Ep.759 - ผลแห่งปัญญา

3/5

Ep.759 - ผลแห่งปัญญา

ในป้อมปราการมังกรดำ นอกจากตึกไม่กี่หลังที่ตั้งเป็นหลักเป็นแหล่งแล้ว  สถานที่อื่นอย่างโรงแรมกลับไม่มีเลย แต่นั่นเพราะมันไม่จำเป็น

คนอื่นที่สามารถมาถึงที่นี่ได้ ทั้งหมดเลือกไปอาศัยอยู่ใต้ต้นไม้ปัญญานิรันดร์ กางเต็นท์เล็กๆ ฝึกฝนกันที่นี่!

ใต้ต้นไม้ปัญญานิรันดร์ในเวลานี้ ทุกพื้นที่เต็มไปด้วยเต็นท์แล้ว เต็นท์เล่าที่ถูกตั้งขึ้น แต่ไม่ได้ติดกัน เว้นระยะออกมาบ้างเล็กน้อยให้มันรู้สึกปลอดภัย ขณะเดียวกันบางเต็นท์ก็กระจุกตัวเป็นกลุ่ม ถือเป็นการช่วยดูแลกันไปในตัว

เพียงแต่ว่า ลึกๆในความคิดของทุกคน กำลังระแวงคนอื่นๆ ต้องคอยสอดส่องตลอดเวลา

เวลานี้ ฉินเฟิงเลื่อนสายตาไปเห็นคนรู้จักเข้าพอดี

“โอ๊ะโอ สุภาพบุรุษท่านนี้ ช่างบังเอิญซะจริง พวกเราได้พบกันอีกแล้ว!” ฉินเฟิงยิ้ม ก้าวเข้ามาพร้อมไป๋หลี

ใบหน้าของหลิวฮังพยายามฝืนยิ้มออกมา แต่มันกลับเหมือนกำลังร้องไห้มากกว่า

เขาไม่รู้สึกเลยสักนิดว่านี่เป็นเรื่องบังเอิญ ในใจถึงขั้นร้องตะโกนว่า ‘ทำไมบักห่านี่ถึงโผล่มาอีกแล้ว? ตามติดเหมือนวิญญาณอาฆาต ได้โปรดเถอะ อย่าหาเรื่องฉันอีกเลย!’

แต่ช่างน่าเสียดาย ที่ฉินเฟิงไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่ ไม่เพียงแค่นั้น ใบหน้าเขายังประดับรอยยิ้ม และกล่าวต่อ “มิสเตอร์ จนถึงตอนนี้ ผมยังไม่รู้ชื่อของคุณเลย”

เหงื่อเริ่มผุดพรายขึ้นบนหน้าผากของหลิวฮัง

“เอ่อ ไม่- ไม่จำเป็นต้องรู้ชื่อของฉันหรอก เพราะพวกเราไม่ได้สนิทกัน!”

“พบหน้ากันเสมอ นี่ถือเป็นโชคชะตา และดูเหมือนพวกเราจะได้พบกันอีกหลายครั้ง เดี๋ยวก็สนิทกันเอง!” ฉินเฟิงเผยรอยยิ้มบาง “ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ผมสร้างปัญหาให้คุณเดือดร้อน แต่ตอนนี้พอลองมองไปรอบๆแล้วไม่เจอที่ว่างเลย แต่ฝั่งคุณทำเลไม่เลว เพราะงั้นช่วยขยับสักนิดสักหน่อย ให้ผมได้ตั้งเต็นท์ใกล้ๆ .. จะได้ไหม?”

หลิวฮังแม้อยู่เพียงลำพัง แต่ยังเป็นเลเวล A คนอื่นๆจึงเว้นระยะจากเขา ระยะห่างของเต็นท์ราวๆ 20 เมตร ถ้าฉินเฟิงต้องการให้เขาขยับเล็กน้อย นั่นหมายถึงให้ย้ายออกไป 10 เมตร เพื่อให้ฉินเฟิงได้มีพื้นที่เล็กๆเป็นของตัวเอง

หลิวฮังย่อมไม่เห็นด้วย แม้ในหัวใจของเขาจะร้องคำรามเดือดดาลเพียงไร แต่เมื่อเผชิญหน้ากับฉินเฟิง สุดท้ายก็พ่ายแพ้แก่ความหวาดกลัว!

