ตอนที่ 19 เด็ก
ตอนที่ 19 เด็ก
หลังจากนั่งอยู่ตรงนั้นสักพักและจ้องมองสิ่งมีชีวิตตัวเล็กในตะกร้าในที่สุดอิมพ์ก็เลือกที่จะเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งจากนั้นเขาจึงหยิบตะกร้าขึ้นมาอย่างระมัดระวังโดยจับไปตรงมือจับขนาดใหญ่ที่ติดอยู่กับมัน
จากนั้นอิมพ์ก็เริ่มเดินและเดินแล้วก็เดินโดยไม่หยุด ท้ายที่สุดดูเหมือนนี่จะเป็นสิ่งที่เขาควรทำจริงๆ ทุกๆครั้งที่เจ้าตัวน้อยตื่นขึ้นมาเขาจะโชคดีที่เห็นมันหลับไปทันที แต่เพื่อป้องกันไม่ให้ได้ยินเสียงร้องอันน่ารำคาญอีกอิมพ์จึงต้องทำอะไรสักอย่าง
แต่ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาอิมพ์ก็เลือกที่จะหยุดพัก เพราะนั่นคือสิ่งที่เขาเรียนรู้จากคนทั้งสามที่เขาร่วมเดินทางด้วยจนถึงไม่นานนี้และเขาก็ใช้ช่วงเวลาพักนี้ทำบางอย่าง ก่อนอื่นเขาต้องการที่จะคิดดูให้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาหลังจากที่พวกเขาเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นพร้อมกับคนสี่คนและหนิบไพ่ใบเล็กออกมาจากกระเป๋าเพื่อหายตัว
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่อิมพ์พยายามใช้การ์ดในลักษณะเดิมอีกครั้ง มันกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากนั้นไม่นานการแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้น
[คูลดาวน์ หนึ่งถ้วย : 29 วัน 6 ชั่วโมง 46 นาที 9 วินาที]
และอีกครั้งดูเหมือนว่าจะเป็นหนึ่งในการแจ้งเตือนที่มีตัวเลขเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา อิมพ์เข้าใจอย่างช้าๆว่านั่นหมายความว่ามันจะต้องใช้ช่วงเวลาระยะหนึ่งจนมันนับลงเหลือเลขศูนย์ แต่เขาไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับมันเหมือนเดิมและใส่การ์ดกลับเข้าไปในกระเป๋าของเขาด้วยความโกรธและเริ่มกินเนื้อในนั้น อย่างน้อยที่สุดนั่นคือสิ่งที่เขาอยากจะทำ แต่ทันใดนั้นเขาก็ดันไปเจออะไรบางอย่างที่แข็งเป็นอย่างมาก อิมพ์บังเอิญหยิบมันขึ้นมาพร้อมกับชิ้นเนื้อ
ด้วยความรำคาญเขาก็ตบมันลงบนมือของเขาและมองไปที่มันโดยจำได้ว่ามันเป็นหนึ่งในสิ่งเงางามที่เขาพบบนกองไม้ก่อนหน้านี้ เขาไม่แน่ใจอีกว่ามันคืออะไร เพราะยังมีหลายอย่างที่เขาไม่รู้และตอนนี้เขาก็ไม่สามารถถามใครได้อีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะลองค้นหาตัวเองว่ามันคืออะไร!
มันเล็กกลมและเป็นสีน้ำเงิน…มันแข็งและกินไม่ได้…และที่สำคัญที่สุดคือมันเป็นมันวาวและพบได้ในกองไม้…เมื่อรวมสิ่งเหล่านี้เข้าด้วยกันแล้วอิมพ์ก็ได้ข้อสรุปง่ายๆ
เขาไม่ได้ระแคะระคายเลยแม้แต่น้อยว่ามันควรจะเป็นอย่างไร
เขาเคยเห็นบางสิ่งที่คล้ายกันนี้มาก่อนซึ่งติดอยู่กับกริชของเอวาลิน อิมพ์จึงดึงกริชออกจากสายกระเป๋าอย่างระมัดระวังและมองเข้าไปใกล้ ๆ และเขากสังเกตเห็นว่ามีของคล้าย ๆ กันที่ด้ามกริชแม้ว่าจะเป็นสีแดงแทนที่จะเป็นสีน้ำเงิน อีกทั้งยังมีขนาดเล็กกว่าเล็กน้อย แต่อย่างน้อยที่สุดมันก็เป็นเบาะแสสำคัญ!
