อนหินเหมือนกับที่ผมทำ มันอยู่ที่ไหน? ผมรีบคว้าก้อนหินนั้นแล้วตีมันเข้าที่หน้าผากเขา ถ้าคุณฆ่าเขาไม่ได้คุณจะตาย! มีเพียงความคิดนี้เท่านั้นที่เติมเต็มจิตใจของผม อีกครั้งที่หัวใจผมเต้นแรง มันเป็นอัตโนมัติมือของผมแร็วขึ้น ผมยังคงฟาดก้อนหินลงไป ก็อบลินตัวนั้นค่อยๆนิ่งในที่สุด
ตอนที่4
“แฮ่ก แฮ่ก”
การหายใจของผมไม่เข้าที่ หัวใจของผมเต้นเร็วกว่าลมหายใจซะอีก เมื่อมองไปที่ก็อบลินที่อยู่ใต้ร่างของผม ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองได้ฆ่าเขาแล้ว มีบางอย่างโผล่เข้ามาข้างในตัวผม ท้องของผมร้อน ในขณะเดียวกันผมก็รู้ว่าทำไมผมถึงสามารถโจมตีเขาได้ทันทีที่เห็นเขา เป็นเพราะหัวใจของผมเต้นแรง Ebon Heart ทำให้ผมเคลื่อนไหวรุนแรง และบังคับแขนที่อ่อนแอของผมเพื่อทำร้ายศัตรู ส่งผลให้ร่างกายของผมสั่นสะท้านในขณะนี้ ไม่มีทักษะการต่อสู้ แต่ทักษะนี้ช่วยให้ผมต่อสู้
“ให้ตายเถอะ”
ผมบ่นในตอนท้าย และจ้องมองศพที่สกปรกยิ่งกว่าผ้าที่เขาใส่
“มันยากเกินไป!”
คงเป็นเรื่องโกหกถ้าผมจะบอกว่าไม่ลังเล แม้ว่าผมจะหิวแค่ไหนก็ตามแต่ผมไม่อยากกินศพที่ถูกทุบนี้ แต่ถึงยังไงผมก็ไม่สามารถอยู่ในสถานที่นี้ได้ มันอันตรายเกินไปโดยเฉพาะถ้าผมลากร่างก็อบลินตัวนี้กลับเข้าสู่ทางเดิน ผมต้องไปที่ไหนสักแห่งที่ปลอดภัย ร่างกายของผมรู้สึกได้ถึงความหิวที่รุนแรงแบบที่ตอนผมเป็นมนุษย์ไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันทำให้ผมแทบคลั่ง ดูเหมือนว่าผมจะตายถ้าไม่ได้กินมัน
“ให้ตายเถอะ”
ผมฮึดฮัดเป็นครั้งสุดท้ายแล้วคว้าแขนที่สกปรกน้อยที่สุดเข้าปาก ผมพยายามกลืนมันลงท้อง ผมรู้สึกได้ถึงทักษะของการล่า
“อร่อย”
แม้เนื้อของก็อบลินยังไม่ได้ปรุงและยังคงมีรูปร่างที่เหมือนกับผมแต่มันอร่อยมาก เลือดและเนื้อของก็อบลินเปรอะเปื้อนเต็มปากของผม ผมสูญเสียความคิดและดื่มด่ำไปกับมัน และเมื่อผมรู้สึกตัวก็ไม่มีอะไรอยู่ตรงหน้าแล้วไม่ว่าจะเป็นกระดูก เนื้อหรือเลือด ไม่มีอะไรเลย ...
“อะไร... อะไร...”
ผมนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้า ผมกินก็อบลินทั้งตัวจริงๆหรอ? แต่ผมอิ่มมันเป็นการยืนยันว่าผมกินก็อบลินทั้งตัวจริงๆ
ร่างกายของผมรู้สึกวิเศษมาก พิสูจน์ได้ด้วยทักษะการล่า ผมคิดว่าผมดูดซับพลังของเหยื่อได้บ้างแต่มันไม่ได้ทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้น ทำไมถึงเป็นแบบนั้น? ก็อบลินอ่อนแอเกินไปหรือเปล่า?
(การล่า 1/1)
(บรรลุภารกิจ)
(คุณได้รับ 100 ค่าประสบการณ์)
(คุณได้ 10 เหรียญทองแดง)
(คุณได้รับ 1 ยาพลังชีวิตขั้นต่ำ)
(Level up!)
ในที่สุดเมื่อหน้าต่างปรากฏขึ้น ร่างกายของผมก็สดชื่นแบบหาที่เปรียบไม่ได้ ทำไมนะหรอ? ก็เพราะเลเวลผมขึ้น! หากการล่าเป็นกาแฟเพิ่มระดับก็เป็นสตาร์บัคแก้วใหญ่ ความรู้สึกในตอนนี้มันอิ่มเอมใจและเสพติดกับมัน
“อ่า..”
