บทที่ 224 หอคอยดวงจันทร์

กฎแห่งทักษะเป็นอำนาจพิเศษที่ซีเว่ยมอบให้กับผู้ศรัทธาทุกคนในศาสนจักรเกม

และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันจึงมีผลเพียงผู้เล่น ไม่ใช่กับสาวกของทพเจ้าองค์อื่น

หนึ่งในนั้นคือ [กลยุทธ์การอยู่รอด: อิฟินิตี้] ของเอลีน่า

ผู้เล่นส่วนใหญ่คงจะคิดว่ามันเป็นทักษะปัดเป่าแบบ AoE จากผลของมันเมื่อครู่ แต่นั่นไม่จริงเลย

แท้จริงแล้วกลยุทธ์การอยู่รอด: อิฟินิตี้ คือการรีเซ็ตสถานะของผู้เล่นทุกคน ไม่ว่าจะเป็นมิตรหรือศัตรู ที่อยู่ในระยะเอฟเฟกต์

ใช่ มันใช้ได้ผลกับผู้เล่นเท่านั้น และไม่สามารถใช้ได้กับพันธมิตรหรือศัตรูที่นับถือศาสนาอื่น บัฟหรือดีบัฟทั้งหมดจะถูกรีเซ็ต ทุกอย่างรวมถึง HP และ MP ของผู้เล่นด้วย

เนื่องจากเอลีน่าเป็นนักบุญหญิง(ฝึกหัด) และนักบุญมีระดับเท่าเทียมกับพระสันตะปาปาหรือผู้นำของศาสนาอื่น ๆ เธอจึงได้รับอำนาจดังกล่าวเหนือผู้เล่นทั้งหมด

มันเป็นทักษะที่ครอบงำไม่ว่าจะมองมุมไหน แต่ทักษะนี้จะไม่มีผลกับเอลีน่า เนื่องจากเธอเป็นผู้ใช้มัน

แต่นั่นก็เป็นเหตุผลว่าทำไมมันจึงมีประสิทธิภาพเมื่อใช้กับคนจำนวนมาก มากว่าที่จะใช้แบบเดี่ยว ๆ

นอกจากระยะเวลาคูลดาวน์ที่ยาวนานแล้ว มันยังสิ้นเปลือง MP อีกด้วย การร่ายมันจะเป็นปัญหาใหญ่ หากเอลีน่าไม่เลเวลอัพและเติมแถบมานาของเธอให้เต็ม

ยิ่งไปกว่านั้นสกิลนี้จะไม่ลดการใช้ MP หรือเวลาคูลดาวน์หลังจากเพิ่มเลเวล แต่จะเพิ่มพื้นที่แสดงผลแทน

ไม่ว่าจะยังไง ‘กลยุทธ์การอยู่รอด: อินฟินิตี้’ ไม่มีทางใช้ได้กับเอลฟ์สาวเซลีน ดังนั้นเธอจึงยังคงติดเชื้อ จนไม่มีแรงดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของมาร์นี่ และนั่นหมายความว่าเธออาจจะอยู่ได้อีกไม่นาน

ทักษชำระล้างและปัดเป่าของเครลิคใช้ได้ผลแค่ผู้เล่นเช่นกัน ในขณะที่โพชั่นใช้ได้ แต่ปัญหาคือผู้เล่นที่นำโพชั่นแก้พิษ (มิรินดา) ติดตัวมาใช้มันไปหมดแล้วและไม่มีเหลือให้เธอ

โชคดีที่มาร์นี่อยู่ท่ามกลางผู้เล่น เขาค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ในหมู่ผู้เล่น และตระหนักได้ทันทีว่าเขากำลังเสียเวลาอยู่ที่นี่ ดังนั้นเขาจึงรีบอุ้มเซลีนไปกับเขาและกลับไปที่เมืองหลวงของเอลฟ์ ในขณะที่ผู้เล่นคนอื่น ๆ วิ่งตาม

