อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ ตอนที่ 32 กลิ่นอายของดาบ [อ่านฟรี]
หลังจากที่ปรมาจารย์วิญญาณและสองพี่น้องดูจากไปแล้ว เสี่ยวฮัวก็พูดขึ้นมาว่า
“ทำไมพี่หยวนถึงปล่อยพวกเขาไป จากนิสัยของสองพี่น้องนั่น เขาจะไม่มีวันให้อภัยพี่อย่างแน่นอน และเขาจะกลับมาแก้แค้นในวันที่เขาแข็งแกร่งขึ้นอีก”
“เสี่ยวฮัว รู้ดีว่าว่าพี่หยวนใจดี และพี่หยวนเพิ่งกลายเป็นผู้ฝึกพลังดังนั้นการฆ่าคนอาจจะเป็นเรื่องยากสำหรับพี่ แต่คนในโลกนี้ที่ฆ่าเขาดีกว่าตาย แต่พวกเขาไม่ได้เป็นภัยแค่กับพี่ แต่เขาจะเป็นภัยต่อคนอื่นด้วยอย่างแน่นอนเลย”
“โลกแห่งการฝึกพลังนี้เป็นสถานที่ ที่ผู้อ่อนแอจะถูกฆ่าในที่สุด ดังนั้นพี่ต้องเป็นคนฆ่าคนอื่นไม่ใช่ให้คนอื่นมาฆ่าพี่นะ”
เมื่อได้ยินคำบรรยายของเสี่ยวฮัว หยวนก็ถอนหายใจ
“พี่รู้ พี่อาจจะไร้เดียงสาเกินไป บางที่พี่อาจจะเป็นคนโง่เขาในสายตาของเธอ แต่พี่ไม่ต้องการจะฆ่าใคร คนเหล่านี้เป็นเพียง NPC ในเกมเท่านั้น ยกเว้นจะจำเป็นจริงๆ และพี่กลัวว่ามันจะส่งผลเสียต่อจิตใจของพี่ เนื่องจากหลายครั้งแล้วที่พี่ลืมว่าพี่อยู่ในเกม แล้วรู้สึกว่าพี่กำลังอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง”
“…”
เสี่ยวฮัวฟังคำพูดของหยวนด้วยความเงียบ แม้ว่าเธอจะเข้าใจเพียงครึ่งเดียว แต่เธอก็รู้ว่าเขาพยายามจะพูดอะไร เธอจึงตอบหยวนกลับไป
“พี่หยวนสิ่งที่พี่เจอในวันนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของโลกแห่งการฝึกพลังนี้ และเป็นเรื่องธรรมาดาที่จะต้องเจอคนอีกมากมายที่เป็นเหมือนสองพี่น้องนั่น และพี่อาจจะต้องเจอกับเหตุการณ์ที่คล้ายคลึงกันแบบนี้ในอนาคต อาจจะมากกวว่าหนึ่งครั้งในวันเดียวด้วยซ้ำ และหากพี่แข็งแกร่งพอที่จะรับมือได้ทุกสถานการณ์ มันก็จะไม่มีปัญหาอะไร แต่ถึงยังงั้นพี่ก็จะเจอคนที่แข็งแกร่งและทรงพลังกว่าเสมอ”
รอยยิ้มขมขื่นปรากฏขึ้นบนหน้าของหยวน
“พี่เดาว่าการใช้ชีวิตในโลกนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิดในตอนแรกแล้วละ พี่หวังว่าพี่จะไม่ต้องกลายเป็นคนที่ไม่มีศีลธรรมหรือเป็นคนที่ไม่สนใจชีวิตของคนอื่นๆ อย่างสองพี่น้องนั่น”
“ไม่ต้องกังวลหรอกพี่หยวน หากพี่เดินผิดทางในการฝึกฝนและรู้สึกว่าตัวเองเริ่มกลายเป็นคนละคน เสี่ยวฮัวจะคอยช่วยพี่ให้กลับมาเป็นปกติเอง”
“พี่ขอบคุณมากนะเสี่ยวฮัว พี่จะพยายามทำตัวให้คุ้นเคยกับวิถีชีวิตของโลกใบนี้ให้มากขึ้นเพื่อที่จะไม่เป็นภาระของเธอนะ”
“ผู้คนมักจะเปลี่ยนไปในการเติบโตขึ้น และการเปลี่ยนแปลงนั้นก็สำคัญจริงๆ แต่ตราบใดที่พี่หยวนยังคงเป็นพี่ชายที่เป็นอยู่ในตอนนี้ มันก็ดีแล้ว แม้พี่จะเปลี่ยนไปเล็กน้อยก็ตาม”
เสี่ยวฮัวพูดกับหยวน
“ฮ่าฮ่าฮ่า เธอเป็นเหมือนน้องสาวของพี่จริงๆ เธอมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ และฉลาดมาก”
หยวนหัวเราะเบาๆ ราวกับว่าเห็นหยูรู่ในเงาของเสี่ยวฮัว
“แล้วพี่หยวนเป็นยังไงบ้าง ได้รับบาดเจ็บระหว่างการต่อสู้ไหม?”
เสี่ยวฮัวถามหยวนด้วยความเป็นห่วง
“ก็มีรอยขีดข่วนนิดหน่อย แล้วก็รู้สึกหิวด้วย แต่แค่นี้สบายมาก”
หยวนกล่าวด้วยสีหน้ากระฉับกระเฉง
เสี่ยวฮัวพยักหน้า
“ประสบการณ์ และความเข้าใจของพี่หยวนเพิ่มขึ้นอย่างมากจากการต่อสู้ครั้งนี้ พี่หยวนควรเตรียมตัวให้พร้อม ก่อนที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์ในระดับนักรบวิญญาณอีกไม่นานนี้นะ”
“ถ้าอย่างนั้นเราไปฝึกต่อกันเถอะ!”
