ตอนที่ 22 ห้องV.I.P. อ่านฟรี

ตอนที่ 22 ห้องV.I.P.

“ผู้อาวุโสชาง และนี่คือสิ่งมี่เกิดขึ้น……” นาหยิงเริ่มอธิบายเหตที่เกิดก่อนเธอจะมาถึง

“เจ้า…… เจ้าโง่” ยายเฒ่าไม่พูดอะไรมาก

เธอคิดว่าเหลียงหลงนั้นเป็นคนที่มีสติปัญญา และมีดวงตาที่ช่างสังเกต แต่สิ่งพวกนี้ถูกบดบังด้วยความเย่อหยิ่งของเธอเอง

“เจ้าจะโทษใครหล่ะ เจ้าเย่อยิ่งและผิดพลาดนี่เป็นบทเรียน” เธอส่ายหัว

“ได้โปรดท่านอาวุโสชาง!! โปรดไว้ชีวิตข้าด้วยเถอะ ข้างเป็นศิษย์ในนิกายฟินิกซ์ฟ้านะ!”

“ข้ามิใช่ผู้ตัดสินว่าเจ้าจะมีชีวิตต่อ หรือ ไม่”

หลังจากได้ยินเฒ่าชางพูดเช่นนั้นเธอก็รีบเดินเข้าไปหา หยวนและเสี่ยวฮัวทันที เธอขอร้องเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาและน้ำมูก

“ได้โปรดหนุ่มน้อย! คนเลวคนนี้จะจำใบหน้าของท่านให้แม่น จะไม่ทำผิดซ้ำสองอีกแล้ว”

“………”

หยวนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร เขาพูดอะไรไม่ออกเนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่มีหญิงสาวกำลังร้องของชีวิตเขา

“หนุ่มน้อยแม้ว่าเธอจะทำผิด แต่เธอก็สำนึกผิดแล้ว ได้โปรดให้อภัยเธอด้วย เธอเป็นศิษย์ชั้นในของนิกายฟินิกซ์ฟ้า ถ้าเจ้าฆ่านางตอนนี้ พวกเขาคง……”

หยวนยกมือขึ้น เพื่อหยุดสิ่งที่เธอกำลังจะพูดต่อ

“เดี๋ยวก่อนนะ ฉันไม่ได้พูดสักคำว่าจะฆ่าเธอ เธอต่างหากที่พูดขึ้นมา อย่าพยายามทำราวกับว่าฉันกำลังอยากให้เธอตายสิ”

“ขอบคุณ ที่เมตตาข้า!” เหลียนหลงร้องไห้

“……”

หยวนอดไม่ได้ที่จะคิดว่าแปลกเกินจริง ทำไมเธอต้องถูกประหารเพียงเพราะล้อเลียนเขาด้วย? ถ้าเขาจะฆ่าทุกคนที่ทำให้รู้สึกขุ่นเคืองคงมีคนตายไม่รู้กี่คน

“ฉันหวังว่านี่จะไม่เป็นกระแสในหมู่ NPC นะ” หยวนอธิษฐานในใจ

“อืม……… ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว พวกเจ้าเต็มใจจะขายกริชสวรรค์นั่นที่โรงประมูลของเราหรื่อไม่ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้ผิดหวังอีก ไม่สิ! พวกท่านจะได้ 90% ของรายได้ทั้งหมด เรารับไว้เพียง 10%. , ปกติแล้วอัตราส่วนแบ่งจะเป็น 75-25% แทนคำขออภัยในเรื่องที่เกิด” ยายเฒ่ากล่าวขึ้นทันที

ในความเป็นจริงยายเฒ่าไม่ได้สนใจรายได้แม้แต่น้อย เธอสนใจเพียงชื่อเสียงที่จะได้รับเมื่อเธอได้ขายมัน

ครั้งล่าสุดที่ยายเฒ่าชางได้ขายของระดับ สวรรค์ ในโรงประมูลฟินิกซ์ฟ้าแห่งนี้ ก็เมื่อประมาณ 100 ปีที่แล้ว และมันเป็นเพียงของคุณภาพต่ำ  สำหรับอาวุธคุณภาพยอดเยี่ยมชิ้นนี้จะเป็นชิ้นแรกในประวัติศาสตร์1,000ปีของพวกเขา เมื่อโลกได้รับรู้เรื่องนี้ผู้คนก็จะหลั่งไหล มายังโรงประมูลแห่งนี้อย่างแน่นอน!