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในรูปลักษณ์ แต่ผมสามารถรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งเนื่องจากระดับที่เพิ่มขึ้น
(คัง ชิฮา / เฟท)
(ก็อบลิน Lv.2)
(ความแข็งแรง – 8, สุขภาพ – 10, เวทมนตร์ – 5, โชค - ???)
(ทักษะ – Ebon heart, การล่า, การหนี Lv. 1)
ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อเพิ่มขึ้น มันทำให้เห็นการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยแต่ความแตกต่างมันสำคัญกับผมมาก เป็นเรื่องยากที่จะอธิบายได้เว้นแต่คุณจะได้สัมผัสด้วยตัวเอง
การฆ่าก็อบลินจะได้รับค่าประสบการณ์และแม้แต่การทำเควสให้เสร็จก็ยังได้รับค่าประสบการณ์ หากคุณได้รับค่าประสบการณ์ ระดับของคุณจะเพิ่มขึ้นมันจะทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้นเมื่อเลเวลเพิ่ม และยิ่งคุณแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ คุณยิ่งมีโอกาสรอดชีวิตมากขึ้นเท่านั้น
“มากกว่านี้”
ผมต้องแข็งแกร่งขึ้น ผมจะต้องแข็งแกร่งขึ้นแน่นอนในอนาคต
ผมต้องช่วย... ไม่ ผมต้องมีชีวิตอยู่ และเพื่อมีชีวิตอยู่ผมจะต้องแข็งแกร่งขึ้น
ราวกับมีใครบางคนอ่านความคิดผมออก ตอนนี้สิ่งที่ผมต้องการปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตา
(สร้างเควส)
(คุณทำการล่าสำเร็จแล้วแต่มันไม่เพียงพอ คุณจะต้องกินก็อบลินมากขึ้นและพัฒนาความสามารถของคุณ พิสูจน์คุณสมบัติขั้นต่ำเพื่ออาศัยอยู่ในดันเจี้ยน)
(การฆ่า 0/20)
(การล่า 0/20)
ตัวเลขเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า แต่ผมไม่พอใจกับมัน ค่าประสบการณ์จากการจับก็อบลิน 10 ตัวและผมทำเควสสำเร็จหนึ่งครั้ง เควสนี้จะไม่ต่างกัน
ชีวิตที่ควรจะจบลงของผมได้ฟื้นขึ้นมาในดันเจี้ยนนี้ ร่างกายของผมอ่อนแอแต่ผมมีสิ่งที่ผมต้องการเพื่อความอยู่รอด ใครบางคนที่ผมไม่รู้จักกำลังให้ภารกิจกับผม มีหลายสิ่งที่ไม่รู้จักแต่ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว สิ่งเดียวที่สำคัญคือการมีชีวิตรอดและถ้าเป็นไปได้ต้องเข้มแข็ง
ผมตื่นขึ้นมานั่งและกำลังถือหินที่ยกง่ายกว่าเมื่อวานเดินไปตามทางอย่างระมัดระวังแต่ดวงตาผมก็ต้องเปร่งประกาย ผมเห็นก็อบลินอยู่ตรงทางเดิน ก็อบลินตัวนี้กำลังเดินอย่างโง่เขลา ผมต้องทำมันเดี๋ยวนี้ ผมไม่รู้ว่าเขาจะเห็นหลังกลับมาเมื่อไหร่ ผมพยายามเข้าหาเขาอย่างระมัดระวัง
บัดซบ! ตอนที่ผมกำลังจะใกล้ถึงตัวเขา ผมก็เหยียบหินบนพื้น!
“กี๊!”
ก็อบลินตกใจและหันกลับมา ในขณะที่ผมตบหน้าเขาอย่างแรงพร้อมกับหินที่อยู่ในมือ ก็อบลินกรีดร้องและยกกำปั้นขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่มันโดนหน้าผมอย่างแม่นยำ
เจ็บจนอยากจะกรี๊ด แต่คุณมีประสบการณ์มาก่อนหรือไม่? ช่วงเวลาที่ร่างกายหดตัวการระเบิดจะสิ้นสุดลง! ผมอดทนต่อความเจ็บแล้ววิ่งเข้าใส่เขา
“กี๊!!”
“หยุด!”
เขาล้มลงหัวกระแทกกับพื้นอย่างแรง ผมกำหมัดแน่นและกระแทกใส่เขาไม่ยั้ง เขาหมดหวังแต่ผมก็หมดหวังเช่นกัน เขากำลังคลานไปคว้าก้อนหินเหมือนกับที่ผมทำ มันอยู่ที่ไหน? ผมรีบคว้าก้อนหินนั้นแล้วตีมันเข้าที่หน้าผากเขา ถ้าคุณฆ่าเขาไม่ได้คุณจะตาย! มีเพียงความคิดนี้เท่านั้นที่เติมเต็มจิตใจของผม อีกครั้งที่หัวใจผมเต้นแรง มันเป็นอัตโนมัติมือของผมแร็วขึ้น ผมยังคงฟาดก้อนหินลงไป ก็อบลินตัวนั้นค่อยๆนิ่งในที่สุด