ตอนที่ 57 - การทำลายล้างเริ่มขึ้นแล้ว

ตอนที่ 57 - การทำลายล้างเริ่มขึ้นแล้ว

ก่อนหน้านี้พวกเขาเคยต่อสู้ในสงครามที่สั่นสะเทือนโลกในเขตแดนรกร้างซึ่งอาบไปด้วยเลือดของศัตรูไม่มีที่สิ้นสุด ท้ายที่สุดพวกเขาก็กลับมาพร้อมกับร่างกายที่ยับเยินไม่เหลือทางเลือกอื่นนอกจากปรับแต่งร่างกายของตัวเองให้เป็นหุ่นเชิด คนเหล่านี้เป็นทหารเก่าที่เคยต่อสู้กับศัตรูต่างมิติมาก่อน!

อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขาต้องสังหารลูกหลานของเก้าสวรรค์ การถูกบังคับให้ทำสิ่งนี้ยังทำให้เกิดความรู้สึกเสียใจและทำอะไรไม่ถูก หอกของพวกเขาควรจะชี้ไปที่ศัตรูต่างมิติแทนที่จะหันเข้าใส่พวกเดียวกัน

“ปล่อยข้าลงไป!” หวังจี้คร่ำครวญออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างยิ่ง ยากสำหรับเขาที่จะอดทนต่อความทรมานประเภทนี้

เลือดไหลลงมาตามด้ามหอกสีดำเป็นภาพที่น่าตกใจ หวังจี้ไม่สามารถขยับได้เลยทำได้เพียงแค่กรีดร้องออกมาขณะที่หอกก็กัดกินวิญญาณของเขา

“สหายเต๋า โปรดใจกว้างมีอะไรก็ค่อยๆพูดค่อยๆจากัน พวกเรายังไม่ได้ทำอะไรกับสือฮ่าวเลย แต่พวกท่านกลับใช้หอกแทงหน้าอกของหวังจี้ฆ่าลูกศิษย์ของตระกูลเรามันไม่มากเกินไปหรือ?” หวังเจิ้นพูด เขาถอยห่างออกไปไกลแล้ว

รถศึกนั้นไม่ธรรมดาหมุนวนและไหลลื่นไปตั้งแต่ทหารหุ่นเชิดทั้ง 5 บุกเข้าใส่รถของหวังจี้ทำให้เขาหลีกเลี่ยงการโจมตีของทหารเก่าทั้งห้าได้สำเร็จ

ทั่วบริเวณเงียบสนิทไร้เสียง

ทุกคนตกใจสุดขีด กองทัพของตระกูลหวังหลายพันคนล้อมรอบสำนักเทพสวรรค์ไว้ แต่ตอนนี้มีผู้คนกว่าครึ่งคนถูกกวาดล้างจนแหลกสลายและกลายเป็นซากศพเลอะเลือน

ความแข็งแกร่งของทหารเก่าทั้งห้าเกินความคาดหมายของทุกคน คนเหล่านี้เป็นชนชั้นสูงของตระกูลหวังซึ่งถือเป็นไพ่ลับของพวกเขา แต่สุดท้ายพวกเขาก็ถูกสับสังหารเหมือนผักปลามีผู้เสียชีวิตหลายร้อยคน

“ได้โปรดปล่อยหวังจี้ลง ไม่ว่ามีเรื่องอะไรพวกเราสามารถคุยกันได้” หวังเจิ้นกล่าวด้วยความสงบอยู่ เขามีผมยาวสีขาวและผิวละเอียดอ่อนให้ความรู้สึกเป็นเหมือนเซียนวิเศษ

หวังจี้เป็นหลานชายของเขาถือได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในตระกูล สถานะของเขาไม่ต่ำทรามเขาไม่สามารถเฝ้าดูลูกหลานของตัวเองถูกฆ่าตายได้

“ฆ่ามัน!” สือฮ่าวกล่าวโดยไม่แสดงความลังเลแม้แต่น้อย

“สายเลือดมดเขาสวรรค์ไม่สามารถทำให้อับอายได้!” หอกสงครามของผู้นำทหารสั่นสะท้าน

ปู!