จากนั้นอิมพ์รีบคว้าสิ่งที่เป็นประกายอีกอันที่เขาพบบนกองไม้และเปรียบเทียบกับอีกสองชิ้นที่เขาเจอในตะกร้า ส่วนใหญ่ดูเหมือนจะเป็นสิ่งของชนิดเดียวกันถึงแม้จะมีขนาดหรือสีที่แตกต่างกันก็ตาม แต่อิมพ์ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าพวกมันทำอะไรได้
จากนั้นอิมพ์ก็หยิบสิ่งที่เป็นเงาสีเหลืองขนาดเล็กขึ้นมาซึ่งดูเหมือนจะแตกต่างจากอันที่มีสีเหลืองแวววาวอื่น ๆ เพราะมันมีรูปร่างที่แตกต่างกันและมีสีอื่นปนอยู่ด้วย แต่เมื่ออิมพ์เล่นกับมันเล็กน้อยเขาก็เผลอขยับส่วนเล็ก ๆ ของสิ่งที่เป็นประกายนี้และมันก็แตกออก!
“หวา!” เขาอุทานออกมา และด้วยเหตุผลบางอย่างเขาจึงรู้สึกประหม่าและคิดว่าเขาทำมันพัง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างดูเหมือนว่ามันจะห้อยอยู่แบบนั้น เมื่ออิมพ์เล่นกับมันอีกนิด ไม่นานเขาก็ได้รู้ว่ามันไม่ได้พังและที่จริงแล้วมันแค่ ... ถูกเปิดออก และภายในนั้นอิมพ์ก็พบกับอสูรอีกตัว!
มันเป็นอิมพ์อีกตัวหนึ่งซึ่งมันมีผิวสีแดงเช่นเดียวกับอิมพ์ ! ยิ่งไปกว่านั้นมันยังสวมเสื้อผ้าแบบเดียวกับเขาอีกด้วย! และอิมพ์อีกตัวนั้นก็น่าเกลียดอย่างไม่น่าเชื่อ แต่อย่างน้อยอิมพ์ก็ดีใจที่ได้เจอคนอื่น!
แม้ว่าด้วยเหตุผลบางอย่างเขาสามารถมองเห็นใบหน้าของอิมพ์อีกตัวได้เท่านั้นและด้านในก็เป็นเพียงแผ่นมันวาวเล็กๆ เมื่ออิมพ์ยื่นหน้าเข้าไปใกล้อิมพ์ที่อยู่ในของมันวาวก็เข้ามาใกล้เช่นกัน ...
แล้วอิมพ์ก็นึกถึงอย่างอื่นได้ เมื่อใดก็ตามที่เขามองลงไปในน้ำเขาก็จะสามารถมองเห็นตัวเองอยู่ข้างในนั้นได้เช่นกัน บางทีนี่อาจจะเป็นตัวอิมพ์เองที่ปรากฏอยู่?
แต่ชิ้นส่วนแบนมันวาวนี้ดูไม่เหมือนน้ำแม้แต่น้อย ดังนั้นอิมพ์จึงสับสนเกี่ยวกับมัน …แต่ไม่ว่าจะยังไง ตอนนี้อิมพ์ก็ทำเพียงวางมันลง
นอกเหนือจากสิ่งของชิ้นเล็ก ๆนี้แล้ว อิมพ์ยังพบอีกสิ่งหนึ่ง แม้ว่าในตอนแรกมันจะดูเหมือนแท่งไม้และที่อิมพ์หมายถึงก็คือแท่งไม้ที่ใช้เผา แต่ถว่ามันกลับมีเศษมันวาวอยู๋ข้างในดังนั้นเขาจึงไม่อยากเผามันเลยถ้าเขาไม่จำเป็น
เขาไม่แน่ใจว่าแท่งนี้คืออะไรกันแน่และทำไมมันถึงพิเศษพอที่จะมีเศษมันวาวอยู่ข้างใน แต่ชิ้นส่วนที่เป็นมันวาวทั้งหมดนี้กลับมีสีเดียวกับเจ้าก้อนสีน้ำเงินที่อิมพ์เก็บลงไปก่อนหน้านี้
บางทีพวกมันอาจมีอะไรเกี่ยวข้องกัน? อิมพ์ไม่แน่ใจจริงๆว่ามันคืออะไร ดังนั้นเขาจึงใส่มันกลับเข้าไปในกระเป๋าพร้อมกับสิ่งของอื่นๆเพราะมันใกล้ถึงเวลาที่ต้องเดินทางอีกครั้งแล้ว
แต่เมื่อเขาพยายามที่จะหยิบสัตว์ตัวเล็กกลับขึ้นมา อิมพ์ก็ได้ยินอย่างอื่นอยู่ข้างหลังและเขาก็ตอบสนองโดยการหันกลับไปทันที
