ตอนที่ 28 - ทำลายล้างศัตรู

ตอนที่ 28 - ทำลายล้างศัตรู

เสียงคำรามดังขึ้น ทุกด้านเกิดการสั่นสะเทือนสายฟ้ากระจายไปทั่วพื้นที่สนามรบ

เส้นผมสีดำของสือฮ่าวสั่นไหวไปมาอย่างวุ่นวาย ตอนนี้เขาปรารถนาที่จะต่อสู้โดยต้องการเอาเลือดของศัตรูมาชะล้างความแค้นทั้งหมดที่อยู่ในใจ

“ฮ่าฮ่า…” ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบหัวเราะเสียงดัง มันยังคงไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อยร่างกายตะขาบของมันสั่นไหวด้วยประกายโลหะเย็นยะเยือก แขนคู่ตั๊กแตนตำข้าวของมันเหมือนใบมีดสวรรค์

ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบมองดูสือฮ่าวที่ยืนต่อหน้ามัน กล่าวด้วยความดูถูกว่า“น่าหัวเราะตอนนี้ผู้บ่มเพาะพลังจากฝั่งของเจ้าตายไปทีละคนไม่ว่าพวกมันจะแก่หรือเด็กก็ตาม พวกมันทุกคนส่งเสียงครวญครางที่เท้าของพวกเรา เจ้ายังมีหน้ามากล่าวว่าจะฆ่าข้าได้อีก หรือพวกเจ้ายังหลั่งเลือดไม่พอ? สายพันธุ์ต่ำต้อยเช่นเจ้าจะเอาอะไรมาสู้กับข้า พวกเจ้าอ่อนแอเกินไป!”

ในระยะไกลราชาหนุ่มสาวต่างมิติทุกคนต่างส่งเสียงส่งเสียงหัวเราะกันอย่างครึกครื้นมีคนจำนวนไม่น้อยแสดงท่าทางดูถูกประชดประชันเยาะเย้ยสือฮ่าวเสียงดัง

“มันน่าหัวเราะจริงๆ ตั้งแต่อดีตจนถึงตอนนี้พวกเจ้ายังคงอ่อนแอ ถึงกระนั้นเจ้าก็ยังกล้าเห่าหอนใส่ข้า? นี่เป็นเหมือนแมลงที่น่าสงสารบนพื้นคำรามใส่มังกรในเก้าสวรรค์เบื้องบน เจ้าคิดว่าสิ่งนั้นจะเป็นประโยชน์? มันดูตลกและต่ำต้อยเท่านั้น!”

คำพูดเหล่านี้เสียดแทงหู มันมองดูสิ่งมีชีวิตในฝั่งนี้โดยไม่วางตา ดูถูกศักดิ์ศรีของผู้ที่อยู่ในสนามรบอย่างจริงจัง

การใช้มังกรสวรรค์มาเปรียบเทียบทำให้คนหนุ่มสาวของเก้าสวรรค์สิบพิภพรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

"พูดสิ่งที่เจ้าอยากพูด? เพราะนี่จะเป็นคำพูดสุดท้ายของเจ้า? หลังจากฆ่าตะขาบตัวนี้แล้วข้าจะยืนรออยู่ที่นี่ให้พวกเจ้าทุกคนขึ้นมารับความตาย” นี่คือคำตอบที่เย็นชาของสือฮ่าว

นัยน์ตาของราชาหนุ่มสาวอีกด้านหนึ่งมืดมิดหลายคนมองมาที่เขาอย่างเย็นชาไอสังหารฟุ้งกระจายไปในอากาศ ก้อนหิน 2 ก้อนที่หนักมากกว่าล้านจินระเบิดเป็นผุยผง

คนเหล่านี้ไม่ได้พูดอะไร แต่ทัศนคติของพวกเขาอธิบายทุกอย่าง

หากพวกเขาได้รับโอกาสที่จะออกมา พวกเขาจะต้องฆ่าสือฮ่าวอย่างแน่นอน นับตั้งแต่สมัยโบราณสิ่งมีชีวิตในฝั่งนั้นได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่เสมอดังนั้นพวกเขาจึงมีความรู้สึกที่เหนือกว่า ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันไม่เคยมีใครท้าทายพวกเขาทุกคนที่ต่อต้านพวกเขาถูกฆ่าตายหมดแล้ว

เด็กหนุ่มคนนี้ชื่อฮวง นับตั้งแต่เริ่มก็พยายามท้าทายพวกเขามาตลอด วิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับเขาคือการฆ่าทิ้ง!

