ตอนที่ 35 - คนที่เจ็ด
ตอนที่ 35 - คนที่เจ็ด
ซิ่ว!
วิหคปีศาจสีทองกลายเป็นริ้วของแสง จากการโจมตีครั้งนี้มันก็ถอนตัวหลบหนีอย่างรวดเร็ว หลังการปะทะกลับสือฮ่าวมันได้รับความทุกข์ทรมานอย่างมากขนสีทองของมันเหี่ยวเฉาไปครึ่งตัว
พวกมันหลุดร่วงออกจากร่างของนาง ทุกเส้นราวกับหล่อหลอมจากทองคำตกกระแทกพื้น
เจิ้งเจิ้ง
แม้แต่ก้อนหินที่มีน้ำหนักนับแสนจินก็ถูกระเบิดออกจากกัน
สือฮ่าวยืนอยู่ในสนามรบโดยไม่ได้รับความเสียหาย ราวกับว่าเขาเป็นยอดนักต่อสู้ที่ไม่ว่าใครก็ไม่อาจต่อกร
วิหคปีศาจสีทองกลายเป็นหญิงสาวสวยสง่าศีรษะของนางเต็มไปด้วยผมยาวสลวยสีเหลืองอร่ามเหมือนดวงอาทิตย์อยู่บนฟ้า แม้แต่นัยน์ตาของนางก็ยังเป็นสีทอง ร่างกายโอบอุ้มไปด้วยแสงอันศักดิ์สิทธิ์
สือฮ่าวรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง แข็งแกร่งยิ่งกว่างูยักษา ต้องเข้าใจว่าตอนนี้นางเพิ่งเริ่มหยั่งเชิงเขาด้วยการปะทะกันด้วยความแข็งแกร่งของร่างกายเท่านั้น ถึงจะพ่ายแพ้แต่กลับแสดงให้เห็นความแข็งแกร่งของนาง
ถ้าเป็นสิ่งมีชีวิตธรรมดาพวกมันคงจะระเบิดจากการโจมตีของสือฮ่าวอย่างแน่นอน กระทั่งงูยักษาก็ถูกหมัดของสือฮ่าวทำลายในการโจมตีเดียว
อย่างไรก็ตามแม้ว่าวิหคปีศาจทองคำจะได้รับบาดเจ็บ แต่พลังของนางก็ยังไม่ได้ลดลงไปมากนัก การกระอักเลือดออกมาอย่างมากมายเป็นการเสแสร้งเพื่อให้สือฮ่าวตายใจเท่านั้น
“หลังจากถูกจัดการมาตลอด ตอนนี้กลับมีตัวประหลาดอย่างเจ้าปรากฏออกมา” วิหคปีศาจสีทองจ้องไปที่สือฮ่าว เกลียวของแสงหลากสีถูกปล่อยออกจากดวงตาของนาง
ความคิดนี้เป็นความคิดของกลุ่มราชาหนุ่มสาวจากต่างมิติทุกคน ในสายตาของพวกเขาสือฮ่าวมีพลังมากมายอย่างไม่สมเหตุผล กลายเป็นคนที่ไม่มีใครสามารถเอาชนะได้
สิ่งนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง พวกเขาทุกคนต่างกระหายเลือดต้องการเหยียบย่ำเผ่าพันธุ์ที่เคยพ่ายแพ้เมื่อครั้งอดีต แต่ทุกอย่างถูกขัดขวางโดยชายหนุ่มคนหนึ่ง
ฮวงเขายืนอยู่ที่นั่นคนเดียวเอาชนะผู้แข็งแกร่งที่ยิ่งใหญ่หกคนติดต่อกัน หกคน!
นี่เป็นเหตุการณ์สำคัญที่ต้องบันทึกลงไปในประวัติศาสตร์!
ถ้าวิหคปีศาจทองคำพ่ายแพ้เช่นกันนางก็จะเป็นลำดับที่เจ็ด!
ความพ่ายแพ้หมายถึงความตายไม่มีทางเลือกอื่น
วิหคปีศาจสีทองอ้าปากพูดว่า "มนุษย์เจ้าควรมาอยู่เคียงข้างเราเจ้าจะได้รับความรุ่งโรจน์ความงดงามความมั่งคั่งและลาภยศ สิ่งที่บุรุษที่แข็งแกร่งที่สุดควรได้รับ!”
