EP 231 ผมจะมีโอกาสไหม
EP 231 ผมจะมีโอกาสไหม
By loop
ดิ๊งด๊อง,ดิ๊งด๊อง …
ดงซูบินยังคงเขินอยู่เมื่อออดดังขึ้น
เสี่ยวหลานมองไปที่ดงซูบิน“ไปซ่อนที่ห้องของฉันก่อน”
"ฮะ? ตกลง." ดงซูบินรีบเก็บเทียนบนโต๊ะและเข้าไปในห้องพร้อมถุงน่องของเสี่ยวหลาน
ในขณะที่ ดงซูบินปิดประตูห้องเขาก็ได้ยิน เสี่ยวหลานเปิดประตูหลัก
“นายกเทศมนตรีเสี่ยว ขอโทษที่รบกวนคุณ”
“ฮ่าฮ่า…ผู้อำนวยการซันเข้ามาก่อนสิ นี้ภรรยาของคุณหรอ?”
"ใช่แล้วครับ."
ดงซูบินได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังเข้ามาในห้องนั่งเล่นและเสียงถุงกระดาษ เขารู้ทันทีว่าคนๆนี้น่าจะเอาของขวัญมากให้เสี่ยวหลานและบางทีเขาอาจกำลังพยายามเข้าร่วมกลุ่มของ เสี่ยวหลานเขาอดไม่ได้ที่จะฟังบทสนทนาของพวกเขาและนั่งลงบนเตียงของพี่สาวเสี่ยว สายตาของเขาเลื่อนไปที่ถุงพลาสติกสีดำและรู้สึกว่าร่างกายของเขาร้อนขึ้น เสี่ยวหลานไม่เพียง แต่เป็นคนสวยและมีเสน่ห์ แม้แต่เสื้อผ้าและทุกสิ่งที่เธอสัมผัสก็น่าดึงดูด
เนื่องจาก ดงซูบินไม่มีอะไรทำและพี่สาวเสี่ยวก็ไม่อยู่ด้วยเขาจึงเริ่มเล่นกับชุดชั้นในและถุงน่องของเธอ
ห้านาทีผ่านไป…
สิบนาทีผ่านไป…
ทันใดนั้นดงซูบินก็ได้ยินเสียงชายคนนั้นอยู่ข้างนอก
“นายกเทศมนตรีเสี่ยว เราจะไปก่อน”
"ตกลง. โอ้...อย่าลืมเอาของพวกนี้กลับไปด้วย”
“ไม่…ไม่…สิ่งเหล่านี้เหมาะสำหรับคุณ คุณ…”
“ฮ่าฮ่า…เอาเถอะ…ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยคุณ คุณไม่จำเป็นต้องให้ของขวัญฉันโอเค?”
“เอ่อ…เอ่อ…. ได้เลย. ขอบคุณ.”
ดงซูบินได้ยินดังนั้นก็รีบยัดถุงน่องชุดชั้นในและชุดชั้นในที่ยับยู่ยี่กลับเข้าไปในถุงพลาสติก เขาหยิบหนังสือจากชั้นวางและเริ่มพลิกมัน ชายคนนั้นควรจะไปแล้ว แต่ เสี่ยวหลานยังไม่เข้าห้องมา ดงซูบินรอสักพักและเดินออกจากห้องไป เสี่ยวหลานยังคงนั่งอ่านเอกสารอยู่ที่โต๊ะกาแฟ
ดงซูบินไม่รบกวนเธอและเติมน้ำร้อนให้เธอทันที
เสี่ยวหลานเงยหน้าขึ้นมองเขา "ขอบคุณ."
“มีอะไรจะต้องขอบคุณครับ”
“ฮ่าฮ่า…มานั่งข้างฉันสิ ฉันต้องการแก้ไขเอกสารนี้สำหรับการประชุมในวันพรุ่งนี้”
"ตกลง. ผมเข้าใจแล้ว”
ดงซูบินรู้สึกปวดใจเมื่อมองไปที่ เสี่ยวหลานซึ่งทำงานหนักมาก ในปักกิ่งพี่สาวเสี่ยว อยู่บ้านคนเดียวและไม่มีกิจกรรมสันทนาการใด ๆ เธอไม่มีใครคุยด้วยและใช้วันพักผ่อนในที่ทำงาน ดงซูบินไม่สามารถมีชีวิตเหมือนเธอได้ ในช่วงวันพักผ่อนเขาเกลียดการรับโทรศัพท์จากเจ้าสำนัก
ดงซูบินเดินไปหลังโซฟาและยืนอยู่ข้างหลัง เสี่ยวหลานเขานวดไหล่ของเธอเบา ๆ
เสี่ยวหลานหันศีรษะเล็กน้อยและยิ้ม "ไม่จำเป็น."