“เธอกำลังถามผิดคน เจ้าของอาวุธนั่นไม่ใช่ฉัน……เธอ” หยวนชี้ไปที่เสี่ยวฮัวซึ่งกำลังถือมันราวกับว่ามันเป็นของธรรมดาขิ้นหนึ่ง

“เอ่……ข้าจะขายก็ต่อเมื่อมันอยู่ภายในเงื่อนไขเดียวเท่านั้น” เสี่ยวฮัวกล่าว “เจ้าต้องขายแกนมอนสเตอร์ของเขาในโรงประมูลนี่ด้วย”

“ตกลง ข้ายอมรับ” ยายเฒ่าชางตอบรับโดยไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำ

แม้ว่าการขายของแบบนั้นจะทำให้เสียหน้าเล็กน้อย แต่เมื่อเทียบกับชื่อเสียงที่จะได้รับจากการขายกริชนั้นเทียบกันไม่ได้

“เสี่ยวฮัว…” หยวนยิ้มอย่างอบอุ่น จากการรับรู้ความตั้งใจของเธอ

“เธอแน่ใจแล้วหรอเสี่ยวฮัวที่จะขายของมีค่าแบบนั้น เธอไม่จำเป็นต้องทำขนาดนั้นหรอก พี่เอาแกนมอนสเตอร์ไปขายให้ที่อื่นก็ได้” หยวนพูดกับเธอ

เมื่อยายเฒ่าชางได้ยินเช่นนั้น ก็อยากจะตีปากของเขาเสียให้ได้

“มันเป็นเพียงอาวุธระดับสวรรค์เท่านั้นเองเสี่ยวฮัวยังมีอีกเพียบ มีดสั้นแบบนั้นไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่เก็บไปก็ฝุ่นเกาะเปล่าๆ” เสี่ยวฮัวกล่าว ทำเอาหยวนแทบช็อค

“เธอมีของมีค่ามากมายขนาดนี้แต่กลับไม่มีเงินสักแดงได้ยังไงกัน” เขาสงสัยว่าเธอไปเอาของเหล่านี้มาจากไหน

ไม่กี่อึดใจต่อมาพวกเขาก็ส่งของที่ต้องการประมูลออกมายกให้ยายเฒ่าชาง

“ถ้าเจ้ากล้าขโมยมัน ข้าจะทำลายที่นี่ซะ” เสี่ยวฮัวเตือนยายเฒ่าด้วยสีหน้าขึงขึง ก่อนที่จะเดินตามนาหยิงไปยังห้อง V.I.P.

หลังจากนั้นยายเฒ่าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “แม่ว่าเธอจะเป็นเพียงเด็กตัวเล็กๆ แต่การเปิดตัวของเธอนั้นทำให้รู้ได้เลยว่าไม่ธรรมดาแน่ๆ คนโง่เท่านั้นแหล่ะที่คิดจะขโมยมันไปจากเธอ ……” เธอรู้สึกสั่นเล็กน้อย

ขณะที่เธอกำลังจะเริ่มออกเดินก็เหลือบไปเห็นเหลียนหลงนั่งอยู่กับพื้นทำสีหน้างุนงง

“ใช้โอกาสนี้ลดความยโสของเจ้าลงเสีย หากยังอยากเป็นศิษย์ชั้นในของฟินิกซ์ฟ้าอยู่”

“ค่ะท่านอาวุโส…”

“เอาเถอะ! รีบกลับไปทำงาน ข้าไม่ได้จ้างพวกเจ้ามายืนทำหนดหดหู่ทั้งวันเช่นนี้” ยายเฒ่ากล่าวก่อนจะเดินเข้าไปยังโรงประมูล

“เด็ก?”

