Chapter 1: ตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่างในระยะสิบเมตร
“นักเดินทาง ระบบของท่านได้มาถึงแล้ว ยินดีด้วยสำหรับการได้รับระบบการตรวจสอบที่ทรงอำนาจ!”
เฉินเฉินที่กำลังนั่งเบื่อหน่ายอยู่ตรงทางเข้าของหมู่บ้านหิน เพียงแค่เขากำลังรู้สึกหดหู่ เสียงก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา
เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินเฉินรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาก เขากระโดดขึ้นจากก้อนหินที่อยู่เบื้องหน้าหมู่บ้านทันที
“ระบบ? พึ่งจะเพิ่มเข้ามาช้าขนาดนี้เนี่ยนะ?”
“ระบบตรวจสอบในปัจจุบันคือระดับหนึ่งค่ะ เจ้าของสามารถที่จะตรวจจับทุกสิ่งทุกอย่างได้ในระยะสิบเมตร!”
เมื่อเสียงในหัวของเขาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เฉินเฉินรู้สึกตื้นตันจนร้องไห้ออกมาได้เลย
เขาได้อยู่ในโลกแห่งนี้มาสิบหกปีแล้ว เขาคิดว่ามันน่าจะเป็นยุคประวัติศาสตร์สักยุคหนึ่ง แต่เมื่อตอนเขาอายุได้สองขวบ เขาเห็นใครบางคนบินอยู่บนอากาศ นั่นคือเหตุผลที่เขาตระหนักได้ว่าเขาอยู่ในโลกเซียน!
ด้วยเหตุนี้นี่เอง ประวัติศาสตร์ที่เขาเรียนรู้มาตอนมหาลัยมันไร้ประโยชน์และเขายังไม่สามารถกลายเป็นคนดังโดยการเขียนบทกลอนได้อีก เขาไม่ได้เก่งวิชาฟิสิกส์และเคมีสักเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถที่จะคิดค้นหรือประดิษฐ์เทคโนโลยีได้ มีสิ่งเดียวที่เขาทำแล้วมันเป็นเรื่องที่น่าสนใจสำหรับคนอื่น อย่างเอ้อหยาที่อยู่ใกล้บ้านเขา นั่นคือการที่เขาทำสมุดบัญชีขึ้นมา
แต่ไม่คาดคิดเลย วันนี้....ระบบมันก็ได้มาถึงแล้ว!
เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องตรวจสอบหรืออะไรสักอย่าง ตราบเท่าที่มันเป็นระบบ มันก็คงเป็นเรื่องที่ดีแน่นอน เขาไม่ได้ทำอะไรมากว่าสิบปี แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่ามันจะเป็นระบบอะไร ขอแค่มันเป็นระบบก็พอ!
การเป็นคนมันจะต้องเป็นคนกตัญญู ยังไงมันก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่มีระบบ!
‘อะไรก็ตามในระยะสิบเมตร....มันมีข้อจำกัดจำนวนในการใช้ไหม?’ เฉินเฉินถามขึ้นในหัวตัวเอง
“มันไม่มีข้อจำกัดในการใช้ค่ะ ระบบจะแจ้งภารกิจลับให้กับเจ้าของ เพื่อการอัพเกรดความสำเร็จลับ รวมทั้งยังให้รางวัลกับเจ้าของเป็นครั้งคราวด้วยค่ะ ดังนั้นได้โปรดขยันขันแข็งด้วยค่ะ!”
หลังจากนั้นเสียงได้จางหายไปจากในหัวของเขา
เฉินเฉินนั่งคิดอยู่เป็นเวลานาน เขามองออกไปยังทางเข้าหมู่บ้านที่โดดเดี่ยวนั่น แล้วรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย
ชาวบ้านทั้งหมดของหมู่บ้านหินต่างเป็นชาวนากันทั้งหมด ทุกคนต่างยากจน ดังนั้นเขาจะตรวจสอบอะไรได้กัน?
ภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านเหมือนจะมีเพชรนิลจิลดาที่มีราคาอยู่ แต่เขาจะต้องไปขโมยมัน หลังจากที่เขาตรวจพบงั้นเหรอ? เขาคงจะโดนกระทืบจนตาย ถ้าเขาทำมันอย่างแน่นอน
แต่เขาไม่ได้รีบร้อนอะไร ตั้งแต่ที่มันเป็นระบบ มันก็มีความหมายในตัวของมันเอง เขาจะพัฒนาตัวเองอย่างเชื่องช้า
เป้าหมายหลักของเขาในตอนนี้คือการกลับไปยังบ้านก่อน ดังนั้นเขาจะได้ไปลองใช้ระบบได้อย่างสบายใจ
เมื่อเขาตัดสินใจได้แล้ว เฉินเฉินเดินกลับบ้าน
ครอบครัวของเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไปในหมู่บ้านหินและครอบครัวของเขาต่างเป็นชาวนากัน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้จน ครอบครัวของเขาก็อบอุ่นมากและเป็นครอบครัวที่มีความสุข
เมื่อเขากลับมายังบ้าน พ่อแม่ของเขายังคงทำไร่นาอยู่ด้านนอกและยังไม่ได้กลับบ้าน
เขาพูดขึ้นมาในหัวตัวเอง ‘ตรวจเงินในบ้านสิ’
“อยู่ในลิ้นชักที่ห่างออกไป 3 เมตรค่ะ ภายในลิ้นชักมีเงินจำนวน 120 ตำลึงทองแดง”
นี่คือสถานที่ที่ครอบครัวของเขาเก็บเงินไว้ เฉินเฉินรู้มันดี เพราะว่าพ่อแม่ของเขาไม่ได้ปิดบังอะไรกับเขาไว้
“ใต้เตียงที่อยู่ห่างออกไป 4 เมตร ยังมีอีกสี่สิบตำลึงทองแดงค่ะ”
อะไรนะ?!
เฉินเฉินไม่รู้เกี่ยวกับเงินนี้เลยสักนิด มันเป็นห้องนอนของพ่อแม่เขา ซึ่งอยู่ห่างออกไปสี่เมตร มันอาจจะเป็นเงินเก็บของพ่อของเขา
เฉินเฉินคิดและสรุปได้ว่ามันน่าจะเป็นไปได้ ดังนั้นเขาจึงเดินไปที่ห้องด้านข้างและก้มมองลงใต้เตียง หลังจากคว้านดูสักพักหนึ่ง เขาพบกับกระเป๋าหนังเล็กที่มีเงินอยู่สี่สิบตำลึง
‘มีเงินอยู่ด้านในจริงด้วย’ เฉินเฉินคิดกับตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็เก็บกระเป๋าหนังกลับไปยังที่เดิม
ระบบยังคงพูดอย่างต่อเนื่องขึ้นมาในหัวของเขา
“ก้าวไปด้านหน้าห้าก้าวและขุดลงไปใต้ดินสิบเมตร มันมีเหรียญทองแดงขึ้นสนิมอยู่”
เมื่อได้ยินการแจ้งเตือน เฉินเฉินรีบหยิบพลั่วมาขุดอย่างกระตือรือร้น มันไม่ได้ใช้เวลานานสักเท่าไหร่สำหรับการหาเหรียญทองแดงขึ้นสนิม
หลังจากครุ่นคิดมาเป็นเวลานาน เขาจำได้ลางๆว่าเขาเคยทำเงินหายตอนยังเด็ก มันเป็นเงินที่เขาได้มาตอนปีใหม่ และเขาอารมณ์เสียที่เงินหายเป็นเวลานานเลย
‘ตั้งแต่ที่ฉันมีระบบนี่แล้ว บางทีฉันอาจจะไปยังมณฑลใกล้ๆ เพื่อไปเก็บเงินจากพื้นมาอาศัยอยู่ต่อ...’ เฉินเฉินอดที่จะคิดออกมาไม่ได้ แต่เขาแทบจะตบหน้าตัวเองทันที หลังจากที่มีความคิดแบบนี้โผล่ขึ้นมา
เมื่อเป็นนักเดินทางย้อนเวลาที่มีระบบแบบนี้แล้วแท้ๆ ทำไมความคิดของเขาถึงน่าสมเพศขนาดนี้กัน?