ดงซูบินไม่สนใจเธอและยังคงนวดไหล่ของเธอต่อไป เขาแค่อยากให้เธอผ่อนคลาย
เสี่ยวหลานยิ้มและทำงานต่อไป
ประมาณ 20 นาทีต่อมา เสี่ยวหลานวางปากกาและหมุนไหล่ของเธอ “ฉันทำเสร็จแล้วและตอนนี้ก็ผ่อนคลายแล้ว ขอบคุณ.”
ดงซูบินตอบ “แค่นั่งลงและอย่าขยับ ผมจะนวดให้คุณอีกสักพัก”
เสี่ยวหลานพยักหน้า “ฮ่าฮ่า…ฉันเองก็ไม่รู้จะบอกยังไงดี แต่ฉันเองก็รู้สึกดี”
ดงซูบินเองก็มีกำลังมากขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาเลื่อนมือลงไปที่ต้นแขนสักพัก หลังจากนั้นเขาให้เธองอไปข้างหน้าเล็กน้อยเพื่อนวดหลังของเธอ เขากดที่หลังของเธอแล้วก็จำอะไรบางอย่างได้ เสี่ยวหลานได้ไปที่ห้องน้ำเพื่อถอดทุกอย่างและไม่ควรสวมอะไรภายใต้ชุดของเธอ ลำคอของเขาแห้งผากและก้มตัวไปข้างหน้าโอบแขนรอบเอว
เสี่ยวหลานยังคงหันหน้าไปทางด้านหน้าและหัวเราะ “ฮ่าฮ่า…มีอะไรเหรอ?”
ดงซูบินฝังใบหน้าของเขาเข้าไปที่ด้านหลังศีรษะของเธอเพื่อดมผมของเธอ “เอวของคุณผอมมาก”
"จริงๆ? ทำไมฉันถึงไม่สังเกตเห็นเลย "
“พี่สาวเสี่ยว …”
“อะไร”
“หันกลับมาสิ”
บรรยากาศและการตั้งค่าของวันนี้ถูกต้องและ ดงซูบินตัดสินใจที่จะใช้โอกาสนี้ทำอะไรบางอย่าง เขารู้ว่ามันหายากที่จะได้รับโอกาสเช่นนี้ในอนาคต เขาปล่อยแขนรอบเอวของพี่สาวเสี่ยว และขยับไปข้างหลังเล็กน้อย
เสี่ยวหลานหันไปรอบ ๆ และมองไปที่ ดงซูบินโดยที่ดวงตาของเธอหรี่ลง
ดงซูบินรวบรวมความกล้าและโน้มตัวไปจูบริมฝีปากของเธอ แต่เขาเห็นพี่สาวเสี่ยวตากระตุกและเขาก็เลื่อนขึ้นไปจูบหน้าผากเธออย่างรวดเร็ว
เสี่ยวหลานมองไปที่ ดงซูบินและยิ้ม “ครั้งนี้มีสิ่งสกปรกบนหน้าผากของฉันหรือไม่”
ตงซู่ปิงไม่รู้ว่าพี่สาวเสี่ยวโกรธเขาหรือไม่และเขาไม่กล้าขยับ ริมฝีปากของเขายังคงประทับที่หน้าผากของเธอ
หนึ่งวินาที…
สองวินาที…
สามวินาที…
เสี่ยวหลานก็ไม่ขยับและมองไปที่ ดงซูบินด้วยรอยยิ้ม
ดงซูบินกลืนน้ำลายของเขาและขยับริมฝีปากของเขาลงและจูบเธอเหนือตาขวาของเธอ ริมฝีปากของเขาสัมผัสได้ถึงขนตายาวของเธอและมันก็ดูจั๊กจี้ ดวงตาของ เสี่ยวหลานดึงดูดใจ ดงซูบินมากจนเขาอดใจไม่ไหวและคิดว่าครั้งนี้เขาต้องจูบเธอให้ได้ ในขณะเดียวกันเขาต้องการดูว่าเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
ในตำแหน่งนี้ ดงซูบินไม่สามารถเห็นการแสดงออกทางสีหน้าของ เสี่ยวหลานและเธอก็นั่งอยู่ที่นั่นโดยไม่ต้องขยับกล้ามเนื้อ
ดงซูบินยังคงก้มลงจูบที่ปลายจมูกและแก้มของเธอ เขาค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ริมฝีปากของเธอและหัวใจของเขาก็เต้นรัว เขารู้สึกได้ถึงรอยบุ๋มของ เสี่ยวหลานบนริมฝีปากของเขาและรู้ว่าเธอกำลังยิ้ม
เธอไม่โกรธเหรอ?
หมายความว่าฉันมีโอกาสอย่างงั้นหรอ!
ดงซูบินรู้สึกว่านี่คือช่วงเวลานี้!
เขาขยับริมฝีปากเข้ามาใกล้!
ในที่สุดเขาก็จูบ เสี่ยวหลานที่ริมฝีปากของเธอ!