สือฮ่าวตะลึงไม่คาดคิดว่านางจะพยายามเกลี้ยกล่อมเขาเช่นนี้
“เจ้าคิดว่าเจ้ามีสิทธิ์กล่าวคำพวกนี้? ในสายตาของข้าเมื่อเจ้าขึ้นมาเจ้าก็นับว่าเป็นคนที่ตายไปแล้ว!” สือฮ่าวตอบอย่างเย็นชา
หญิงสาวผมสีทองหัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า“เจ้าเพียงสามารถเห็นสถานการณ์เล็กๆเท่านั้นไม่สามารถมองเห็นภาพรวมที่ยิ่งใหญ่กว่า หากเจ้าอยู่ที่นี่ไม่ช้าก็เร็วเจ้าก็จะตาย เมื่อกองทัพของเราข้ามผ่านเข้าไปคนตัวเล็กๆอย่างเจ้าไหนเลยจะมีชีวิตรอด ข้าเสียดายพรสวรรค์อันยอดเยี่ยมของเจ้า ยอดเยี่ยมแม้กระทั่งเทียบเท่าได้กับผู้ที่เป็นตำนานของพวกเรา แต่แล้วไงล่ะ? ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันก็มีอัจฉริยะตายลงไม่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นบรรพบุรุษในโลกของข้าชอบฆ่าอัจฉริยะของโลกคนนี้มากที่สุด เมื่อสงครามปะทุขึ้นอย่างสมบูรณ์เจ้าจะตายโดยไร้ที่กลบฝัง ตอนนี้ข้ากำลังแสดงหนทางรอดให้แก่เจ้า”
วิหคปีศาจสีทองยืนอยู่ที่นั่นเสียงไม่ดัง แต่มันดังก้องไปทั่วสนามรบนี้ ในบางครั้งนางมองไปยัง มหาโสดาฉวีโตว่, ซีกู้ , สือยี่ และคนอื่น ๆ
นี่เป็นการดูหมิ่นศักดิ์ศรีโดยใช้คำว่ายอมจำนนเพื่อทำร้ายพวกเขา
“เจ้าพูดพอหรือยัง!”สือฮ่าวยังคงไม่ไหวติงและก้าวไปข้างหน้าทีละก้าวแผ่นดินใหญ่ทั้งโลกเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงพื้นดินแตกออก รอยแตกขนาดใหญ่ขยายออกไปว่าใครจะรู้ว่ามีกี่ลี้ แม้แต่เมฆบนท้องฟ้าก็ถล่มลงมาภายใต้คลื่นของรัศมีที่ทรงพลัง
“เจ้าคิดว่าข้าล้อเล่น? ลองนึกถึงผลลัพธ์ที่น่ากลัวนั้นสิ! โลกของเจ้าถูกกำหนดไว้ว่าต้องถูกสังหารหมู่ หากเจ้าพึ่งพาเราบางทีเจ้าอาจประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ถึงขั้นสามารถสร้างตระกูลของตัวเองขึ้นมาได้!” วิหคปีศาจทองคำกล่าว
เมื่อนางเห็นสือฮ่าวหัวเราะอย่างเยือกเย็นนางกล่าวเสริมอีกครั้งว่า“อยู่ที่นั่นเจ้าจะไม่อยู่อย่างเดียวดายเพราะมีอัจฉริยะมากมายที่ยอมสยบให้กับฝ่ายเราแถมยังก่อตั้งตระกูลของตัวเองเป็นผู้ยิ่งใหญ่ไม่น้อย”
“ไร้สาระ!” สือฮ่าวตำหนิ คนโบราณถูกฆ่าตายในสนามรบไม่กลับมาแม้แต่คนเดียว พวกเขาทั้งหมดมีวิญญาณที่ไม่ย่อท้อไม่สามารถดูหมิ่นได้
“ข้ากำลังบอกเรื่องจริงให้เจ้าทราบอยู่ ข้าเสนอทางรอดให้แก่เจ้า มีข้อพิสูจน์มากมายในเรื่องนี้ ลูกหลานที่เหลืออยู่ของพวกเขาอัจฉริยะที่ย้ายข้าง ในโลกของเจ้าพวกเขาถูกเรียกว่าสายเลือดของคนบาป”
"เจ้าพูดอะไร?!" ดวงตาของสือฮ่าวเต็มไปด้วยเจตนาสังหารทุกๆคนที่เผลอสบตาเข้าต่างสั่นสะท้านไปถึงวิญญาณ เป็นเพราะสิ่งที่อีกฝ่ายพูดนั้นน่าตกใจเกินไป!