หวังจี้ทำได้เพียงกรีดร้องอย่างน่าสังเวชและจากนั้นร่างเขาก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกลายเป็นละอองเลือดฟุ้งกระจายไปในอากาศวิญญาณดั้งเดิมของเขาก็ถูกทำลายไปพร้อมกัน

ผู้ยิ่งใหญ่จากตระกูลหวังเสียชีวิตเช่นเดียวกับการหั่นผักเรียบง่ายมีประสิทธิภาพและตรงไปตรงมา

“เจ้า…” การแสดงออกของใบหน้าหวังเจิ้นเปลี่ยนไปทันที เขาโกรธและสูญเสียความเยือกเย็นไปหมด อีกฝ่ายถึงกับกล้าสังหารบุคคลสำคัญจากตระกูลหวังโดยไม่แสดงความเมตตาใด ๆ

ตระกูลอมตะต่างๆที่ส่งคนออกมาเมื่อเห็นทหารหุ่นเชิดทั้ง 5 สังหารหวังจี้

พวกเขาทุกคนก็รู้ดีว่าพวกเขาไม่สามารถเป็นคนกลางเพื่อทำให้เกิดสันติภาพระหว่างทั้งสองฝ่ายได้อีกต่อไป!

“ปลดปล่อยพลังทุกอย่างของพวกเจ้าออกมาวันนี้พวกเราไม่สามารถมีความปราณีได้แล้ว อย่าตำหนิตระกูลหวังของข้าที่ทำตัวหยาบคาย เราจะใช้ความรุนแรงเพื่อฆ่าปีศาจของพวกเจ้าทั้งหมด!” หวังเจิ้นกล่าวอย่างโกรธแค้น

จากคำสั่งของหวังเจิ้นทหารของตระกูลหวังเริ่มจัดขบวนกลายเป็นค่ายกลขนาดใหญ่

นี่คือค่ายกลสงครามของตระกูลหวังซึ่งตกทอดมาจากบรรพบุรุษของพวกเขา มันแสดงให้เห็นพลังอันยอดเยี่ยมเมื่อต่อสู้กับตระกูลอื่นๆที่เป็นตระกูลอมตะมาแล้ว

“เจ้าเรียกใครว่าปีศาจ” สือฮ่าวตำหนิ

ทหารเก่าทั้งห้าได้ต่อสู้อย่างกล้าหาญในสงครามเซียนโบราณ ท้ายที่สุดพวกเขาก็ลากร่างอันพังยับเยินของตัวเองกลับมาเพื่อเป็นหุ่นเชิด คนเหล่านี้ได้สร้างบุญคุณปกป้องเก้าสวรรค์มามากมาย การดูหมิ่นพวกเขาไม่สามารถยอมรับได้

ทุกคนตกตะลึงเพราะในขณะนี้สือฮ่าวมีลักษณะโกรธแค้นจนคุ้มคลั่ง เห็นได้ชัดว่าคำพูดของตระกูลหวังมีผลต่ออารมณ์ของเขา

“มีบางสิ่งที่กล่าวออกมาไม่ได้ การใส่ร้ายข้าไม่ใช่เรื่องใหญ่โต แต่มีบางคนที่เจ้าทุกคนไม่ควรดูถูกจริงๆ ถามคนที่นี่ใครกล้าเรียกผู้อาวุโสทั้งห้านี้ว่าปีศาจ!” สือฮ่าวตะโกนเสียงดัง

“เจ้าเรียกพวกเขาว่าทหารเก่าที่เคยต่อสู้ในสงครามเซียนโบราณแต่เจ้ามีหลักฐานอะไร? มันไม่มีอะไรมากไปกว่าชื่อแห่งความชอบธรรมที่เจ้าสร้างขึ้นด้วยตัวเองไม่มีอะไรมากกว่านั้น ให้ทหารของตระกูลหวังเราตรวจสอบว่าพวกเขามีความแข็งแกร่งแบบนั้นจริงหรือไม่!” หวังเจิ้นกล่าวอย่างเย็นชา

ต๋อง!

หลังจากที่กล่าวจบรถศึกสีเขียวอมทองแดงของเขาก็กลายร่างเป็นอาวุธสงครามชิ้นหนึ่งรูปร่างคล้ายแท่งสัมฤทธิ์

แท่งสัมฤทธิ์นี้มีรอยใบมีดและรูดาบมากมาย แต่สิ่งเหล่านี้ไม่สามารถถือเป็นข้อบกพร่องได้แล้วเนื่องจากมีวงเวทย์อันน่ากลัวล้อมรอบตัวมันทำให้มีลักษณะที่แข็งแกร่งทรงพลังอย่างยิ่ง

ในเวลาเดียวกันสิ่งนี้พิสูจน์ให้เห็นว่าแท่งสัมฤทธิ์นี้เคยผ่านการต่อสู้ครั้งใหญ่มาก่อน

