ตอนที่78 คุนเผิงสำแดงเดช
ตอนที่78 คุนเผิงสำแดงเดช
“บังอาจ!เจ้ามองไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาหรือ!” บนท้องฟ้านักรบผู้ยิ่งใหญ่ที่นั่งอยู่บนสัตว์อสูรกลืนสวรรค์ตะโกน เขายกมือขึ้นปราบผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลจินได้อย่างสมบูรณ์ ฝ่ามือขนาดใหญ่ของเขาปกคลุมท้องฟ้าครอบคลุมพวกเขาทั้งหมดบนพื้นดิน
เห็นได้ชัดว่านี่คือผู้เชี่ยวชาญ 'อาณาจักรปลดปล่อยตัวเอง' ที่น่ากลัวซึ่งเป็นผู้นำระดับสูงสุดของกองทหารแห่งนี้
ในบางสถานการณ์คนเหล่านี้เป็นที่รู้กันดีว่าเป็นสิ่งมีชีวิตระดับผู้ยิ่งใหญ่ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก แต่ในสถานการณ์นี้เขาคือผู้ที่มีอำนาจมากที่สุด
ผู้เชี่ยวชาญด้านขอบเขตแยกตัวเองของตระกูลจินล้วนถูกจำกัดความเคลื่อนไหวด้วยมือเพียงข้างเดียวจากเขา ทำให้ทุกคนตกใจหวาดกลัว ผู้ที่อยู่ในอาณาจักรปลดปล่อยตนเองนั้นตอแยไม่ได้จริงๆ
บนเวทีจินจื่อเฟยถูกผ่าครึ่งด้วยกระบี่เสียงกรีดร้องที่น่าสังเวชดังออกมา
ทุกคนลมหายใจหยุดชะงัก ผลลัพธ์นี้น่ากลัวเกินความคาดหมายของทุกคน เจ้าหนูอาณาจักรธรรมปลอมสามารถจัดการผู้แข็งแกร่งขอบเขตแยกตัวเอง?
ตอนนี้สีหน้าของหวังฉางเหอเปลี่ยนเป็นซีดขาวหายใจติดขัด เขาปฏิเสธที่จะเชื่อในสิ่งที่ห็น วิชาลับของตระกูลหวังถึงกับรั่วไหลออกมา?
กา!
ทันใดนั้นกระบี่สีดำในสนามประลองก็แตกออกและส่งเสียงดัง
ทุกคนต่างตะลึง สถานการณ์ที่ปรากฏเปลี่ยนไปไม่เหมือนกับที่พวกเขาจินตนาการไว้
“วิชาสยบความโกลาหลนี้มีปัญหาฮวงไม่ได้รับมรดกที่แท้จริง!” มีคนตระหนักเข้าใจความจริง
ในขณะเดียวกันหวังฉางเหอก็รู้สึกเหมือนหายใจคล่องได้ในที่สุด ตอนนี้เขาเพิ่งเข้าใจว่าวิชาของสือฮ่าวนั้นมีความแตกต่างจากวิชาสยบความโกลาหลของตระกูลหวังพวกเขา
“เจ้าเกือบหลอกข้าได้สำเร็จ จงมอบชีวิตมา!” จินจื่อเฟยตะโกน วิญญาณดั้งเดิมของเขารวมเข้าด้วยกันอีกครั้ง แต่ความสว่างนั้นลดลงกว่าเดิมอย่างมากนี่เป็นความเสียหายร้ายแรง
เมื่อสักครู่เขาตกใจมากในตอนเด็กเขาได้รับสมุนไพรบำรุงวิญญาณมานั่นทำให้วิญญาณดั้งเดิมของเขามีพลังเหนือกว่าใคร ทำไมวันนี้เมื่อเผชิญหน้ากับเจ้าหนูอาณาจักรธรรมปลอมทั้งสองฝ่ายต่างได้รับบาดเจ็บไม่ปรากฏผลแพ้ชนะ
นั่นคือเหตุผลที่เขาต้องการต่อสู้ต่อไปและใช้ไม้เด็ดทั้งหมดของตัวเองเพื่อฆ่าอีกฝ่ายให้ได้
คชา!