ที่ด้านหลังคิ้วของสือยี่และฉินฮ่าวก็ตั้งขึ้นคลื่นขนาดใหญ่ปั่นป่วนจิตใจของพวกเขา
“ถ้าเจ้าไม่เชื่อก็ช่างเถอะ โลกของข้าหวงแหนอัจฉริยะที่ย้ายข้างมากที่สุด ถ้าเจ้าเปลี่ยนใจเจ้าจะได้เป็นราชาผู้ปกครองพื้นที่หนึ่งแน่นอน”วิหคปีศาจสีทองไม่ยอมแพ้ยังคงพูดถึงเรื่องนี้
"เจ้าพูดมากไปแล้ว.ไปตามทางของเจ้าเถอะ!” สือฮ่าวก้มหน้าลงจิตใจของเขาไม่สามารถสงบลงได้
ในเวลาเดียวกันเขารู้สึกเหมือนว่าบรรพบุรุษของเขาจะไม่ใช่คนบาปเพราะเขาได้เห็นฉากต่างๆที่ถ่ายทอดผ่านตราประทับของศิลาบรรพบุรุษ บรรพบุรุษเหล่านั้นคำรามร้องลั่นว่าพวกเขาไม่ใช่คนบาปสิ่งที่ไหลอยู่ในเลือดของพวกเขาไม่ใช่เลือดของคนบาป แต่เป็นสัญลักษณ์แห่งอำนาจที่ไม่มีใครเทียบเทียม!
ยิ่งกว่านั้นศิลาบรรพบุรุษไม่มีเลือดของคนบาป แล้วใครคือสายเลือดของคนบาปที่แท้จริงพวกเขาอยู่ที่ไหน?
“ข้าได้ให้โอกาสเจ้าแล้ว แต่เมื่อเจ้าไม่รับไว้ก็ตายเสียเถอะ!” ดวงตาของวิหคปีศาจสีทองกลายเป็นเย็นชา
"ฆ่า!"
สือฮ่าวลงมืออย่างเด็ดขาดและเหี้ยมโหดยิ่งบ้าดีเดือดกว่าเดิม เป็นเพราะคำพูดของอีกฝ่ายทำให้เขาไม่สามารถสงบลง
จิ!
ขนนกสีทองบินออกมาทีละเส้นทุกเส้นลุกไหม้อย่างน่ากลัวยิ่งกว่าลูกศรเพลิงของเทพเจ้าพุ่งเข้าหาสือฮ่าว
นี่คือความสามารถโดยกำเนิดของวิหคปีศาจทองคำขนนกเหมือนลูกศรสวรรค์นับแสนดอกปกคลุมสวรรค์และโลก
เมื่อนางต่อสู้กับลู่หงนางไม่เคยแสดงความสามารถนี้ อย่างไรก็ตามตอนนี้เพิ่งเริ่มต้นขึ้น แต่นางก็ใช้ออกโดยไม่สนราคาที่ต้องจ่าย
มือของสือฮ่าวประสานอินด้วยวิชาของจักรพรรดิสายฟ้าจากนั้นด้วยการสั่นอย่างรุนแรงกระแสน้ำวนสายฟ้าก็ก่อตัวขึ้น สายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนกัดกินขนนกสีทองศักดิ์สิทธิ์ราวกับว่าแม่น้ำร้อยสายรวมกันเป็นทะเล
ในขั้นต้นขนที่มีลักษณะคล้ายลูกศรของเทพเจ้าเหล่านี้น่ากลัวอย่างมากสังหารผู้เชี่ยวชาญได้อย่างง่ายดาย ด้วยจำนวนมากมายหลายแสนเส้นพลังทำลายล้างเป็นที่คาดคิดได้
นี่เป็นไพ่ลับที่วิหคปีศาจสีทองเก็บไว้ นางไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยอย่างบุ่มบ่าม!
อย่างไรก็ตามตอนนี้หลังบึงสายฟ้าปรากฏขึ้นวิชาของบรรพบุรุษนี้ก็ถูกทำลายลง ขนนกสีทองนับแสนพุ่งเข้าไปในกระแสน้ำที่ลุกโชน การระเบิดครั้งใหญ่ดังสนั่นสั่นสะเทือนทั่วทั้งสวรรค์และปฐพี
เปง!
สือฮ่าวใช้วิชาที่ทรงพลังที่สุดของจักรพรรดิสายฟ้าเพื่อหยุดการโจมตีที่รุนแรงครั้งนี้
ปู!
วิหคปีศาจสีทองไอเป็นเลือดร่างส่ายไปมา นั่นคือขนนกศักดิ์สิทธิ์ของนางพวกมันถูกทำลายพลังตีกลับพุ่งเข้าจู่โจมนางจนแทบเอาตัวไม่รอด
สือฮ่าวเดินไปทีละก้าวทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยสายฟ้า ราวกับเทพสงครามที่เดินผ่านมาจากอดีต
กู!
