ตอนที่ 42 - แปลก!

ตอนที่ 42 - แปลก!

ชายแดนรกร้างสามพันแคว้นตกอยู่ในอันตราย!

เมื่อสือฮ่าวได้ยินดังนั้นก็ยากที่เขาจะสงบลง เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เขามาถึงเก้าสวรรค์เบื้องบนเขาอยากกลับไปจริงๆพ่อแม่ปู่ ฮั่วหลิงเอ๋อและสหายเก่าของเขาทำได้ดีหรือไม่?

ครั้งนี้อาจจะมีโอกาส เขาจะสามารถกลับไปยังสามพันแคว้นเพื่อพบคนคุ้นเคยเหล่านั้นได้ไหม!

อย่างไรก็ตามหลังจากคิดถึงเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนเขาก็รู้สึกเหมือนไม่มีความหวังมากนักเพราะชายแดนรกร้างวุ่นวายเกินไป แม้ว่าเขาจะไปเขาที่นั่นก็ไม่สามารถให้ความช่วยเหลือได้มากนัก มันจะไม่มีการประลองอย่างเท่าเทียมแน่นอน แต่เป็นการปิดล้อมของสงครามที่แท้จริง!

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้การขอโอกาสกลับไปไม่ใช่เรื่องดีมากนัก

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ไปที่ชายแดนรกร้างอย่างแท้จริงแต่เขาก็สามารถจินตนาการได้ว่ามีซากศพจำนวนมากอยู่แล้วที่ชายแดนรกร้างกลิ่นของเลือดคงอบอวลอยู่ในที่นั้น

การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ที่โหดร้ายที่สุดกำลังเริ่มขึ้น!

“อู๋หวู่…” เสียงแตรดังขึ้น มีคนส่งข้อความมา

“บรรพบุรุษโบราณสถานการณ์ย่ำแย่ชายแดนรกร้างตกอยู่ในอันตราย กองทหารต่างมิติกำลังโจมตีโดยไม่กลัวตายต้องการที่จะบุกทะลวงเข้ามาให้ได้!” คนที่มารายงานเลือดท่วมไปทั้งร่างกาย

คราวนี้ฝ่ายตรงข้ามไม่ลังเลที่ทุ่มสุดตัวทิ้งซากศพจำนวนนับไม่ถ้วนเพื่อสร้างเส้นทางเชื่อมทั้งสองโลก ต้องการใช้การทำลายตัดผ่านพรมแดนที่รกร้างว่างเปล่า

"อะไร? คราวนี้นอกเขตแดนรกร้าง…แล้วเมืองลึกลับที่ถูกปิดผนึกนั้นล่ะ? พวกมันปรากฏตัวหรือไม่?” อาวุโสจากตระกูลอมตะบางคนคร่ำควรออกมา

“ไม่!ทางนั้นยังไม่ปรากฏตัว!” คนส่งสารตอบกลับ

จิตใจของสือฮ่าวสั่นสะท้าน เขาอดไม่ได้ที่จะนึกย้อนไปถึงบรรพบุรุษของตะกูลหินผารวมถึงราชาทั้งเจ็ดของชายแดนรกร้าง!

“ไปกันเถอะนำแผนภาพสิบพิภพและแตรมังกรบรรพบุรุษมา เรากำลังจะไปที่ ชายแดนรกร้างจะเสียเวลาอีกไม่ได้แล้ว!” ผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักปราชญ์ตะโกนลั่น

จากนั้นพวกเขาจึงเริ่มเตรียมการอื่นๆ ผู้ชาย9 ใน 10 ออกจากที่นี่มุ่งหน้าไปยังชายแดนรกร้างสามพันแคว้น!

มีเพียงบางคนเท่านั้นที่ยังคงอยู่ที่นี่ ต้องมีผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังคอยดูแลสถานที่แห่งนี้ ในท้ายที่สุดเมิ่งเทียนเจิ้งผู้อาวุโสใหญ่ของสำนักเทพสวรรค์ก็รับผิดชอบในการปกป้องสถานที่แห่งนี้

ในขณะเดียวกันผ้าห่อศพราชาอมตะก็จะถูกทิ้งไว้ที่นี่เพื่อป้องกันไม่ให้มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น