“ตั๊กแตนตำข้าวเจ้ายังไม่ลงมืออีก? เจ้าต้องการฟังสิ่งมีชีวิตต่ำต้อยตัวนี้พูดเพ้อเจ้อต่อไป?” ใครบางคนกล่าวอย่างรำคาญ

“คนพวกนี้พลังการบ่มเพาะอ่อนด้อยซ้ำยังเป็นพวกคนน่าเบื่อ นานๆทีจะมีคนใจกล้าขึ้นมาสักคน เวลาสังหารมันจะได้รับความสุขอันยอดเยี่ยมมากกว่าเดิม?” ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบกล่าวพร้อมกับหัวเราะ

จากนั้นมันก็ฟื้นคืนความสงบนิ่งกลายเป็นเหมือนกับตอนที่มันฆ่า ราชันย์สวรรค์อาทิตย์ม่วง เดินผ่านความว่างเปล่าไปทีละก้าว

“เกมล่าสัตว์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!” สีหน้าของมันเย็นชา แขนกลายเป็นดาบสวรรค์ชี้ไปที่สือฮ่าว

กล่าวได้ว่ามันหยิ่งผยองอย่างยิ่ง เรื่องความพ่ายแพ้ไม่เคยอยู่ในสมองของมันแม้แต่น้อย มันเคลื่อนไหวอย่างมีพลังมองไปที่สิ่งมีชีวิตหนุ่มสาวจาก 9 สวรรค์ 10 พิภพเหมือนฝูงปศุสัตว์ที่รอการฆ่า

“เข้ามารับความตายเถอะ!” สือฮ่าวไม่พูดพร่ำทำเพลง เขากระแทกออกไปหนึ่งหมัดเป็นการอุ่นเครื่อง ร่างกายของเขาเปล่งประกายความงดงามปราณโลหิตสงครามค่อยๆพลุ่งพล่าน

“โชคชะตาอยู่ฝั่งเดียวกับข้าแม้กระทั่งกระดองเต่าเซียนยังปลดปล่อยแสงอันเป็นมงคล ผลลัพธ์ถูกกำหนดมานานแล้ว” ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบพูดอย่างไม่แยแส มันยกแขนขึ้นเพื่อจะแยกศัตรูที่อยู่ตรงหน้า

ตัง?

ขณะนี้ทำเอาหลายคนตกใจ พวกเขาจ้องมองไปที่กระดองเต่าเซียนอย่างว่างเปล่า พวกเขาทั้งหมดตกตะลึงเล็กน้อย

กระดองเต่าเซียนที่ปลดปล่อยแสงอันเป็นมงคลของตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบ ตอนนี้แสงนั้นมืดสลัวลงเรื่อยๆจนกระทั่งหายวับไป

"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้? ” ทำเอาหลายคนตะลึง การเปลี่ยนแปลงนี้กะทันหันเกินไป ทำไมมันถึงเปลี่ยนไปทันทีที่พวกเขากำลังจะสู้กัน?

นี่เป็นความผิดปกติ ประการแรกคือบุคคลที่ถูกเลือกที่เปลี่ยนไปและจากนั้นแม้แต่ลางมงคลก็หายไป มันแปลกประหลาดมากไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาก่อน!