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉินเฟิงที่ก่อนหน้านี้ยังคงมีกลิ่นอายสังหารติดตามร่างกาย แต่บัดนี้มันฟุ้งไปด้วยกลิ่นสาบเลือดของสัตว์ร้าย เกรงว่าตลอดเส้นทาง เขาจะล่าไปมาก!

บุคคลประเภทนี้ แข็งแกร่งเกินไป ไม่สมควรยั่วยุ!

หากถูกโจมตีเพียงครั้ง หลิวฮังบังเกิดความรู้สึกว่าเขาคงตายอย่างไม่ต้องสงสัย

“ไม่มีปัญหา ฉันกำลังจะออกไปพอดี ขอยกที่นี่ให้คุณเลยแล้วกัน!” หลิวฮังกล่าวอย่างร้อนรน

ฉินเฟิงเอ่ย “สุภาพบุรุษท่านนี้จะรังเกียจกันเกินไปแล้ว ผมแค่มาขออยู่ด้วย แต่คุณกลับเลือกจากไปทันที แบบนี้มันไม่ดีเลยไม่ใช่หรอ? อีกอย่าง ถึงเวลาถ้าผมไป แล้วคุณกลับมาที่นี่อีกที แบบนั้นผมจะรู้สึกไม่ดีเอามากๆเลยนา”

ใจของหลิวฮังแทบร่ำไห้ โดนพูดดักคอถึงขนาดนี้ จะจากไปก็ไม่ได้ กลับมาอีกทีก็ไม่ได้ จะกลั่นแกล้งกันให้ตายเลยหรือไร!

“ถ้างั้น .. ฉันจะขยับให้แล้วกัน!” หลิวฮังกล่าว ในหัวใจทั้งหมื่นส่วนไม่ยินดีเป็นเพื่อนบ้านกับฉินเฟิง

ขณะที่ทางฉินเฟิง การที่เขาเก็บหลิวฮังไว้ มันมีเหตุผลเช่นกัน!

เพราะแม้เขาจะไม่หวั่นเกรงเลเวล A ยิ่งเมื่อมีไป๋หลีอยู่ข้างๆ ฉินเฟิงกล้าสู้กับเลเวล A นับร้อย!

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าทำแบบนั้นมันเสียเวลา ธุระที่ต้องทำจะยืดยาวออกไป ดังนั้นบางครั้งมนุษย์ต้องยับยั้งชั่งใจ ไม่กระทำตามปรารถนา ไม่ยั่วยุผู้คนมากเกินจำเป็น จนทุกคนรู้สึกว่าฉินเฟิงก้าวร้าวเกินไป

หากเลือกทำแบบนี้ อย่างน้อยก็ไม่ได้ทำให้คนอื่นๆเพ่งเล็ง

หลิวฮังขยับออกไปเล็กน้อย เปิดพื้นที่ให้ฉินเฟิงกับไป๋หลีตั้งเต็นท์ ในอีกหลายสิบวันข้างหน้า นี่คือที่พักอาศัยของพวกเขา

แน่นอน ในช่วงกลางวันทุกคนจะออกไปล่าสัตว์ร้าย แต่ช่วงกลางคืน ที่นี่จะเงียบสงบมาก เหมาะสำหรับการฝึกยุทธ เมื่อเข้าสู่สภาวะนี้ ต้นไม้ปัญญานิรันดร์ก็จะเริ่มผลิดอกออกผล

และเวลานี้ ดวงอาทิตย์กำลังลาลับลงทางทิศตะวันตก ช่วงเย็นได้มาถึงแล้ว ผู้ใช้พลังทยอยกันกลับมา มีกระทั่งบางคนเริ่มลงมือทำอาหาร

ฉินเฟิงเองก็กำลังอารมณ์ดี ดังนั้นตัดชิ้นเนื้อราชันย์แมมมอธออกมา นำไปย่างไฟ ไป๋หลีเฝ้ามองมันน้ำลายสอ

เมื่อรับประทานอาหารจนอิ่มเอมน่าพอใจ ท้องฟ้าก็มืดสนิท ช่วงค่ำได้มาเยือนแล้ว!