กระบี่วิญญาณดั้งเดิมแตกสลายออกกลายเป็นแสงสีทอง จากนั้นพวกมันก็รวมเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็วกลายเป็นคุนเผิงสีทองขนาดเล็ก!
“อืม ไม่ถูกต้องทำไมเขาถึงไม่ได้รับบาดเจ็บ” จินจื่อเฟยตกใจ
จิตใจของคนอื่นก็ตื่นตระหนกเช่นกัน กระบี่เล่มนั้นถูกทำลายอย่างชัดเจนดังนั้นจะเป็นไปได้อย่างไรที่วิญญาณดั้งเดิมของเขาจะไม่ได้รับความเสียหาย แถมยังทรงพลังขนาดนี้?
หวังฉางเหอตื่นตระหนกวิชานี้คืออะไร? ทำไมมันถึงเหมือนกับวิชาสยบความโกลาหลมากขนาดนี้?
เห็นได้ชัดว่าสือฮ่าวไม่เข้าใจวิชาสยบความโกลาหล ไม่มีอะไรมากไปกว่าการเลียนแบบ ในความเป็นจริงเขากำลังใช้ออกด้วยคัมภีร์อมตะ!
ในช่วงปีนี้เขามักจะค้นหาเกี่ยวกับการทดสอบทุกประเภท ในท้ายที่สุดเขาค้นพบว่าคัมภีร์อมตะนั้นเหมาะสมที่สุดสำหรับร่างกายทางกายภาพถ้ามันถูกใช้บ่มเพาะวิญญาณดั้งเดิมผลลัพธ์ที่ได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
ไม่เช่นนั้นวิญญาณดั้งเดิมที่ถูกแปลงเป็นรูปกระบี่จะได้รับความเสียหายได้อย่างไร?
ในท้ายที่สุดหลังจากลองทำสิ่งต่างๆซ้ำแล้วซ้ำเล่าเขาสามารถบ่มเพาะวิญญาณดั้งเดิมให้แข็งแกร่งเทียบเกือบเท่ากับกายเนื้อได้อย่างที่แสดงออกในวันนี้
แม้ว่าจิตวิญญาณดั้งเดิมของเขาจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ แต่ในช่วงเวลานั้นเองคัมภีร์อมตะก็เปิดใช้งานด้วยตัวของมันเองทำให้วิญญาณดั้งเดิมของเขาสามารถฟื้นตัวใหม่ได้อย่างรวดเร็วโดยที่พลังไม่ลดลงแม้แต่น้อย
เสียงนกร้องดังก้องสวรรค์และปฐพี!
วิญญาณดั้งเดิมของสือฮ่าวกลายเป็นคุนเผิงซึ่งกำลังเข่นฆ่าไปข้างหน้าและยังคงมีพลังอยู่ในสถานะสูงสุด!
ใบหน้าของจินจื่อเฟยแสดงออกอย่างหวาดกลัว
เขาพบว่าสิ่งนี้ยากที่จะเชื่อได้ลง เหตุใดจิตวิญญาณดั้งเดิมของฮวงจึงมีพลังมากมายขนาดนี้สามารถกลับมารวมตัวกันได้อีกครั้งไม่ได้ได้รับบาดเจ็บ!
ในความเป็นจริงจิตวิญญาณดั้งเดิมของสือฮ่าวมีพลังมากเพียงนี้เพราะเขาได้กินผลโพธิ์ทองดอกและบัวนำทางวิญญาณ ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งบำรุงพลังวิญญาณดั้งเดิมที่ดีกว่ายาศักดิ์สิทธิ์เสียอีก
นอกเหนือจากนี้เขายังเคยประสบกับความทุกข์ยากบนสวรรค์หลายครั้งด้วยการปลอมวิญญาณดั้งเดิมของตัวเองเป็นสิ่งของต่างๆ ทำให้มันมีความแข็งแกร่งมากกว่าปกติหลายเท่า
หากจะมองอีกด้านวิญญาณดั้งเดิมในปัจจุบันของเขาน่ากลัวยิ่งกว่า
ร่างกายของเขาเสียอีก!