ใบหน้าของตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบเปลี่ยนไปเล็กน้อย มันเพิ่งบอกว่าโชคชะตาสวรรค์อยู่เคียงข้าง แต่แสงมงคลของกระดองเต่ากลับหายไปทันที ทำให้มันรู้สึกอึดอัดคับข้องใจเป็นอย่างมาก

“มนุษย์ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว สายพันธุ์ต่ำต้อยเจ้าจะเป็นเหมือนบรรพบุรุษ! ทำได้แค่ครวญครางที่เท้าของเรา!” ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบคำรามเสียงดัง

จิ!

แขนขวาที่เป็นใบดาบของมันฟันเข้าใส่สือฮ่าวด้วยความเร็วปานสายฟ้า

นี่คือเจตจำนงในการฆ่าของตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบ รัศมีใบมีดที่แหลมคมนั้นเจิดจ้าและพร่างพราวพร้อมกับแสงสีเลือดปรารถนาที่จะเฉือนสือฮ่าวเป็นชิ้นๆ!

แดง!

ร่างกายของสือฮ่าวยังตั้งตรงอย่างสมบูรณ์ เขายืนอยู่ที่นั่นแขนขวาของเขาสร้างรอยประทับรูปกำปั้นปล่อยริ้วสายฟ้าที่สว่างไสวปะทะกับใบมีดของตั๊กแตนตำข้าว ประกายแสงที่เย็นยะเยือกและสายฟ้าอันบ้าคลั่งระเบิดออกมาพร้อมๆกันหมอกควันหลากสีที่ปกคลุมทั่วท้องฟ้าถูกแรงปะทะครั้งนี้จนสลายหายไปทั้งหมด!

การปะทะกันครั้งใหญ่นี้ทรงพลังเกินไป!

เมื่อสิ่งต่างๆสงบลงตั๊กแตนตำข้าวปรากฏตัวขึ้นจากซากปรักหักพังพลังงานชั่วร้ายยังคงเต็มเปี่ยม

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวยังยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย เขาไม่ได้รับบาดเจ็บยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสบายๆ

“ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบนี่ไม่ใช่นิสัยของเจ้าเลิกออมมือได้แล้ว” มีหลายคนแสดงความไม่พอใจ

ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบกำลังทดสอบความแข็งแกร่งของสือฮ่าวเท่านั้น มันยังคงออมพลังไว้

“เจ้าทำให้ข้าผิดหวังนัก ยังคงห่างไกลกับพลังที่ข้าจินตนาการไว้ ข้าจะไม่แสดงความเมตตาอีกต่อไปทุกอย่างมันจะจบลงที่นี่!” ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบพูดกับสือฮ่าว

ในตอนแรกแม้ว่ามันจะทำตัวเหมือนว่าไม่สนใจ แต่ลึกๆยังคงระมัดระวังอย่างยิ่ง ตอนนี้หลังจากการทดสอบเล็กน้อยรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องระวังมากนัก ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดพวกเขายังคงต้องต่อสู้ดังนั้นจึงไม่ควรเก็บรั้งพลังไว้ มันระเบิดพลังอย่างเต็มที่

จิ!

ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบพุ่งไปทั่วสนามรบร่างกายโค้งงอฟาดเข้าใส่สือฮ่าวทั้งรวดเร็วและรุนแรงของเหลวสีดำที่ถูกพ่นออกมาจากปากของมันสามารถกัดกร่อนทุกสิ่งและแขนขวาของมันก็กลายเป็นใบมีดแห่งสวรรค์เจาะเข้าที่ศีรษะของสือฮ่าว

นี่เป็นการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของมัน ก่อนหน้านี้ราชันย์สวรรค์อาทิตย์ม่วงถูกจัดการด้วยกระบวนท่านี้นั้นเอง ของเหลวสีดำนี้ป้องกันไม่ให้ศัตรูหลบหนีออกจากรัศมีใบมีดที่ฟันลงมา

คชา!