ต้นไม้ปัญญานิรันดร์เปล่งประกายจางๆ ผลไม้บนต้นมีสีขาวนวลเรืองแสง ส่องไสวกลมกลืนไปกับแสงจันทร์ อันที่จริงแล้ว ต้องบอกว่าผลไม้บนต้นนี้แวววาวโปร่งใสมาก!

ผู้คนพากันลดเสียงลงโดยไม่รู้ตัว และเริ่มนั่งขวาทับซ้าย ผู้ใช้อบิลิตี้จมสู่ภวังค์สมาธิ ผู้ใช้วรยุทธโบราณบ่มเพาะกำลังภายใน ส่วนมือปืน มือปืนเป็นอาชีพเดียวเท่านั้นที่ใช้วิธีฝึกที่พิเศษออกไป ในการเพิ่มพูนพลังสมาธิ

แต่ในตอนนั้นเอง ท่ามกลางฝูงชน บังเกิดเสียงร้องอุทานขึ้นทันใด

ผลไม้ลูกใสๆ ร่วงหล่นจากกิ่งก้าน

และตำแหน่งที่ร่วงตกลง เหมือนจะเป็นพื้นที่รอบนอกที่ห่างออกไปพอสมควร จุดดังกล่าวเป็นโซนที่พักของผู้ใช้พลังเลเวล B !

ผลไม้ค่อยๆลอยลงอย่างช้าๆ แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปคว้ามัน หรือต่อให้พวกเขากล้า แต่หากผลไม้ยังไม่ถึงมือผู้ถูกเลือก มันก็จะกลายเป็นพิษอยู่ดี

ณ เวลานี้ คนๆหนึ่งที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ท่ามกลางฝูงชน คล้ายจะถูกปกคลุมไปด้วยชั้นแสงอันงดงาม ส่องประกายควบคู่กับผลไม้ ขับหนุนกันและกัน เจ้าตัวเริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง ลืมตาขึ้น

จากนั้น ผลไม้ใสก็ร่วงวูบลงสู่อ้อมอกเขา

ดวงตาของชายคนนั้นเบิกกว้าง ไม่นึกฝันว่าโชคจะมาตกอยู่กับตนเอง!

เพราะเขาเป็นเพียงมือปืนเลเวล B1 เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เขาตอบสนองอย่างรวดเร็ว ก้มกินผลไม้ทั้งลูกอย่างไม่ลังเล กลุ่มเลเวล A ที่กำลังคิดจะเข้าไปฉกชิง ทั้งหมดต่างหยุดมือ ได้แต่เฝ้ามองชายคนนั้นด้วยแววตามืดมน

และแทบจะในทันที ชายผู้โชคดีคนนั้น ก็ร้องเสียงหลงด้วยความตื่นเต้น

“แก่นพลังสมาธิ? นี่คือแก่นพลังสมาธิใช่ไหม? ฉัน- ฉันได้กลายเป็นผู้ใช้อบิลิตี้แล้ว!”

ปากของชายคนนั้นอ้ากว้างจนแทบจะฉีกถึงหู ความปิติยินดีปรากฏขึ้นบนใบหน้าเขา

ต้องรู้นะว่า อาชีพมือปืนที่สามารถมาถึงเลเวล B ได้ ถือเป็นสิ่งมีชีวิตที่หายากมาก และหากต้องการเข้าถึงเลเวล A โอกาสแทบไม่มี ต่อให้ก้าวขึ้นไปได้ก็ไม่มีอาวุธทรงพลังรองรับกับความสามารถอยู่ดี

อย่างไรก็ตาม หากมีแก่นพลังสมาธิ มันจะไม่เหมือนที่กล่าวมาอีกต่อไป!

