ตอนที่ 346 คุณเฉียวอยู่ที่สถานีตำรวจ

ซูเจ๋อมองไปที่ประธานเฉินที่กำลังเครียดและพูดอย่างเป็นกันเองว่า “ลุงเฉิน ลุงไม่เครียดเกินไปหน่อยเหรอ บริษัทเหมาคอร์ปอเรชั่นมีขนาดใหญ่มากพวกเขาอาจมีญาติพี่น้องจำนวนมาก เขาเป็นอีกคนในจำนวนนั้น”

ไม่น่าแปลกใจที่เขาหยิ่งผยอง

เป็นเพียงเพราะเขามีตระกูลเหมาคอยสนับสนุน

ช่างน่าเสียดายที่เขาเป็นเพียงญาติ ไม่ใช่ประธานที่มีอำนาจทั้งหมด

แม้ว่าเขาจะทำให้เขาขุ่นเคือง แต่ตระกูลเหมาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวใหญ่โตต่อเขาได้เพียงเพราะญาติคนหนึ่ง

ประธานเฉินขมวดคิ้ว เมื่อรู้ว่าซูเจ๋อไม่ใส่ใจคำพูดของเขามากนัก แต่เขาไม่ต้องการพูดมากกว่านี้

เขาเพียงบอกในสิ่งที่เขาต้องการบอก

ไม่ว่าซูเจ๋อจะรับคำแนะนำของเขาหรือไม่ก็ตาม

ด้วยความสัมพันธ์ของเขากับตระกูลซู นี่คือทั้งหมดที่เขาทำได้

หากนายน้อยซูคนนี้ต้องการฆ่าตัวตาย เขาจะไปหยุดเขาได้ยังไง

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น ฉันจะต้องไปแล้ว บอกให้พ่อเธอรู้ด้วย ว่าฉันจะนัดเขาไปตกปลาสักวัน ถ้าเขามีเวลา”

“ได้ครับ ผมจะถ่ายทอดข้อความถึงพ่อ แล้วเจอกันครับลุงเฉิน”

ซูเจ๋อเฝ้าดู ขณะที่ประธานเฉินเข้าไปในรถของเขา จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังที่จอดรถอีกแห่ง

เขาหยิบกุญแจออกมาและกดปุ่มปลดล็อกรถปอร์เช่สีเงิน

ซูเจ๋อเดินผ่านและเข้าไปในรถ

เขาเพิ่งจะนั่งเมื่อโทรศัพท์มือถือดังขึ้น

เขาเห็นว่ามาจากเพื่อนร่วมงาน จึงหยิบมันขึ้นมาทันที

“ฮัลโล.”

“ประธานซู” มันเป็นคำทักทายที่สุภาพ “รีบมาที่สถานีตำรวจได้ไหม”

“สถานีตำรวจเหรอ?” ซูเจ๋อขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น?”

อีกฝ่ายตอบว่า “ตอนนี้คุณเฉียวอยู่ที่สถานีตำรวจ”

“อันซินอยู่ที่สถานีตำรวจเหรอ?” ซูเจ๋อรู้สึกสับสน

“เกิดอะไรขึ้น? เธอไปอยู่ที่สถานีตำรวจได้ยังไง?”

อีกฝ่ายลังเลอีกครั้งก่อนจะพูดตะกุกตะกัก “คุณเฉียวทะเลาะกับดาราคนอื่น จากนั้น..พวกเขาก็เริ่มต่อสู้กัน มีคนโทรแจ้งตำรวจ ดังนั้นเธอและดาราคนอื่น ๆ จึงถึงพาตัวมาที่นี่”

“เธอต่อสู้กับคนอื่นงั้นเหรอ?” ซูเจ๋อไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

เฉียวอันซินที่เขารู้จักนั้นเป็นคนอ่อนโยน

เธอจะลงเอยด้วยการต่อสู้ได้ยังไง?

เมื่อคิดว่าเธอกำลังอุ้มท้องลูกของเขา ซูเจ๋อก็หน้าซีดทันที “เธอเป็นอะไรมากไหม?”

“คุณเฉียวมีรอยขีดข่วนใบบนหน้าและแขน นอกนั้น...เธอก็ดีสบายดี”

การตั้งครรภ์ของเฉียวอันซินยังไม่ถูกเปิดเผย

นอกจากตระกูลซูและตระกูลเฉียวแล้ว ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้

ซูเจ๋อเป็นห่วงเด็กคนนั้น แต่เขาไม่สามารถถามเขาโดยตรงได้ เขาถามว่า “เธอบอกว่ารู้สึกไม่สบายตรงไหนบ้างหรือเปล่า?”

“...ไม่มีเลยค่ะ คุณเฉียวแค่บอกว่าอยากเจอคุณและให้ฉันโทรหาคุณ”

ซูเจ๋อหายใจด้วยความโล่งอก

ดูเหมือนว่าอันซินจะไม่เป็นอะไรจริง ๆ ในฐานะแม่ เธอควรเป็นห่วงลูกมากกว่าเขาเสียด้วยซ้ำ

ถ้าเธอรู้สึกไม่สบายใจจริง ๆ เธอก็จะบอกให้เขารู้อย่างแน่นอน

“บอกเธอว่าไม่ต้องกังวล ฉันจะจัดการทุกอย่างให้”

*

เมื่อซูเจ๋อมาถึงสถานีตำรวจ เฉียวอันซินได้รับการประกันตัว

เธอรีบเข้าไปหาเขาและกอดเขาทันทีที่เธอออกมาได้

เธอดูเสียใจมาก ดวงตามีน้ำตาไหลจนเธอเริ่มร้องไห้

“พี่อาซู ในที่สุดพี่ก็มาที่นี่...ฉันกลัวมาก...”