ตอนที่ 38 เงา
ตอนที่ 38 เงา
และในคืนนั้นอิมพ์ก็ได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่สามอย่างด้วยกัน ซึ่งมันจะส่งผลกระทบต่อชีวิตของเขาจากนี้ไปเป็นอย่างมาก
ในขณะที่กดมือของเขาไว้แน่นเหนือหน้ากากของเขา ผิวของเขาก็เย็นเฉียบมากขึ้นเป็นการตอบสนองต่อความรู้สึกอันหนักอึ้งนี้ อิมพ์ลุกขึ้นอย่างช้าๆและมองออกไปนอกหน้าต่างโดยมองผ่านหว่างนิ้วของเขาไปยังถนน ซึ่งนั่นเป็นความผิดประการแรกของเขา
เขาก็ต้องประหลาดใจกับบางสิ่งที่เขาเห็น ... อย่างน้อยที่สุดอิมพ์สามารถบอกได้จากสัญชาตญาณเลยว่าสถานการณ์ตอนนี้แปลกประหลาดและไม่ปกติดอย่างแน่นอน
มีหลายคนสวมใส่ชุดแต่งกายสีสันสดใส ส่วนใหญ่พวกมันจะมีสัแดงสีชมพูหรือสีม่วง พวกเขากำลังเดินอยู่บนถนนในขณะที่ผู้คนส่งเสียงดังออกมาพร้อมกับเครื่องมือต่างๆ บางคนก็กำลังดึงด้ายบางอย่างที่อยู่บนกล่อง บางคนก็เป่าแตรโลหะ และบางคนก็ตีกลอง
เป็นครั้งแรกที่อิมพ์เห็นว่ามีคนเดินเข้าออกร้านค้า 'ราคาแพง' และพวกเขาก็มากันค่อนข้างมากเลยทีเดียว และเมื่อใดก็ตามที่มีคนออกจากร้าน พวกเขาก็จะกลับออกมาพร้อมกับสิ่งของมากมายในคราวเดียว
ผู้คนบางคนที่เดินไปมานั้นอิมพ์ก็รู้จักบ้างเพราะเขาเคยเห็นคนเหล่านั้นในร้านค้าต่างๆมาก่อนหรือเคยสบตากันตอนอยู่บนถนน แต่ส่วนใหญ่แล้วมักจะอยู่ในสถานการณ์ไม่ได้สนใจกัน
ตอนนี้พวกเขาส่วนใหญ่ไม่ได้ใส่ชุดครบส่วนและสวมเพียงผ้าชินบางหลากสีสันและกำลังขว้างผลไม้ใส่คนอื่นๆที่กำลังเดินขบวนมาด้วยกันราวกับมีสายจูงไว้ แต่พวกเขาทั้งหมดก็มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน พวกเขากำลังมีความสุขกับสิ่งที่ทำเป็นอย่างมากและนั่นก็ดูได้จากรอยยิ้มที่สดใสและความยินดีที่พวกเขาแสดงออกมาตลอดเวลา
แล้วอิมพ์ก็ได้ยินเสียงดังอยู่ข้างหลังเขา
“หืม .. ? คุณอิมพ์เสียงดังนั่นคืออะไรกัน.. ?” รูดี้ถามอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เขาตื่นขึ้นและลุกขึ้นนั่งบนเตียงพร้อมกับขยี้ตา และในเวลาเดียวกันเด็กคนอื่น ๆ ก็ตื่นขึ้นมาเช่นกันรวมถึงเหล่าเด็กทารกที่เริ่มส่งเสียงไปทั่ว
“ไม่รู้ ... อยู่ในนี้ไว้” อิมพ์บอกพวกเขาขณะที่เขารีบตรงไปที่ประตูพร้อมกับทำหน้าบึ้งและปลดล็อค
และนั่นก็เป็นความผิดพลาดครั้งที่สองของอิมพ์