นี่มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายมากสำหรับนักเดินทางที่ย้อนเวลากลับมาแบบนี้!
ในเวลาเดียวกัน เสียงก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา
“รางวัลความสำเร็จ – เสร็จสมบูรณ์ : ใช้ระบบเป็นครั้งแรก รางวัลที่ได้รับ : โอกาสในการตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่างภายในมณฑลเสฉวนหนึ่งครั้งค่ะ”
เมื่อเขาได้ยิน เฉินเฉินอดที่จะคิดเรื่องเดินไปหาเงินต่ออีกครั้งไม่ได้
ทั่วทั้งมณฑลเสฉวนคงจะมีเงินจำนวนมากอย่างแน่นอน...
“เฮ้อออ! ทำไมฉันถึงเอาแต่อยากจะไปเก็บเงินกัน? ฉันมาที่โลกเซียนแห่งนี้ แน่นอนละว่าฉันมาเพื่อที่จะบ่มเพาะตนกลายเป็นเซียน!”
เฉินเฉินตัดสินใจได้และไม่ได้ใช้รางวัลนี้ในทันที
ใครจะไปรู้กันว่าเขาจะได้โอกาสตรวจสอบพื้นที่ขนาดกว้างแบบนี้อีกครั้งกัน? มันเป็นรางวัลที่ยอดเยี่ยม เขาไม่ต้องการที่จะเสียมันไปอย่างเปล่าประโยชน์ เขาจะรอจนกระทั่งเขาคุ้นเคยกับระบบ ก่อนที่จะตัดสินใจใช้มัน
และมันจะต้องใช้เพื่อการบ่มเพาะตนเท่านั้น!
ภายในโลกเซียนแห่งนี้ คนที่มีความแข็งแกร่งที่สุดคือคนที่มีอำนาจมากที่สุด และพวกที่เป็นเซียนต่างเป็นพวกที่แข็งแกร่งที่สุดกันทั้งนั้น
ยังไงก็ตาม จำนวนของคนที่เป็นเซียนมันน้อยมาก ภายในมณฑลเสฉวน มีเพียงผู้ปกครองมณฑลเท่านั้นที่มีวิชาอยู่ระดับหนึ่ง นักรบ เจ้าเมือง หรืออะไรก็ตาม ส่วนใหญ่ต่างเป็นเพียงแค่คนธรรมดาทั่วไปมีความสามารถเล็กน้อยเท่านั้น
ในอดีต เฉินเฉินไม่มีความข้องเกี่ยวอะไรกับการฝึกตน สำหรับคนธรรมดาเช่นเขาแล้ว มันคงจะเป็นเรื่องที่โชคดีมาก ถ้าพวกเขาพบเจอเซียนที่เหินอยู่บนนภาสักครั้งหนึ่งในชีวิต
มันเหมือนกับการเห็น UFO ในชาติก่อน
ในตอนนี้เขามีระบบแล้ว เฉินเฉินต้องการที่จะปีนขึ้นไปสู่บนจุดสูงสุดของโลก
มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับพ่อแม่ที่เลี้ยงดูเขามาจนถึงตอนนี้ ในตอนนี้เขาได้เปลี่ยนแปลงจนเข้าสู่โหมดของการเป็นพระเอกแล้ว ซึ่งมันถึงเวลาที่เขาจะต้องตอบแทนพวกเขากลับบ้างแล้ว
พวกเขาไม่สามารถที่จะเป็นชาวนาได้ตลอดไป เขาควรไปเก็บเงินจากพื้นมามากกว่า ซึ่งมันทั้งง่ายกว่าและได้เงินเยอะกว่าการเป็นชาวนาอย่างนี้..