วิหคปีศาจสีทองส่งเสียงร้องโดยใช้วิชาลับบรรพบุรุษที่รู้จักกันดีที่สุดของตระกูล เมื่อนกปีศาจร่ำร้องโลกใต้สวรรค์ก็จะตกอยู่ในความตกตะลึง!
นี่เป็นญาณวิเศษของบรรพบุรุษที่น่ากลัวมาก เหมาะที่สุดสำหรับใช้ในสนามรบ มันสามารถโจมตีได้ตามอำเภอใจฆ่าศัตรูในวงกว้าง
สือฮ่าวรู้สึกเจ็บปวดที่กระดูกหน้าผากของเขาวิญญาณดั้งเดิมถูกโจมตีด้วยพลังลึกลับราวกับว่ามันกำลังจะแตกสลาย จิตวิญญาณของเขาถูกโจมตีญาณวิเศษอันล้ำค่าและสิ่งอื่นๆ ที่ปรากฏอยู่ในขณะนี้หยุดลงตามธรรมชาติ
กู!
นกปีศาจสีทองไม่หยุด ร่ำร้องออกมาอีกครั้งแม้จะเป็นเสียงที่ไม่น่าฟังแต่กลับสร้างความหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ราวกับว่าใบมีดแห่งสวรรค์พุ่งเข้ามาอย่างรุนแรงจากนอกโลก ใบมีดสีขาวราวกับหิมะที่ส่องสว่างกำลังจะเจาะหน้าผากของสือฮ่าว
ญาณวิเศษของบรรพบุรุษประเภทนี้น่ากลัวเกินไปไม่สามารถป้องกันได้
ลู่หงที่มีเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตก็ยังต้องเสียชีวิตจากญาณวิเศษของบรรพบุรุษนี้ แม้ว่านางจะมีพลังชีวิตมากมายเหนือกว่าคนธรรมดามาก แต่นางก็ยังไม่สามารถรอดพ้นจากความตายได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิหคปีศาจสีทองไม่ได้ทำเหมือนกับตอนที่นางรับมือกับลู่หงในตอนนั้นนางร้องออกมาครั้งเดียวในแต่ละครั้งที่โจมตี แต่ตอนนี้นางปลดปล่อยเสียงออกมา 2 ครั้ง
กูกู ...
นี่เป็นประวัติการณ์ วิหคปีศาจสีทองปลดปล่อยเสียงอย่างต่อเนื่องเขย่าสวรรค์และโลก!
ใบหน้าของเด็กหนุ่มสาวจากเก้าสวรรค์สิบพิภพเปลี่ยนไปพวกเขาถอยหลังอย่างรวดเร็วไม่กล้าเข้าใกล้สนามรบ
นี่มันน่ากลัวเกินไป ความว่างเปล่าเริ่มบิดเบี้ยว เสียงนั้นดังขึ้นที่จิตวิญญาณของคนๆหนึ่ง เผาไหม้วิญญาณดั้งเดิมเป็นวิชาที่เชี่ยวชาญในการลบความตั้งใจในการต่อสู้
ก่อนหน้านี้วิหคปีศาจสีทองเอาชนะลู่หงได้เพียงแค่ปล่อยเสียงร่ำร้องเพียงครั้งเดียว อย่างไรก็ตามตอนนี้นางปล่อยเสียงปีศาจออกมาอย่างต่อเนื่อง 5 ครั้งติดต่อกัน
“นางยอมเสี่ยงทำลายสายเลือดบรรพบุรุษในตัวเพื่อชัยชนะในครั้งนี้!” สิ่งมีชีวิตอาวุโสจากต่างมิติกล่าว
กูกูกูกู!
ไม่มีใครคาดคิดว่านกปีศาจสีทองจะส่งเสียงร้องอีกสี่ครั้งแต่ละครั้งรุนแรงขึ้นกว่าครั้งก่อน เมื่อส่งเสียงร้องเสร็จสิ้นนางกระอักเลือดออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด!
