อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ ตอนที่ 48 กิจกรรมภายในเกม [อ่านฟรี]
ไม่กี่นาทีหลังจากหยวนเข้าสู่เกม หลัวลี่ก็เคาะประตู
“หยวน อาหารเย็นพร้อมแล้ว”
เธอบอกกับเขา
“ข้ากำลังไป!”
หยวนบอกก่อนออกมาจากห้องพร้อมกับเสี่ยวฮัว
จากนั้นหลัวลี่ก็พาทั้งสองไปที่ห้องขนาดใหญ่ ที่มีโต๊ะยาวตรงกลาง ซึ่งครอบครัวของเธอรออยู่
“ขอบคุณที่ตอบรับคำเชิญของเรานะหยวน”
จ้าวหลัวพูดกับเขา
“ข้าควรขอบคุณมากกว่าที่เชิญข้ามา”
“เชิญนั่ง”
จ้าวหลัวชี้ไปที่ที่ว่างสองที่ข้างๆเขา และคนรับใช่สองคนก็ดึงเก้าอี้ให้เขานั่ง
“ขอบคุณ”
หลังจากที่นั่งแล้ว จ้าวหลัวก็ปรบมือ ไม่กี่วินาทีต่อมาคนรับใช้ก็เริ่มขนจานเข้ามาในห้อง
“ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับการกินอาหารที่น่าประทับใจของเจ้า ที่เจ้ากินทั้งหมด ข้าเลยต้องแน่ใจว่าอาหารที่เตรียมเพียงพอที่เจ้าจะกิน”
จ้าวหลัวพูดกับเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใส ขณะที่โต๊ะเต็มไปด้วยอาหาร
หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็เริ่มกิน
“…”
“…”
“…”
ครอบครัวหลัวมองด้วยสายตาเบิกกว้างขณะที่หยวนกินอาหารบนโต๊ะราวกับเป็นสัตว์ประหลาด
แม้แต่หลัวลี่ที่เคยเห็นเขากินมาก่อน ก็ยังคงตกใจเช่นกัน
‘เขายังกินแบบนั้นได้ยังไงกัน เมื่อไม่นานมานี้เขาก็กินไปเยอะแล้วนะ? อาหารไปอยู่ที่ไหนในร่างกายของเขากัน? เหมือนยังกับว่ามีหลุมดำอยู่ในท้องของเขา ซึ่งเขาสามารถที่จะกินได้ทั้งโลกงั้นแหละ!’
ในขณะที่จ้าวหลัวเริ่มกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับการเงินของครอบครัวเขา หากต้องเลี้ยงหยวนแบบนี้ทุกวัน
กว่าหนึ่งชั่วโมงต่อมาหลังจากการกิน คนรับใช้ก็ยกจานเปล่าออกไป จ้าวหลัวมองไปที่หยวนและพูดว่า
“หยวน เมื่อกินอาหารเย็นนี้เสร็จเรา เราคุยกันหน่อยมั้ย? ครอบครัวของข้าอยากจะถามอะไรเจ้าบ้าง?”
“เนื่องจากท่านทำให้ข้าอิ่มท้องแล้ว ข้าก็จะตอบคำถามท่านให้ แล้วท่านอยากจะรู้อะไรล่ะ”
“เจ้ามีงานอดิเรกมั้ย?”
หลัวลี่ถามคนแรก
“มันอาจจะฟังดูเรียบง่าย แต่ข้าสนุกกับการทำอะไรก็ตามที่ต้องออกแรง ไม่ว่าจะเป็นการล่ามอนสเตอร์ หรือว่าแค่เดินไปรอบๆเมือง ข้าก็สนุกกับมันทั้งหมด”
“ข้าคิดว่ามันวิเศษมาก”
หลัวลี่กล่าวด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์
“ข้าขอถามต่อไป”
หลัวหมิงกล่าง
“ตั้งแต่ที่เจ้าพูดถึงการล่ามอนสเตอร์ มอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดที่เจ้าเคยเอาชนะคืออะไร”
“อืม คงจะเป็นแมงมุมปีศาจที่เป็นนักรบวิญญาณระดับสี่นะ มันเป็นช่วงเวลาไม่นานก่อนที่ข้าจะมาถึงเมืองนี้”
หยวนกล่าวด้วยสีหน้าสงบ
“แมงมุมปีศาจงั้นหรอ?”
หลัวหมิงอุทานอย่างตกใจ
“เจ้าแข็งแกร่งกว่าที่ข้าคิดไว้อีก แม้แต่ผู้อาวุโสในนิกายของข้ายังมีปัญหาในการต่อสู้กับแมงมุมปีศาจเลยนะ”
“…”
คนอื่นๆ ในห้องมีสีหน้าคล้ายกับหลัวหมิง เมื่อรู้ว่าหยวนเอาชนะแมงมุมปีศาจได้ แต่ก็มีแต่หยวนและเสี่ยวฮัวเท่านั้นที่รู้ว่าเขาชนะโดยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ไม่กี่อึดใจต่อมาหลัวหลิงก็ถามเขาว่า
“เจ้าไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนี้นะ ถ้าเจ้าไม่ต้องการ แต่เจ้ามีดาวสหายหรือไม่?”