เสียงที่น่ากลัวดังขึ้น ความว่างเปล่ากำลังพังทลายลงเพราะร่างกายของตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบนั้นทรงพลังมากเกินไป ไม่ว่าร่างกายของมันเคลื่อนผ่านที่ใดจะเกิดรอยแยกมิติถูกฉีกออกที่นั่น

ตอนนี้มันอยู่ยงคงกระพัน!

นี่เป็นพลังที่รวบรวมมาได้ช่วงเวลาหนึ่งแล้ว ถือได้ว่าเป็นการโจมตีที่ทรงพลังที่สุด มันจะโค่นศัตรูลงในครั้งเดียว!

โฮ่ว!

เรากับโลกถูกเขย่า สือฮ่าวคำรามออกมาพร้อมกับประสานอินเป็นลักษณะต่างๆ เขารอโอกาสนี้มานานแล้ว

โอกาสที่ฝ่ายตรงข้ามจะแสดงพลังออกมามากที่สุดแล้วถูกจัดการในครั้งเดียว ต้องเป็นการตอบโต้อย่างนี้เท่านั้นถึงจะสามารถลบล้างความแค้นในใจของสือฮ่าวออกไปได้

รอบกายของสือฮ่าวเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ถูกจุดขึ้นทีละดวงทำให้ดูราวกับว่าเขาเป็นเซียนสงครามที่อาบด้วยเปลวไฟอมตะ ดวงตาของเขากระจ่างสดใส รัศมีที่เปล่งออกมาจากร่างกายบริสุทธิ์สูงส่งยิ่งกว่าราชาสวรรค์เสด็จมาเอง

นอกเหนือจากนี้ประตูทุกประตูในร่างกายของเขาก็เปิดออก ร่างกายที่เป็นเมล็ดพันธุ์กลั่นศักยภาพในร่างกายของเขา

กลายเป็นม่านแสงวงกลมสีทองล้อมรอบเขาไว้ มันสว่างและพราวระยับ

กา!

สวรรค์และโลกแปรปรวนไรความเสถียรไม่สามารถรองรับพลังจากการต่อสู้นี้ได้

เปง!

ของเหลวสีดำที่ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบปล่อยออกมาไม่สามารถทะลุผ่านวงแหวนศักดิ์สิทธิ์รอบตัวของสือฮ่าวได้ มิหนำซ้ำยังถูกวงแหวนศักดิ์สิทธิ์ทำลายจนระเหยเป็นไอสูญสลายไปในทันที

ในขณะเดียวกันใบมีดสวรรค์ของตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบก็ฟาดฟันเข้าใส่สือฮ่าวด้วยความเร็วดุจสายฟ้า สือฮ่าวไม่ได้หลบเลี่ยงแต่โจมตีสวนกลับเข้าไปด้วยความแข็งแกร่งสุดกำลัง บนมือขวาของเขาผสมผสานไปด้วยพลังของคุณเผิง จักรพรรดิสายฟ้า ญาณวิเศษของเทพหลิวเป็นการโจมตีที่ทรงพลังมากเกินกว่าใครจะคาดถึง!

หมัดนี้เผชิญหน้าโดยตรงกับใบมีดสวรรค์สีขาวราวกับหิมะ!

เป็นการปะทะกันด้วยกำลังเท่านั้นโดยไม่มีความพลิกแพลงใดๆ! ถ้าเขาล้มเหลวศีรษะของเขาจะถูกโจมตีโดยใบมีดที่ถูกฟันเข้ามาด้วยความรุนแรงอย่างถึงที่สุด!