มีอีกคนยืนอยู่ตรงนั้น แม้ว่ามันจะเตี้ยเป็นอย่างมากแต่เท่าที่อิมพ์จำได้จากที่เอวาลินสอนก็คือ มันจะต้องเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่มีขนาดเล็ก หนึ่งก็คือ คนแคระ อย่างไรก็ตามคนแคระนั้นสามารถแยกออกได้อย่างรวดเร็วเพราะพวกเขาจะมีหัวที่ใหญ่มากและมีขนบนใบหน้าเยอะแยะไปหมด อีกทั้งแขนข้าของพวกเขายังสั้นและมั่นคงกว่า
สองของโนม แต่อิมพ์นั้นสามารแยกโนมส์ออกได้ทันทีเพราะพวกเขาจะมีหูแหลมและมีตัวกลมพอๆกับหูของเอวาลิน
และอย่างสามที่สามก็คือ 'เด็ก' อิมพ์ไม่เข้าใจจริงๆว่าเด็กมันเป็นตัวอะไรและทำไมถึงกลายเป็นอีกประเภทไปได้ แต่จากสิ่งที่อิมพ์สามารถบอกได้ก็คือเจ้าตัวที่ปรากฏด้านหลังเขาตอนนี้มีโอกาสสูงที่จะเป็นอย่างที่สามมากที่สุด
แต่เมื่อ 'เด็ก' เห็นอิมพ์มันก็ล้มลงบนพื้นทันทีและวางมือบนใบหน้าพร้อมกับเริ่มร้องไห้ออกมา โดยตอบสนองไปเองอิมพ์ก็พูดออกมา "หยุด ... " อิมพ์บอกเช่นนั้นแต่เด็กนั้นก็ได้ร้องดังเกินกว่าจะได้ยิน ดังนั้นอิมพ์จึงเข้าไปใกล้พร้อมกับจับกริชไว้แน่น "หยุด." เขาอุทานเสียงดังขึ้นเล็กน้อย
คราวนี้ดูเหมือนว่าเด็กจะได้ยินเขาและตอบสนองโดยการสะดุ้งเล็กน้อย แต่จากนั้นก็เริ่มร้องไห้ดังกว่าเดิม
และตอนนี้อิมพ์ก็โกรธเป็นอย่างมาก อีกครั้งเขาขยับเข้าไปใกล้และชี้กริชไปที่เด็กแล้วโน้มตัวเข้าหาเพื่อให้มันได้ยินเขาพูดจริงๆ "หยุด!" อิมพ์ตะโกนออกมาดังที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะเขาไม่ต้องการที่จะจัดการกับเจ้าตัวนี้ ทันใดนั้นเด็กก็หยุดร้องไห้และจ้องมาที่อิมพ์ด้วยร่างกายที่สั่นเทาเหมือนกับตอนที่เอวาลิน โทมัสและเจมส์กำลังวิ่งหนีจากเกาะที่ลุกเป็นไฟ
แต่แล้วอิมพ์ก็สังเกตเห็นอย่างอื่น กลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ที่เพิ่งเข้าจมูกของเขาและเขาก็รีบหันไปหาแหล่งที่มาทันทีซึ่งดูเหมือนว่ามันจะอยู่ตรงหว่างขาของเด็กพร้อมกับมีแอ่งน้ำขนาดเล็กก่อตัวขึ้นบนพื้นดินที่เย็นและแข็ง
[ท่านได้ปลูกฝังความกลัวอันยิ่งใหญ่ให้กับใครบางคน ปลดล็อคค่าสถานะความสามารถพิเศษ]
เขารู้สึกรำคาญอย่างมากที่เห็นการแจ้งเตือนปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน ดังนั้นอิมพ์รีบหันมองสิ่งที่มันบอกจากนั้นก็ฟันมันด้วยกริชของเขา เขาเข้าใจสิ่งที่พวกมันกำลังบอกเขาแล้วในตอนนี้ แต่เขาก็ยังไม่สนใจอยู่ดี
แต่อิมพ์กลับคิดอะไรบางอย่างที่แตกต่างออกไป ซึ่งไม่ว่าเด็กคนนี้จะมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ออกมาหรือไม่ อิมพ์ก็ต้องหาของกินมาให้ได้เพราะสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ ในตะกร้าก็คงจะตื่นขึ้นมาอีกในไม่ช้า
