ตอนที่ 80 - สวรรค์อเวจี

ตอนที่ 80 - สวรรค์อเวจี

ทะเลทรายแห่งนี้เคยเป็นสนามรบที่กว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด คนโบราณนับไม่ถ้วนต่อสู้กันที่นี่ตั้งแต่สวรรค์เบื้องบนลงมาปฐพีเบื้องล่าง แม้เวลาจะผ่านไปไม่รู้จบ แต่ทุกคนก็ยังคงเหมือนกับว่าสามารถได้ยินเพลงสงครามที่ดังก้องและเสียงตะโกนของสงครามที่เต็มไปด้วยเลือด

กองทัพที่ยิ่งใหญ่ก้าวไปข้างหน้า

อัจฉริยะที่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระทุกคนต่างก็เลือกที่จะทำตามกฎระเบียบของกองทัพ พวกเขาอยากเห็นฉากที่ยิ่งใหญ่ของการต่อสู้ของทั้งสองอาณาจักร

“ฝ่ายศัตรูมีสิ่งมีชีวิตระดับผู้ไม่ดับสูญ แต่ฝั่งเราไม่ได้มีเซียนที่แท้จริงมานานแล้วเราจะสามารถหยุดพวกมันได้หรือไม่” มีคนถามด้วยเสียงแผ่วเบา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาถึงเมืองจักรพรรดิ์ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าใจสถานการณ์ของที่นี่เลย

ในความเป็นจริงสิ่งเหล่านี้เป็นคำถามที่สือฮ่าวเก็บเอาไว้อยู่ข้างใน สถานการณ์ที่น่ากลัวของเก้าสวรรค์สิบพิภพ จะหยุดปรมาจารย์ต่างมิติได้อย่างไร?

“ตลอดหลายปีที่ผ่านมาผู้ที่เป็นอมตะที่แท้จริงของฝั่งเราได้ล้มหายตายจากไปหมดสิ้น แต่พวกเราก็ยังยืนหยัดอยู่ได้” นักรบชรากล่าว

“เหตุผลนั้นคืออะไร” มีคนร้องถาม

เมื่อพวกเขาเข้าสู่ส่วนลึกของทะเลทรายทุกคนก็เงยศีรษะขึ้นโดยไม่รู้ตัวเพราะพวกเขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างปกคลุมพวกเขาจากด้านบน!

ผู้ที่ออกมาครั้งแรกต่างตะลึง พวกเขามองไปบนท้องฟ้านี่คือเมฆปีศาจหรือหมอกอมตะ? สีขาวบริสุทธิ์และความมืดพันกันราวกับหยินและหยาง มันคือหุบเหวยักษ์ที่ทอดยาวจากพื้นปฐพีสู่สรวงสวรรค์อันยิ่งใหญ่ที่ด้านบน!

มันใหญ่เกินไปและไร้ขอบเขตอย่างแท้จริงครอบคลุมโลกเหนือทะเลทราย

“เป็นไปได้ไหม…ที่นี่คือสวรรค์อเวจี” มีคนพึมพำกับตัวเอง

สือฮ่าวก็ตะลึงเช่นกัน เขาเคยได้ยินก่อนที่เขาจะมาที่นี่ว่ามีสิ่งประหลาดแบบนี้อยู่ แต่มีความลึกลับมากเกินไปไม่มีผู้ใดสามารถรู้ว่าเส้นทางนี้ทอดไปสู่ที่ใด

สิ่งนี้ถูกสร้างขึ้นโดยกำแพงเชิงพื้นที่ซึ่งมาจากสวรรค์อันลึกลับ

หมอกสีดำและสีขาวบริสุทธิ์หมุนวนรวมกัน เกี่ยวพันเคลื่อนไหวช้าๆมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัว

ภายในเหวสวรรค์นั้นมีเศษดวงดาวมากมายที่ลอยขึ้นและตกลงมา เมื่อมันเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ ก็มีพลังปีศาจที่น่าสะพรึงกลัวถูกสร้างขึ้นเป็นฉากที่น่าเกรงขาม

นี่ไม่ใช่เหวธรรมดาแม้แต่ดวงดาวก็ยังถูกกลืนหายไปได้

อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่หลุมดำ แต่เป็นเพียงเหวเพราะเมื่อใครก็ตามที่เดินต่อไปในทะเลทรายพวกเขาจะเห็นว่าก้นบึ้งของท้องฟ้าเกือบจะแตะพื้นผิว