ตั้งแต่แรกอิมพ์นั้นมองไม่เห็นอะไรเลยและสายตาของเขาก็แคบลงเพราะหน้ากากที่สวมอยู่ และทันทีที่เขาเปิดประตูออกไปก็มีคนทิ่มเข้ามาที่ตาของเขาโดยตรงรูบนหน้ากาก
ทันทีที่อิมพ์รู้สึกถึงแรงกดบนใบหน้าของเขามันก็สายเกินไปแล้ว ร่างของเขาก็ถูกเหวี่ยงผ่านห้องไปและหัวของเขาจะกระแทกเข้ากับผนังไม้
[การโจมตีคริติคอล! -221 พลังชีวิต]
[คุณรู้สึกเวียนหัว ไม่สามารถควบคุมร่างกายได้]
อิมพ์สับสนและพยายามมองไปข้างหน้า แต่เขาไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้ สายตาของเขาพร่ามัวไปหมดและหน้ากากของเขาก็ค่อยๆหล่นลงมาที่ดวงตาของเขา อิมพ์ต้องการจับมันไว้ แต่เขาก็ขยับมือไม่ได้ไม่ว่าจะพยายามทำอะไรก็ตาม
แต่อย่างน้อยเขาก็ยังได้ยินทุกอย่างเหมือนปกติและเขาก็เห็นร่างเงาจางๆของทุกคน เด็กๆในห้องก็สับสนและตกใจกลัวเมื่อเห็นเงาร่างดำที่ดูประหลาดเข้ามาในห้อง
สิ่งแรกที่ร่างนั้นทำหลังจากเขามาในห้องก็คือมันมุ่งไปหารูดี้และมันก็ยื่นหน้าของมันเข้าไปใกล้เด็กคนนั้นและใช้นิ้วสองสามนิ้วจับหน้าของเขาและก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดังก้องไปรอบๆ อิมพ์สามารถได้ยินมันอย่าขัดเจนก็จริงแต่เสียงของมันนั้นอู้อี้ราวกับว่าพูดผ่านผ้าหนาๆ
“ ความอิจฉา” ร่างนั้นพูดและกดนิ้วลงบนหน้าผากของรูดี้ก่อนที่ร่างของเด็กหนุ่มตัวกลมจะหายไปในความว่างเปล่า
อิมพ์ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขารู้ว่าเด็กคนอื่น ๆ นั้นได้กลายเหมือนเป็นอัมพาตไปแล้ว แต่ลีออนกับ 'นักบวชศักดิ์สิทธิ์' นั้นยังคงส่งเสียงร้องออกมาเหมือนก่อนหน้า ซึ่งเสียงร้องที่ดังนี้ราวกับจะเจาะเข้าไปในกะโหลกของอิมพ์
และในขณะที่ไม่มีใครรู้ว่าต้องทำอะไร ร่างสีดำสนิทก็เดินเข้ามาหาเด็กคนต่อไปซึ่งก็คือคลีเมนไทน์ เช่นเดียวกับรูดี้มันยื่นหน้าตรงไปที่หน้าผากของเธอแล้ววางนิ้วลงบนหน้าผากของเธอ "ความตะกละ"
จากนั้นร่างของเด็กอีกคนก็หายไปในความว่างเปล่า ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงเด็กอีกคนเริ่มร้องไห้ มันเป็นเสียงของแซมมี่ที่คนชุดดำกำลังค่อยๆเดินเข้าไปหา
เธอพยายามขยับศีรษะออกด้วยความกลัว แต่นั่นไม่ได้ส่งผลอะไรกับร่างนั้นมากนัก ในขณะที่เท้าของมันยืนตรงจุดที่พวกเขาอยู่ร่างกายส่วนบนของมันก็ขยับเข้ามาใกล้แซมมี่ราวกับว่าร่างกายของมันยืดตัวยาวได้ จากนั้นก็ทำซ้ำเช่นเดิม "ความภาคภูมิใจ" มันพูดและค่อยๆดันนิ้วไปที่หน้าผากของแซมมี่ก่อนที่เธอจะหายตัวไปเหมือนอีกสองคน
เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น อิมพ์ก็พยายามขยับร่างกายเพื่อลุกขึ้นยืน แต่ไม่ว่าเขาจะทำยังไงมันก็รู้สึกราวกับว่าร่างนี้ไม่ใช่ของเอาอีกต่อไปและมันก็หนักกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า แม้การมองเห็นจะเริ่มกลับมาเป็นปกติแล้ว แต่ร่างกายของเขายังคงอยู่ในสภาพอนาถเหมือนเดิมในขณะที่พยายามเข้าไปใกล้อาร์ค
แม้ว่าเด็กชายคนนี้จะทนต่อสิ่งต่างๆเช่นความกลัวได้สูง แต่อิมพ์ก็สังเกตเห็นว่าขากำลังสะอื้นออกมาเมื่อเห็นร่างตรงหน้าทำบางอย่างกับเพื่อนของเขา แต่ก่อนที่เขาจะรู้ตัวร่างนั้นก็หันไปที่อาร์ค
“ความมากตัณหา” แล้วเด็กคนต่อไปก็หายไป
และเช่นเดียวกัน ร่างนั้นก็เริ่มเดินไปหาเด็กทารก ตอนนี้อิมพ์เริ่มรู้สึกว่าร่างกายของเขาค่อยๆกลับมาควบคุมได้อย่างช้าๆแล้วพร้อมกับอารมรณ์และความรู้สึกที่โกรธเกรี้ยวอย่างเต็มที่
แต่ดูเหมือนว่าร่างนั้นจะสนใจเพียงแต่เด็กทารกเท่านั้น มันเดินเข้าไปหาลีออนและโค้งตัวลงเพือจับใบหน้าของเขาไว้ก่อนที่จะแตะลงบนหน้าผากของทารก "ความเกียจคร้าน"
จากนั้นเมื่อหนึ่งในเสียงร้องไห้หายไปความโกรธของอิมพ์ที่อยู่เหนือทุกสิ่งก็ระเบิดออก แม้ว่าตอนนี้ร่างกายของเจ้าสิ่งนั้นจะอยู่ใกล้เด็กคนสุดท้ายซึ่งก็คือ 'นักบวชศักดิ์สิทธิ์'แล้วก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่างมันกลับดูลังเลที่จะยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับเธอ แต่มันก็ยังคงชูนิ้วขึ้นมาและแตะไปที่หน้าผากของเด็กทารกคนนั้น "ความโลภ"
ทันทีที่ร่างนั้นแตะไปยังหน้าผาก เด็กทารกก็หายไปเหมือนคนอื่น ๆ แต่มือของร่างเงานั้นกลับค่อยๆหลุดออกจากกันราวกับได้รับความเสียหายจากการดำรงอยู่ของเด็กทารกหญิงคนนั้น
ตอนนี้เองอิมพ์ก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ เธอนั้นคือ'นักบวชศักดิ์สิทธิ์' และพลังงานศักดิ์สิทธิ์ของเธอก็สร้างความเสียหายให้กับอสูรได้ ... อิมพ์ได้เรียนรู้ทักษะ 'ต้านทานพลังงานศักดิ์สิทธิ์' มาดังนั้นเขาจึงยังไม่เป็นไรจนถึงตอนนี้ แต่หากสิ่งมีชีวิตอื่นที่เป็นอสูรทำแบบเขา มันก็ไม่อาจรอดพ้นจากอาการบาดเจ็บได้