ควรพูดสักนิดว่าไอเทมที่ดรอปจากปีศาจคือสนับมือสีทองระดับตำนานที่มีชื่อว่า 'การกลับมาของซอมบี้ไนท์คราย' และไอเทมนี้ยังมีสกิลติดตัวที่เรียกว่า ‘มือเท้าของยาโคบ’* ซึ่งสร้างความเสียหายเพิ่มเติมให้กับสัตว์ประหลาดและอันเดธ แต่ค่าสถานะของมันนั้นอยู่ในระดับปานกลาง ไม่คู่ควรกับชื่อของไอเทมระดับตำนานเลยสักนิด

(ยาโคบ (Jacob) ผู้เผยพระวจนะ)

ขณะที่ผู้เล่นคนอื่น ๆ มองหน้ากันและไม่รู้ว่าจะใช้มันยังไง เจ้าหญิงลีอาก็หยิบสนับมือไปด้วยรอยยิ้ม เนื่องจากเธอเป็นหนึ่งในผู้ที่มีส่วนร่วมกับการปราบปีศาจมากที่สุด เธอจึงกลายเป็นเจ้าหญิงหมัดเหล็กอย่างเป็นทางการ และได้ให้สัญญากับทุกคนว่า ผู้ที่เข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้จะได้รับการชดเชยเป็นเหรียญเกมหลังจากที่เธอกลับไปยังฐานที่มั่นลับในแลงคาสเตอร์

***

ทหารเอลฟ์ตกใจ เมื่อเห็นมนุษย์จำนวนมากวิ่งเข้ามาอย่างรีบเร่ง และคิดว่าพวกมนุษย์กำลังจะบุกโจมตีเมือง

โชคดีที่มาร์นี่เจรจาเก่งและความจริงที่ว่าเอลฟ์สาวในอ้อมแขนของเขานั้นกำลังจะตาย ทหารจึงอนุญาตให้เขาเข้าไปในเมืองได้

ราชินีเอลฟ์ก็ดูเหมือนจะรู้ความตั้งใจของผู้เล่นด้วยไอริสมาคอว์(นกแก้ว)ของเธอเช่นกัน เธอไม่ลังเลเลยที่จะพามาร์นี่ไปยังดินแดนลับของเอลฟ์ป่าที่เรียกว่าหอคอยดวงจันทร์

แม้จะเรียกว่าหอคอยดวงจันทร์ แต่จริง ๆ แล้วมันเป็นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีเถาวัลย์มากมาย และมีสระน้ำลึกลับอยู่ใต้รากไม้ แม้ว่าเถาวัลย์ที่แน่นหนาจะซ่อนมันไว้ แต่แสงจันทร์ก็ยังส่องเข้ามาทุกคืนและมีแสงสีเงินจาง ๆ จมลงสู่ก้นสระ

พันปีหลังจากสงครามเทพเจ้าและปีศาจ ตอนนี้สระน้ำทั้งสระกลายก็เป็นสีเงินสดใส

ตอนนี้ราชินีแห่งเอลฟ์รับเซลีนที่ใกล้ตายออกจากอ้อมแขนของมาร์นี่ และค่อย ๆ วางเธอลงในสระน้ำ

เอลฟ์สาวจมลงไปใต้น้ำสีเงินและหายไปในสระว่ายน้ำ

“เธอจะรอดไหม” มาร์นี่ถามอย่างเป็นห่วง

“เธอจะไม่เป็นไร” ราชินีเอลฟ์พูดเบา ๆ “หอคอยดวงจันทร์กล่าวกันว่าสามารถรักษาบาดแผลและเยียวยาโรคภัยของเอลฟ์ป่าได้ทั้งหมด มันเป็นสถานที่ที่เชื่อมโยงกับบ้านเกิดของเรา…แฟรี่แลนด์อันไกลโพ้น แม้ว่าสายเลือดของเผ่าพันธุ์เราจะถูกทำให้แปดเปื้อน และหมดสิทธิ์ที่จะกลับไปยังแฟรี่แลนด์ หอคอยดวงจันทร์ก็ยังคงเมตตาต่อเอลฟ์ป่าทุกคน และคอยรักษาโรคร้ายทั้งหมดของเรา”