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงสามารถมองเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้นว่ามีซากดาวจำนวนมากอยู่ข้างในซึ่งเคลื่อนที่อย่างช้าๆยิ่งไปกว่านั้นโครงกระดูกขนาดยักษ์บางส่วนยังลอยเคลื่อนไหวไปมาทำให้ผู้คนที่พบเห็นรู้สึกหวาดกลัว

“สวรรค์อเวจีนี้ลึกลับและไม่เป็นที่รู้จักผู้เชี่ยวชาญหลายคนพยายามที่จะตรวจสอบ แต่ก็ไม่มีใครรู้ที่มาของมัน อย่างไรก็ตามมันคือสิ่งที่ปกป้องชายแดนอันรกร้างของโลกเรา!” นักรบผู้ยิ่งใหญ่กล่าว

“มัน…มันปกป้องเราอย่างไร” หลายคนรู้สึกสับสน พวกเขาเห็นว่า สวรรค์อเวจีอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่พวกเขาไม่รู้สึกถึงพลังพิเศษใด ๆ

“ มันไม่มีผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตธรรมดา แต่เมื่อสิ่งมีชีวิตระดับขอบเขตอมตะข้ามมาจากอีกฝั่ง พวกเขาจะถูกดูดเข้าไปในสวรรค์อเวจีและไม่สามารถกลับออกมาได้ นักรบผู้ยิ่งใหญ่กล่าวอย่างจริงจัง

"อะไร?" เด็กหนุ่มหลายคนตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลังสีหน้าของพวกเขาซีดลงเล็กน้อย

สิ่งที่สามารถกลืนกินสิ่งมีชีวิตอมตะนี่มันน่ากลัวแค่ไหนกันนะ? สวรรค์อเวจีน่านี่กลัวเกินไป!

“ไม่ต้องกังวลมันจะไม่กลืนกินพวกเจ้า เมื่อสิ่งมีชีวิตปกติเดินผ่านมาที่นี่จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ แต่เมื่อสิ่งมีชีวิตอมตะปรากฏตัวเท่านั้นที่มันจะกลืนกินเข้าไป” นักรบผู้ยิ่งใหญ่อธิบาย

มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? ใครเป็นคนสร้างสิ่งนี้? แม้จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้เพราะหลังจากยุคเซียนโบราณโลกนี้ถูกทำลายล้างอารยธรรม ประวัติศาสตร์จึงมีแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆ

ท้ายที่สุดศัตรูจากต่างมิติก็ถอยทัพกลับไปแต่ใครเป็นผู้ขับไล่พวกมัน ไม่มีใครทราบจนถึงกระทั่งตอนนี้

สวรรค์อเวจีนี้เกิดขึ้นก่อนหน้าหรือหลังจากนั้นก็ไม่มีผู้ใดทราบ?

“นั่นคือเหตุผลว่าทำไมผ่านไปตั้งหลายปี แต่ศัตรูอีกด้านหนึ่งแม้ว่ามันจะโจมตีอย่างรุนแรงเป็นครั้งคราวแต่ก็ไม่เคยมีผู้ไม่ดับสูญปรากฏตัวในบริเวณนี้” นักรบชรากล่าวด้วยรอยยิ้ม

ในยุคนี้ที่ไม่มีผู้อมตะอย่างแท้จริงหุบเหวนี้จึงเป็นเครื่องมือสำคัญในการต่อต้านผู้ไม่ดับสูญของอีกฝ่าย

หลายคนมองไปบนท้องฟ้า เหวที่ปรากฏในสวรรค์เบื้องบนทำให้ทุกคนรู้สึกลึกลับอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ มีความลับอยู่ภายในมากเกินไป

มันนำไปสู่ที่ไหนกันแน่? สิ่งมีชีวิตอมตะที่มันกลืนกินเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา? พวกเขาตายหรือถูกส่งไปยังดินแดนแปลก ๆ ?

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนมีความปรารถนาที่จะผจญภัยอย่างแรงกล้า พวกเขาอยากรู้จริงๆว่ามันนำไปสู่ที่ใดมีความจริงแบบไหนซ่อนอยู่?