คนปกติจะไม่ทำเช่นนี้อย่างแน่นอน ไม่มีทางที่พวกเขาจะเข้าสู่การต่อสู้สุดท้ายเพื่อสังหารซึ่งกันและกันอย่างรวดเร็วเช่นนี้ มันเหมือนกับการเอาทรัพย์สมบัติทั้งชีวิตเข้าเดิมพันในการทายลูกเต๋าเพียงครั้งเดียว

เหตุผลที่สือฮ่าวทำเช่นนี้เพราะหนึ่งนั้นเขามีความมั่นใจ และสองเพราะเขาต้องการยุติการต่อสู้โดยเร็ว เขาต้องการทำให้การต่อสู้ครั้งนี้จบลงในเวลาอันสั้นที่สุด จะต่อสู้ไปถึงร้อยถึงพันกระบวนท่าไปทำไมในเมื่อมันสามารถจบลงได้ด้วยกระบวนท่าเดียว

นั่นคือเหตุผลว่าทำไมหลังจากการปะทะครั้งนี้จะปรากฏผลแพ้ชนะในทันที มันง่ายและตรงไปตรงมา

ดวงตาของตั๊กแตนตำข้าวนั้นเย็นชาไม่คาดคิดว่าสือฮ่าวจะเผชิญหน้ากับมันโดยวางแผนจะพิสูจน์ผลแพ้ชนะในกระบวนท่าเดียว มันหัวเราะอย่างเย็นชาทันที

“ร่างกายและแขนของข้ามีความแข็งแกร่งจนถึงขั้นไม่สามารถถูกทำลายได้ เจ้ากล้าปะทะกับข้าด้วยความแข็งแกร่งทางร่างกาย?นั่นมันแค่ทำให้ตัวเจ้าตายเร็วขึ้นก็เท่านั้น!” นี่คือความมั่นใจของตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบ

เกิดความปั่นป่วนไปทั่วทั้งสวรรค์และโลก ทุกคนจับจ้องไปที่สนามรบสังเกตบุคคลทั้งสองพัวพันกันในการต่อสู้

ในด้านของเก้าสวรรค์สิบพิภพหลายคนรู้สึกประหม่าถึงขีดสุดแม้กระทั่งลมหายใจของพวกเขายังแทบหยุดลง เป็นเพราะพวกเขากังวลมากเกินไปกลัวว่าสือฮ่าวจะถูกฆ่าตายในครั้งนี้

“เจ้าต้องชนะ!”

“เราแพ้ไม่ได้อีกแล้ว! ฆ่าตะขาบที่ชั่วร้ายตัวนี้ซะ!”

หลายคนอธิษฐานอยู่ข้างใน ปรารถนาให้มีชัยชนะที่สามารถล้างความอัปยศอดสูของพวกเขาออกไป ชัยชนะที่สามารถเรียกความมั่นใจของพวกเขาให้กลับมา

ในอีกฟากหนึ่งราชาหนุ่มสาวเหล่านั้นทุกคนเฝ้าดูอย่างระมัดระวัง ไม่มีใครพูดพล่ามไร้สาระ ในห้วงเวลาพิสูจน์เป็นตายแม้แต่คนเหล่านี้ยังรู้สึกประหม่าเล็กน้อยพบว่ามันยากที่จะทำใจให้สงบลงได้

ใบมีดสุกสกาวแสงสีขาวราวกับหิมะขาวฉีกท้องฟ้าออกเป็นริ้วๆ!

กำปั้นของสือฮ่าวที่พุ่งขึ้นมานั้นไม่ได้มีประกายแสงที่สวยงามอีกต่อไป มันมีเพียงพลังแห่งความโกลาหลรวมถึงสัญลักษณ์บางอย่างที่หมุนวนไปมาซึ่งมองเห็นไม่ชัดเจน

สือฮ่าวตะโกนสั้น ๆ มือขวาของเขาเปลี่ยนเป็นกิ่งหลิวพุ่งเข้าหาใบมีดสีเงิน เป็นการปะทะกันระหว่างเนื้อหนังกับเนื้อหนัง ร่างกายกับร่างกาย

ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร?

ทุกคนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของพวกเขาถูกบีบไปที่ลำคอ สถานที่แห่งนี้เงียบสนิททุกคนรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย ผลลัพธ์กำลังจะปรากฏให้เห็นในไม่ช้า

ปู!