จากนั้นเธอก็หันมามองมาร์นี่ด้วยรอยยิ้ม “แต่การกระทำของท่านทำให้ข้าประหลาดใจนัก แม้ว่าเซลีนจะเป็นครอบครัวที่มีค่าของข้า แต่สำหรับท่านเธอไม่มีอะไรมากไปกว่าเอลฟ์ป่าที่คอยเหยียดหยามท่าน ทำไมท่านถึงทำขนาดนี้เพื่อเธอ?”

“อืม…ถ้าข้าต้องพูดล่ะก็…”

มาร์นี่เกาหัวก่อนจะตอบอย่างลำบากใจ  “อาจเป็นเพราะเรื่องทั้งหมดเกิดจากข้า ถ้าข้าไม่ได้บอกว่าข้าอยากไปเห็นอาคานัมในป่าทริเนีย เธอคงจะไม่พาข้าไปแทนเจมี่ เธอมีโอกาสหลบหนี แต่เธอไม่ทำและคอยอยู่ข้าง ๆ ข้าตลอดเวลา และผลก็คือเธอโดนการโจมตีสุดท้ายของปีศาจ”

มาร์นี่หยุดไปชั่วขณะและยิ้ม “ข้าคงไม่รู้สึกผิดไปชั่วชีวิตถ้าข้าละเลยเด็กแบบนี้”

พูดได้ว่าเขาไม่ได้หลงใหลในความงามของเอลฟ์ พวกเขาอยู่ด้วยกันเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น มันไม่มีอะไรจะให้พูดถึง ทั้งความรู้สึกหรือความรัก สิ่งที่มาร์นี่คิดมันเป็นเพียงความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเท่านั้นที่ชัดเจนที่สุด

ทั้งที่คำ ๆ นี้พูดออกมาได้ง่าย ๆ แต่มีเพียงมาร์นี่ที่เคยเดินทางมาแล้วครึ่งทวีปเท่านั้นที่รู้ว่าการจะทำเช่นนั้นได้จริง มันยากเพียงใดในโลกที่สกปรกใบนี้

เดิมทีเขาไม่กล้าแสวงหาอะไรที่ไม่สมจริงแบบนั้น มีหลายครั้งที่สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยสำหรับเขาที่เป็นเพียงพ่อค้า เขาช่วยเหลือตัวเองไม่ได้จนแม้แต่นักเลงตัวเล็ก ๆ ข้างถนนบางคนก็อาจเอาชีวิตเขาได้

แต่หลังจากที่เขากลายเป็นผู้เล่น เป็นผู้ศรัทธาในเทพเจ้าแห่งเกม ชีวิตของเขาก็ไม่ได้สำคัญเป็นอันดับแรกอีกต่อไป ตอนนี้มาร์นี่มีโอกาสที่จะไล่ตามหัวใจตัวเองและมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องทำสิ่งที่ขัดต่อเจตจำนงของตัวเอง และรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต

“แค่นั้นจริง ๆ”

ไม่รู้ว่าราชินีเอลฟ์เข้าใจความหายของมาร์นี่หรือไม่ เธอเพียงแค่พยักหน้าให้เขาและยิ้มอย่างสง่างาม "ข้าเข้าใจ ไม่ว่าจะเพราะอะไร ข้าก็ขอขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของท่าน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปประตูแห่งทริเนียจะเปิดต้อนรับท่านเสมอ…สักวันหนึ่ง ท่านอาจจะเป็นสะพานเชื่อมระหว่างมิตรภาพของเอลฟ์ป่าและมนุษย์ก็เป็นได้”

-------------------------------------------------

เพจ FC-Translate