“ก่อนหน้านี้เคยมีเมืองอื่น แต่น่าเสียดายที่เมืองนี้ได้หายไปแล้วไม่ปรากฏมาเป็นเวลานาน” นักรบชรากล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

สือฮ่าวตกใจทันที นี่คือสิ่งที่เขาให้ความสำคัญมากที่สุดและเป็นหนึ่งในเหตุผลที่เขาออกจากเมืองมาในครั้งนี้ เขาต้องการค้นหาเมืองนั้นเพื่อทำความเข้าใจในเหตุการณ์ที่เขาเห็น

“มันหายไปได้อย่างไรท่านผู้อาวุโส?”

“ข้าไม่รู้…บางทีมันอาจซ่อนตัวอยู่ในความว่างเปล่าบางทีอาจถูกทำลายไปแล้วอย่างสิ้นเชิง เราไม่เห็นมันในช่วงหลาหลายปีผ่านมา” นักรบชราถอนหายใจ

“มันควรจะยังคงอยู่ ปีที่แล้วมีคนเหลือบเห็นมัน แต่ว่ามันก็หายไปอย่างรวดเร็ว” นักรบผู้ยิ่งใหญ่บนอสูรกลืนสวรรค์กล่าว

สือฮ่าวต้องการเข้าใจมากขึ้น แต่เขาพบว่าความเข้าใจของทุกคนเกี่ยวกับเมืองนั้นค่อนข้างจำกัด ไม่สามารถให้เหตุผลว่าทำไมเมืองนี้ถึงหายไป

เป็นเพราะเมืองนั้นลึกลับมากแม้ในยุคโบราณก็ยังสามารถตั้งตระหง่านอยู่ระหว่างโลกเพียงแห่งเดียวโดยมองเห็นได้เป็นระยะ ๆ

“ในช่วงเวลาที่เก่าแก่ที่สุดเส้นทางของเมืองจักรพรรดิเคยถูกปิดผนึกไว้ก่อนหน้านี้ไม่อนุญาตให้สิ่งใดเข้าออกโดดเดี่ยวจากโลกภายนอก ไม่ทราบว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับสวรรค์อเวจีหรือเมืองโบราณในช่วงเวลานั้น” ผู้อาวุโสกล่าวอย่างเงียบ ๆ

สิ่งนี้ทำให้จิตใจของสือฮ่าวสั่นสะท้านและจากนั้นเขาก็กำหมัดแน่น

เส้นทางเมืองจักรพรรดิปิดผนึกและตัดขาดจากส่วนที่เหลือของโลก!

สือฮ่าวคาดเดาหลายอย่างทันทีเพราะเขาได้เห็นบางฉาก เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งมีชีวิตในเมืองโบราณนั้นกำลังดิ้นรนโดยไม่มีกำลังสนับสนุน?

หากเป็นเช่นนี้แสดงว่ามีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างแน่นอนเมืองจักรพรรดิ์ปิดผนึกเมืองจริงๆ! พวกเขาปฏิเสธที่จะให้ความช่วยเหลือหรือมีเหตุผลอื่นหรือไม่? ทำไมพวกเขาไม่ออกไปเพื่อเสริมกำลัง?

สือฮ่าวขมวดคิ้วกำหมัดแน่น เขารู้สึกว่ามี 'เรื่องราว' บางอย่างในตอนนั้นเรื่องราวเหล่านี้อาจจะน่าหดหู่ช่วยเหลือไม่ได้

“ข้าจะสืบหาความจริงเพื่อคืนความบริสุทธิ์ให้แก่ตะกูลหินผา!” เขากัดฟันแน่น

“มีสิ่งมีชีวิตอยู่ข้างหน้า!” ทันใดนั้นก็มีคนร้องออกมาทำให้ทั้งกองทัพตกใจ

ตอนนั้นเองที่ขอบฟ้ฝ่ายตรงข้ามก็ได้ค้นพบกองทัพของเก้าสวรรค์เช่นกันเนื่องจากมีจำนวนมากและสะดุดตาเกินไป

“เข้าสู่รูปขบวนเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้!”นักรบผู้ยิ่งใหญ่คำรามนำกองทหารของตัวเอง พวกเขาเข้าสู่รูปขบวนเตรียมพร้อมที่จะพุ่งไปข้างหน้า

นี่ไม่ใช่รูปขบวนตามปกติ แสงระยิบระยับสั่นไหวภายในกองทัพพุ่งเข้าสู่สวรรค์สร้างปราการสีทองปกป้องกองทัพไว้ภายใน

“นั่นมันอะไรกัน?”