อนาคตของอีกฝ่าย มีแนวโน้มเป็นไปได้สูงว่าจะสามารถเหยียบย่างขึ้นสู่เลเวล A

‘ต้นไม้ปัญญานิรันดร์ช่างน่าทึ่งจริงๆ แต่คงต้องแข็งแกร่งเท่านั้น ถึงจะสามารถล่วงรู้ว่ามีสิ่งมหัศจรรย์เช่นนี้ดำรงอยู่ ในชีวิตก่อน แม้ฉันสามารถขึ้นไปถึงเลเวล A แต่สถานที่อย่างเช่นคลับมังกรดำ ฉันคงไม่กล้ามา!’

แม้ผู้ใช้พลังเลเวล B คนนั้นจะพักอยู่ในรอบนอก แต่หลังจากได้รับผลแห่งปัญญา เลเวล A คนหนึ่งก็เดินมาหาเขา เห็นได้ชัดว่าทั้งสองรู้จักกัน ยิ่งไปกว่านั้นหน้าตาก็คล้ายกันมาก

ดูเหมือนว่าจะเป็นพ่อลูก

ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะมาจากกองกำลังมืด เพราะไม่มีใครปิดบังใบหน้าของตัวเองเลย

ในขณะที่ฉินเฟิงก่อนจะเกิดใหม่ แม้เขาได้รับสมญานามราชาทหารรับจ้าง แต่สถานที่เช่นนี้ ต่อให้มาได้ เขาก็ไม่กล้าเปิดเผยใบหน้า!

‘แต่ในชีวิตนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว ฉันเองก็อยากจะลองดูเหมือนกัน ว่าจะได้รับผลแห่งปัญญารึเปล่า!’

ฉินเฟิงนั่งขวาทับซ้าย หลังจากหมกมุ่นครุ่นคิดสักพัก ก็เริ่มฝึกฝนทักษะลับกลืนดาราโดยตรง

ปัจจุบันนี้ อำนาจที่ทรงพลังที่สุดของตัวเขาย่อมไม่พ้นวรยุทธโบราณ ดังนั้นใช้มันเพื่อดึงดูดความสนใจของต้นไม้ปัญญานิรันดร์ ประทานรางวัลแก่เขา

ฉินเฟิงจมลงสู่ห้วงภวังค์ ฝึกยุทธทันที

แม้เขาจะดูดซับกำลังภายในจากเลเวล A มาก่อนถึงสามคน แต่ระหว่างการต่อสู้มันถูกใช้ไปมาก กำลังภายในของฉินเฟิงไม่ได้เพิ่มขึ้นเลย ดังนั้นจำเป็นต้องฟื้นมันคืนกลับมา

ช่วงเวลาแห่งการฝึกยุทธไหลไปโดยไม่ทันรู้ตัว พริบตาเดียวผ่านไปถึง 4 ชั่วโมง ฉินเฟิงสามารถฟื้นกำลังภายในของเขาให้กลับมาดังเดิมได้สำเร็จ ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณใต้ต้นไม้ปัญญานิรันดร์  เพราะพักฟื้นใต้มัน ฉินเฟิงเลยเรียกคืนกำลังกลับมาอย่างรวดเร็ว

ปัจจุบันเวลาล่วงเลยเที่ยงคืนไปแล้ว ฉินเฟิงนั่งสมาธิมานานกว่า 4 ชั่วโมง แต่ในหัวใจกลับร้อนรุ่ม เพราะประเด็นก็คือ จนกระทั่งถึงตอนนี้ ฉินเฟิงยังไม่ได้รับผลแห่งปัญญาเลย!