“…”
ห้องเงียบลงทันทีพร้อมกับการจ้องมองของทุกคนไปที่หยวน โดยเฉพาะหลัวลี่ ที่หัวใจเต้นดัง
“ดาว...สหาย...?”
หยวนเลิกคิ้วกับคำที่ไม่คุ้นเคยนี้
“มันคืออะไรหรอ?”
แม้ว่าจะแปลกใจเล็กน้อยกับคำถามของเขา หลัวหลิงก็ตอบด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
“ก็หมายถึงคนที่ติดตามคุณตลอดการฝึกฝนในชีวิต หรือง่ายๆก็ คู่สมรสของเจ้านั้นแหละ”
“อ๋อ ข้าไม่มีหรอก ข้ายังเด็กเกินไปที่จะคิดเรื่องแบบนั้น”
หยวนส่ายหัว
“เจ้ากำลังหมายความว่ายังไง เจ้ามีสิทธิ์แต่งงานตั้งแต่อายุ 16 ปีแล้ว ถ้าอย่างนั้นแฟนละ แน่นอนความสามารถอย่างเจ้าน่าจะมีอยู่แล้วหนึ่งหรือสองคนใช่ไหม?”
หลัวหลิงถามเขา
“ไม่ ข้าไม่มีอะไรแบบนั้นหรอก”
เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้า
‘ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะมีคนแบบนั้นในชีวิตหรอก เพราะฉันไม่ต้องการให้เขาเสียเวลากับคนที่มีสภาพแบบฉัน และฉันแน่ใจว่าไม่มีใครเต็มใจจะยอมรับฉัน หากรู้เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริง’
หยวนถอนหายใจ
แม้ว่าใครบางคนในโลกแห่งความจริงจะเต็มใจที่จะดูแลเขา แต่หยวนก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถทนดูแลได้นานแค่ไหน และหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ที่ต้องให้หยูรู่มาคอยดูแลเขา
“ข้าเข้าใจ ข้าขอโทษถ้าคำถามของข้าทำให้เจ้าอึดอัดนะ”
หลัวหลิงขอโทษเขา หลังจากนั้นก็มองไปที่หลัวลี่ แล้วขยิบตาให้เธอ เมื่อเห็นเช่นนั้นหลัวลี่ก็หน้าแดง
“อย่างไรก็ตาม...”
เมื่อจ้าวหลัวอ่าปากจะพูด ประตูก็เปิดดังปังก่อนที่ทหารยามจะวิ่งเข้ามาในห้อง
“ใครกัน?! ช่างไม่มีมารยาท?!”
จ้าวหลัวตะโกนใส่
อย่างไรก็ตามทหารยามเพิกเฉยกับความโกรธของจ้าวหลัว และพูดว่า
“ขอโทษที่เข้ามาอย่างกะทันหัน! นี่เป็นเรื่องฉุกเฉิน! มีมอนสเตอร์ดุร้ายหลายพันตัวจากภูเขาแปงกำลังวิ่งมาที่นี่แล้ว!”
“อะไรกัน?!”
จ้าวหลัวลุกยืนขึ้นด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจทันที่
“จ้าวแห่งภูเขากำลังจะโจมตีพวกเราแล้วงั้นหรอ?! นี่มันกะทันหันเกินไป!”
“ไว้ข้าจะจัดการกับคนที่ให้ข้อมูลผิดๆกับเรา!!”
จ้าวหลัวหันไปมองหยวนและกล่าวว่า
“ข้าขอโทษสำหรับเรื่องนี้ทั้งที่เจ้าเพิ่งอิ่มท้อง แต่ดูเหมือนจ้าวแห่งภูเขาเริ่มโจมตีเราแล้ว”
หยวนส่ายหัวและพูดว่า
“ข้ามีพลังมากขึ้นพอที่จะต่อสู้แล้วพอดีเลย”
“รวบรวมทหารยามทั้งหมด เตรียมพร้อมที่จะปกป้องเมือง!”
จ้าวหลัวสั่งทหารยาม เมื่อทหารยามออกไป ก็หันไปบอกลูกๆของเขาว่า
“พ่อต้องการให้เจ้าทั้งสามคนติดตามหยวน และปกป้องเมืองนี้กับเขา พ่อจะจัดการกับจ้าวแห่งภูเขาเอง”
“ได้ครับ/ค่ะ!”
พวกเขาพยักหน้า
จากนั้นจ้าวหลัวก็รีบออกไปข้างนอกในทันที
“โปรดดูแลพวกเราด้วยหยวน”
ตระกูลหลัวโค้งคำนับหยวน
ในเวลาต่อมามีการแจ้งเตือนปรากฏขึ้นเหนือเมืองแปง
<กิจกรรม ‘การบุกรุกของจ้าวแห่งภูเขา’ เริ่มขึ้นแล้ว!>
<สังหารมอนสเตอร์ที่โจมตีเมืองแปงเพื่อรับคะแนน!>
<ผู้เล่นที่มีคะแนนสูงสุด จะได้รับรางวัลพิเศษในตอนท้าย!>
“กิจกรรมในเกมงั้นหรอ?”
หยวนมองการแจ้งเตือนบนท้องฟ้าด้วยความสนใจ