ไม่เป็นไรเพราะตอนนี้เด็กคนนั้นก็หายไปแล้วแต่ความโกรธของอิมพ์นั้นยังคงรุนแรงขึ้นตลอดเวลา
ด้วยกริชที่เขามีอยู่ในมืออิมพ์ก็วิ่งไปข้างหน้าและพยายามแทงมันเข้าไปในร่างกายของมัน และด้วยความโชคดีของเขา เขาก็ทำได้! อย่างน้อยนั่นก็เป็นสิ่งที่อิมพ์คิดในตอนแรก แต่เมื่อเขามองเข้าไปใกล้ ๆ อิมพ์ก็สังเกตเห็นว่ามีรูขนาดใหญ่เปิดขึ้นบนร่างของเงานั้นซึ่งทำให้อิมพ์แทงผ่านมันไปอย่างสิ้นเชิง
แต่ก็โชคดี ก่อนรูบนร่างจะปิดลงเขาสนั้นามารถดึงมือออกมาได้ทัน แต่ถึงอย่างนั้นกริชของเขาก็ยังติดอยู่ในท้องของร่างเงานั้นอย่างไม่สมเหตุผล
เนื่องจากการเคลื่อนไหวที่ติดขัดอิมพ์จึงสูญเสียการทรงตัวและลงเอยด้วยการล้มคว่ำลงบนพื้นข้างตะกร้าที่เด็กทารกมักจะนอนอยู่และตอนนี้ร่างนั้นก็กำลังเข้าใกล้อิมพ์ ดังนั้นเขาจึงหาทางป้องกันตัว
ด้วยความคิดเหล่านั้นเขาก็รีบคว้าที่จับตะกร้าแล้วโยนไปที่หัวของร่างนั้น จากนั้นส่วนหนึ่งของร่างนั้นก็หายไปกลายเป็นช่องว่างขนาดใหญ่แต่ก็งอกกลับมาใหม่อย่างรวดเร็ว
ในขณะที่อิมพ์กำลังคิดว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ชิ้นส่วนผ้าที่มักจะห่อเด็กทารกในตะกร้าไว้ก็หล่นลงมาจากตะกร้าและแปัอยู่บนพื้นตรงหน้าร่างเงานั้น
และโดยที่ไม่สังเกตเห็น ร่างเงานั้นก็เหยียบผ้าผืนนั้นทันที แม้ว่ามันจะไม่นานก็ตามแต่เท้าของมันที่สัมผัสกับผ้ากลับหายไปทันทีและมันก็ถูก 'ผลักออกไป' ด้วยผ้าผืนั้นและร่างนั้นก็เริ่มกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แม้ว่าเสียงกรีดร้องของมันนั้นจะทำร้ายอิมพ์อยู่พอสมควรก็ตาม แต่เขาก็สามารถต่อสู้ผ่านมันไปได้
อิมพ์นั้นสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าด้วยเหตุผลบางอย่างผ้านั้นกลับสามารถสร้างความเสียหายให้กับร่างเงานั้นได้ อาจเป็นเพราะมันคือผ้าที่ทารกห่มอยู่เสมอมันจึงกลายเป็นของศักดิ์สิทธิ์ไปตามกัน แต่ถ้าจะให้หาเหตุผลมากกว่านี้อิมพ์ก็ไม่รู้แล้ว แต่ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้มันก็ถือได้ว่าเป็นอาวุธที่ดีสำหรับเขาตอนนี้
เขารีบหยิบผ้าขึ้นมาพันรอบกำปั้นทันทีและพยายามผูกมันไว้ไม่ให้หลุด จากนั้นก็เหวี่ยงหมัดไปที่ร่างเงานั้นทันที
และในขณะที่อิมพ์ชกออกไปร่างนั้นก็หันมาทางเขาพร้อมกับหยุดกรีดร้องไปชั่วครู่ และทันทีคำพูดของมันก็หลุดออกมาในขระที่จ้องมายังเขา “ความพิโรธ.”
