จุติข้ามโลก : ตอนที่180 ความเชื่อใจ

ตอนที่180 ความเชื่อใจ

ซูเซียวที่อยู่ใกล้ๆ ได้ยินแบบนั้นก็ยักคิ้วสงสัย แต่ไม่ได้พูดอะไร เพราะมันจะผิดสงสัย

“ขอพูดด้วยได้หรือเปล่า? ผมมีบางอย่างจะบอกคุณ” ไรเนอร์พูดกับเอเรน

เอเรนหันหน้าไปมองไรเนอร์ด้วยความสงสัย เพราะสิ่งที่เขาเห็นคือ ไรเนอร์เรียกเขาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเต็มไปหมด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะน้ำฝนหรือเปล่า

“ไม่กี่ปีก่อน พวกเราเป็นคนทำลายกำแพงเพื่อโจมตีเหล่ามนุษย์ ผมคือไททั่นเกราะ ส่วนเบอร์โทรทคือไททั่นมหึมา” ไรเนอร์พูดทันทีที่เอเรนหันมา พร้อมกับชี้นิ้วไปยังเบอร์โทรท

“พวกนายกำลังพูดเรื่องอะไร” เอเรนพูดพร้อมกับมองไปที่ไรเนอร์ด้วยสายตาแห่งความผิดหวัง

“อะไรของนายเนี่ยไรเนอร์ ลืมแผนการของพวกเราไปแล้วงั้นหรอ?” เบอร์โทรทตอบด้วยความวิตกกังวลพร้อมกับหันไปมองซูเซียว

ในเวลานี้ซูเซียวก็ทำเป็นมองพื้น ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เพราะแผนของเขาก็ดูเป็นไปอย่างราบรื่น ดูเหมือนว่าการกระทำของสองคนนี้จะล่อให้มิคาสะมาสนใจได้

“เป้าหมายของพวกเราคือกำจัดมนุษย์!” ไรเนอร์พูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาเอเรน “แต่พวกเราไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นแล้ว แค่นายไปกับพวกเรานะ เอเรน!”

ไรเนอร์จ้องมองเอเรนด้วยสายตาที่มีความหวัง เขาคิดว่าบทบาทที่เขาเคยเป็นพี่ที่แสนดีของเอเรนจะดึงดูดเอเรนมาเข้าพวกได้

“นี่มันเรื่องอะไร? ผมไม่เข้าใจ!!” เอเรนเอามือกุมหัว ขยี้ผมตัวเองด้วยความรู้สึกที่ประสาทจะกิน

ในเวลานี้เอเรนพยายามปฎิเสธทุกอย่าง เพื่อหลีกหนีความจริง เอเรนไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ชายที่แสนดีของเขาสองคนนี้จะเป็นไททั่น

“มากับพวกเราเถอะเอเรน แม้ว่าพวกเราเคยทำพลาด แต่พวกเราแก้ไขมันด้วยกันได้นะ” ไรเนอร์พยายามหวาดล้อมเอเรนอย่างต่อเนื่อง

“ตอนนี้หรอ? แล้วเราจะไปที่ไหนกัน?” เอเรนถาม

ไรเนอร์ลังเลอยู่พักนึงและตอบกลับ “ตอนนี้ผมยังบอกไม่ได้ แต่สถานที่นั้นมันคือบ้านเกิดของพวกเรา! ไปกับพวกเราเถอะ ตราบใดที่นายไปกับพวกเรา พวกเราจะได้ไม่ต้องทำลายกำแพง และจะไม่มีใครต้องเสียเลือดเนื้อ!”

เอเรนที่ได้ยินแบบนั้นเขาก็เงียบไม่ตอบอะไร แต่เขามองขึ้นท้องฟ้า และในเวลาเดียวกันภาพในหัวเขาก็แว้บเข้ามา ซึ่งเป็นภาพของช่วงเวลาที่ประชุมสังสรรค์กันเมื่อคืน

....

ย้อนเวลากลับไปใน 9ชั่วโมงที่ผ่านมมา

ภายในศูนย์บัญชาการของกองกำลังสำรวจ

มีแสงสว่างจากตะเกียงสลัวๆ อยู่เต็มกำแพงไปหมด

เอเรนค่อยๆตื่นขึ้นอย่างช้าๆ และเมื่อลืมตาขึ้นมา ภาพที่เขาเห็นก็ทำให้เขาตกใจนิดหน่อย

“มิคาสะ อาร์มิน!”

ทั้งสามได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง เอเรนดีใจมาก

“เอเรน ก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้น?”