“จัดขบวนโจมตี!” หวังเจิ้นตะโกน

ผมสีขาวของเขาปลิวไสวร่างกายปลดปล่อยเจตนาฆ่าฟันออกมามากมาย ปราณเซียนที่ปลดปล่อยออกมาพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เมื่อแท่งสัมฤทธิ์นี้ปรากฏตัวขึ้นรัศมีพลังของผู้คนในกองทัพตระกูลหวังต่างเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ทหารหลายพันคนยกอาวุธขึ้นพร้อมกันค่อยๆรุกคืบมาข้างหน้าทีละน้อย ครั้งนี้มันแตกต่างจากครั้งก่อนอย่างสิ้นเชิง แท่งสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่ขยับประสานเข้ากับเสียงสวดคาถาจากประกาศเซียนโบราณที่อยู่ในมือของหวังเจิ้น

นี่คือหนึ่งในขบวนทัพสังหารของตระกูลหวังที่สามารถสังหารเทพและมารด้วยพลังอันไร้ขอบเขต

“ฆ่าพวกมันให้หมด!” มดตัวน้อยสีทองตะโกนใส่คนของตระกูลหวัง

ผู้คนนับพันพุ่งไปข้างหน้าราวกับกระสุนเหล็กอันทรงพลัง โลกทั้งใบเริ่มสั่นสะเทือน ตอนนี้ทุกคนกำลังกลั้นหายใจ

เป็นเพราะตระกูลหวังกำลังแสดงพลังของพวกเขาอย่างแท้จริง

กา!

เมื่อผู้ฝึกตนของตระกูลหวังทุกคนยกอาวุธขึ้นเล็งไปที่ทหารหุ่นเชิดทั้งห้าแสงฟ้าแลบและฟ้าร้องดังกึกก้อง คลื่นพลังงานหมุนวนวุ่นวายกระจายไปทั่วบริเวณ

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนจิตใจหนาวเหน็บ คล้ายกับว่ายักษ์ใหญ่ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ได้ตื่นขึ้นราวกับว่ามันกำลังจะท้าทายสวรรค์และกลับมายังโลกนี้!

ทันใดนั่นเองเสียงคำรามดังขึ้นสัตว์ประหลาดสีเทาปรากฏตัวออกมา มันมีหัวของวานรศักดิ์สิทธิ์ร่างกายเป็นหมาป่าหางงูยักษ์และมีแม้แต่ปีกค้างคาวสีดำคู่หนึ่งก็มีลักษณะที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

นี่คือณาณวิเศษที่ออกมาจากแท่งสัมฤทธิ์ขนาดยักษ์มันปรากฏตัวในรูปแบบของสัตว์ประหลาด

"ฆ่า!"

หลายพันคนคำรามออกมาเสียงของพวกเขาทำให้สวรรค์และปฐพีสะท้าน!

ในขณะนี้สือฮ่าว, มดน้อยสีทอง,เฉาอวี่เซิ่ง และการแสดงออกบนใบหน้าของคนอื่นๆล้วนแปรเปลี่ยน พวกเขาประเมินรากฐานของตระกูลหวังต่ำไปอย่างแท้จริง ความแข็งแกร่งที่แสดงออกมานี้น่าตกใจเกินไปจริงๆ

เป็นเพราะในขณะนี้แท่งสัมฤทธิ์ได้ปลดปล่อยสัตว์ร้ายดึกดำบรรพ์ออกมาเป็นจำนวนมาก ทุกตัวดูสง่างามและน่าเกรงขามพลังของพวกมันที่แสดงออกมาน่าหวาดหวั่นอย่างยิ่ง

นี่เป็นค่ายกลสังหารที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษเพื่อจัดการกับผู้แข็งแกร่งขั้นครึ่งเซียน!

“ผู้อาวุโสระวัง!” สือฮ่าวส่งเสียงเตือน

ทหารทั้งห้ายืนเรียงกัน อาวุธของพวกเขาพุ่งผ่านอากาศด้วยวิถีอันน่ากลัวอย่างยิ่งราวกับว่าใบมีดจากสวรรค์กำลังพุ่งลงมาสู่โลก พลังแห่งการสังหารที่ลึกล้ำและเย็นเยียบสั่นสะเทือนไปทั่วสวรรค์

สัญลักษณ์เต๋าที่ยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นบนร่างกายของพวกเขา มันให้ความรู้สึกโหดเหี้ยมเย็นชาเจตนาในการฆ่าฟันมีแต่จะเพิ่มสูงขึ้น!