ดงซูบินดีใจและตื่นเต้นมาก เขากำลังจูบกับนายกเทศมนตรีของมณฑล ไปที่ริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอ!
ในเวลาเดียวกันดวงตาของ ดงซูบินได้พบกับเสี่ยวหลาน
เสี่ยวหลานหรี่ตาลงและมองไปที่เขา
ทันใดนั้นดงซูบินรู้สึกหนาวสั่นและสงสัยว่าเขาควรทำต่อไปหรือไม่ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพี่สาวเสี่ยวโกรธขึ้นมา? เขาสามารถจัดการกับความโกรธของเธอได้หรือไม่? แต่พวกเขาจูบกันแล้วและถ้าเธอโกรธเธอคงจะบอกเลิกฉัน ดงซูบินขยับริมฝีปากของเขาและไม่สนใจน้อยลง
เสี่ยวหลานกระพือเปลือกตาของเธอโดยไม่พูดอะไรสักคำ
ดงซูบินเริ่มใช้เล่ห์เหลี่ยมทั้งหมดที่เขารู้เพื่อจูบเธอ
เสี่ยวหลานอยู่ที่นั่นและปล่อยให้เขาจูบ เธอไม่แม้แต่จะขยับนิ้วเลย
ไม่กี่นาทีต่อมา ดงซูบินหยุดและมองไปที่ เสี่ยวหลานเขาสงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่จูบเขากลับ
เสี่ยวหลานยิ้ม “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมคุณถึงมองฉันแบบนี้”
ดงซูบินพูดไม่ออก “พี่สาวเสี่ยว …เอ่อ…. คุณควรจะพูดอะไรบ้างกับเหตุการณ์ที่ผมพึงทำไป ไม่ใช่หรือยังไง?”
“ฮิฮิ…ฉันจะว่ายังไงดีล่ะ”
“เอ่อ…ไม่มีอะไร แสร้งทำเป็นว่าฉันไม่ได้ถามคำถามนั้น”
เสี่ยวหลานไม่ได้หน้าแดงเมื่อเธอหัวเราะ “ฮ่าฮ่า…นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ถูกจูบแบบนี้ คุณกล้า” เธอตบที่นั่งว่างบนโซฟาข้างๆเธอ “ซูบินมานั่งข้างฉัน คอของฉันปวดจากการพลิกไปด้านข้างนานกว่า 10 นาที”
ดงซูบินเดินไปนั่งและเอื้อมมือไปจับมือของเสี่ยวหลาน
เสี่ยวหลานจับมือของเขาและเล่นด้วยนิ้วเบา ๆ “ตอนนี้รู้สึกเหมือนเรากำลังออกเดทอยู่ใช่ไหม”
“เอ่อ…ใช่ ฉันก็คิดเหมือนกัน.”
เสี่ยวหลานก้มศีรษะลงและมองไปที่มือของ ดงซูบิน“นิ้วของคุณค่อนข้างยาวและเหมาะที่จะเล่นเปียโน”
ดงซูบินหน้าแดงและตอบกลับ "เล่นเปียโน? ฉันไม่รู้วิธีอ่านโน้ตดนตรีด้วยซ้ำ”
เสี่ยวหลานหัวเราะแล้วบีบนิ้วชี้ของ ดงซูบินด้วยนิ้วของเธอ
โดยปกติเมื่อคู่รักจับมือกันผู้หญิงจะไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ แต่ เสี่ยวหลานตรงกันข้ามเนื่องจากบุคคลิกของเธอเป็นคนเอาแต่ใจ นับตั้งแต่วันที่ทั้งคู่ตัดสินใจว่าจะคบกัน ดงซูบินก็มีลางสังหรณ์ว่าความสัมพันธ์นี้จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ตอนนี้สัญชาตญาณของ ดงซูบินถูกต้อง พวกเขาจูบและจับมือกัน แต่ เสี่ยวหลานใจเย็น ๆ
ดงซูบินตระหนักว่านี่เป็นบุคคลิกของเธอที่ดึงดูดเขา
ดงซูบินมองไปที่นาฬิกาของเขาและสงสัยว่าเขาควรจะออกกี่โมง ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เพิ่งพัฒนาขึ้นและเขาไม่ต้องการไป
เสี่ยวหลานหัวเราะคิกคักและพูด “พักสักคืน”
ดงซูบินตะลึงและแสร้งถาม “เอ่อ…ตกลงกับคุณหรือเปล่า”
“ฮ่าฮ่า…เพิ่งออกไปเมื่อเช้า หลังจากนั้นก็ไม่มีใครเห็นคุณเข้ามาในบ้านของฉันใช่มั้ย?”
"… ตกลง." หัวใจของ ดงซูบินเริ่มเต้นเร็วขึ้น เขาจะใช้เวลาทั้งคืนกับนายกเทศมนตรีมณฑลอย่างแน่นอน!