หยวนกล่าวด้วยความกระตือรือร้น
“พี่หยวนชอบการต่อสู้จริงๆหรอ?”
เสี่ยวฮัวกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“แน่นอนสิ เพราะพี่รู้สึกเหมือนกับว่าพี่มีชีวิตจริงๆเมื่อได้ต่อสู้ พี่ยังสนุกกับการเคลื่อนไหวร่างกาย แกว่งดาบไปมา และความตื่นเต้นในการต่อสู้ด้วย”
หยวนพยักหน้าตอบรับเสี่ยวฮัว
ทั้งสองคนเริ่มเดินลึกเข้าไปในป่า ไม่นานหลังจากนั้นหยวนก็ฝึกฝนการใช้ทักษะดาบของเขาต่อไป ในขณะที่เสี่ยวฮัวช่วยตามหามอนสเตอร์ให้กับเขา
หลังจากฝึกฝนดาบมาหลายชั่วโมง การแจ้งเตือนก็ปรากฏต่อหน้าหยวน
<ความเชี่ยวชาญในการใช้ดาบของคุณดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด>
<ความเข้าใจเกี่ยวกับดาบของคุณมาถึงระดับใหม่แล้ว>
<คุณมีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์ที่จะเรียนรู้ ‘กลิ่นอายของดาบ’>
‘กลิ่นอายของดาบ?’ หยวนเลิกคิ้ว
“เสี่ยวฮัว กลิ่นอายของดาบคืออะไร”
เขาตัดสินใจถามผู้เชี่ยวชาญเพียงคนเดียวที่เขามี
“กลิ่นอายของดาบ?! ฝีมือพี่หยวนถึงระดับที่สามารถเรียนรู้ กลิ่นอายของดาบ แล้วหรอ?”
เสี่ยวฮัวมองเขาด้วยใบหน้าตกใจ
“พี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร แต่หลังจากฟังเสียงเสี่ยวฮัวแล้ว มันน่าจะเป็นอะไรที่สุดยอดมากใช่ไหม?”
“แน่นอนสิ มันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก มีเพียงนักดาบที่แท้จริงเท่านั้น ที่สามารถเรียนรู้และปลดปล่อย กลิ่นอายของดาบ! และไม่ใช่ใครที่จะเรียนรู้ได้เพียงแค่ฝึกฝนด้วยดาบแบบพี่ บางคนฝึกทั้งชีวิตก็ยังไม่เข้าใจ ในขณะที่บางคนใช้เวลาหลายปีในการฝึกฝน! ผู้มี กลิ่นอายของดาบจะถูกเรียกอีกอย่างว่า ผู้เชี่ยวชาญแห่งดาบ! พี่หยวนเพิ่งจะฝึกดาบเพียงไม่กี่วันเอง! หากผู้คนรู้ถึงความสามารถของพี่ คนนับไม่ถ้วนจะมาขอเป็นศิษย์ของพี่”
เสี่ยวฮัวพูดด้วยความตื่นเต้น
“เธอชมพี่มากเกินไปแล้ว มันทำให้พี่เขิน”
หยวนพูดด้วยใบหน้าที่มีเลือดฝาดเล็กน้อย
“ถ้าอย่างนั้นธอช่วยสอนวิธีใช้ กลิ่นอายของดาบ ให้พี่ได้ไหม?”
เขาถามเสี่ยวฮัวในเวลาต่อมา
เสี่ยวฮัวส่ายหัว และพูดว่า
“ไม่ได้หรอกพี่หยวน สำหรับเสี่ยวฮัวแล้ว เสี่ยวฮัวไม่ได้เป็นนักดาบ ดังนั้นเสี่ยวฮัวก็ไม่เข้าใจ กลิ่นอายของดาบ เหมือนกัน”
“อ๋องั้นหรอ แล้วจะเรียนรู้ กลิ่นอายของดาบ ได้อย่างไรกันละเนี่ย?”
“ฝึกฝนให้มากขึ้น แล้วพี่หยวนจะเข้าใจเอง เมื่อพี่เข้าใจการใช้กลิ่นอายของดาบพี่ก็จะใช้เวลาไม่นานในการเรียนรู้ที่จะกลายเป็น ผู้เชี่ยวชาญแห่งดาบ โดยวิธีทางเดียวที่จะทำให้พี่เข้าใจคือพี่ต้องฝึกฝนต่อไป”
เสี่ยวฮัวพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น
“แล้วไม่ต้องทำอะไรเป็นพิเศษหรอ?”
หยวนถามเสี่ยวฮัว เสี่ยวฮัวก็ส่ายหัวตอบเขา
‘ฉันสงสัยจริงๆว่าจะต้องใช้อีกเวลานานแค่ไหนในการเรียนรู้ กลิ่นอายของดาบ’
หยวนครุ่นคิดกับตัวเองขณะจ้องดาบในมือด้วยสีหน้างุนงง
‘ถ้าพี่น้องดู๋ตัดสินใจกลับมาแก้แค้นจริงๆ ฉันก็พร้อมที่จะรับมือพวกเขา และจะไม่ให้พวกเขาหนีไปอีกครั้งแน่ๆ’