คุนเผิงถลาล้ม!
ปู!
คราวนี้มีฝนสาดส่องออกไปด้านนอก นกศักดิ์สิทธิ์สีทองไม่ได้รับอันตรายใดๆในขณะที่ดวงอาทิตย์วิญญาณดั้งเดิมเกือบจะถูกทำลายโดยคุนเผิง!
“อา…” จินจือเฟยกรีดร้องอย่างเจ็บปวด
วิญญาณดั้งเดิมของเขาแตกกระจายขึ้นสู่ท้องฟ้าและโปรยปรายลงมาราวกับสายฝนโลหิต สิ่งนี้มีค่ายิ่งกว่าโลหิตแก่นแท้เพราะนี่คือพลังวิญญาณที่รั่วไหลออกมาหลังจากวิญญาณดั้งเดิมได้รับบาดเจ็บ
จินจื่อเฟยพ่ายแพ้ครั้งใหญ่!
หากพวกเขาต่อสู้กันจริงๆโดยอาศัยการบ่มเพาะของตัวเองด้วยขอบเขตการแยกตนเองเขาจะมีข้อได้เปรียบอย่างมาก แต่ตอนนี้เพราะเขาต่อสู้กับวิญญาณดั้งเดิมของฮวง เขาจึงลงเอยในสภาพนี้
ชูวา!
เสียงวิญญาณดั่งเดิมสือฮ่าวกลับไปยังร่างกาย จากนั้นเขาก็รีบไล่ตามจินจื่อเฟยอย่างติดๆ
จินจือเฟยตกใจและโกรธมาก เด็กรุ่นหลังกล้าไล่ตามเขาแบบนี้จริงๆ!
ท่าร่างของสือฮ่าวนั้นรวดเร็วเกินไป จิตวิญญาณดั้งเดิมของจินจือเฟยได้รับบาดเจ็บอยู่ก่อน การที่เขาจะกลับเข้าร่างไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะฝ่ายตรงข้ามก็ไล่ตามมาถึงแล้ว
แรดเพลิงศักดิ์สิทธิ์ตัวนั้นกำลังวิ่งอยู่ในขณะที่แบกร่างของเจ้าของมันหลบหนีอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า แต่มันก็ยังไม่เร็วไปกว่าสือฮ่าว สุดท้ายมันก็ถูกจับได้
“เจ้า…” จินจือเฟยมึนงง เหลือระยะทางสั้นๆระหว่างวิญญาณดั้งเดิมและร่างกายของเขา
เปง!
ไม่ไกลออกไปสือฮ่าวทิ้งตัวลงมาจากด้านบนเท้าข้างหนึ่งเหยียบย่ำลงบนใบหน้าของจินจื่อเฟยจนร่างเขากระแทกลงกับพื้น
ทุกคนแสยะยิ้มเมื่อเห็นสิ่งนี้พวกเขารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด เป็นเพราะใบหน้าของจินจื่อเฟยบิดเบี้ยวเสียงกระดูกแตกดังขึ้นเบาๆ
ทันทีที่กายเนื้อของจินจื่อเฟยร่วงหล่นลง สือฮ่าวก็ตามลงไปเท้าเหยียบเข้าใบหน้าของจินจื่อเฟยทำให้มันอยู่ใต้เท้าของเขา
“ก่อนหน้านี้เจ้าแสดงตัวอย่างหยิ่งผยอง พูดจาโอ้อวดจะสั่งสอนข้าอย่างนั้นอย่างนี้ สุดท้ายแล้วเจ้าก็ไม่ต่างจากสวะกองหนึ่ง!” สือฮ่าวกล่าวอย่างเย้ยหยัน
ในขณะนี้หัวใจของจินจือเฟยแทบจะระเบิดด้วยความโกรธ เขายังคงอยู่ในสภาพวิญญาณดั้งเดิม เฝ้าดูอย่างหมดหนทางในขณะที่สือฮ่าวเหยียบย่ำร่างของเขาอยู่ที่ใต้เท้า นี่เป็นความอัปยศอดสูเกินไป
ทุกคนมึนงง แท้จริงแล้วคือฮวงที่เป็นฝ่ายชนะ!
