ตอนที่ 43: สิ่งเร้า อ่านฟรี

บทที่ 43: สิ่งเร้า

คัลติเวชั่น ออนไลน์

หลังจากที่ลูก ๆ ของเขาแนะนำตัวแล้ว ลอร์ดเหลา ก็พูดกับ หยวน ว่า “เต๋าหยวน คุณมาที่ เมืองปัง เพื่อพักผ่อนใช่ไหมฉันได้จัดห้องที่ดีที่สุดสองห้องสำหรับคุณและท่านหญิงไว้แล้ว และจากข้อมูลที่เราได้ จ้าวแห่งขุนเขาได้รวมกำลังทัพและวางแผนที่จะโจมตีเรา อาจจะพรุ่งนี้หรือวันไหนก็ได้ ดังนั้นระหว่างนี้คุณมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการจนกว่าจะถึงเวลานั้น”

“ฉันจะฝากลูกคนหนึ่งไว้กับคุณเผื่อว่าคุณต้องการอะไร” ลอร์ดเหลาหันไปมองลูกสาวคนเล็กของเขาเหลาหลี่ด้วยสายตาที่เฉียบคม

เหลาหลี่ ตระหนักได้ทันทีว่าพ่อของเธอพยายามบอกอะไรเธอ

"ฉันจะดูแลท่านทุกสิ่งที่ท่านเต๋าปรารถนา หากมีสิ่งใดที่คุณต้องการอย่าได้เกรงใจ" เธอพูดกับเขา

การให้ความช่วยเหลือตามความต้องการของแขกมักเป็นงานของคนรับใช้ แต่ลอร์ดเหลามอบหมายให้ลูกสาวของเขาดูแลหยวนเป็นพิเศษเพียงเพราะเขาหวังว่าความสัมพันธ์ที่โรแมนติกบางอย่างจะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาเพราะมันจะเป็นประโยชน์ต่อครอบครัวของพวกเขาที่จะมี บุคคลที่มีความสามารถเช่นหยวนเข้าร่วมกับพวกเขา

“ฉันทำให้คุณลำบากใจหรือเปล่า” หยวนพูดอย่างใจเย็น

"เหลาหลี่พาพวกเขาไปชมห้อง พ่อต้องกลับไปหาแขกคนอื่น ๆ เพราะพ่อทิ้งพวกเขาไว้เพื่อมาที่นี่” ลอร์ดเหลาพูดกับเธอ

จากนั้นเขาก็หันไปมองหยวน และพูดว่า "ฉันจะไม่รบกวนละ ถ้าคุณต้องการอะไร  อะไรก็ได้ แค่บอกให้ลูกสาวของฉันรู้ แล้วเธอจะดูแลคุณ ฉันสามารถพูดได้อย่างภาคภูมิใจว่าฉันได้เลี้ยงดูลูกสาวที่มีความสามารถมาก "

หลังจากที่ลอร์ดเหลาและคนอื่น ๆ ออกจากห้องไปเหลาหลี่ก็พูดกับหยวนว่า “เชิญทางนี้ค่ะ”

หยวนพยักหน้าและเดินตามเธอไปที่ห้องขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงห้องโถง

"นี่เป็นห้องของเต๊าหยวน และห้องถัดจากนั้นจะเป็นห้องของท่านหญิงค่ะ" เหลาหลี่ กล่าวกับพวกเขา

“เสี่ยวฮัวจะอยู่กับพี่หยวน” จู่ๆเสี่ยวฮัวก็พูดกับเธอ

"ไม่เป็นไรค่ะ เชิญตามสะบาย เตียงใหญ่พอที่จะนอนได้สี่คน" เหลาหลี่พยักหน้า

ไม่กี่อึดใจต่อมาเมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องหยวนก็ต้องประหลาดใจกับห้องกว้างขวางที่ตกแต่งด้วยของเก่าจากจีนเกือบทุกทิศทุกทาง

"เต๋าหยวน ห้องนี้เหมาะกับคุณหรือไม่" เหลาหลี่ถามเขาสักครู่ต่อมา

"อื้อ!" เขาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“งั้นฉันจะปล่อยให้คุณได้พักผ่อน ถ้าคุณต้องการอะไรฉันจะยืนอยู่ข้างนอก” เหลาหลี่พูดกับเขา

"เอ๊ะไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ แล้วมันจะทำให้ฉันไม่สามารถผ่อนคลายได้" หยวนมองเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

"ถ้าอย่างนั้นเต๋าหยวนต้องการให้ฉันทำอะไรคะ พ่อของฉันบอกให้ฉันอยู่กับคุณต่อไปเขาจะไม่ชอบใจถ้าฉันปล่อยให้คุณอยู่คนเดียว"

หยวนเกาหัวก่อนจะพูดว่า "ฉันเดาว่าคุณสามารถอยู่ที่นี่ได้ในตอนนี้ฉันมีคำถามบางอย่างเกี่ยวกับบางเรื่องเช่นกัน"

“งั้นฉันจะอยู่ในห้องนี้กับเต๋าหยวนค่ะ” เหลาหลี่ พยักหน้าก่อนที่จะเดินไปที่ประตูและยืนอยู่ที่นั่นเหมือนทหารยาม