หลายคนจ้องไปข้างหน้าและมองไปที่ขอบฟ้า

ร่างกายของสิ่งมีชีวิตกลุ่มนี้มีขนาดใหญ่โดยมีทั้งพวกที่มีร่างมนุษย์สัตว์ร้ายโบราณและปักษาที่ดุร้ายกำลังสร้างรูปขบวนลึกลับ

"พวกมันกำลังทำอะไร?"

“พวกมันกำลังจัดรูปขบวนที่ยิ่งใหญ่ต้องการที่จะโจมตีสวรรค์อเวจี ต้องการทำลายสถานที่แห่งนี้เปิดเส้นทางสำหรับสิ่งมีชีวิตอมตะซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเราต้องเอาชนะพวกมันทำลายรูปขบวนนั้นซะ!” นักรบผู้ยิ่งใหญ่ตะโกน

ในขณะนี้กองทัพอื่น ๆ ก็เตรียมการเสร็จสิ้นเช่นกันกำลังจะพุ่งไปข้างหน้า

"ฆ่าพวกมัน!" ผู้เชี่ยวชาญคำราม

ฮ่อง!

เสียงกลองที่น่าตกใจสั่นสะเทือนท้องฟ้าดังขึ้นการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่เริ่มเปิดฉาก

อู๋หวู่… เสียงแตรแตรที่รกร้างว่างเปล่าดังขึ้น จากขอบฟ้าสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนปรากฏออกมา

ฝ่ายตรงข้ามก็มีกำลังมากมายมหาศาลเช่นเดียวกันพร้อมที่จะรับศึกได้ทุกเมื่อ

“นี่มันอะไรกันทำไมถึงมีรูปร่างพิลึกจัง” ผู้เชี่ยวชาญของเผ่าพันธุ์ต่างๆ ที่มาทะเลทรายเป็นครั้งแรกต่างก็ตกตะลึง สิ่งมีชีวิตต่างมิติมีลักษณะที่แตกต่างกันทั้งหมด

สิ่งมีชีวิตสองสามตัวที่พุ่งพล่านด้วยไอสังหารพุ่งเข้ามาบางตัวเหมือนตะขาบบางตัวมีปีกสีขาวบริสุทธิ์สวยงามและโดดเด่น แต่แท้จริงแล้วเป็นเพศชาย มีบางตัวที่มีร่างกายสีดำสนิทเหมือนหมึก มีทั้งพวกที่เป็นโครงกระดูก

"ฆ่า!"

ทางด้านของเก้าสวรรค์ นักรบผู้ยิ่งใหญ่ที่นั่งอยู่บนช้างเผือกคำรามเขย่าสวรรค์และปฐพี ง้าวสงครามในมือของเขากวาดออกไปข้างหน้าอย่างรุนแรง

เขาเป็นผู้นำทัพในครั้งนี้ ด้วยขั้นพลังอาณาจักรปลดปล่อยตนเอง การโจมตีครั้งนี้จึงรุนแรงสุดที่คนธรรมดาจะจินตนาการถึง

ฮ่อง!

ง้าวอันยิ่งใหญ่ของเขาฉีกท้องฟ้าออกเป็น 2 ซีกเกิดคลื่นใหญ่เข้าปะทะกับผู้บ่มเพาะต่างมิติจำนวนมาก พวกมันร้องออกมาอย่างน่าสังเวชศัตรูจำนวนมากถูกสังหาร

ถึงแม้จะเป็นพลังโจมตีอันน่ากลัว กลับไม่ส่งผลต่อภาพรวมของสงครามมากนัก ด้วยศัตรูจากต่างมิติมีจำนวนมากมายมหาศาล

“อ่าว…”

ช้างเผือกที่นักรบผู้ยิ่งใหญ่นั่งอยู่ปล่อยเสียงคำรามยาว งวงสีขาวราวหิมะของมันเหวี่ยงไปมากวาดผ่านกองทัพศัตรูอย่างดุร้าย

งวงช้างเผือกของมันหนาหนักและกลายเป็นเหมือนสันภูเขาทันทีที่พุ่งเข้าหาศัตรูก็สังหารอย่างเมามัน จะเป็นการดีที่สุดหากศัตรูสำคัญบางคนได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีนี้

เปง!

“ฆ่ามัน!”