“สิ่งมีชีวิตระดับผู้ไม่ดับสูญ แม้จะมีเพียงมือใหญ่ที่เอื้อมออกมา แต่ก็ยากที่จะบอกว่าเขาเขาจะไม่มีวิธีการแปลกๆอะไรออกมาอีก เราจะสามารถป้องกันที่นี่ได้หรือไม่” ผู้อาวุโสจากตระกูลอมตะขมวดคิ้วรู้สึกกังวลเล็กน้อย

“ไม่ต้องกังวลถ้าพวกเขาสามารถบุกเข้ามาได้พวกเขาคงจะทำไปนานแล้ว ไม่จำเป็นต้องหยุดนิ่งโดยไม่รุกคืบ!”ผู้อาวุโสใหญ่ปล่อยให้พวกเขาออกไปเพื่อไม่ให้เสียเวลา

เรื่องราวต่างๆก็ตัดสินใจเช่นนี้ทุกคนแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง!

ในระยะไกลสามารถมองเห็นประตูขนาดยักษ์ที่ถูกสร้างขึ้นจากกองกระดูกตรงบริเวณทางเข้าของดินแดนรกร้างสามพันแคว้น!

ที่สวรรค์สีชาดไม่ทราบว่ามีเรือรบกี่ลำ ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดออกเดินทางมุ่งหน้าไปที่นั่น

อูวววว ...

เสียงแตรของมังกรบรรพบุรุษดังขึ้นเรือรบขนาดยักษ์หลายพันถึงหลายหมื่นลำแล่นออกไปมุ่งหน้าสู่สนามรบ

ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีคนมากมายที่กำลังจะตายอย่างแท้จริง การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นบนพรมแดนที่รกร้างว่างเปล่า

สือฮ่าวไม่ได้เปิดปากเพื่อขอกลับไปเยี่ยมบ้าน ทั้งที่เขาอยากไปให้เห็นกับตาแต่เขารู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถพูดเรื่องส่วนตัวได้ มันไม่เหมาะสมที่จะพูดออกไป

มีเรือรบอยู่ทุกหนทุกแห่งบางแห่งมีขนาดใหญ่กว่าดวงดาว เรือเหล่านี้เป็นเรือโบราณตระกูลอมตะและมหาอำนาจต่างๆ

เสียงการต่อสู้จากสงครามยังคงดังอย่างต่อเนื่อง

เรือที่เต็มไปด้วยผู้คนจากไปทีละลำ บทเพลงแห่งสงครามที่ขับขานความรู้สึกเศร้าสะเทือนใจกระจายไปทั่วบริเวณ

เป็นเพราะพวกเขาตระหนักดีว่าหลังจากออกเดินทางครั้งนี้แล้วพวกเขาอาจจะไม่ได้กลับมาอีก อย่างไรก็ตามเกียรติของพวกเขาไม่ปล่อยให้มองย้อนกลับไปไม่มีใครสามารถหยุดพวกเขาได้

เมื่อเรือกำลังจะเข้าสู่ประตูมิติหลายคนมองย้อนกลับมาแม้ว่านี่จะเป็นกำแพงสวรรค์สีชาดไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังต้องการมองอีกครั้ง

หลายคนแยกย้ายกันไปหมดแล้ว

ในที่สุดสถานที่แห่งนี้ก็สงบลง พวกเขาบอกว่าพวกเขาจะละทิ้งกลุ่มคนไว้เบื้องหลัง แต่ผู้อาวุโสใหญ่บอกให้พวกเขาทั้งหมดออกไปเหลือเพียงไม่ถึงพันคนที่นี่

ในขณะเดียวกันคนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นผู้บ่มเพาะอายุน้อยตัวอย่างเช่นศิษย์ของสำนักทั้งสาม!

สือฮ่าว, มหาโสดาฉวีโต้ว, หลานเซียน และคนอื่น ๆ ทั้งหมดยังคงอยู่เบื้องหลัง เด็กเหล่านี้ที่ยังไม่เติบโตแน่นอนว่าไม่สามารถถูกพาไปยังชายแดนรกร้างได้

เหตุผลที่พวกเขามาที่นี่ได้ก็เพื่อเพิ่มพูนความรู้และประสบการณ์ ตอนนี้บรรลุวัตถุประสงค์นั้นแล้วและพวกเขายังเข้าร่วมการประลองที่ยิ่งใหญ่