“ทำลายวงเวทย์พวกนี้ไปซะ!”

หัวหน้าทหารปล่อยเสียงตะโกน บุคคลทั้งห้าก้าวไปด้วยกันเผชิญหน้ากับเวทย์อาคมที่น่ากลัวของตระกูลหวังอย่างไม่หวาดหวั่น

ปู!

ทหารคนหนึ่งยกง้าวสีดำขนาดใหญ่ของเขาขึ้นไปในอากาศและแทงเข้าหน้าอกของสัตว์ประหลาดตัวแรกที่ปรากฏออกมา ก่อนจะฆ่ามันทันที!

บุคคลทั้งห้านั้นน่ากลัวจริงๆ! ทุกคนถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ พวกเขาเพิ่งเริ่มต้นโจมตี แต่ก็ทำให้ฝั่งขอตระกูลหวังสั่นคลอนแล้ว

“เรียกพวกมันออกมามากกว่านี้! ฆ่าปีศาจพวกนี้ให้ได้!” หวังเจิ้นกล่าวอย่างเย็นชา

แท่งสัมฤทธิ์ส่องประกายขึ้นและปลดปล่อยสัตว์ประหลาดดึกดำบรรพ์ออกมามากกว่า 100 ตัว ยักษ์ก่อนประวัติศาสตร์เหล่านี้ปรากฏตัวออกมาสามารถบดขยี้จนสวรรค์และปฐพีแยกออกจากกันได้

“ยอมรับความตายเถอะ!” ในเวลาเดียวกันหวังเจิ้นก็หัวเราะอย่างมีความสุข

ฮ่อง!

แน่นอนว่าเมื่อทหารหุ่นเชิดทั้งห้าเริ่มโจมตีอาวุธของพวกเขาก็ถูกปิดกั้นทั้งหมด ประกายแสงสีทองปรากฏขึ้นปกป้องกองทหารของตระกูลหวังไว้ภายใน

เดิมปราการนี้เวทมนต์ก็ทรงพลังมากพออยู่แล้วต่อมาได้รับการปรับปรุงเพิ่มเติมทำให้มันมีความแข็งแกร่งมากขึ้นเท่าทวี

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้ที่ปรับปรุงมันก็คือผู้อมตะที่เป็นบรรพบุรุษของตระกูลหวังนั่นเอง!

การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป สถานการณ์เลวร้ายมาก ตระกูลหวังเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่

"พวกเจ้ามาได้แค่นี้แหละ!"

ตอนนั้นเองผู้นำทหารเก่าได้หยิบธงสงครามที่ขาดรุ่งริ่งขึ้นมาและโยนมันเข้าไปในขบวนทัพศัตรูที่อยู่ต่อหน้าเขา

ฮ่อง!

ทุกอย่างเปลี่ยนไปในทันที ปราการแสงที่ปกป้องกองทัพตระกูลหวังเกิดความไม่มั่นคงเริ่มสั่นคลอนอย่างรุนแรง สัตว์ร้ายยักษ์นับร้อยที่ปรากฏตัวทั้งหมดส่งเสียงร้องตัวสั่นอย่างต่อเนื่องก่อนจะสลายหายไป

แน่นอนว่าการเปลี่ยนแปลงที่เด่นชัดที่สุดคือประกาศเซียนตระกูลวังที่อยู่ในมือของหวังเจิ้นได้เกิดเสียง

ปู!

มันเริ่มไหม้และเปลี่ยนเป็นขี้เถ้าอย่างรวดเร็ว

“นั่นคือ…ธงสงครามอมตะ?!” ใบหน้าของหวังเจิ้นซีดลงทันที

“ซากศพมากมายที่จมอยู่ในกองเลือดของศัตรูถึงจะเป็นซากศพของพวกเราเองแม้ว่าจะเหลือเพียงห้าคนแต่ธงสงครามก็ยังคงอยู่!”

ผู้นำทหารหุ่นเชิดกล่าวรำลึกอดีต

ฮ่อง!

หลังจากกำจัดประกาศเซียนนั้นธงสงครามผืนเก่าคร่ำคร่าก็ได้ทำลายปราการป้องกันของตระกูลหวังจนพังพินาศ ทหารเก่าทั้งห้าเดินไปข้างหน้าพร้อมกับเปิดฉากสร้างหายนะครั้งใหญ่ให้กับตระกูลหวัง

เมื่อไร้ซึ่งปราการสีทองคอยป้องกันพวกเขาก็ไม่ต่างจากเนื้อบนเขียงที่รอถูกเชือดเฉือน!