"คุณไม่จำเป็นต้องเข้มงวดกับตัวเองมากนักนั่งลงและผ่อนคลาย" หยวนพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ บนใบหน้าของเขารู้สึกอึดอัดกับความจริงจังของเธอ

ในเวลาต่อมาหยวนและเหลาหลี่นั่งตรงข้ามกันบนโซฟา

“พ่อของคุณพูดถึงแขกคนอื่น ๆ พวกเขาจะช่วยปกป้องเมืองด้วยหรือเปล่า?” หยวนถามเธอ

"ใช่พวกเขาส่วนใหญ่เป็นนักรบที่มาจากดินแดนอันห่างไกลและพวกเขาทุกคนกระตือรือร้นที่จะช่วยเราปกป้องเมืองหลังจากที่เราบอกพวกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ของเราและเราไม่สามารถขอบคุณทุกคนที่ช่วยเราได้อย่างทั่วถึง โดยเฉพาะคุณ , เต๋าหยวน.” เหลาหลี่กล่าวด้วยรอยยิ้มที่สวยงามบนใบหน้าของเธอ

'ดินแดนอันห่างไกล? พวกเขาเป็นผู้เล่นเหมือนเราหรือเปล่านะ? ' หยวนคิด

“ฉันเข้าใจ…แล้วคุณช่วยบอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานที่นี้ได้ไหม” เขาถามครู่ต่อมา

"เมืองปังของเราเราเป็นเพียงเมืองธรรมดาที่มีพลเมืองไม่กี่พันคนเมื่อเทียบกับภูมิหลังของเต๋าหยวนแล้วเราไม่น่ากล่าวถึงเลยด้วยซ้ำ" เหลาหลี่ ตอบด้วยรอยยิ้มอาย

"ภูมิหลังของฉัน?" หยวนเลิกคิ้ว

เหลาหลี่พยักหน้าและกล่าวว่า "แม้จะอายุเท่า ๆ กับฉันแต่เต๋าหยวน ก็อยู่ในระดับนักรบวิญญาณระดับที่สี่แล้วฉันไม่เคยพบใครที่มีความสามารถเท่าคุณมาก่อนแน่นอนว่าคุณต้องมาจากนิกายที่ทรงพลังหรือตระกูลที่มีชื่อเสียง .”

อย่างไรก็ตามหยวนส่ายหัวอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า "ฉันไม่ได้มาจากนิกายที่ทรงพลังหรือตระกูลที่มีชื่อเสียง"

"เอ๊ะจริงเหรอเต๋าหยวนมาจากไหนและใครเป็นคนสอนวิธีฝึกฝนให้คุณ?" เหลาหลี่มองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้างโดยที่เธอไม่สามารถจินตนาการได้ว่าจะมีใครที่มีความสามารถพอ ๆกับหยวน

"อืมฉันก็มาจากดินแดนอันห่างไกลซึ่งไม่เป็นที่รู้จักในสถานที่นี้เช่นกันใครเป็นผู้สอนวิธีการฝึกฝนให้ฉันงั้นหรอ ... " หยวนหันไปมองเสี่ยวฮัวซึ่งนั่งอยู่ข้างๆเขาด้วยสีหน้าสงบ

"เด็กสาวคนนี้สอนคุณฝึก?" เหลาหลี่ จ้องมองเธอด้วยสีหน้างุนงง

อย่างไรก็ตามเสี่ยวฮัวส่ายหัวและพูดว่า "เสี่ยวฮัวไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆพี่หยวนที่เรียนรู้ทุกอย่างด้วยตัวเอง"

“นั่นไม่จริงเสี่ยวฮัวถ้าไม่ใช่เพราะคุณฉันจะไม่ได้เป็นผู้ฝึกฝนได้เร็วขนาดนี้และคุณเป็นคนที่ให้เทคนิคการฝึกฝนแก่ฉันและสอนฉันว่าการเป็นผู้ฝึกฝนหมายความว่าอย่างไร”

“เสี่ยวฮัวเพียงให้โอกาสพี่หยวนได้เรียนรู้เทคนิคการฝึกฝนส่วนใหญ่เกิดจากความพยายามและพรสวรรค์ของพี่หยวนเองที่ทำให้เขาได้เรียนรู้มัน”

เหลาหลี่พูดไม่ออก เมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขาดูเหมือนว่าหยวนเพิ่งจะกลายเป็นผู้ฝึกฝนเมื่อไม่นานมานี้

“เต๋า เริ่มฝึกฝนเมื่อใด?” เธอตัดสินใจถามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“เอ่อ…ประมาณอาทิตย์ที่แล้วได้?” หยวนกล่าวหลังจากไตร่ตรองสักหน่อย

"... "

เหลาหลี่จ้องมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้างซึ่งเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เขาใช้เวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ในการเข้าถึงอาณาจักร นักรบวิญญาณ ระดับที่สี่ตั้งแต่เริ่มต้น? เขาเป็นปีศาจประเภทไหนกันแน่?!

……