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นทำให้หลายคนร้องฮือ ราวกับว่าเป็นพวกเขาเองที่กำลังลงสนามต่อสู้

ตอนนั้นเองปรากฏแสงสีเลือดพุ่งขึ้นทองฟ้าสือฮ่าวยืนอยู่ที่นั่นด้วยความภาคภูมิใจโดยไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย

ในขณะเดียวกันใบหน้าของตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบบิดเบี้ยวจากความเจ็บปวดที่รุนแรงยากจะทนได้ แขนขวาของมันที่เป็นใบมีดสวรรค์ถูกอีกฝ่ายหักออกจากกันด้วยมือเปล่าเท่านั้น ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เลือดจำนวนมากพุ่งออกมา!

ต้องใช้ความแข็งแกร่งแค่ไหนกัน?

แขนของตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบเป็นที่รู้จักกันในนามใบมีดสวรรค์ไร้เทียมทาน แต่สุดท้ายมันก็ถูกฝ่ายตรงข้ามหักทิ้งด้วยมือเปล่า! นี่เป็นผลลัพธ์ที่น่ากลัว!

“อา…” ตั๊กแตนตำข้าวคำราม แขนขวาทั้งหมดของมันถูกทำลายไปแล้ว

มันยากที่จะเชื่อว่าจะพ่ายแพ้จากการปะทะกันตรงๆด้วยความแข็งแกร่งของร่างกาย มีคนทำลายแขนตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบด้วยมือเปล่าได้จริงๆ!

หากเป็นการต่อสู้อย่างธรรมดาทั่วไปทั้งสองทำการเผชิญหน้ากันตามปกติก็ไม่ทราบว่าจะต่อสู้กันกี่ร้อยกระบวนท่าจึงจะสามารถรู้ผลแพ้ชนะ แน่นอนมันไม่จบลงในช่วงเวลาสั้นๆแน่นอน

“ดีตัดได้ดี! หักแขนของมันแล้วฆ่ามันซะ!” หลายคนคำราม พวกเขารู้สึกโกรธแค้นมานานเกินไป ดังนั้นเมื่อพวกเขาเห็นตั๊กแตนตำข้าวที่หยิ่งผยองตัวนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัสทุกคนก็อดส่งเสียงดังออกมาไม่ได้

“เจ้าคิดจะหนีไปไหน!”

สือฮ่าวคำรามออกมา เพราะเขาเห็นว่าตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบกำลังหมุนตัวเพื่อหลบหนี เขาข้ามผ่านความว่างเปล่าใช้หมัดอันดุดันกระแทกเข้าใส่ร่างตะขาบสีทอง

จิ!

ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบใช้หางที่แข็งแกร่งเหมือนแซ่เหล็กฟาดออกต้านรับการโจมตีของสือฮ่าว มวลอากาศโดยรอบเกิดการณ์สะเทือนครั้งใหญ่กระแสลมพัดปลิวไปทุกทิศทาง

เปง!

สือฮ่าวใช้มือเปล่าคว้าจับหางตะขาบแล้วยกมันขึ้น ด้วยความแข็งแกร่งของเขาสามารถถอนภูออกมาทั้งลูกได้ จากนั้นเขาก็ฉีกร่างของมันอย่างรุนแรง!

ปู!

แสงสีเลือดสาดออกมาร่างของตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบถูกฉีกออกจากกันเป็น 2 ท่อน! ร่างของสือฮ่าวเป็นเหมือนเทพปีศาจที่มาจากขุมนรก ทุกสัดส่วนชุ่มโชกไปด้วยโลหิตสีแดงฉาน!

ตอนนี้ผมสีดำของเขาปลิวไปมาอย่างวุ่นวาย เลือดที่ย้อมติดเส้นผมเหนียวเหนอะหนะ ดวงตาของเขาสุกสกาวเหมือนสายฟ้า!

ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบที่ทรงพลัง ในการปะทะกันอย่างซึ่งหน้ากลับถูกคนฉีกร่างออกเป็นสองท่อน!

“อา…” ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบคำรามลั่น ร่างกายของมันชุ่มไปด้วยเลือดปากร้องโหยหวน