ผู้คนในโรงประมูลหันมาเพ่งความสนใจที่หยวนและเสี่ยวฮัว

“เด็กพวกนี้เป็นใครข้าไม่เห็นรู้จัก”

“ข้าก็ไม่รู้จักเข่นกัน”

“คนแปลกหน้ามาอยู่ในห้อง V.I.P. ได้ย้งไงกัน พวกเขาต้องมีภูมิหลังน่าตกใจแน่ๆ”

“ข้าไม่ได้จะโม้นะ แต่ข้าก็รู้ภูมิหลังของพวก วีไอพี ส่วนใหญ่ แต่เจ้าพวกนี้ไม่ยักกะจะเคยได้ยิน”

ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครในห้องนี้จำหยวนได้ แต่นั้นก็เป็นเรื่องปกติ เพราะเขาไม่ได้มีภูมิหลังใดๆ เนื่องจากก็เพิ่งเข้ามีอยู่ในโลกนี้ได้ไม่นาน

“หยวน!! นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้พบกันอีกเร็วขนาดนี้” ทันใดนั้นก็มีหญิงผู้หนึ่งเดินเข้ามาทักทาย

“เธอคือ… ซวยหวู่ฮั่น?”

“ถ้ารู้ว่าเจ้าจะมาที่นี่ก็คงจะให้มาด้วยกันไปแล้ว” เธอพูด

“ฮ่าฮ่าฮ่า …… ฉันก็ไม่ได้วางแผนจะมาที่นี่แต่แรกอยู่แล้วหล่ะ มันเกิดเรื่องบังเอิญนิดหน่อย”

“บ้งเอิญหรือไม่ เราก็อยู่ด้วยกันแล้วตอนนี้ มาสิ มานั่งโต๊ะข้า”

หยวนพยักหน้าแบะเดินตามเธอไปที่โต๊ะ ซึ่งมีชายชราก่อนหน้าและชายหนุ่มหน้าตาไม่คุ้นเคย 2 คนนั่งอยู่

“ท่านหญิงพูดถูก…… การจะเข้าห้องนี้ต้องเป็นคนที่มีภูมิหลังไม่ธรรมดา” ชายชรารู้สึกประหลาดใจที่เห็นหยวนอยู่ในห้อง วีไอพี

“พวกเขาเป็นใคร?” ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นเธอกลับมาพร้อมคนแปลกหน้า

“เพื่อนใหม่ของฉันหน่ะ” เธอกล่าว

“ฮืมมม…” ชายหนุ่มทั้งสองมองหยวนด้วยสายตาครุ่นคิด

“เจ้ามาจากตระกูลใด ข้าคือ ดูไบ จาก ตระกูล ดู” ชายหนุ่มรูปหล่อด้านซ้ายกล่าว

“เอ่อ…… ฉันไม่ได้มาจากตระกูลใด” หยวนตอบอย่างสบายๆ หลังนั่งลงข้างๆ ซวนหวู่ฮั่น

“อะไรนะ?”

พวกเขาทั้งสองมองด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ต้องเป็นศิษย์นิกายที่ทรงพลังงั้นสิ”

“ฉันไม่ได้เข้าร่วมนิกายใดๆ ฉันเป็นโซโล่เพลเยอร์(ผู้เล่นเดี่ยว)” เขากล่าว

“……”

เมื่อหยวนพูดขึ้นเช่นนั้นทั้งห้องก็เงียบลงทุกคนหันมาให้ความสนใจตัวตนของเขา

“ว่ะฮาฮ่า พวกบีตเตอร์สินะ(พวกโกง). เป็นมุกตลกที่ใช้ได้เลย……” ไม่กี่อึดใจต่อมาทั้งห้องก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

“ไม่มีทางที่พวกบีตเตอร์จะได้เข้ามายังห้อง วีไอพี นี้ได้”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! สงสัยแค่ต้องการปกปิดภูมิหลังพวกเราก็เท่านั้น”

“ไม่เลวๆ ทำเอาทึ่งเลยทีเดียว”

“………”

ถึงคราวที่หยวนพูดไม่ออก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนพวกนี้ไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูด แต่เขาก็ไม่ได้สนใจว่าคนพวกนั้นจะเชื่อเขาหรือไม่

“อย่าสนใจเลย หยวน” ซวนพูดกับเขา เมื่อพูดจบไฟห้องก็หรี่ลงทันที

“ในที่สุดการประมูลก็เริ่มขึ้น” เธอกล่าวพร้อมชี้ไปยังเวทีขนาดใหญ่อยู่ด้านล่างห้อง วีไอพี”

………