ทหารหุ่นเชิดทั้งห้าเหมือนกับพยัคฆ์ดุร้ายที่หลุดเข้าไปในฝูงแกะ อาวุธที่แตกสลายและเลือดที่กระเซ็นออกมาจากทุกทิศที่พวกเขาไปไม่มีใครหยุดโศกนาฏกรรมครั้งนี้ได้!

"ฆ่า!" หวังเจิ้นตะโกนออกมา เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทุ่มเดิมพันทั้งหมด เป็นเพราะกลุ่มทหารเก่ามาถึงตรงหน้าเขาเร็วเกินไปแม้แต่รถศึกโบราณของเขาก็ไม่สามารถเคลื่อนตัวหลบหนีได้ทัน

แดง!

อาวุธวิเศษที่เขาเปิดใช้งานได้บินออกไปจากรถศึกช่วยเขาสกัดกั้นการโจมตีที่น่าตกใจของผู้นำทหารหุ่นเชิดในครั้งนี้

"หยุด!" เขาตะโกน

อย่างไรก็ตามผู้นำทหารคนนั้นไม่ได้ฟังสิ่งที่เขาพูดเพียงแต่โจมตีอย่างโหดเหี้ยมเท่านั้น

หวังเจิ้นแข็งนับเป็นผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งแต่เขาไม่ต้องการปะทะกับทหารเก่าคนนี้เพราะกลัวว่าเขาจะเป็นผู้ที่อาศัยในยุคเซียนโบราณที่แท้จริง เขาเปิดใช้งานประกาศเซียนอีกฉบับโดยต้องการที่จะสังหารทหารหุ่นเชิดที่อยู่ตรงหน้าเขาให้ได้

อย่างไรก็ตามร่างของทหารหุ่นเชิดกลับพุ่งขึ้นฟ้าพร้อมกับใช้ง้าวสงคราม ฟันเข้าใส่ประกาศเซียนในมือของหวังเจิ้นจนแหลกเป็นผุยผงแน่นอนว่าง้าวสงครามนี้ก็คืออาวุธขั้นเซียนชิ้นหนึ่ง

“มดเขาสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่เคยมอบอาวุธวิเศษชิ้นนี้ไว้ให้ข้า  แม้แต่ประกาศเซียนของผู้อมตะที่แท้จริงยังต้องถูกทำลายเมื่อคิดจะต่อกร?”

ปู!

สิ้นเสียงอีกสี่ก็ปรากฏตัวออกมา อาวุธทั้งห้าแทงเข้าสู่ร่างกายของหวังเจิ้นในเวลาพร้อมกัน

อา…

หวังเจิ้นคำรามออกมาเขาดิ้นรนอย่างหนักแต่ไม่สามารถหลบหนีได้ วิญญาณดั้งเดิมของเขาถูกปิดผนึกไว้ภายในกายเนื้อไม่มีทางที่จะหนีจากร่างกายได้

“หยุด..ได้โปรดหยุดเถอะ! ทุกอย่างยังสามารถเจรจากันได้!” เขาปล่อยเสียงคำรามต่ำไม่อยากตาย

"มันไม่จำเป็น!" ทหารคนหนึ่งออกแรง หอกสวรรค์ในมือแทงเข้าร่างหวังเจิ้นลึกกว่าเดิม เลือดพุ่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“ข้าเป็นลูกชายคนโตของมังกรลำดับสองตระกูลหวังพวกเจ้าไม่สามารถฆ่าข้าได้!” หวังเจิ้นทำทุกวิถีทางแม้กระทั่งยกหวังเอ้อออกมาข่มขู่ เป็นเพราะวิญญาณดั้งเดิมของเขาอ่อนแอลงสุดขีดพร้อมจะแตกสลายทุกขณะจิต

“ต่อให้มังกรทั้งเก้ามาพร้อมกันเจ้าก็ไม่สามารถรอดไปได้!” ทหารหุ่นเชิดคนนั้นกล่าวอย่างตรงไปตรงมามาก

ปู!

หวังเจิ้นเสียชีวิตร่างถูกทำลายด้วยอาวุธของทหารหุ่นเชิดทั้ง 5เหลือเพียงคราบเลือดที่อยู่บนพื้น

“เรากำลังรอการมาถึงของมังกรทั้ง 9!”