ทุกเสียงร้องก่อเป็นคลื่นพุ่งเข้าโจมตีสือฮ่าวยิ่งกว่าพายุคลั่ง
“จบแล้วคนประหลาดที่ชื่อฮวงตายแน่ ๆ นางร้องออกมาถึง 9 ครั้ง! กี่ปีแล้วที่วิหคปีศาจสีทองไม่ได้ทำเช่นนี้” ราชาหนุ่มคนหนึ่งรู้สึกทั้งตกใจและชื่นชม
โดยปกติแล้วการร้องออกมาครั้งหนึ่งจะทำให้นางหมดสิ้นเรี่ยวแรงไปกว่า 2-3 ร้อยกระบวนท่าจึงจะสามารถร้องออกมาได้อีกครั้ง
มีวิหคปีศาจสีทองไม่กี่ตัวสามารถส่งเสียงร้องได้หลายครั้งในการหายใจครั้งเดียว การร้องสามครั้งเพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกมันอาเจียนเป็นเลือดเสียงร้องสี่ครั้งจะทำลายพลังชีวิตส่วนใหญ่ ไม่มีใครคิดฝันว่านางจะร้องออกมาถึง 9 ครั้ง
นั่นย่อมหมายความว่านางยินดีที่จะตกตายไปพร้อมกับศัตรู
นางนับว่าเป็นสตรีที่กล้าหาญอย่างยิ่ง!
เดิมพันทุกอย่างหมายสังหารสือฮ่าวให้ได้ในครั้งนี้
ตามตำนานกล่าวไว้ว่าหากส่งเสียงร้องออกมาถึง 9 ครั้งติดต่อกันศัตรูที่อยู่ในขั้นเดียวกันต้องตายแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย!
รอยแตกปรากฏขึ้นในช่องว่างระหว่างคิ้วของสือฮ่าวเลือดสีแดงสดไหลลงมาเล็กน้อย ร่างกายของเขาสั่นสะเทือนอย่างมากรู้สึกราวกับว่ามันกำลังจะระเบิด!
ฮ่อง!
ทันใดนั้นทั้งร่างของเขาก็เปล่งประกายของถ้ำสวรรค์หนึ่งเดียวโดยเขาเคลื่อนย้ายวิญญาณดั้งเดิมออกมาไว้กลางอกเพื่อให้ถ้ำสวรรค์หนึ่งเดียวปกป้องมันไว้ สวรรค์และโลกหมุนวนอยู่หลายรอบในที่สุดความตายก็ถูกผลักออกจากเขา
ทุกคนต่างตะลึง นี่เป็นสถานการณ์ของความตายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เขาก็ยังสามารถหยุดมันจนได้?
วิหคปีศาจสีทองตกอยู่ในความสิ้นหวังยากที่จะยอมรับได้ นางจ่ายออกไปด้วยชีวิตของตัวเองเพื่อส่งเสียงร้องให้ได้ 9 ครั้ง แต่ในที่สุดยังไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่าย!
สือฮ่าวสวดคาถาบางอย่างอย่างเงียบๆ ช่องว่างระหว่างคิ้วที่เกือบถูกทำลายถูกซ่อมแซมอย่างรวดเร็วเขากลับมาฟื้นตัวเต็มที่ในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ
ทุกอย่างชี้ไปที่ความจริงที่ว่าจิตวิญญาณดั้งเดิมของสือฮ่าวแข็งแกร่งเกินกว่ารุ่นเดียวกันไปไกลแล้ว!
มันเป็นเพราะเขากินผลไม้โพธิ์ทอง, บัวนำทางวิญญาณ, และยิ่งกว่านั้นการได้ศึกษาคัมภีร์คัมภีร์อมตะและบันทึกของจักรพรรดิสายฟ้าช่วยให้วิญญาณดั้งเดิมของเขาแข็งแกร่งอย่างๆหาที่เปรียบไม่ได้!
“ข้ายอมไม่ได้!” ดวงตาของหญิงสาวผมสีทองเริ่มสลัวพลังชีวิตของนางซีดจางร่างกายอ่อนล้าหมดสิ้นเรี่ยวแรงจะตอบโต้
เพื่อปลดปล่อยการโจมตีอันทรงพลังนั้นนางต้องจ่ายไปด้วยชีวิตของตัวเอง
“ข้าจะส่งเจ้าไปตามทาง!” เสียงของสือฮ่าวนั้นเย็นชาและไร้ความปราณี ดวงตาของหญิงสาวผมสีทองเบิกกว้าง
ปู!
มีรูขนาดเท่านิ้วปรากฏอยู่ระหว่างคิ้วของนาง เลือดกระเซ็นออกไปด้านนอกเล็กน้อย นางล้มลงตรงนั้น
นางเป็นหญิงงามผมสีทองผิวขาวเนียนผ่องใส อย่างไรก็ตามร่างที่งดงามราวกับหยกนั้นบัดนี้กลายเป็นเพียงซากศพซากหนึ่ง
“คนที่เจ็ด!”สือฮ่าวกล่าวอย่างเย็นชา เขามองไปยังฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาอำมหิต ที่แทบเท้าของเขามีศพของราชาอีกหนึ่งคนนอนอยู่!