เฉินเฉินยังคงทดสอบเกี่ยวกับระบบอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่คิดไปเรื่อย
“ค้นหาเซียนและแสดงให้ข้าดูสิ”
“ไม่มีสิ่งมีชีวิตแบบนั้นในระยะสิบเมตรค่ะ”
“ค้นหาสาวงามและแสดงให้ข้าดูสิ”
“ไม่มีสิ่งมีชีวิตแบบนั้นในระยะสิบเมตรค่ะ”
“มันเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ไหมที่จะตรวจสอบหาอะไรสักอย่างที่มีค่า”
“เดินตรงไปข้างหน้าหกเมตร เลี้ยวซ้ายสามเมตรและก้มหัวลง และท่านจะพบกับของมีค่าค่ะ”
เฉินเฉินรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเขาได้ยินเสียงจากระบบ
เขาถามขึ้นมาเล่นๆเท่านั้น แต่มันกลับพบเจอของมีค่างั้นเหรอ?!
ครอบครัวของเขามันจนมาก ซึ่งมีเงินเก็บเพียงร้อยกว่าตำลึงทองแดงเท่านั้น ดังนั้นมันจะยังมีของมีค่าได้ยังไง?
เขาตัดสินใจที่จะเลิกคิดต่อ เฉินเฉินรีบเดินตามระบบไปและพบกับสถานที่ที่ระบบบอก
มันเป็นเล้าหมูของครอบครัวของเขา ซึ่งมันมีหมูตัวใหญ่สีดำนอนอยู่ในเล้า ซึ่งมันดูเหนื่อยหน่ายและกำลังนอนงีบอยู่
และภายใต้ฝ่าเท้าของเขา มันไม่ได้มีอะไรอย่างอื่นนอกจากกองอุจจาระ
“ระบบ เจ้าหลอกข้าแล้วปะเนี่ย? เจ้าคิดว่าเจ้าก้อนขี้นี้มันมีค่างั้นเรอะ?”
“ก้อนอุจจาระของหมูกลายพันธุ์ เมื่อกลืนกินมันเข้าไป หลังจากที่ป่วย สามารถที่จะเพิ่มอายุขัยได้สามเดือนค่ะ”
เฉินเฉินพูดไม่ออก เมื่อเขาได้ยินรายละเอียดจากระบบ
ไม่คาดคิดเลยว่าเหลาเฮย หมูที่อาศัยอยู่ในบ้านของเขาจะกลายพันธุ์เช่นนี้ มันยังผลิตอุจจาระที่สามารถเพิ่มอายุขัยได้อีกด้วย...
เฉินเฉินยอมรับ....ว่าอะไรก็ตามที่มันเพิ่มอายุขัยได้มันเป็นของมีค่า
แต่เขาไม่สามารถที่จะกินก้อนอุจจาระนี้ได้ เขาพึ่งจะอายุแค่ 16 ปี และเขาไม่ต้องการอายุขัยมากขนาดนั้น
เขาไม่สามารถที่จะขายก้อนอุจจาระนี้ได้เช่นกัน
เขาไม่สามารถที่จะถือก้อนอุจจาระนี้และบอกคนอื่น “พี่ชาย มาดูสมบัติล้ำค่านี้สิ ดูสิ เจ้านี่คือก้อนอุจจาระของหมูกลายพันธุ์เลยนะ ถ้าพี่ชายกินมันเข้าไป พี่สามารถที่จะมีชีวิตอยู่เพิ่มอีกสามเดือนได้เลยนะ!”
เฉินเฉินพนันเลยว่า ถ้าเขาพูดแบบนี้ออกไป คนอื่นคงจะกระทืบเขาจมดินแน่ๆ
ดังนั้น เจ้าก้อนอุจจาระนี่ ที่มันน่าเกลียดด้านนอก แต่ภายในมันล้ำค่าเช่นนี้ มันจะมีโชคชะตาที่ต้องถูกฝังไว้ใต้ดิน
....
(ระบบพลังในหนังสือเล่มนี้ แบ่งระดับตั้งแต่ ต่ำ จนถึง สูง ซึ่งแบ่งเป็น : มนุษย์ , ฝึกพลังปราณ , สร้างรากฐาน , แก่นทองคำ , จิตต้นกำเนิด , วิญญาณต้นกำเนิด , ฝึกจินตภาพ , ผสานร่าง , มหายาน , เซียน ซึ่งแต่ละระดับยังถูกแบ่งออกเป็นช่วงต้น ช่วงกลาง ช่วงท้าย และช่วงสูงสุด)