เออร์วิน ลีไว โซเอะ และคนอื่นๆก็อยู่ใกล้ๆซูเซียว ณ ตอนนี้

“หัวหน้า ไม่ได้ต้องตามเบียคุยะมางั้นหรอ?” โซเอะถาม

เออร์วินตอบกลับทันที “ไม่ เบียคุยะเขาเหนื่อยมาก ให้เขาได้พักผ่อน” หลังจากนั้นเออร์วินก็มองมาที่เอเรนและถามคำถามมากมาย

ในเวลานี้ เอเรนถูกถามด้วยคำถามมากมายซึ่งเขาก็ยังงงอยู่ไม่เข้าใจว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น

ทันใดนั้นเองก็มีทหารคนนึงวิ่งเข้ามาและรายงานข้อมูล “หัวหน้า ผมได้ข้อมูลมาแล้วครับ นี่เป็นข้อมูลของทหารรุ่น 104”

เออร์วินจึงหันไปสนใจเอกสารนี้แทน พร้อมกับอ่านให้ทุกคนฟัง “ดูเหมือนว่าสิ่งที่พวกเราสงสัยจะเป็นจริงนะ ในเอกสารนี่เขียนเอาไว้ว่า แอนนี่ เลออนฮาร์ท, ไรเนอร์ บราน, เบอร์โทรท ฮูเวอร์ ทั้งสามมาจากสถานที่เดียวกัน”

“สามคนเลยงั้นหรอ? อาร์มิน นายสนิทกับสามคนนี้ไม่ใช่หรอ?” เออร์วินหันไปสอบถามอาร์มิน

“ไรเนอร์กับเบอร์โทรทเขาสนิทกับมากเหมือนเป็นพี่น้องกัน ส่วนแอนนี่... ผมไม่เคยเห็นเธอคุยกับสองคนนี้เลย”

“ไม่เคยคุยกันเลยงั้นหรอ?”

“ใช่แล้วครับ ผมไม่เคยเห็นเธอคุยกับสองคนนี้เลยสักครั้ง”

เออร์วินสับสนเล็กน้อยว่าข้อมูลในเอกสารนี้ถูกต้องหรือไม่ ...

เอเรนก็พูดแทรกขึ้นมา “ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ? คุณบอกว่าเบียคุยะเขา...”

เออร์วินพูดแทรกทันที “ใช่เขาเหนื่อย ผมเองก็ไม่รู้อะไรที่แน่นอน แต่ผมรู้สึกว่าเขาอยู่ในทุกสถานการณ์ที่สำคัญซึ่งนี่ถ้าหากมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญก็แปลกมาก ..... แต่เขาก็คอยช่วยเหลือมนุษย์มาโดยตลอด ดังนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่ควรมาสงสัยเขาในเวลานี้ เพราะการกระทำของเขาทุกอย่างนั้นเพื่อมนุษ!”

ในความเป็นจริงแล้ว เออร์วินไม่เคยเชื่อใจซูเซียวเลย และซูเซียวเองก็รู้ดี เพราะฉะนั้นซูเซียวถึงไม่ต้องการที่จะจงรักภักดีกับกองสำรวจ

“เอาล่ะ พวกเรารู้ข้อมูลแล้ว ถ้างั้นขอสรุปเลยว่า เอเรน นายสามารถกลายเป็นไททั่นได้ทันทีเมื่อพบเจอกับทั้งสามคนนี้!” เออร์วินพูดจบทันที

....

ภาพตัดกลับมา ณ เวลาปัจจุบัน

ไรเนอร์จับที่ไหล่ของเอเรนด้วยความหวังว่าเอเรนจะยอมไปกับตน

“ไรเนอร์ นายคงจะเหนื่อยและเครียดมากใช่ไหม ถึงมาพูดเรื่องล้อเล่นอะไรแบบนี้ เนอะ ใช่ไหม เบอร์โทรท?”

เบอร์โทรทยืนเหงื่อใหลด้วยความวิตกกังวลอย่างมาก “ใช่ ไรเนอร์เขาเหนื่อยหน่ะ ถึงได้พูดจาไร้สาระแบบนี้”

เมื่อได้ยินคำตอบแบบนี้เอเรนก็สะแหยะยิ้มออกมา “เอาหน่าไรเนอร์ เรื่องที่นายพูดเล่นมานี่มันยิ่งใหญ่มากเลยนะ เอาเถอะไปทำภารกิจกันต่อเถอะ”

เมื่อเอเรนพูดจบ เขาก็พบว่าไรเนอร์ยืนจ้องมองเขาแบบตกใจมาก

“นั่นสินะ.. ผมพูดเรื่องล้อเล่นอะไรออกไปเนี่ย .... ผมควรจะทำตามแผน ทำตามภารกิจใช่ไหม? เหอะ.... ผมกำลังเป็นบ้างั้นหรอ?” ไรเนอร์ดูเสียสติไปแล้วในตอนนี้ พูดจาวกไปวนมา พร้อมกับก้มหน้ากัดเล็บด้วยความเป็นกังวลอย่างมาก