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสือฮ่าวสร้างความตื่นตาอย่างมากในการต่อสู้สิบครั้งและได้ชัยชนะสิบหน เขาเป็นตัวแทนของเก้าสวรรค์สิบพิภพเข่นฆ่าราชาหนุ่มสาวจากต่างมิติถึง 10 คน นี่คือการต่อสู้ที่สร้างชื่อให้เขาอย่างแท้จริง

ในอีกด้านหนึ่งเราผู้บ่มเพาะจากต่างมิติเริ่มถอนตัวกลับไปตั้งแต่มีการส่งข่าวมาถึง

“เฮ้..คราวนี้ข้าไม่มีโอกาส แต่คราวหน้าข้าจะฆ่าเจ้าเอง!” เฮ่อจื่อหมิงกล่าวท้าทาย

“ไสหัวไปให้ไกลหากช้าอีกนิดข้าจะตัดมันทิ้งไว้ที่นี่!” สือฮ่าวตอบกลับอย่างหยิ่งผยองไม่แพ้กัน

“ฮ่าฮ่า…การพบกันครั้งต่อไปของเราจะอยู่ไม่ไกลแล้ว ข้ารออยู่. มาดูกันว่าใครจะฆ่าใคร” เฮ่อจื่อหมิงหัวเราะเสียงดัง ร่างของเขาถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีทองและหายไป

ที่ชายแดนสวรรค์สีชาดเหลือเพียงซากปรักหักพัง เมืองโบราณที่สร้างจากกระดูกผู้อมตะได้พังทลายลงแล้วทุกอย่างที่นี่เหลือเพียงเถ้าธุลี

สถานที่แห่งนี้ค่อยๆสงบลงผู้บุกรุกจากอีกด้านหนึ่งกลับเข้าสู่ความมืด

อย่างไรก็ตามเหวสำดำนั้นก็ยังคงอยู่ไม่ได้ปิดลง มันเป็นเหวลึกสีดำน่ากลัวราวกับว่าวิญญาณของใครคนหนึ่งกำลังจะถูกกลืนหายไป

ทุกอย่างเงียบสงบ มีเพียงลมหนาวที่พัดผ่านมาเป็นครั้งคราว

อนาคตที่จะถึงเป็นเรื่องที่ยากลำบากทุกคนรู้ว่าพวกเขากำลังเผชิญกับวิกฤตชีวิตและความตายครั้งใหญ่

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปสิ่งที่เรียกว่าความสงบร่มเย็นจะถูกทำลายเป็นเสี่ยงๆ สงครามฟื้นขึ้นมาแล้วทุกที่จะเต็มไปด้วยการรบราฆ่าฟัน

อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบกำลังของทั้งสองฝ่ายมีความแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ทุกคนมีเงามืดลอยอยู่เหนือจิตใจ พวกเขาควรจะต่อสู้อย่างไร? ยังมีความหวังอะไรลงเหลืออยู่?

ราชันย์สวรรค์อาทิตย์ม่วงและลู่หงต่างก็มีเมล็ดพันธุ์โบราณที่ยอดเยี่ยมที่สุดแต่ก็ยังถูกฆ่า มันทำให้พวกเขารู้สึกท้อแท้และจิตใจตกต่ำอย่างแท้จริง

สิ่งเดียวที่สามารถปลอบใจคือสือฮ่าวลงมือพลิกสถานการณ์เพียงลำพังในที่สุดก็ฆ่าผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่สิบคน

“ผู้อาวุโสใหญ่เราจะทำอะไรกันที่นี่” มีคนทำลายความเงียบ.

“พวกเขากำลังจะกลับมา” ผู้อาวุโสใหญ่ตอบ ดวงตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ก้นบึ้งสีดำนั้น

“ช่างน่าเบื่อเสียจริงๆ พวกเจ้าควรจะแกล้งกลับไปแล้วซุ่มโจมตีเราในขณะที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวไม่ใช่เหรอ” ผู้อาวุโสคนหนึ่งเดินออกมาจากเหวดำร่างของเขาแห้งเหี่ยวดูเหมือนซากศพโบราณที่เพิ่งขุดพบ

นี่คือสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่สุดเป็นผู้นำทัพผู้แข็งแกร่งจากต่างมิติออกมาต่อสู้เมื่อไม่นานมานี้!