จินจือเฟยโกรธมากความรู้สึกนี้ยากเกินจะทนได้ จิตวิญญาณดั้งเดิมของเขาอยู่ภายนอกปรารถนาที่จะกลับสู่กายเนื้อ ส่วนร่างกายของเขากำลังจะเผชิญกับสถานการณ์ที่ถูกเหยียบย่ำลงใต้ฝ่าเท้า หากอีกฝ่ายลงมือโจมตีมาตอนที่ยังไม่ทันได้กลับเข้าร่างมันจะเป็นอันตรายอย่างยิ่ง
มันเป็นสถานการณ์ที่เขาไม่สามารถยอมรับได้!
“เจ้าไม่ต้องการร่างกายนี้อีกต่อไปหรือ” สือฮ่าวถาม
ปัง!
เขาเตะใบหน้าที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าอีกครั้ง
"เจ้า! หยุดเดี๋ยวนี้!" จินจื่อเฟยตะโกนด้วยความรู้สึกอับอายอย่างแท้จริง ถ้าเขากลับเข้าสู่ร่างของตัวเองแล้วมันจะน่าอัปยศแค่ไหน ถ้าเขาไม่กลับก็จะมีปัญหาใหญ่หลวงตามมาอีก
“เจ้ายอมรับความพ่ายแพ้หรือไม่”สือฮ่าวถามอย่างไม่แยแส
“ข้า…” จินจื่อเฟยโกรธมาก ก่อนหน้านี้เขาเคยพูดหลายอย่างเยาะเย้ยเด็กคนนี้ แต่สุดท้ายมันก็ย้อนกลับมาหาตัวเอง
เขารู้สึกเจ็บแปลบบนใบหน้าราวกับว่ามันถูกตบอย่างรุนแรง
"ข้าแพ้แล้ว!" จินจื่อเฟยพูดอย่างไม่เต็มใจ
ฮ่อง!
บนสนามประลองแห่งนี้มีเสียงดังเพื่อเป็นการประกาศให้ทุกคนทราบว่าการต่อสู้ได้จบลงแล้ว ทุกคนคุยกันอย่างตื่นเต้น
“เอาล่ะชัยชนะได้ถูกกำหนดไว้แล้ว ขอให้จบลงตรงนี้” นักรบผู้ยิ่งใหญ่บนท้องฟ้ากล่าวตักเตือนอีกครั้ง
“นี่คือกระเป๋าหนังอย่างดีของเจ้า!”
ปัง!
เสียงขาขวาของสือฮ่าวเตะร่างกายของจินจื่อเฟยออกไป
จินจื่อเฟยโกรธมาก จิตวิญญาณดั้งเดิมของเขาพุ่งสูงขึ้นและกลับคืนสู่ร่างในทันที ทันใดนั้นเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงโดยเฉพาะใบหน้าที่ยังร้อนผ่าวอยู่ เป็นเพราะยังมีรอยประทับรองเท้าที่ชัดเจนอยู่บนนั้น
“ข้าโกรธแทบตาย!” จินจื้อเฟยรู้สึกอับอายและไม่พอใจอย่างยิ่ง เรื่องของวันนี้เป็นความอัปยศที่เขาจะจดจำไปตลอดชีวิต
เขาเรียกสัตว์ขี่ของตัวเอง แต่พบว่าสือฮ่าวกระโจนออกไปนั่งบนหลังของแรดเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์ตัวนั้น พลางกระตุ้นมันอย่างรุนแรงโดยยึดมันเป็นสมบัติของตัวเอง
“นั่นเป็นของข้า!” จินจื่อเฟยพูดอย่างโกรธแค้น
“นี่เป็นสินสงครามของข้าเมื่อมันเข้าสู่สนามรบก็ถือว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของการประลอง”สือฮ่าวมีสีหน้าเอาเรื่อง
มันน่าอับอายเกินไปจินจื่อเฟยอยากจะคำรามไปบนท้องฟ้า
ในตอนนี้หลายๆคนมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ
ใบหน้าของผู้คนในตระกูลจินแสดงออกอย่างผิดหวังอย่างชัดเจน