สัตว์ประหลาดกระโจนออกจากกองทัพต่างมิติ ผมสีทองกระจัดกระจายหัวสิงโตร่างกายมนุษย์หางจระเข้ มันส่งเสียงคำรามลั่นหอกศักดิ์สิทธิ์ในมือกวัดแกว่งไปรอบข้างบุกเข้าสังหารผู้คนจากเก้าสวรรค์

แดง!

มันเผชิญหน้ากับนักรบผู้ยิ่งใหญ่ที่นั่งอยู่บนช้างเผือกอาวุธของพวกเขาปะทะกันอย่างรุนแรงเสียงดังกึกก้องไปหลายแสนลี้

จิ!

หลังจากที่หอกสงครามของมันแสดงความสามารถกองทัพต่างมิติก็รีบฉวยโอกาสบุกเข้ามาท่ามกลางความสับสน

“ฆ่า…”

เสียงโห่ร้องแห่งสงครามสั่นสะเทือนสวรรค์ ทั้งสองฝ่ายร่วมมือกันต่อสู้กับชีวิตและความตาย

ปู!

เลือดกระเซ็นออกมาเป็นระยะ ๆ การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่รุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อในแต่ละก้าวที่ดำเนินไปจะมีผู้คนล้มตายกลายเป็นศพอยู่เสมอ "ฆ่า!"

ปู!

นักรบผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นล้มลงเพราะสิ่งมีชีวิตทรงพลังที่มีหัวสิงโตนั้นน่ากลัวเกินไป ในการเผชิญหน้าครั้งยิ่งใหญ่หอกศักดิ์สิทธิ์ของมันได้พุ่งออกมาราวกับใบมีดแห่งสวรรค์หอกที่ยอดเยี่ยมตัดผ่านคอของนักรบผู้ยิ่งใหญ่ทำให้ศีรษะของเขาปลิวออกไปเลือดจำนวนมากพุ่งตามออกมา

“ไม่!” ทางด้านเก้าสวรรค์หลายคนร้องไห้คร่ำครวญออกมา ผู้นำแห่งกองทัพจะพ่ายแพ้เช่นนี้หรือ?

โฮ่ว… ในระยะไกลมีใครบางคนคำรามออกมาเขย่าสวรรค์และโลกอยากจะหยุดสิ่งนี้ แต่เขาก็ทำไม่สำเร็จ

นี่คือสนามรบชีวิตและความตายถูกกำหนดโดยโชคชะตา

“แปรรูปขบวน!” นักรบชราคำรามสั่งการแทน

การต่อสู้ครั้งนี้น่าตกใจเกินไป เลือดกระจายลงมาเหมือนสายฝน

“ข้าจะฆ่าเจ้า!” ในเวลานี้นักรบผู้ยิ่งใหญ่ที่นั่งอยู่บนสัตว์อสูรกลืนสวรรค์ได้บินลงมาเหมือนสัตว์ร้าย เขาถือไม้เท้าทองคำบริสุทธิ์ในมือทุบไปข้างหน้า

แดง!

อาวุธในมือของเขาขยายใหญ่ขึ้นกลายเป็นภูเขาพลังของมันน่ากลัวอย่างถึงที่สุด มันพุ่งเข้าหาสัตว์ประหลาดหัวสิงโต แต่ในที่สุดมันถูกหยุดไว้โดยหอกสงครามของอีกฝ่าย

ความตายมีอยู่ทุกหนทุกแห่งมีเลือดไหลเป็นพันๆลี้ซากศพนอนอยู่ทั่วบริเวณ ตอนนี้บนทะเลทรายที่ไร้ขอบเขตเปลี่ยนเป็นสีแดงเสียงคำรามเสียงโหยหวนดังอยู่ทั่วสนามรบ

สือฮ่าวระเบิดออกด้วยจิตใจอันร้อนระอุ ในที่สุดเขาเห็นกองทัพใหญ่จากต่างมิติ การต่อสู้ก็ปะทุขึ้นในทันที

"ฆ่า!"

สือฮ่าวพุ่งเข้าสู่กองทัพที่ยิ่งใหญ่ดำดิ่งลงไปเหมือนเทพปีศาจเริ่มปฏิบัติการปลดปล่อยการสังหารหมู่ที่นี่

การฆ่าคนร้อยคนสามารถแลกกับชีวิตเดียวการฆ่าคนเป็นแสนเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อปลดเปลื้องบาปของตระกูลหินผา เขาจะสู้อย่างสุดชีวิตที่นี่!