และถ้ามันกินอะไรไม่ได้บางทีอิมพ์อาจะสามารถหาเลือดให้มันดื่มได้ เขาเห็นอสูรสองสามตัวในฝูงที่มักจะทำเช่นนั้นเมื่อสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆร้องออกมา แต่เมื่ออิมพ์กำลังจะแทงกริชของเขาไปที่เด็ก เจ้าสิ่งมีชีวิตตัวเล็กก็เริ่มร้องไห้ออกมาในเวลาเดียวกัน
ด้วยเหตุผลบางประการเสียงร้องของสิ่งมีชีวิตตัวเล็กและเด็กตัวนี้กลับทำให้ให้เกิดความรู้สึกที่แตกต่างกันอย่างมากในใจของอิมพ์ เด็กคนนี้ทำให้เขาโกรธมาก แต่ในทางกลับกันสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ นั้นกลับทำให้เขารู้สึกกลัว แม้ว่ามันจะเป็นความกลัวที่แตกต่างจากที่เขาเคยรู้สึกมาก่อนหน้านี้ก็ตาม
และตอนนี้ส่งมีชีวิตตัวเล็กก็ได้ร้องออกมา ด้วยความเร็วสูงสุดอิมพ์ก็หันกลับไปและเดินไปหาเจ้าสิ่งมีชีวิตตัวเล็กในตระกร้าเพื่อดูแลมันแม้ว่าอิมพ์จะรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยเมื่อจู่ๆเข้าไปใกล้มันก็ตาม แต่เขาก็ต้องทนอย่างช่วยไม่ได้
อิมพ์ยัดกริชลงในกระเป๋าอย่างรวดเร็วโดยไม่แม้แต่จะพยายามใส่ลงในสายกระเป๋าและพยายามคิดว่าจะทำอย่างไรให้มันสงบลง ที่สำคัญที่สุดคือเขาจะหาของเหลวสีขาวที่สามารถหยุดการร้องได้จากที่ไหน ?
แต่ไม่ว่าเขาจะดูยังไงมันก็มีเพียงแค่ขวดเดียวเท่านั้น และในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดนี้เองการแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
[การต้านทานพลังงานศักดิ์สิทธิ์ระดับเริ่มต้น เพิ่มขึ้น!]
อีกครั้ง ด้วยความรำคาญอย่างมากอิมพ์จึงหันไปหาการแจ้งเตือนและใช้มือตีมันทันทีเพื่อให้มันหายไปโดยไม่คิดจะอ่านมัน และด้านหลังการแจ้งเตือนนั้น อิมพ์ก็ได้เห็นบางอย่างที่อาจช่วยเขาได้
เด็ก. ทันใดนั้นอิมพ์ก็คว้าตะกร้าไว้ด้วยมือข้างหนึ่งและพยายามยกมันเข้าหาเด็กขณะที่ใช้มืออีกข้างของเขาคว้ากริชอีกครั้ง และเมื่ออิมพ์ยืนอยู่ตรงหน้าเด็กเขาก็วางตะกร้าลงและชี้กริชไปที่มันในขณะที่พยายามคว้าขวดที่มีของเหลวสีขาวอยู่ข้างในก่อนหน้านั้นและถือมันเข้าหาเด็ก
เขาไม่แน่ใจว่ามันจะช่วยเขาได้หรือไม่ แต่เด็กกับสิ่งมีชีวิตตัวเล็กนี้ดูคล้ายกันอยู่บ้างดังนั้นมันอาจจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับของเหลวสีขาวก็เป็นได้
จากนั้นเมื่อเห็นว่าเด็กไม่เข้าใจเขาจึงชี้ไปที่ขวดในขณที่เจ้าตัวเล็กร้องไห้ "มันต้องการ ... อาหาร" อิมพ์ตะโกนออกมาและจากนั้นกดขวดเข้ากับมือของเด็ก “เจ้าต้องหาอาหาร”