แต่คราวนี้การโจมตีของอิมพ์นั้นส่งผลอย่างจัง แม้ว่าจะเพียงแค่เสี้ยววินาทีที่ร่างเงานั้นสัมผัสกับผ้า แต่นั่นก็ทำให้มันกระเด็นไปข้างหลังทันที
[อสูรเงา -134 ความเสียหาย]
[คุณโจมตีด้วยคุณสมบัติที่เป็นพิษต่ออีกฝ่าย ความเสียหายเพิ่มขึ้น 100 เท่า]
[ความเสียหายทั้งหมด: 13400]
อิมพ์มองไปที่การแจ้งเตือนด้วยความสับสนในขณะที่ร่างของ 'อสูรเงา' กำลังกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และแน่นอน อิมพ์ก็ฉวยโอกาสนี้ทันที
[อสูรเงา -161 ความเสียหาย]
[คุณโจมตีด้วยคุณสมบัติที่เป็นพิษต่ออีกฝ่าย ความเสียหายเพิ่มขึ้น 100 เท่า]
[ความเสียหายทั้งหมด: 16100]
[อสูรเงา -117 ความเสียหาย]
[คุณโจมตีด้วยคุณสมบัติที่เป็นพิษต่ออีกฝ่าย ความเสียหายเพิ่มขึ้น 100 เท่า]
[ความเสียหายทั้งหมด: 11700]
[อสูรเงา -159 ความเสียหาย]
[คุณโจมตีด้วยคุณสมบัติที่เป็นพิษต่ออีกฝ่าย ความเสียหายเพิ่มขึ้น 100 เท่า]
[ความเสียหายทั้งหมด: 15900]
[คุณฆ่าอสูรเงา!]
[คุณเลเวลอัพ!]
[คุณเลเวลอัพ!]
...
[คุณเลเวลอัพ!]
[คุณมี 7 แต้มสเตตัสที่ยังไม่ได้ใช้]
หลังจากจ้องมองร่างที่ค่อยๆหายไปในความว่างเปล่า อิมพ์ก็รีบหยิบกริชของเขาขึ้นมาและกำจัดการแจ้งเตือน แต่แน่นอนว่าเขาอ่านพวกมันทั้งหมดแล้ว แต่ตอนนี้อิมพ์ต้องสนใจอย่างอื่นก่อน
และนั่นเริ่มต้นด้วยการเปิดสถานะของเขา
[ชื่อ - ไม่มี] [เผ่า - อิมพ์ผู้รอบรู้] [เลเวล - 8]
[พลังชีวิต - 1200] [มานา - 2350]
[ความแข็งแกร่ง - 20] [ร่างกาย- 20] [ความต้านทาน- 20]
[ความคล่องแคล่ว - 32] [หลบหลีก - 20 ] [ความแม่นยำ- 22]
[ความฉลาก - 64] [สติปัญญา- 31]
[การรับรู้ - 43] [พลังจิต - 20] [ความสามารถพิเศษ - 3]
[ มี 7 แต้มสเตตัสที่ยังไม่ได้ใช้]
[ทักษะ]
- [การใช้ภาษาระดับฝึกหัด ] [Level - 90]
- [ลอบเร้นฝึกหัด] [เลเวล - 57]
- [ความเชี่ยวชาญกริชเริ่มต้น] [เลเวล - 21]
- [สมาธิระดับเริ่มต้น] [เลเวล - 43]
- [การกินจุระดับเริ่มต้น] [เลเวล - 18]
- [การต้านทานการอ่อนเพลียระดับริ่มต้น] [เลเวล- 56]
- [การต้านทานการเจ็บป่วยระดับเริ่มต้น] [เลเวล - 6]
- [ การปรุงอาหารระดับเริ่มต้น] [เลเวล - 13]
- [การชำแหละระดับเริ่มต้น] [เลเวล - 19]
- [เวทย์น้ำระดับเริ่มต้น] [เลเวล - 11]
- [เวทย์ลมระดับเริ่มต้น] [เลเวล - 3]
- [การต้านทานพลังงานศักดิ์สิทธิ์ระดับเริ่มต้น] [เลเวล - 96]
[พร]
- [พรของไนอาดผู้โดดเดี่ยว]