“นั่นไม่มีความหมายหากทำแล้วสามารถสังหารพวกเจ้าได้หมดข้าก็ไม่รังเกียจที่จะทำ” ผู้อาวุโสใหญ่กล่าว

ผู้อาวุโสจากตระกูลอมตะต่างคาดเดามานานแล้วว่าอีกฝ่ายมีแรงจูงใจลับที่มุ่งเป้าไปที่สถานที่แห่งนี้

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่มีทางเลือก พรมแดนที่รกร้างอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายดังนั้นพวกเขาจึงต้องโยกย้ายผู้คนส่วนใหญ่ไป อีกฝ่ายเลือกโจมตีจากสองแนวรบ ไม่ว่าจะอย่างไรพวกเขาก็ต้องปกป้องสถานที่สำคัญที่สุดไว้ก่อน!

เหตุผลที่ศัตรูโจมตี 2 แนวรบ ก็เพราะหวังว่าจะสามารถเอาชนะได้ในทางใดทางหนึ่งก็พอแล้ว

“พวกเจ้าควรกลับไปได้แล้วอย่างไรซะพวกเราก็ไม่สามารถบุกเข้าไปได้ไกลกว่านี้เพราะว่าพลังของโลกยังคงปฏิเสธเราอยู่” ร่างที่คล้ายศพโบราณอีกคนหนึ่งกล่าวออกมา

ผู้อาวุโสใหญ่เมิ่งเทียนเจิ้งส่ายหัวปฏิเสธ จากนั้นกล่าวขณะมองไปที่เขา       “แทนที่จะเป็นอย่างนั้นทำไมพวกเจ้าไม่บอกเราหน่อยว่าสถานที่แห่งนี้มีความลับอะไรซ่อนอยู่”

“แน่นอนว่าเราสามารถพูดคุยกันได้เล็กน้อย เพื่อให้ทุกคนเข้าใจถ่องแท้ถึงเหตุการณ์ในอดีต” ในอีกด้านหนึ่งร่างบรรพบุรุษโบราณพูด

คนเหล่านี้เป็นผู้แข็งแกร่งที่มีชีวิตมาอย่างยาวนานสถานะของพวกเขายิ่งใหญ่มากเป็นรองเพียงแค่ผู้ที่อยู่ในระดับผู้อมตะขึ้นไปเท่านั้น!

“อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้เราต้องจัดการเรื่องบางอย่างก่อนไม่เช่นนั้นเราอาจพลาดโอกาสสำคัญนี้ไป” เขาพูดอย่างใจเย็นแล้วหันกลับไปแสดงความเคารพอย่างสุดซึ้งต่อก้นเหวลึก

เขาจริงจังและจริงใจอย่างยิ่งโดยการนำแท่นบูชาออกมาและทำการบูชายัญ!

บริเวณรอบตัวเขาปรากฏร่างที่คล้ายซากศพนี้กว่า 100 ร่างออกมาปกป้องแท่นบูชายัญ!

ในด้านของพวกสือฮ่าวทุกคนสั่นสะท้านเกิดความหนาวเหน็บเข้ามาในจิตใจ คนเหล่านี้เป็นผู้เชี่ยวชาญที่น่าเกรงขามมาก! มีเพียงผู้อาวุโสในตระกูลอมตะเท่านั้นที่สามารถเผชิญหน้ากับพวกเขาได้

สามารถเห็นได้ว่าพวกเขาให้ความสำคัญกับพิธีกรรมครั้งนี้มากแค่ไหน

คนเหล่านี้สวดคัมภีร์โบราณออกมาพร้อมกันเสียงของพวกเขาโบราณและยิ่งใหญ่ราวกับว่าพวกเขามาจากสุดขอบโลกค่อยๆสั่นสะเทือนภูเขาและแม่น้ำดังก้องไปทั่วสวรรค์เบื้องบนและปฐพีเบื้องล่าง

"พวกเขากำลังทำอะไร?" สือฮ่าวรู้สึกเหมือนว่าร่างกายของเขาจะเย็นยะเยือกตลอดเวลาเกิดรางสังหรณ์ว่าจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น

“สถานการณ์ไม่ถูกต้อง!” การแสดงออกของผู้อาวุโสใหญ่ดูจริงจังมากกว่าตอนที่เผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตระดับผู้ไม่ดับสูญก่อนหน้านี้เสียอีก

ฮั้ว!

เขายกผ้าห่อศพราชาอมตะโบกสะบัดราวกับธงอันยิ่งใหญ่ปกคลุมสวรรค์และปฐพีปกป้องทุกคนที่นี่